Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 24 marca 2011 r. w sprawach połączonych T-443/08 i T-455/08 Freistaat Sachsen i in. przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 8 czerwca 2011 r. przez Mitteldeutsche Flughafen AG, Flughafen Leipzig/Halle GmbH(Sprawa C-288/11 P)
(2011/C 252/30)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 27 sierpnia 2011 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Mitteldeutsche Flughafen AG, Flughafen Leipzig/Halle GmbH (przedstawiciele: adwokaci M. Núñez-Müller i J. Dammann)
Inne strony postępowania: Freistaat Sachsen, Land Sachsen-Anhalt, Republika Federalna Niemiec, Arbeitsgemeinschaft Deutscher Verkehrsflughäfen e.V. (ADV), Komisja Europejska
Żądania wnoszących odwołanie
– Uchylenie pkt 4 sentencji zaskarżonego wyroku, zgodnie z którym skarga w sprawie T-455/08 została oddalona w pozostałym zakresie, i uchylenie związanego z tym rozstrzygnięcia o kosztach w pkt 6.
– Ostateczne rozstrzygnięcie sprawy i uwzględnienie skargi w sprawie T-455/08 również w zakresie, w jakim zmierza ona do stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji w części, w której Komisja Europejska stwierdza, że zatwierdzony przez Niemcy wkład kapitałowy na budowę nowego południowego pasa startowego i związanej z nim infrastruktury lotniskowej portu lotniczego Leipzig/Halle stanowi pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE (dawny art. 87 ust. 1 WE).
– Obciążenie Komisji Europejskiej zarówno kosztami postępowania odwoławczego, jak i - w uzupełnieniu pkt 7 sentencji zaskarżonego wyroku - kosztami postępowania w pierwszej instancji w sprawie T-455/08.
Zarzuty i główne argumenty
Przedmiotem niniejszego odwołania jest wyrok Sądu, którym oddalona została w części skarga wnoszących odwołanie o stwierdzenie nieważności części decyzji Komisji 2008/948/WE z dnia 23 lipca 2008 r. w sprawie środków przyjętych przez Niemcy na rzecz firmy DHL i portu lotniczego Lipsk/Halle.
Przedmiot odwołanie jest ograniczony. W odwołaniu nie jest kwestionowany pkt 3 sentencji wyroku, w którym Sąd stwierdził nieważność części art. 1 zaskarżonej decyzji, a jedynie pkt 4, w którym Sąd oddalił skargę "w pozostałym zakresie". Zaskarżeniu nie podlega tym samym również udzielone w art. 1 in fine zaskarżonej decyzji zezwolenie na podstawie art. 107 ust. 3 TFUE; zaskarżone zostaje natomiast jedynie zakwalifikowanie spornego dofinansowania jako pomocy w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.
Wnoszący odwołanie opierają je na następujących zarzutach:
Zaskarżony wyrok narusza art. 107 ust. 1 TFUE. Wbrew stanowisku Sądu Flughafen Leipzig/Halle GmbH nie stanowi w kontekście spornych działań infrastrukturalnych i ich finansowania przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE. Tworzenie infrastruktury regionalnych portów lotniczych nie stanowi działalności gospodarczej. W konsekwencji przepisy dotyczące pomocy państwa nie mają zastosowania do niniejszego przypadku.
Zaskarżony wyrok narusza ponadto zasadę niedziałania prawa wstecz, zasadę pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań. W zaskarżonej decyzji Komisja zastosowała wydany w dniu 9 grudnia 2005 r. komunikat w sprawie wytycznych wspólnotowych dotyczących finansowania portów lotniczych i pomocy państwa na rozpoczęcie działalności dla przedsiębiorstw lotniczych oferujących przeloty z regionalnych portów lotniczych z mocą wsteczną do działań infrastrukturalnych zatwierdzonych już w dniu 4 listopada 2011 r. Sąd neguje to zastosowanie z mocą wsteczną tak zwanych wytycznych z 2005 r. i utrzymuje tym samym sprzeczną i nieprawidłową materialnie sytuację prawną wytworzoną przez Komisję z naruszeniem wspomnianych wyżej zasad. Sąd nie uwzględnia ponadto obowiązujących nadal tzw. wytycznych dla sektora lotniczego z 1994 r., zgodnie z którymi finansowanie przez państwo infrastruktury portów lotniczych uznawane jest za narzędzie polityki ogólnej i dlatego nie podlega kontroli w zakresie pomocy państwa.
Zaskarżony wyrok narusza również art. 1 lit. b) ppkt (v) względnie art. 17 i 18 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 WE(1), gdyż Sąd nie zastosował do wkładu kapitałowego z dnia 4 listopada 2004 r. zakwalifikowanego przezeń jako pomoc przepisów tego rozporządzenia dotyczących istniejącej pomocy.
Zaskarżony wyrok narusza w końcu również podział kompetencji określony w TFUE. Swoją wykładnią pojęcia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. art. 107 ust. 1 TFUE Sąd narusza prawo pierwotne, poddając kontroli w zakresie pomocy państwa środki państwa członkowskiego, które w rzeczywistości nie są objęte przepisami o pomocy państwa.
W końcu wnoszący odwołanie uważają, że zaskarżony wyrok z powodu braków uzasadnienia narusza również obowiązek uzasadnienia wynikający z art. 81 regulaminu postępowania przed Sądem.
______
(1) Dz.U. L 83, s. 1.
