[Odesłanie prejudycjalne - Prawo znaków towarowych - Dyrektywa 2008/95/WE - Artykuł 14 - Ustalenie a posteriori unieważnienia lub wygaśnięcia praw do znaku towarowego - Data, w której przesłanki unieważnienia lub wygaśnięcia powinny zostać spełnione - Rozporządzenie (WE) nr 207/ 2009 - Znak towarowy Unii Europejskiej - Artykuł 34 ust. 2 - Zastrzeżenie starszeństwa wcześniejszego krajowego znaku towarowego - Skutki tego zastrzeżenia dla wcześniejszego krajowego znaku towarowego]Język postępowania: niemiecki
(2018/C 200/20)
(Dz.U.UE C z dnia 11 czerwca 2018 r.)
Sąd odsyłający
Bundesgerichtshof
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: Peek & Cloppenburg KG, Hamburg
Strona pozwana: Peek & Cloppenburg KG, Düsseldorf
Sentencja
Artykuł 14 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/95/WE z dnia 22 października 2008 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych w związku z art. 34 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie [znaku towarowego Unii Europejskiej] należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie wykładni prawa krajowego, zgodnie z którą unieważnienie wcześniejszego krajowego znaku towarowego lub wygaśnięcie praw właściciela tego znaku towarowego, którego starszeństwo zastrzeżono dla unijnego znaku towarowego, można ustalić a posteriori, jedynie jeśli przesłanki tego unieważnienia lub tego wygaśnięcia były spełnione nie tylko w chwili, w której zrzeczono się tego wcześniejszego krajowego znaku towarowego, lub w chwili, w której nastąpiło wygaśnięcie, ale również w chwili wydania orzeczenia sądowego dokonującego tego ustalenia.