(Sprawa T-297/06)Język postępowania: francuski
(2006/C 310/48)
(Dz.U.UE C z dnia 16 grudnia 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: Majątek Hutniczy sp. z o.o. (Częstochowa, Polska) (Przedstawiciele: adwokaci C. Rapin i E. Van den Haute)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– uznanie niniejszej skargi za dopuszczalną;
– stwierdzenie nieważności art. 3 i 4 decyzji Komisji z dnia 5 lipca 2005 r. w sprawie pomocy udzielonej przez Polskę Hucie Częstochowa SA (zgłoszonej pod numerem C (2005) 1962];
– ewentualnie stwierdzenie, że w dniu wniesienia niniejszej skargi Polska nie ma obowiązku odzyskania pomocy wraz z odsetkami zgodnie z art. 3 tej decyzji, a w konsekwencji, że rzeczone kwoty pomocy z odsetkami nie są wymagalne;
– w dalszej kolejności, ewentualnie stwierdzenie nieważności art. 3 ust. 2 akapit drugi decyzji i przekazanie kwestii odsetek Komisji w celu wydania nowej decyzji zgodnie z załącznikiem A do skargi lub innymi względami, jakie Sąd może wskazać w uzasadnieniu wyroku;
– wkażdym razie, obciążenie Komisji całością kosztów postępowania;
– w przypadku umorzenia postępowania przez Sąd, obciążenie Komisji kosztami postępowania na podstawie § 87 ust. 6 w związku z § 90 lit. a) regulaminu Sądu.
Zarzuty i główne argumenty
W decyzji C(2005)1962 wersja ostateczna z dnia 5 lipca 2005 r. (pomoc państwa nr C 20/04, ex NN 25/04), Komisja uznała część pomocy na restrukturyzację udzielonej przez Polskę producentowi stali Huta Częstochowa SA za niezgodną ze wspólnym rynkiem i zażądała jej zwrotu. Skarżąca jest jednym z następców prawnych beneficjenta pomocy; w ramach restrukturyzacji Huty Częstochowa SA przejęła ona niektóre jej aktywa i pasywa, a następnie została odkupiona przez spółkę Industrial Union of Donbass za pośrednictwem jej spółki zależnej ISD Polska. Skarżąca została wymieniona w zaskarżonej decyzji jako jedno z przedsiębiorstw zobowiązanych solidarnie do zwrotu pomocy uznanej za niezgodną ze wspólnym rynkiem.
Na poparcie skargi o częściowe stwierdzenie nieważności tej decyzji skarżąca podnosi cztery zarzuty.
W zarzucie pierwszym skarżąca stwierdza, że Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie okoliczności faktycznych decydujących o wyniku dochodzenia. Skarżąca twierdzi, że wraz ze sprzedażą aktywów początkowego beneficjenta pomocy niezgodnej ze wspólnym rynkiem na rzecz ISD Polska (i Donbass), sprzedawca początkowego beneficjenta pomocy zatrzymał zysk wynikający z tej i to on powinien zapewnić jej zwrot. Skarżąca stwierdza, że w niniejszym przypadku prawidłowe ustalenie istotnych okoliczności faktycznych związanych ze sprzedażą aktywów Huty Częstochowa, poprzez między innymi Majątek Hutniczy, na rzecz ISD Polska (i Donbass) doprowadziłoby Komisję do stwierdzenia, że z powodu nabycia środków produkcji Huty Częstochowa po cenie odpowiadającej cenie rynkowej pomoc została już w ten sposób zwrócona sprzedawcy. Zdaniem skarżącej, Komisja w ten sposób naruszyła ciążący na niej obowiązek starannego i bezstronnego zbadania wszystkich istotnych okoliczności sprawy.
W zarzucie drugim skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła protokół nr 8 do Traktatu o Przystąpieniu (w sprawie restrukturyzacji polskiego hutnictwa stali)(1) poprzez dosłowną interpretację niektórych jego postanowień, które zdaniem skarżącej powinna ona była interpretować w świetle stawianych im celów oraz przy uwzględnieniu kontekstu ich wydania. Skarżąca dodaje, że zarzucana błędna interpretacja doprowadziła Komisję do nałożenia w decyzji obowiązku zwrotu pomocy państwa uzyskanej przed przyjęciem protokołu nr 8 przez spółki niewymienione w jego załączniku nr 1, który wyznacza osiem przedsiębiorstw - beneficjentów, uprawnionych do otrzymywania pomocy od Polski w drodze odstępstwa od art. 87 i 88 WE. Skarżąca twierdzi również, że ponieważ protokół nr 8 nie stwierdza wyraźnie, że ma on moc wsteczną w odniesieniu do konkretnego okresu, interpretacja dokonana przez Komisję naruszyła kilka zasad ogólnych, jak zasadę niedziałania prawa wstecz oraz zasadę pewności prawa. Skarżąca podnosi, że prawidłowo zinterpretowany protokół nr 8 nie uprawniałby Komisji do żądania zwrotu pomocy państwa uzyskanej przed jego wydaniem przez spółki niewymienione w załączniku nr 1 do tego protokołu. Skarżąca wyciąga więc wniosek, że działając bez podstawy prawnej Komisja wkroczyła w zakres kompetencji rationae temporis innych instytucji wspólnotowych.
Zarzut trzeci, podniesiony tytułem żądania ewentualnego w przypadku stwierdzenia przez Sąd, że Komisja właściwie ustaliła okoliczności faktyczne i dokonała prawidłowej interpretacji protokołu nr 8, oparty jest na naruszeniu art. 14 ust. 1 rozporządzenia nr 659/1999(2). Skarżąca zaznacza, że wydając decyzję o odzyskaniu pomocy Komisja naruszyła zasady równego traktowania, ochrony uzasadnionych oczekiwań i pewności prawa.
W zarzucie czwartym, podniesionym na poparcie ewentualnego żądania stwierdzenia nieważności art. 3 ust. 2 akapit drugi zaskarżonej decyzji skarżąca stwierdza, że Komisja naruszyła rozporządzenie nr 794/2004(3) w związku z obliczeniem stopy procentowej zastosowanej przy odzyskaniu pomocy w niniejszym przypadku.
______
(1) Dz.U. 2003, L 236, str. 948
(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 traktatu WE, Dz.U. L 83, str.1
(3) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 794/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 traktatu WE, Dz.U. L 140, str.1
