Skarga wniesiona w dniu 16 czerwca 2011 r. - Ben Ali przeciwko Radzie(Sprawa T-301/11)
(2011/C 226/57)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 30 lipca 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Mehdi Ben Tijani Ben Haj Hamda Ben Haj Hassen Ben Ali (Tunis, Tunezja) (przedstawiciel: adwokat A. de Saint Remy)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
– przyjęcie środka organizacji postępowania na podstawie art. 64 regulaminu postępowania przed Sądem mającego na celu doprowadzenie do ujawnienia przez Komisję wszystkich dokumentów dotyczących przyjęcia zaskarżonego rozporządzenia;
– stwierdzenie nieważności rozporządzenia (UE) nr 101/2011 z dnia 4 lutego 2011 r. w zakresie, w jakim dotyczy strony skarżącej;
– w razie niestwierdzenia nieważności zastosowanie odstępstwa w odniesieniu do aktywów finansowych o charakterze podstawowym, a także do pewnych wydatków o charakterze nadzwyczajnym ocenianych oddzielnie w każdym indywidualnym przypadku;
– zasądzenie od Rady Unii Europejskiej na rzecz strony skarżącej łącznej kwoty 50.000 EUR z tytułu naprawienia wszystkich rodzajów poniesionych szkód;
– zasądzenie od Rady Unii Europejskiej na rzecz strony skarżącej kwoty 7.500 EUR z tytułu kosztów obrony w ramach niniejszej skargi;
– obciążenie Rady Unii Europejskiej wszystkimi kosztami.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi siedem zarzutów.
1) Zarzut pierwszy dotyczący braku wystarczającej podstawy prawnej ze względu na to, że po pierwsze środek nie ma na celu utrzymania lub przywrócenia pokoju i bezpieczeństwa oraz narusza indywidualne prawa strony skarżącej, po drugie uzasadnienie decyzji zawiera niedokładności i uchybienia, a po trzecie środek jest nieproporcjonalny i nieuzasadniony.
2) Zarzut drugi dotyczący naruszenia prawa do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej.
3) Zarzut trzeci dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia ze względu na to, że po pierwsze zamrożenie środków finansowych stanowi sankcję, o której zdecydował organ polityczny, po drugie w zaskarżonym rozporządzeniu nie przewidziano żadnej procedury usunięcia z wykazu, po trzecie prawa podstawowe strony skarżącej zostały naruszone w każdej fazie postępowania, a po czwarte uzasadnienie środków jest ogólne, pozbawione podstawy, niejasne i niedokładne.
4) Zarzut czwarty dotyczący oczywistego błędu w ocenie okoliczności faktycznych ze względu na to, że nie udowodniono udziału strony skarżącej w czynie bezprawnym.
5) Zarzut piąty dotyczący prawa własności ze względu na to, że środki stanową nieuzasadnione ograniczenie prawa własności strony skarżącej.
6) Zarzut szósty dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności.
7) Zarzut siódmy dotyczący prawa do życia ze względu na to, że zamrożenie aktywów nie powinno powodować zagrożenia dla środków utrzymania i prawa do życia strony skarżącej.
