Język postępowania: angielski(2022/C 11/21)
(Dz.U.UE C z dnia 10 stycznia 2022 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Public.Resource.Org, Inc. and Right to Know CLG (przedstawiciele: F. Logue, Solicitor, J. Hackl, Rechtsanwalt, C. Nüßing, Rechtsanwalt)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Europejski Komitet Normalizacyjny (CEN), Asociación Española de Normalización (UNE), Asociatia de Standardizare din România (ASRO), Association française de normalisation (AFNOR), Austrian Standards International (ASI), British Standards Institution (BSI), Bureau de normalisation/Bureau voor Normalisatie (NBN), Dansk Standard (DS), Deutsches Institut für Normung eV (DIN), Koninklijk Nederlands Normalisatie Instituut (NEN), Schweizerische Normen- Vereinigung SNV, Standard Norge, Suomen Standardisoimisliitto ry (SFS), Svenska institutet för standarder (SIS), Institut za standardizaciju Srbije (ISS)
Żądania wnoszącego odwołanie
Wnoszący odwołanie zwracają się do Trybunału o:
- uchylenie zaskarżonego wyroku i udzielenie dostępu do żądanych dokumentów (EN 71-4:2013, EN 71-5:2015, EN 71-12:2013 i EN 12472:2005+A1:2009);
- ewentualnie, przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd oraz
- obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
1. Błąd w ocenie przy stosowaniu wyjątku określonego w art. 4 ust. 2 tiret pierwsze rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 1 .
a. W pierwszej części Sąd naruszył prawo dokonując nieprawidłowej oceny ochrony na podstawie prawa autorskiego, gdyż:
- nie uznał, że żądane normy zharmonizowane nie mogą być chronione prawem autorskim, ponieważ wchodzą w skład prawa Unii, a zasada państwa prawnego wymaga swobodnego dostępu do prawa;
- nie uznał, że choć żądane normy zharmonizowane mogą być chronione prawem autorskim, to swobodny dostęp do prawa musi mieć pierwszeństwo przed ochroną na podstawie prawa autorskiego;
- błędnie uznał, że Komisja nie jest uprawniona do zbadania, czy żądane normy zharmonizowane są chronione prawem autorskim oraz
- błędnie uznał, że żądane normy zharmonizowane stanowią twórczość intelektualną, a więc są "utworem" objętym prawem autorskim.
b. W drugiej części Sąd naruszył prawo przy ocenie wpływu na interesy handlowe, gdyż:
- błędnie zastosował domniemanie, że żądane normy zharmonizowane naruszałyby interes chroniony na podstawie art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 oraz
- nie ocenił konkretnego wpływu na interesu handlowe.
2. Naruszenie prawa poprzez nierozpoznanie nadrzędnego interesu publicznego.
Sąd naruszył prawo poprzez to, że nie rozpoznał nadrzędnego interesu publicznego, gdyż:
- błędnie uznał, że wnoszący odwołanie nie wykazali konkretnych powodów na uzasadnienie swojego żądania;
- uwzględnił nieistotny czynnik, czyli działanie europejskiego system normalizacji;
- uznał, że orzeczenie James Elliott (sprawa C-613/14) 2 nie rodzi obowiązku proaktywnego rozpowszechniania norm zharmonizowanych oraz
- uznał, że normy zharmonizowane wywołują skutki prawne wyłącznie wobec zainteresowanych osób.
