(Sprawa C-405/06 P)Język postępowania: hiszpański
(2006/C 310/10)
(Dz.U.UE C z dnia 16 grudnia 2006 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Miguel Torres, S.A. (przedstawiciele: E. Armijo Chávarri, M.A. Baz de San Ceferino i A. Castán Pérez-Gómez, abogados)
Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) i Bodegas Muga, S.A.
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie zaskarżonego wyroku w zakresie, w jakim oddalono skargę o stwierdzenie nieważności wniesioną przeciwko zaskarżonej decyzji w pierwszej instancji,
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w części, w jakiej nie została stwierdzona jej nieważność w pierwszej instancji; oraz
– obciążenie OHIM kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
1. Naruszenie prawa do obrony przysługującego Miguel Torres, S.A., ponieważ w zaskarżonym wyroku oddalono pierwszy zarzut skargi o stwierdzenie nieważności wniesionej do Sądu, który opierał się na naruszeniu prawa do obrony skarżącego. Odmowa przez Pierwszą Izbę Odwoławczą OHIM dopuszczenia dokumentacji, którą Miguel Torres, S.A. załączył do pisma przedstawiającego jego stanowiska złożonego w dniu 25 stycznia 2002 r., aby dowieść, że znak towarowy TORRES jest powszechnie znany w całej Unii Europejskiej, stanowi zdaniem wnoszącego odwołanie materialne uchybienie, które winno było skłonić Sąd do stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji. Orzekając odmiennie, Sąd nie tylko naruszył przysługujące wnoszącemu odwołanie prawo do obrony, ale również zasadę ciągłości funkcjonalnej oraz art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego(1).
2. Naruszenie przez Sąd art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego poprzez jego błędną wykładnię. Stosując ten przepis, Sąd naruszył prawo z uwagi na błędne zastosowanie kryterium oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w odniesieniu do dwóch pozostających w konflikcie znaków towarowy dotyczące sposobu postrzegania przez właściwy krąg odbiorców. Zdaniem wnoszącego odwołanie bowiem Sąd nie oparł się na kryterium sposobu postrzegania przez przeciętnego konsumenta europejskiego, ale na kryterium sposobu postrzegania konsumenta hiszpańskiego, portugalskiego i włoskiego.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, str. 1).