(CON/2018/33)(2018/C 303/02)
(Dz.U.UE C z dnia 29 sierpnia 2018 r.)
Wprowadzenie i podstawa prawna
W dniu 12 marca 2018 r. Komisja Europejska przyjęła wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie prawa właściwego dla skutków przelewu wierzytelności wobec osób trzecich (zwany dalej "projektem rozporządzenia") 1 . Europejski Bank Centralny (EBC) uważa, że projekt rozporządzenia należy do zakresu jego kompetencji, w związku z czym zdecydował się skorzystać z przewidzianego w drugim zdaniu art. 127 ust. 4 oraz art. 282 ust. 5 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (zwanego dalej "Traktatem") prawa do wydania opinii.
Właściwość EBC do wydania opinii wynika z art. 127 ust. 4 oraz 282 ust. 5 Traktatu, jako że projekt rozporządzenia zawiera postanowienia mające wpływ na (a) podstawowe zadania Europejskiego Systemu Banków Centralnych (ESBC) dotyczące realizacji polityki pieniężnej Unii zgodnie z art. 127 ust. 2 Traktatu w zakresie, w jakim projekt rozporządzenia wpływa na interesy banków centralnych ESBC związane z zabezpieczeniem operacji kredytowych Eurosystemu oraz (b) przyczynianie się przez ESBC do należytego wykonywania polityk prowadzonych przez właściwe władze w odniesieniu do nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i do stabilności systemu finansowego zgodnie z art. 127 ust. 5 Traktatu. Rada Prezesów wydała niniejszą opinię zgodnie ze zdaniem pierwszym art. 17 ust. 5 Regulaminu Europejskiego Banku Centralnego.
W przypadku gdy EBC zaleca zmianę projektu rozporządzenia, szczegółowe propozycje zmian wraz z ich uzasadnieniem zostały zawarte w odrębnym roboczym dokumencie o charakterze technicznym. Dokument roboczy o charakterze technicznym jest dostępny w języku angielskim na stronie internetowej EBC.
Niniejsza opinia zostanie opublikowana na stronie internetowej EBC.
Sporządzono we Frankfurcie nad Menem dnia 18 lipca 2018 r.
1 COM(2018) 96 final.
2 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/47/WE z dnia 6 czerwca 2002 r. w sprawie uzgodnień dotyczących zabezpieczeń finansowych (Dz.U. L 168 z 27.6.2002, s. 43).
3 Art. 3 ust. 1 dyrektywy 2002/47/WE pozwala państwom członkowskim zachować krajowego reguły dotyczące ustanowienia, ważności, usprawniania, wykonalności lub dopuszczalności jako dowód uzgodnienia dotyczącego zabezpieczeń finansowych oraz ustanowienia zabezpieczenia finansowego na podstawie uzgodnienia dotyczącego zabezpieczeń finansowych istniejących przed przyjęciem dyrektywy 2002/47/WE.
4 Uzasadnienie projektu rozporządzenia trafnie stwierdza, że "[p]ewność co do tego, komu w następstwie transakcji przelewu transgranicznego przysługuje dana wierzytelność, jest istotna nie tylko dla uczestników rynków finansowych, ale również dla gospodarki realnej" (zob. s. 8).
5 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 593/2008 w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych (Rzym I) (Dz.U. L 177 z 4.7.2008, s. 6).
6 Jest tak pomimo faktu, iż motyw 38 rozporządzenia (WE) nr 593/2008 stanowi, że w kontekście dobrowolnych przelewów art. 14 ust. 1 ma także zastosowanie do skutków rozporządzających przelewu wierzytelności pomiędzy zbywcą a nabywcą.
7 Zob. zieloną księgę Komisji w sprawie tworzenia unii rynków kapitałowych (COM(2015) 63 final, Bruksela, 18.2.2015). Zob. dokument pt. "Building a Capital Markets Union - Eurosystem contribution to the European Commission's Green Paper", Europejski Bank Centralny, 2015.
8 Strona 2 i przypis 10 uzasadnienia projektu rozporządzenia. Należy zauważyć, że pod koniec drugiego kwartału 2017 r. kwota operacji kredytowych Eurosystemu zabezpieczonych na należnościach kredytowych wykorzystywanych transgranicznie była znacząco niższa, niż kwota odniesienia.
9 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 98/26/WE z dnia 19 maja 1998 r. w sprawie zamknięcia rozliczeń w systemach płatności i rozrachunku papierów wartościowych (Dz.U. L 166 z 11.6.1998, s. 45).
10 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/44/WE z dnia 6 maja 2009 r. zmieniająca dyrektywę 98/26/WE w sprawie zamknięcia rozliczeń w systemach płatności i rozrachunku papierów wartościowych oraz dyrektywę 2002/47/WE w sprawie uzgodnień dotyczących zabezpieczeń finansowych w odniesieniu do systemów powiązanych i do wierzytelności kredytowych (Dz.U. L 146 z 10.6.2009, s. 37).
11 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE z dnia 4 kwietnia 2001 r. w sprawie reorganizacji i likwidacji instytucji kredytowych (Dz.U. L 125 z 5.5.2001, s. 15).
12 Zob. pkt 11 uzasadnienia projektu rozporządzenia.
13 Zob. pkt 9.1 opinii CON/2008/37.
14 Zob. w szczególności np. pkt 2 sekcji I art. L. 141-4 francuskiego kodeksu finansowego i monetarnego, wprowadzonego na mocy art. 53 ustawy nr 2016-1691 z dnia 9 grudnia 2016 r.; art. 26 włoskiego dekretu-ustawy nr 237 z dnia 23 grudnia 2016 r., przekształconego w ustawę na mocy ustawy z dnia 17 lutego 2017 r., nr 15; art. 22 1(4) ustawy z dnia 23 grudnia 1998 r. w sprawie statusu monetarnego Banque centrale du Luxembourg; zob. także pkt 2.1-2.2 opinii CON/2006/56; pkt 2.3 opinii CON/2016/37; pkt 5.1 opinii CON/2017/1.
15 Zob. pkt 2.2 opinii CON/2016/37 oraz pkt 5.1 opinii CON/2017/1.
16 Zob. pkt 2.5 opinii CON/2016/37.