Odwołanie wniesione w dniu 17 sierpnia 2006 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (pierwsza izba) z dnia 6 czerwca 2006 r. w sprawie T-10/02 Girardot przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa C-348/06 P)
(2006/C 249/11)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 14 października 2006 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: D. Martin, F. Clotuche-Duvieusart, pełnomocnicy)
Druga strona postępowania: Marie-Claude Girardot
Żądania strony skarżącej
– uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji z dnia 6 czerwca 2006 r. w sprawie T-10/02;
– zasądzenie od Komisji kwoty 23.917,4 EUR na rzecz M.-C. Girardot;
– orzeczenie, iż każda ze stron zostaje obciążona własnymi kosztami poniesionymi zarówno w postępowaniu odwoławczym jak i przed Sądem Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich.
Zarzuty i główne argumenty
W uzasadnieniu odwołania wnosząca odwołanie podnosi tylko jeden zarzut dotyczący naruszenia art. 236 WE i warunków powstania odpowiedzialności Komisji. Wnosząca odwołanie zarzuca Sądowi błędną wykładnię pojęcia utraty "szansy" zatrudnienia oraz pojęcia utraty "gwarancji" zatrudnienia naruszającą granice swobody oceny, z których Komisja tradycyjnie korzysta w dziedzinie zatrudnienia i w konsekwencji błędne wyliczenie kwoty należnej od Komisji tytułem odszkodowania za utratę szansy zatrudnienia spowodowaną wydaniem przez tą instytucję bezprawnej decyzji. Zdaniem Komisji jedynie rzeczywista i określona szkoda mogą prowadzić do powstania roszczenia o odszkodowanie. Otóż w niniejszej sprawie jedyną rzeczywistą i określoną szkodą, której powstanie spowodowała Komisja, jest szkoda wynikająca z braku wyboru kandydatury zainteresowanej przez Komisję a nie szkoda wynikając a z utraty hipotetycznego wynagrodzenia.
Ponadto Komisja podnosi, że kryterium utraty wynagrodzenia przyjęte przez Sąd dla wyliczenia szkody podlegającej naprawieniu jest hipotetyczne, ponieważ jeżeli w odnośnym okresie zainteresowana byłaby zatrudniona przez innego pracodawcę aniżeli instytucje wspólnotowe i otrzymywałaby wynagrodzenie wyższe aniżeli to, które mogłaby rzeczywiście otrzymywać w Komisji, to nie powstałaby żadna utrata wynagrodzenia wymagająca naprawienia. W związku z tym Komisja uważa, że metoda przyjęta przez Sąd może również powodować dyskryminację innych kandydatów tego samego naboru w zależności od tego, czy otrzymują oni wynagrodzenie wyższe aniżeli to, na które mieli szansę otrzymać w konsekwencji naboru.
