(2014/C 393/03)(Dz.U.UE C z dnia 7 listopada 2014 r.)
Pismem z dnia 1 października 2014 r., zamieszczonym w autentycznej wersji językowej na stronach następujących po niniejszym streszczeniu, Komisja powiadomiła Rumunię o swojej decyzji w sprawie wszczęcia postępowania określonego w art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej dotyczącego wyżej wspomnianego środka pomocy.
Zainteresowane strony mogą zgłaszać uwagi w terminie jednego miesiąca od daty publikacji niniejszego streszczenia i następującego po nim pisma. Uwagi należy kierować do Kancelarii ds. Pomocy Państwa w Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej na następujący adres lub numer faksu:
European Commission
Directorate-General for Competition
State aid Greffe
MADO 12/063 -1049 Bruxelles/Brussel
Belgique//België
Faks + 32 2 296 12 42
E-mail: stateaidgreffe@ec.europa.eu
Otrzymane uwagi zostaną przekazane władzom rumuńskim. Zainteresowane strony zgłaszające uwagi mogą wystąpić z odpowiednio uzasadnionym pisemnym wnioskiem o objęcie ich tożsamości klauzulą poufności.
Procedura
W dniu 2 października 1998 r. rząd rumuński przyjął rozporządzenie nadzwyczajne nr 24/1998 (EGO 24) przyznające szereg zachęt inwestycyjnych niektórym inwestorom w regionach znajdujących się w niekorzystnym położeniu. W trakcie negocjacji akcesyjnych Unia Europejska wyraźnie wyraziła swoje zdanie, że przedmiotowe zachęty stanowią pomoc państwa niezgodną z przepisami UE. Rumunia ostatecznie zniosła te problematyczne zachęty inwestycyjne przed przystąpieniem do UE.
W orzeczeniu z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie Micula przeciwko Rumunii 1 wydanym przez trybunał arbitrażowy powołany na mocy dwustronnej umowy inwestycyjnej zawartej między Szwecją i Rumunią pod auspicjami Międzynarodowego Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych (ICSID) zdecydowano, że przez zniesienie zachęt inwestycyjnych Rumunia nie była w stanie zapewnić uczciwego i sprawiedliwego traktowania inwestycji pięciu skarżących i tym samym naruszyła art. 2 ust. 3 dwustronnej umowy inwestycyjnej między Rumunią i Szwecją. Sąd nakazał Rumunii zapłatę odszkodowania w wysokości 367 433 229 RON (ok. 82 mln EUR 2 ) na rzecz pięciu skarżących oraz spłatę odsetek do czasu zapłaty całej zasądzonej kwoty.
W toku postępowania arbitrażowego Komisja uczestniczyła w charakterze amicus curiae, informując trybunał arbitrażowy, że wypłata odszkodowania za wypowiedzenie umowy w sprawie zachęt inwestycyjnych byłaby równoznaczna z przywróceniem systemu pomocy niezgodnego z przepisami UE. Wypłata odszkodowania jednoznacznego z przywróceniem niezgodnej z przepisami pomocy państwa stanowiłaby nową pomoc państwa, która mogłaby zostać przyznana jedynie za zgodą Komisji.
Po przyjęciu orzeczenia z dnia 11 grudnia 2013 r. służby Komisji poinformowały władze rumuńskie, że wykonanie orzeczenia będzie stanowić nową pomoc, która musi zostać zgłoszona Komisji. W lutym 2014 r. władze rumuńskie poinformowały służby Komisji, że częściowo wykonały przedmiotowe orzeczenie nakazujące Rumunii zapłatę odszkodowania, gdyż wyrównano zobowiązania podatkowe jednej ze skarżących spółek. Pismem z dnia 26 maja 2014 r. Komisja powiadomiła Rumunię o swojej decyzji w sprawie wydania nakazu zawieszenia, zobowiązując tym samym Rumunię do zawieszenia jakichkolwiek działań, które mogą doprowadzić do egzekucji lub wykonania orzeczenia z dnia 11 grudnia 2013 r.
Środki będące przedmiotem oceny
Oceniany środek obejmuje wykonanie orzeczenia z dnia 11 grudnia 2013 r. Do częściowego wykonania orzeczenia z dnia 11 grudnia 2013 r. już doszło, ponieważ Rumunia częściowo zrekompensowała straty w związku z zasądzonym odszkodowaniem, wyrównując należności podatkowe jednej ze skarżących spółek.
Pełne wykonanie orzeczenia z dnia 11 grudnia 2013 r. oznaczałoby, że Rumunia zapłaci skarżącym 102,6 mln RON z tytułu odszkodowania za wzrost kosztów niektórych surowców (za których przywóz skarżący musieli zapłacić należności celne po cofnięciu zachęt inwestycyjnych, które obejmowały m.in. zwolnienie z ceł za niektóre surowce), 18,1 mln RON z tytułu odszkodowania za utratę zdolności do magazynowania niektórych surowców po niższych cenach oraz 255,7 mln RON z tytułu odszkodowania za utracone zyski wynikające ze spadku sprzedaży wyrobów gotowych. Ponadto Rumunia płaciłaby odsetki od tych kwot do dnia pełnego wykonania orzeczenia z dnia 11 grudnia 2013 r.
Ocena
Komisja doszła do wstępnego wniosku, że wykonanie orzeczenia z dnia 11 grudnia 2013 r. stanowiłoby nową i niezgodną z prawem pomoc państwa. Komisja wstępnie uznaje, że:
Komisja stwierdza, że wykonanie orzeczenia z dnia 11 grudnia 2013 r. nie zostało zgłoszone zgodnie z art. 108 ust. 3 TFUE.
W związku z powyższym Komisja podjęła decyzję o wszczęciu w odniesieniu do wspomnianego powyżej środka pomocy formalnego postępowania wyjaśniającego określonego w art. 108 ust. 2 TFUE.
Zgodnie z art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 wszelka pomoc niezgodna z prawem może podlegać odzyskaniu od jej beneficjenta.
