Skarga wniesiona w dniu 25 listopada 2008 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej(Sprawa C-512/08)
(2009/C 44/48)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 21 lutego 2009 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: G. Rozet i E. Traversa, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Republika Francuska
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie, że,
– uzależniając, na podstawie art. R-332-4 kodeksu zabezpieczenia społecznego, zwrot kosztów świadczeń medycznych dostępnych w gabinecie lekarskim i wymagających użycia sprzętu ciężkiego, o którym mowa w załączniku II art. R-712-2 kodeksu zdrowia publicznego, od wydania uprzedniego zezwolenia,
– nie przewidując w art. R-332-4 lub w treści jakiegokolwiek innego przepisu prawa francuskiego, możliwości przyznania pacjentowi, ubezpieczonemu w systemie francuskim, dodatkowego zwrotu kosztów na warunkach przewidzianych w pkt 53 wyroku z dnia 12 lipca 2001 r. w sprawie C-368/98 Vanbraekel i in.,
Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 49 traktatu WE;
– obciążenie Republiki Francuskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W uzasadnieniu skargi Komisja podnosi dwa zarzuty.
W swoim pierwszym zarzucie Komisja kwestionuje nałożony przez stronę pozwaną wymóg uzyskania uprzedniego zezwolenia dla zwrotu kosztów pewnych pozaszpitalnych usług medycznych świadczonych w innym państwie członkowskim. O ile taki wymóg może być uzasadniony w zakresie, w jakim dotyczy świadczeń medycznych udzielanych w placówce szpitalnej, z uwagi na potrzebę zapewnienia zarazem wystarczającej i stałej dostępności do zrównoważonej gamy usług szpitalnych wysokiej jakości jak i kontroli nad kosztami, jakie świadczenia te za sobą pociągają, o tyle wydaje się on nieproporcjonalny, jeśli chodzi o usługi pozaszpitalne. Pewne rozwiązania, takie jak możliwość określenia przez państwa członkowskie zakresu ubezpieczenia chorobowego, z którego korzystają ubezpieczeni lub krajowych warunków przyznawania świadczeń, o ile nie są one dyskryminujące ani nie stanowią przeszkody w swobodnym przepływie osób, mogą ograniczyć ewentualny finansowy wpływ uchylenia uprzedniego zezwolenia.
W swoim drugim zarzucie Komisja podnosi ponadto brak w prawie francuskim, przepisu zezwalającego na przyznanie pacjentowi, należącemu do francuskiego systemu zabezpieczenia społecznego, dodatkowego zwrotu kosztów na warunkach przewidzianych Trybunału pkt 53 wyroku z dnia 12 lipca 2001 r. w sprawie Vanbraekel i in., czyli zwrotu kosztów odpowiadających różnicy w porównaniu z kwotą, do jakiej pacjent byłby uprawniony, gdyby opieki szpitalnej udzielono mu w jego własnym państwie członkowskim. W rezultacie pacjenci należący do tego systemu zabezpieczenia społecznego nie korzystają w pełni z praw, jakie przyznane im są na mocy art. 49 WE, w świetle wykładni Trybunału.