Skarga wniesiona w dniu 30 czerwca 2006 r. - Sviluppo Italia Basilicata przeciwko Komisji(Sprawa T-176/06)
(2006/C 190/55)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 12 sierpnia 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: Sviluppo Italia Basilicata S.p.A. (Potenza, Włochy)(przedstawiciel: Francesco Sciaudone, adwokat)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji europejskiej C(2006)1706 z dnia 20 kwietnia 2006 r.,
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Decyzją zaskarżoną w niniejszej sprawie dokonano istotnej korekty finansowej pomocy z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRG) w wysokości 5 600 000 EUR, przyznanej w ramach wspólnotowego wsparcia regionów "Cel 1" we Włoszech, na rzecz subwencji ogólnej BIC Basilicata, celem realizacji środków wspierających małe i średnie przedsiębiorstwa działające w regionie Basilicata. W szczególności drugi środek ogólnej subwencji przewidywał utworzenie funduszu kapitałowego w celu udzielania pomocy w postaci udziału w kapitałach zakładowych, pożyczek z udziałem w zyskach oraz pożyczek zamiennych na udziały lub akcje, na rzecz przedsiębiorstw mających siedzibę w regionie Basilicata lub mających zamiar ustanowienia tam siedziby.
Na poparcie swych zarzutów skarżąca spółka podnosi:
– Zupełny brak faktycznych i prawnych przesłanek mogących stanowić podstawę zaskarżonej decyzji, w zakresie w jakim pozwana twierdzi, że w niniejszej sprawie brak było pozytywnego wpływu pomocy z funduszu, ponieważ mniej niż 3 % dotacji z funduszu zostało przeznaczonych na nabycie udziałów w przedsiębiorstwach (przesłanka wykorzystania). W tym zakresie skarżąca twierdzi, że przesłanka ta nie została przewidziana ani w przepisach mających zastosowanie w niniejszej sprawie, zawartych w decyzji o przyznaniu pomocy, ani w ogólnych przepisach dotyczących funduszy strukturalnych. Zatem Komisja nie mogła zgodnie z prawem stwierdzić wystąpienia nieprawidłowości w rozumieniu art. 24 rozporządzenia nr 4253/88, powołując się na przesłankę wykorzystania.
– Naruszenie decyzji 97/322/WE spowodowane nieuwzględnieniem i dokonaniem błędnej wykładni ust. C arkusza nr 19. W tym zakresie skarżąca twierdzi, że pozwana nie uwzględniła w zaskarżonej decyzji z jednej strony rozróżnienia pomiędzy pojęciami "wykorzystanie" i "wydatki", a z drugiej strony zapisów arkusza dotyczących czasu trwania funduszu, jak również postanowień tegoż projektu subwencji ogólnej, stanowiących integralną część decyzji zatwierdzającej pomoc, w których czas trwania tej pomocy ustalono na dziesięć lat.
– Naruszenie przy stwierdzeniu nieprawidłowości procedur przewidzianych w konwencji, art. 25 rozporządzenia nr 4253 oraz art. 26 rozporządzenia nr 2082/93.
Na zakończenie swej skargi skarżąca podnosi również naruszenie zasady uzasadnionych oczekiwań i pewności prawa, zasady proporcjonalności i obowiązku przedstawienia uzasadnienia.
