Skarga wniesiona w dniu 19 października 2007 r. - Wenning przeciwko Europolowi(Sprawa F-114/07)
(2007/C 315/91)
(Dz.U.UE C z dnia 22 grudnia 2007 r.)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Rainer Wenning (Haga, Niderlandy) (przedstawiciele: adwokaci G. Vandersanden, C. Ronzi)
Strona pozwana: Europol
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji dyrektora Europolu z dnia 21 grudnia 2006 r. o nieprzedłużaniu umowy o pracę ze skarżącym i jego reintegracji w Europolu od dnia 1 października 2007 r.;
– w rezultacie stwierdzenie nieważności formularzu rozwoju i oceny personelu, na którym została oparta zaskarżona decyzja;
– zasądzenie na rzecz skarżącego odszkodowania i zadośćuczynienia za krzywdę;
– obciążenie Europolu kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Decyzja o nieprzedłużaniu umowy o pracę ze skarżącym narusza obowiązek uzasadnienia, ponieważ nie wymienia przyczyn ją uzasadniających. Oparta została na nieważnym formularzu rozwoju i oceny personelu.
Sprawozdanie z oceny skarżącego zostało sporządzone z naruszeniem uregulowań dotyczących procesu rozwoju i oceny personelu Europolu (art. 28 regulaminu pracowniczego Europolu oraz wytycznych w sprawie rozwoju i oceny personelu) i zawiera wiele błędów w ocenie, które doprowadziły do błędu co do prawa.
Proces oceny, zamiast dokonania oceny pracy skarżącego, został wykorzystany przez jego przełożonych w celu rozwiązania z nim umowy o pracę. Stanowi to również nadużycie władzy.
Jedynym celem przełożonych skarżącego było nieprzedłużanie z nim umowy o pracę, bez względu na dobrą jakość jego pracy oraz to, że zapewniono go, że otrzyma lepszą ocenę niż w poprzednim roku, jeśli w dalszym ciągu będzie następować poprawa wyników pracy. Skarżący miał uzasadnione oczekiwania, że jego umowa o pracę zostanie zamieniona na umowę na czas nieokreślony lub co najmniej przedłużona.
Zaskarżona decyzja oraz okoliczności, w jakich została wydana również nie są zgodne z zasadą dobrej administracji i z obowiązkiem staranności, którego każda administracja musi przestrzegać wobec własnego personelu.
Zatrzymanie skarżącego jako pracownika Europolu byłoby zgodne zarówno z interesem służby jak i z interesem członka personelu. W istocie zadania, za które odpowiedzialny był skarżący będą w dalszym ciągu wykonywane. Skarżący niezmiennie przez lata wykazywał, że mógł je wykonywać dobrze, ku satysfakcji jego współpracowników oraz osób spoza Europolu.
Skarżący był dyskryminowany w porównaniu z innymi kolegami, którzy pracowali w ten sam sposób jak on, a uzyskali przedłużenie umowy o pracę.
Wreszcie skarżący wnosi o naprawienie poniesionej szkody oraz zadośćuczynienie za doznaną krzywdę w związku z zaskarżoną decyzją.
