Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (ósma izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 11 czerwca 2009 r. w sprawie T-189/03 ASM Brescia SpA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 11 sierpnia 2009 r. przez A2A SpA, dawniej ASM Brescia SpA(Sprawa C-318/09 P)
(2009/C 267/68)
(Dz.U.UE C z dnia 7 listopada 2009 r.)
Język postępowania: włoski
Strony
Wnosząca odwołanie: A2A SpA, dawniej ASM Brescia SpA (przedstawiciele: A. Santa Maria, A. Giardina, C. Croff, G. Pizzonia, avvocati)
Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie wyroku w sprawie T-189/03 ze względu na naruszenie prawa wspólnotowego, w szczególności art. 87 traktatu WE, oraz na brak uzasadnienia w zakresie, w jakim Sąd uznał trzyletnie zwolnienie z podatku dochodowego od osób prawnych za pomoc państwa;
– uchylenie wyroku ze względu na niepoprawne i wewnętrznie sprzeczne zastosowanie prawa wspólnotowego w zakresie, w jakim Sąd nie uznał trzyletniego zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych za pomoc istniejącą;
– uchylenie wyroku ze względu na naruszenie prawa wspólnotowego w zakresie, w jakim Sąd potwierdził zgodność z prawem nakazu odzyskania pomocy zawartego w decyzji; oraz
– stwierdzenie nieważności decyzji(1) w zakresie, w jakim Komisja uznała w niej, że przejściowy system ciągłości podatkowej dotyczący przedsiębiorstw z przewagą kapitału publicznego, świadczących lokalne usługi użyteczności publicznej stanowi pomoc państwa niezgodną ze wspólnym rynkiem (art. 2 decyzji) lub w zakresie, w jakim Komisja zobowiązała Włochy do odzyskania rzeczonej pomocy od jej beneficjentów (art. 3 decyzji);
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
1. W ramach zarzutu pierwszego A2A S.p.A. podnosi naruszenie przez Sąd art. 87 ust. 1 WE oraz brak uzasadnienia w zakresie, w jakim Sąd uznał trzyletnie zwolnienie z podatku dochodowego od osób prawnych za pomoc państwa. Wnosząca odwołanie uważa w szczególności, że Komisja nie wykazała w decyzji, że dwie przesłanki przewidziane w art. 87 ust. 1 WE, a mianowicie zakłócenie konkurencji oraz wpływ na wewnątrzwspólnotową wymianę handlową, zostały spełnione w niniejszej sprawie. Ponadto Sąd nie zbadał poprawnie założeń, na których Komisja oparła kwalifikację omawianego środka jako "pomocy", jak powinien był to uczynić, wykonując "pełną" kontrolę wymaganą przez orzecznictwo wspólnotowe.
2. W ramach zarzutu drugiego wnosząca odwołanie podnosi ewentualnie naruszenie przez Sąd art. 88 WE oraz obowiązku uzasadnienia i wnosi w związku z tym o uchylenie wyroku w zakresie, w jakim Sąd uznał trzyletnie zwolnienie z podatku dochodowego od osób prawnych za "nową pomoc". W szczególności Sąd wiernie powtórzył twierdzenia Komisji i nie zgodził się z tezą, że środki w formie trzyletniego zwolnienia na rzecz przedsiębiorstw skomunalizowanych przekształconych w spółki akcyjne mogą zostać uznane za "pomoc istniejącą". Należy natomiast dojść do przeciwnego wniosku, uznawszy, że rozpatrywany system zwolnień podatkowych istniejący przed wejściem w życie traktatu WE znajdował również zastosowanie do przedsiębiorstw skomunalizowanych, które - jak przyznała sama Komisja - stanowią te same jednostki gospodarcze co spółki utworzone na podstawie ustawy nr 142/90.
3. Wreszcie w ramach zarzutu trzeciego A2A wnosi tytułem dalszego żądania ewentualnego o uchylenie wyroku ze względu na naruszenie prawa wspólnotowego i zasad w nim zawartych w zakresie, w jakim Sąd potwierdził w tymże wyroku zgodność z prawem nakazu odzyskania pomocy zawartego w decyzji. Zdaniem wnoszącej odwołanie wyrok winien zostać uchylony w zakresie, w jakim - wbrew wcześniejszemu orzecznictwu sądów wspólnotowych - Sąd potwierdził w nim zgodność z prawem ogólnego nakazu zawartego w decyzji i uznał zasadniczo, że władze krajowe nie dysponują żadnym zakresem uznania.
______
(1) Decyzja Komisji 2003/193/WE z dnia 5 czerwca 2002 r. w sprawie pomocy państwa w formie zwolnień podatkowych i pożyczek na preferencyjnych warunkach przyznanych przez Włochy na rzecz przedsiębiorstw użyteczności publicznej z przewagą kapitału publicznego (Dz.U. 2003, L 77, s. 21).
