Skarga wniesiona w dniu 10 lipca 2007 r. - Buzzi Unicem SpA przeciwko Komisji(Sprawa T-241/07)
(2007/C 211/82)
(Dz.U.UE C z dnia 8 września 2007 r.)
Język postępowania: włoski
Strony
Strona skarżąca: Buzzi Unicem SpA (przedstawiciele: adwokaci C. Viviani i M. Vellano)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 15 maja 2007 r. dotyczącej krajowego planu rozdziału uprawnień do emisji gazów cieplarnianych, zgłoszonego przez Włochy zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE, z powodu naruszenia traktatu WE oraz zasad i przepisów prawa przyjętych w ramach jego stosowania, w zakresie, w jakim nakłada ona obowiązek zmiany krajowego planu rozdziału w taki sposób, że nie są dopuszczalne działania racjonalizatorskie mające na celu umożliwienie operatorowi zatrzymania części przydzielonych uprawnień w przypadku "zamknięcia z powodu procesów racjonalizacji produkcji" (art. 1 ust. 4 i art. 2 ust. 4 decyzji)
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W zaskarżonej decyzji stwierdza się, że krajowy plan rozdziału zgłoszony przez Włochy pismem z dnia 15 grudnia 2006 r. jest niezgodny z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającą system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającą dyrektywę Rady 96/61/WE.
Szczególnie kwestionowany punkt dotyczy umożliwienia operatorowi zatrzymania części uprawnień w przypadku zamknięcia instalacji produkcyjnych lub części tych instalacji z powodu procesów racjonalizatorskich.
W uzasadnieniu swoich żądań skarżąca podnosi:
– Pozwana błędnie przyjmuje za podstawę swoją własną krytyczną ocenę "dostosowania przydziałów" i wyklucza możliwość tzw. "dostosowań ex post". W tym względzie należy przyznać, że taki rodzaj dostosowań zakłóca rynek, niesie niepewność dla przedsiębiorstw i narusza kryterium nr 10 załącznika III wspomnianej dyrektywy. Chodzi jednak raczej o to, aby zapobiec utracie posiadania przydzielonych uprawnień i tym samym utracie możliwości prawnej rozporządzania nimi poprzez wykorzystanie w innych instalacjach. Co do istoty należy unikać zakłócania wolnej organizacji i stosowania prawa podmiotowego przedsiębiorstwa, co narusza też zasady logiki, proporcjonalności i ochrony środowiska i konkurencji zgodnie z art. 5, art. 174 i art. 157 WE.
– Zaskarżona decyzja jest ponadto sprzeczna pod względem założeń logicznych, na których się opiera. Komisja przyznaje w motywie czwartym, że dyrektywa nie uwzględnia umożliwienia państwom członkowskim dokonywania dostosowań, o ile nie miąłby one mocy wstecznej i nie spowodowały trudności dla funkcjonowania systemu wspólnotowego. W niniejszym przypadku operator instalacji, która jest zamykana, jest nadal obecny na rynku i prowadzi działalność w innych zatwierdzonych instalacjach. Zdaniem samej Komisji możliwe jest z tego powodu "dostosowanie przydziału".
– Pozwana nie przedstawiła logicznych wyjaśnień, które miały doprowadzić do tego, że krytykowany mechanizm jest niedopuszczalny jako "dostosowanie ex post".
– Naruszenie zasady równego traktowania w świetle przepisów decyzji Komisji dotyczącej zatwierdzenia krajowego planu rozdzielania Zjednoczonego Królestwa.
