Skarga wniesiona w dniu 31 lipca 2006 r. przez Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Królestwu Norwegii(Sprawa E-2/06)
(2006/C 258/11)
(Dz.U.UE C z dnia 26 października 2006 r.)
Skarga przeciwko Królestwu Norwegii została wniesiona do Trybunału EFTA w dniu 31 lipca 2006 r. przez Urząd Nadzoru EFTA, reprezentowany przez Nielsa Fengera, działającego jako przedstawiciel Urzędu Nadzoru EFTA, 35, rue Belliard, B-1040 Bruksela.
Skarżący twierdzi, że Trybunał powinien:
1. stwierdzić, że utrzymując w mocy środki określone w ustawie 16 z dnia 14 grudnia 1917 r., która przyznaje ograniczoną w czasie koncesję na użytkowanie wodospadów na potrzeby produkcji energii przedsiębiorstwom prywatnym oraz wszystkim przedsiębiorstwom pochodzącym z umawiających się stron porozumienia EOG i nakłada na nie obowiązek przekazania wszystkich instalacji na rzecz państwa norweskiego bez uzyskania kompensaty w momencie wygaśnięcia koncesji z wyjątkiem norweskich przedsiębiorstw publicznych, którym przyznaje się koncesje nieograniczone czasowo, Królestwo Norwegii naruszyło art. 31 i 40 porozumienia EOG.
oraz
2. obciążyć Królestwo Norwegii kosztami postępowania.
Kontekst prawny i faktyczny oraz zarzuty prawne przytoczone w sprawie:
– Sprawa dotyczy przeniesienia praw własności elektrowni hydroelektrycznych na rzecz państwa norweskiego bez kompensaty w momencie wygaśnięcia koncesji. Takie przeniesienie praw nazywane jest w prawie norweskim "zwrotem" ("hjemfall" w języku norweskim), pomimo że państwo nigdy w przeszłości nie miało prawa własności do wodospadu czy instalacji hydroelektrycznej.
– Zgodnie z ustawą nr 16 z dnia 14 grudnia 1917 r., ("Ustawa o licencjach przemysłowych"), czas ważności koncesji na użytkowanie wodospadów i instalacji hydroelektrycznych nie jest ograniczony w przypadku przedsiębiorstw należących w 2/3 do państwa norweskiego, gmin miejskich w hrabstwach czy gmin miejskich; ograniczenie czasowe dotyczy wszystkich pozostałych przedsiębiorstw, w tym takich, w których właściciele z innych państw EOG, sami lub wspólnie z norweskimi właścicielami prywatnymi, mają więcej niż 1/3 kapitału akcyjnego.
– Tym samym zwrot dotyczy jedynie drugiej kategorii przedsiębiorstw.
– Urząd Nadzoru EFTA jest zdania, że zwrot w swej obecnej postaci dyskryminuje właścicieli z pozostałych państw EOG, co stanowi naruszenie art. 30 i 40 porozumienia EOG.
– Urząd Nadzoru EFTA stwierdza, że taka różnica w traktowaniu nie jest obiektywnie uzasadniona i nie jest objęta postanowieniami art. 125 porozumienia EOG.
