Skarga wniesiona w dniu 29 grudnia 2010 r. - Komisja Europejska przeciwko Republice Francuskiej(Sprawa C-625/10)
(2011/C 103/21)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 2 kwietnia 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: J.P. Keppenne i H. Støvlbæk, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Republika Francuska
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie, że ze względu na niewystarczające środki przyjęte w celu wdrożenia pierwszego pakietu kolejowego Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy:
– art. 6 ust. 3 i załącznika II do 91/440/EWG ze zmianami(1) oraz art. 14 ust. 2 dyrektywy 2001/14/WE(2);
– art. 6 ust. 2-5 dyrektywy 2001/14/WE;
– art. 11 dyrektywy 2001/14/WE;
– obciążenie Republiki Francuskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W uzasadnieniu Komisja podnosi dwa zarzuty.
W pierwszej kolejności Komisja zarzuca stronie pozwanej, że nie zastosowała się do wszystkich obowiązków ustanowionych przez pierwszy pakiet kolejowy, który ustala nie tylko rozdzielenie jednostek zapewniających świadczenie usług transportu kolejowego (we Francji, SNCF) od jednostek zobowiązanych do zarządzania infrastrukturą (we Francji, RFF), lecz również to, że funkcje zwane podstawowymi polegające na alokacji zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej, pobieraniu opłat za używanie infrastruktury i przyznawaniu licencji są zapewnione przez niezależne organy. Tymczasem SNCF jest zobowiązana do pełnienia niektórych funkcji podstawowych w zakresie przyznawania tras, które wykonuje za pośrednictwem Direction des Circulations Ferroviaires (DCF). Zdaniem Komisji ta wyspecjalizowana służba nie jest niezależna od SNCF na płaszczyźnie prawnej ani na płaszczyznach organizacyjnej i decyzyjnej.
W drugiej kolejności Komisja twierdzi, że uregulowania krajowe nie dokonują prawidłowej i pełnej transpozycji wymogów dyrektywy 2001/14/WE dotyczących sporządzenia planu wykonania dotyczącego pobierania opłat za dostęp do infrastruktury kolejowej. Francuskie ustawodawstwo budzi również wątpliwości w zakresie w jakim nie przewiduje wystarczających środków zachęty do zmniejszania kosztów zapewniania infrastruktury i wielkości opłat za dostęp.
______
(1) Dyrektywa Rady 91/440/EWG z dnia 29 lipca 1991 r. w sprawie rozwoju kolei wspólnotowych (Dz.U. L 237, s. 25).
(2) Dyrektywa 2001/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 lutego 2001 r. w sprawie alokacji zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej i pobierania opłat za użytkowanie infrastruktury kolejowej oraz przyznawanie świadectw bezpieczeństwa (Dz.U. L 75, s. 29).
