Skarga wniesiona w dniu 14 marca 2013 r. - Parlament Europejski przeciwko Radzie Unii Europejskiej(Sprawa C-124/13)
(2013/C 156/32)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 1 czerwca 2013 r.)
Strony
Strona skarżąca: Parlament Europejski (przedstawiciele: L.G. Knudsen, I. Liukkonen i R. Kaškina, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania strony skarżącej
Zarzuty i główne argumenty
Parlament Europejski podnosi jeden zarzut zmierzający do stwierdzenia nieważności zaskarżonego rozporządzenia, w ramach którego twierdzi, że art. 43 ust. 3 TFUE nie stanowi właściwej podstawy prawnej dla tego rozporządzenia i że akt ten należało wydać na podstawie art. 43 ust. 2 TFUE, gdyż to drugie ze wskazanych postanowień przyznaje prawodawcy Unii Europejskiej niezbędne kompetencje do wydania aktu mającego cel i treść zaskarżonego rozporządzenia. Posłużenie się niewłaściwą podstawą prawną wykluczyło Parlament z uczestnictwa w przyjmowaniu aktu, podczas gdy art. 43 ust. 2 TFUE przewiduje zastosowanie zwykłej procedury prawodawczej. Wydanie zaskarżonego rozporządzenia na błędnej podstawie prawnej musi prowadzić do stwierdzenia jego nieważności.
W ramach pierwszej części zarzutu Parlament podnosi, że każdy plan wieloletni, taki jak ten, o którym mowa w niniejszej sprawie, jako instrument służący zachowaniu zasobów połowowych i umożliwiający zarządzanie nimi, stanowi całość, która zawiera jedynie uregulowania służące celom zrównoważenia i
zachowania zasobów w ramach Wspólnej Polityki Rybołówstwa, wobec czego powinien on zostać przyjęty w całości na podstawie art. 43 ust. 2 TFUE.
Druga część zarzutu podniesionego przez Parlament obejmuje twierdzenie, że przyjęcie zaskarżonego rozporządzenia oddzielnie od pozostałej części propozycji Komisji stanowi w każdym razie nadużycie proceduralne i pozbawia znaczenia utrwalone orzecznictwo dotyczące wyboru podstawy prawnej właściwej z punktu widzenia istoty aktu. Podział propozycji umożliwił Radzie dokonanie w sposób sztuczny wyboru odrębnej podstawy prawnej dla określonych elementów proponowanego aktu, natomiast gdyby akt ten został przyjęty jako całość, w pierwotnie zaproponowanej formie, elementy te zostałyby uwzględnione w ramach jednolitej podstawy prawnej, jaką stanowi art. 43 ust. 2 TFUE.
______(1) Dz.U. L 352, s. 10
