Odwołanie od wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 4 września 2008 r. w sprawie F-103/07, Duta przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, wniesione w dniu 29 października 2008 r. przez Radu Dutę(Sprawa T-475/08 P) 1
(2009/C 69/93)
(Dz.U.UE C z dnia 21 marca 2009 r.)
Język postępowania: francuski
Strony
Wnoszący odwołanie: Radu Duta (Luksemburg, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat F. Krieg)
Druga strona postępowania: Trybunał Sprawiedliwości
Żądania wnoszącego odwołanie
– uznanie niniejszego odwołania za dopuszczalne w zakresie wymogów formalnych,
– uznanie go za zasadne co do istoty,
– w konsekwencji uznanie skargi wnoszącego odwołanie za dopuszczalną i zasadną w drodze zmiany wyroku Sądu ds. Służby Publicznej Unii Europejskiej z dnia 4 września 2008 r.,
– tym samym stwierdzenie nieważności zaskarżonych decyzji z wyżej wskazanych powodów,
– w razie konieczności skierowanie sprawy do właściwego organu w celu rozstrzygnięcia zgodnie z przyszłym wyrokiem,
– zasądzenie od strony przeciwnej kwoty 1.100.000 (jednego miliona stu tysięcy) euro tytułem odszkodowania,
– w razie konieczności zasięgnięcie opinii biegłego celem obliczenia wysokości szkody poniesionej przez wnoszącego odwołanie,
– obciążenie strony przeciwnej całością kosztów postępowania,
– zezwolenie wnoszącemu odwołanie na powołanie się na pisma procesowe z pierwszej instancji, które zostały dołączone do niniejszego odwołania i powinny być uznane za jego integralną część,
– stwierdzenie, że wnoszący ma prawo zastrzec sobie wyraźnie wszystkie prawa i środki prawne, w szczególności prawo do wniesienia sprawy do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszym odwołaniu wnoszący je domaga się uchylenia wyroku Sądu ds. Służby Publicznej (SSP) z dnia 4 września 2008 r., wydanego w sprawie F-103/07 Duta przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, odrzucającego jako niedopuszczalną skargę, w której wnoszący odwołanie domagał się po pierwsze stwierdzenia nieważności pisma informującego go o tym, że nie zostanie mu zaproponowane stanowisko referendarza, a po drugie zasądzenia odszkodowania za poniesioną jego zdaniem szkodę.
Na poparcie odwołania wnoszący je podnosi z jednej strony, że jego prawo do rzetelnego procesu, przewidziane w art. 6 ust. 1 Europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności zostało naruszone wskutek strukturalnego braku bezstronności Sądu Pierwszej Instancji oraz faktu, że członkowie Sądu Pierwszej Instancji i autorzy decyzji zaskarżonych do Sądu ds. Służby Publicznej osobiście się znają. Z drugiej strony wnoszący odwołanie odsyła do zarzutów i argumentów przedstawionych przez niego w toku postępowania w pierwszej instancji, wśród których figuruje naruszenie zasad przejrzystości, dobrej wiary oraz równego traktowania.
Ponadto wnoszący odwołanie oświadcza, że jest przekonany, iż sprawiedliwość będzie mógł uzyskać jedynie przed sądem rzeczywiście niezależnym od jego przeciwnika procesowego, tj. Trybunału Sprawiedliwości i zastrzega sobie prawo do przedstawienia swoich argumentów przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka.
