(2018/C 449/02)(Dz.U.UE C z dnia 13 grudnia 2018 r.)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
przypominając, że zgodnie z art. 82 ust. 1 TFUE współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych w Unii opiera się na zasadzie wzajemnego uznawania wyroków i orzeczeń sądowych;
zauważając, że w ramach stosowania tej zasady właściwy organ w jednym państwie członkowskim przekazuje wyrok lub orzeczenie sądowe właściwemu organowi w innym państwie członkowskim, który następnie wykonuje to orzeczenie, tak jakby sam je wydał (z zastrzeżeniem przepisów mających zastosowanie);
potwierdzając, że podstawą zasady wzajemnego uznawania jest wzajemne zaufanie, które pogłębiane jest dzięki wspólnym wartościom państw członkowskich dotyczącym poszanowania godności ludzkiej, wolności, demokracji, równości, państwa prawnego i praw człowieka, tak by każdy organ mógł być pewien, że inne organy stosują w swoich systemach wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych równorzędne normy ochrony praw;
podkreślając, że prawo do rzetelnego procesu sądowego, obejmujące, między innymi, wymóg niezawisłości sędziowskiej, ma zasadnicze znaczenie dla skutecznej ochrony praw podstawowych, zważywszy że zapewnia ochronę zarówno wszystkich praw indywidualnych wynikających z prawa unijnego i krajowego, jak i wspólnych wartości państw członkowskich określonych w art. 2 TUE, w szczególności państwa prawnego;
zauważając, że różne kwestie - przede wszystkim natury praktycznej lub strategicznej - mogą przyczyniać się do osłabiania wspólnego zaufania i że w związku z tym potrzebne są ciągłe działania na rzecz dalszego budowania i zwiększania tego zaufania;
biorąc pod uwagę, że kwestie takie dotyczą, między innymi, różnic we wdrażaniu i stosowaniu prawa Unii, kwestii państwa prawnego oraz obszarów, w których prawa podstawowe wymagają szczególnej ochrony, takich jak warunki panujące w więzieniach i długość okresu tymczasowego aresztowania;
przypominając, że na nieformalnym posiedzeniu ministrów, które odbyło się w dniach 12-13 lipca 2018 r., ministrowie dyskutowali o najnowszych wydarzeniach stwarzających wyzwania w odniesieniu do zasady wzajemnego uznawania, a także o stosownym orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości UE (TSUE);
przypominając ponadto, że na posiedzeniu komitetu CATS, które odbyło się w dniu 18 września 2018 r., delegacje dyskutowały o przygotowanym przez prezydencję dokumencie, w którym opisano problemy i trudności związane ze stosowaniem instrumentów wzajemnego uznawania oraz przedstawiono propozycje ewentualnych działań (dok. 11956/18);
przypominając wreszcie, że na posiedzeniu Rady (ds. Wymiaru Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych), które odbyło się w dniu 11 października 2018 r., ministrowie przedstawili informacje na temat najlepszych praktyk i działań podejmowanych w celu poprawy skuteczności wzajemnego uznawania i zwiększania wzajemnego zaufania, a także informacje na temat praktycznych i prawnych środków podejmowanych w celu uwzględnienia najnowszych wydarzeń, w szczególności najnowszego orzecznictwa TSUE i orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (dok. 12492/18),
PRZYJMUJE NASTĘPUJĄCE KONKLUZJE: