Skarga wniesiona w dniu 28 maja 2007 r. - Fastweb przeciwko Komisji(Sprawa T-188/07)
(2007/C 170/68)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 21 lipca 2007 r.)
Strony
Strona skarżąca: Fastweb SpA (przedstawiciele: M. Merola, członek służby prawnej, T. Ubaldi, avvocato)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C (2006) 6634 wersja ostateczna z dnia 24 stycznia 2007 r. w sprawie pomocy państwa C 52/2005 (ex NN 88/2005, ex CP 101/2004) w zakresie w jakim uznaje ona dotacje na dekodery cyfrowe, przyznane przez Republikę Włoską, za niezgodną z prawem i niezgodną ze wspólnym rynkiem pomoc państwa na rzecz nadawców naziemnej telewizji cyfrowej, oferujących usługi płatnej telewizji oraz operatorów płatnej telewizji kablowej (art. 1 decyzji);
– Stwierdzenie nieważności decyzji C (2006) 6634 wersja ostateczna z dnia 24 stycznia 2007 r. w zakresie w jakim nakazuje ona Republice Włoskiej odzyskanie od jej beneficjentów, a w szczególności od skarżącej, pomocy uznanej za niezgodną ze wspólnym rynkiem (art. 2 i 3 decyzji);
– Obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszej sprawie została zaskarżona ta sama decyzja co w sprawie T-96/07 Telecom Italia Media przeciwko Komisji(1).
Na poparcie skargi zostały podniesione następujące zarzuty:
– naruszenie art. 87 ust. 1 traktatu WE, niedostateczne uzasadnienie oraz brak dochodzenia jeśli chodzi o uznanie działań za pomoc państwa. Skarżąca twierdzi w szczególności, że rzeczone działania nie stanowią pomocy państwa w zakresie w jakim nie obejmują przekazania zasobów państwowych na rzecz domniemanych beneficjentów i nie przyznają im korzyści o charakterze selektywnym ze szkodą dla konkurentów.
– naruszenie art. 87 ust. 1 traktatu WE, wewnętrzna sprzeczność i niedostateczny charakter uzasadnienia jeśli chodzi o zdefiniowanie i stwierdzenie występowania korzyści gospodarczej na rzecz domniemanych beneficjentów pomocy. Skarżąca podnosi, że uzasadnienie dokonanej przez Komisję oceny w zakresie określenia formy pomocy, i w związku z tym korzyści gospodarczej, jaką odnieśliby domniemani beneficjenci pomocy jest niedostateczne i oczywiście sprzeczne. Decyzja jest ponadto nieważna w zakresie w jakim nie wykazuje sposobu, w jaki dotacje przyznane konsumentom przy zakupie dekoderów wskazywałyby na konieczne, automatyczne i niewątpliwe przyznanie korzyści gospodarczej na rzecz domniemanych beneficjentów pomocy.
– brak uzasadnienia w odniesieniu do wyliczenia pomocy, jaką należy odzyskać od beneficjentów oraz niezgodność z prawem żądania zwrotu pomocy z uwagi na naruszenie przepisów traktatu dotyczących pomocy państwa oraz art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. Skarżąca twierdzi, że proponowane przez Komisję wyliczenie korzyści jaka zostałaby przyznana rzekomym beneficjentom pomocy nie jest odpowiednio uzasadnione oraz wykracza poza kompetencje przyznane Komisji w traktacie oraz rozporządzeniu wykonawczym dotyczącym pomocy.
– niezgodność z prawem żądania zwrotu w zakresie w jakim jest ono od początku w sposób bezwzględny i obiektywny niewykonalne oraz brak uzasadnienia i naruszenie art. 14 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. jak też zasady proporcjonalności.
______
(1) Dz.U. L 117 z 29.5.2007, str. 32.
