Skarga wniesiona dnia 4 października 2004 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej(Sprawa C-424/04)
(2004/C 300/59)
(Dz.U.UE C z dnia 4 grudnia 2004 r.)
Dnia 4 października 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga skierowana przeciwko Republice Francuskiej sporządzona przez Komisję Wspólnot Europejskich, reprezentowaną przez K. Wiednera i B. Stromsky'ego, działających w charakterze pełnomocników, z adresem do doręczeń w Luksemburgu.
Komisja Wspólnot Europejskich wnosi do Trybunału o:
1) stwierdzenie, że nie zobowiązując instytucji zamawiającej do zagwarantowania rzeczywistej konkurencji przez obecność minimalnej liczby 5 oferentów w ramach ograniczonej procedury, nawet przy braku ustalenia widełek, Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom wynikającym z art. 19 ust. 2 dyrektywy Rady 93/36/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r.(1), art. 27 ust. 2 dyrektywy Rady 92/50/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r.(2) i art. 22 ust. 2 dyrektywy Rady 93/37/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r.(3);
2) stwierdzenie, że wyłączając z zakresu stosowania francuskiego kodeksu zamówień publicznych umowy, których przedmiotem są pożyczki lub zobowiązania finansowe przeznaczone na pokrycie zadłużenia lub środków płynnych i nie związane z obrotem nieruchomościami, Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom wynikającym z art. 1 lit. a) pkt vii) dyrektywy Rady 92/50/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. i art. 1 ust. 4 lit. c) pkt iv) dyrektywy Rady 93/38/EWG(4);
3) stwierdzenie, że przewidując, że zamówienia publiczne, których przedmiotem są:
– usługi prawnicze;
– usługi socjalne i sanitarne;
– usługi rekreacyjne, kulturalne i sportowe;
– usługi edukacyjne, jak również usługi dotyczące szkoleń zawodowych i przekwalifikowania zawodowego,
podlegają w zakresie dotyczącym ich udzielania, jedynie obowiązkom dotyczącym określenia świadczeń przez odesłanie do przepisów, o ile takie istnieją, jak również przesłania ogłoszenia o udzieleniu zamówienia, nie wskazując wyraźnie na przestrzeganie przepisów i zasad traktatowych,
Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom wynikającym z przestrzegania przepisów i zasad traktatowych (art. 49), a w szczególności zasady równego traktowania oraz zasady przejrzystości, której następstwo stanowi odpowiednie ogłoszenie;
4) obciążenie Republiki Francuskiej kosztami postępowania.
Podnoszone zarzuty i główne argumenty
Francuski system prawny napotyka problem zgodności z prawem wspólnotowym w zakresie warunków zezwalania na dostawę usług telekomunikacyjnych przez dystrybutorów kablowych.
W istocie, jeśli chodzi o dostawę usług telefonicznych, przepisy francuskie wprowadzają obowiązek konsultowania gmin lub ich związków przed wydaniem zezwolenia na dostawę usług telefonicznych poprzez sieć kablową. Ten obowiązek rodzi kilka problemów w świetle art. 2 ust. 3 dyrektywy 90/388, zmienionej dyrektywą 96/19/WE, mianowicie brak przejrzystości procedury konsultacji, nieproporcjonalną władzę dyskrecjonalną gmin w formułowaniu ich opinii, niepewność odnośnie obiektywizmu procedury z uwagi na fakt istnienia związków pomiędzy niektórymi gminami a operatorami, dyskryminacyjny aspekt procedury, która nie ma zastosowania do innych dostawców usług telekomunikacyjnych i ryzyko dyskryminacji pomiędzy różnymi operatorami kablowymi.
System, zgodnie z którym operatorzy kablowi muszą systematycznie informować wszystkie gminy o rozmieszczeniu ich sieci, tworzy po ich stronie dodatkowy obowiązek w porównaniu z ogólnym systemem wolności dostaw, stosowanym do innych operatorów usług telekomunikacyjnych. W związku z tym, że żaden obiektywny element nie usprawiedliwia zróżnicowanego traktowania, system francuski jest w tym zakresie dyskryminacyjny i sprzeczny z przepisami art. 1 w zw. art. 2 ust. 3 dyrektywy 90/388/EWG w wersji zmienionej dyrektywami 95/51/WE i 96/19/WE.
______
(1) Dyrektywa Rady nr 93/36/EWG koordynująca procedury udzielania zamówień publicznych na dostawy (Dz.U. L 199 z 9.8.1993, str. 1).
(2) Dyrektywa Rady nr 92/50/EWG odnosząca się do koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na usługi (Dz.U. L 209 z 24.7.1992, str. 1).
(3) Dyrektywa Rady nr 93/37/EWG dotycząca koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane (Dz.U. L 199 z 9.8.1993, str. 54).
(4) Dyrektywa Rady nr 93/38/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. koordynująca procedury udzielania zamówień publicznych przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i telekomunikacji (Dz.U. L 199 z 9.8.1993, str. 84).
