Język postępowania: francuski(2015/C 146/37)
(Dz.U.UE C z dnia 4 maja 2015 r.)
Strony
Strona skarżąca: Parlament Europejski (przedstawiciele: F. Drexler, A. Caiola, M. Pencheva, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania strony skarżącej
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie swej skargi Parlament Europejski podnosi dwa zarzuty oparte na art. 263 TFUE.
W ramach zarzutu pierwszego Parlament podnosi, że Rada zastosowała niewłaściwą podstawę prawną dla przyjęcia decyzji 2014/911/UE. W ramach owego zarzutu pierwszego Parlament przedstawił dwie części argumentacji. Parlament podnosi w szczególności, że Rada powinna była znaleźć podstawę prawną dla zaskarżonej decyzji pośród przepisów TFUE, oraz że w każdym razie Rada oparła się na przepisie, na podstawie którego nie można było zgodnie z prawem przyjąć decyzji 2014/911/UE. Rada zastosowała bowiem wtórną podstawę prawną, która wedle orzecznictwa Trybunału jest jako taka niezgodna z prawem. W ramach tego zarzutu Parlament podnosi zarzut bezprawności w odniesieniu do art. 25 ust. 2 decyzji 2008/615/WSiSW 2 .
W ramach zarzutu drugiego Parlament zarzuca Radzie zastosowanie błędnej procedury decyzyjnej dla celów przyjęcia wskazanej decyzji. Parlament wywodzi z powyższego naruszenie traktatów oraz naruszenie istotnych wymogów proceduralnych.
