Inspekcje i audyty oraz certyfikaty statku morskiego.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA TRANSPORTU, BUDOWNICTWA I GOSPODARKI MORSKIEJ¹⁾

z dnia 13 listopada 2012 r.

w sprawie inspekcji i audytów oraz certyfikatów statku morskiego²⁾

Na podstawie art. 23 ust. 4 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr 228, poz. 1368 oraz z 2012 r. poz. 1068) zarządza się, co następuje:

Rozdział  1

Przepisy ogólne

§ 1. Rozporządzenie określa:

1) terminy, zakres oraz tryb przeprowadzania inspekcji i audytów statku morskiego, zwanego dalej "statkiem";

2) rodzaje i wzory certyfikatów statku.

§ 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do jachtów morskich.

§ 3. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1) Konwencja SOLAS - konwencję, o której mowa w art. 5 pkt 33 lit. a ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim, zwanej dalej "ustawą";

2) Kodeks HSC - Międzynarodowy kodeks bezpieczeństwa jednostek szybkich, określony w prawidle 1 rozdziału X Konwencji SOLAS³⁾;

3) Kodeks SPS - Kodeks bezpieczeństwa statków specjalistycznych, określony w prawidle 4 rozdziału II-1 Konwencji SOLAS⁴⁾;

4) Kodeks ISM - kodeks, o którym mowa w art. 5 pkt 34 ustawy;

5) statek towarowy - statek, o którym mowa w prawidle 2 rozdziału I Konwencji SOLAS;

6) statek specjalistyczny - statek wyposażony w specjalne urządzenia związane z jego przeznaczeniem, przeznaczony lub używany do przewozu personelu specjalistycznego, znajdującego się na nim w związku z jego przeznaczeniem, niezależnie od załogi statku, którego liczba łącznie z pasażerami jest większa niż 12 osób;

7) jednostka szybka - statek określony w prawidle 1 rozdziału X Konwencji SOLAS;

8) szybki statek pasażerski - jednostkę szybką przeznaczoną lub używaną do przewozu więcej niż 12 pasażerów;

9) jednostka dynamicznie unoszona - statek posiadający możliwość poruszania się po powierzchni lub nad powierzchnią wody, którego charakterystyka różni się od charakterystyki statków wypornościowych, do których mają zastosowanie konwencje międzynarodowe;

10) krótka podróż morska - podróż, w czasie której statek nie oddala się na odległość większą niż 200 mil morskich od portu lub miejsca, w którym pasażerowie i załoga mogą znaleźć bezpieczne schronienie, a odległość pomiędzy portem, z którego rozpoczęto podróż, a końcowym portem przeznaczenia oraz podróż powrotna nie przekraczają 600 mil morskich, przy czym końcowym portem przeznaczenia jest ostatni odwiedzony w planowanej podróży port, z którego statek rozpoczyna podróż powrotną do portu, w którym ją rozpoczął;

11) żegluga międzynarodowa - żeglugę poza obszarami morskimi Rzeczypospolitej Polskiej, z wyłączeniem żeglugi uprawianej przez statki pasażerskie odbywające żeglugę pomiędzy portami tego samego państwa;

12) żegluga krajowa - żeglugę na obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej;

13) żegluga przybrzeżna - żeglugę w odległości nie większej niż 20 mil morskich od brzegu w rejonie Morza Bałtyckiego lub innego morza zamkniętego o podobnych warunkach żeglugowych;

14) żegluga osłonięta - żeglugę na Zalewie Szczecińskim, Zalewie Wiślanym, w Zatoce Puckiej oraz części Zatoki Gdańskiej na południe od linii prostej łączącej latarnię morską Hel z latarnią morską w Krynicy Morskiej;

15) żegluga portowa - żeglugę w granicach portów, a także na akwenie od północnej granicy portu Szczecin do linii równoleżnika przechodzącego przez Bramę Torową nr 4, na Kanale Piastowskim, Zalewie Kamieńskim i w cieśninie Dziwnie do pławy W2;

16) nowy statek pasażerski w żegludze krajowej - statek pasażerski w żegludze krajowej, którego stępkę położono lub który znajdował się na podobnym etapie budowy nie wcześniej niż w dniu 1 lipca 1998 r., przy czym za podobny etap budowy uważa się etap, w którym:

a) rozpoczęła się budowa identyfikowana z konkretnym statkiem oraz

b) rozpoczął się montaż przynajmniej 50 ton albo jednego procenta przybliżonej masy materiałów konstrukcyjnych - w zależności od tego, która z tych wielkości jest mniejsza;

17) istniejący statek pasażerski w żegludze krajowej - każdy statek pasażerski w żegludze krajowej, który nie jest nowym statkiem pasażerskim w żegludze krajowej;

18) nowy statek rybacki - statek rybacki, w sprawie którego:

a) w dniu 1 stycznia 1999 r. lub po tej dacie zawarto umowę dotyczącą budowy lub znaczącej przebudowy lub

b) przed dniem 1 stycznia 1999 r. zawarto umowę dotyczącą budowy lub znaczącej przebudowy i który został dostarczony nie wcześniej niż 3 lata po tej dacie, lub

c) nie istnieje umowa dotycząca budowy, a dnia 1 stycznia 1999 r. lub po tej dacie:

– położono stępkę lub

– rozpoczęła się budowa identyfikowana z konkretnym statkiem, lub

– rozpoczął się montaż przynajmniej 50 ton lub jednego procenta przybliżonej masy materiałów konstrukcyjnych - w zależności od tego, która z tych wielkości jest mniejsza;

19) istniejący statek rybacki - każdy statek rybacki, który nie jest nowym statkiem rybackim.

Rozdział  2

Terminy przeprowadzania inspekcji i audytów

§ 4. Inspekcję wstępną przeprowadza się:

1) przed rozpoczęciem żeglugi - na statku nowo wybudowanym, przebudowanym lub odbudowanym;

2) przed rozpoczęciem żeglugi w porcie lub pomiędzy portami w innym państwie Unii Europejskiej na istniejącym statku pasażerskim dotychczas odbywającym podróże na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

3) po utracie ważności certyfikatu w trakcie okresowego wyłączenia statku z eksploatacji, jeśli wyłączenie to trwało co najmniej 1 rok;

4) w przypadku zmiany przynależności statku z obcej na polską - po zmianie przynależności.

§  5.

1. Inspekcję roczną przeprowadza się corocznie, w okresie od trzech miesięcy przed upływem każdej daty rocznicowej certyfikatu do trzech miesięcy po upływie tej daty.

2. Inspekcji rocznej nie przeprowadza się w roku, w którym została przeprowadzona inspekcja pośrednia.

§ 6. Inspekcję pośrednią przeprowadza się w okresie od trzech miesięcy przed upływem drugiej lub trzeciej daty rocznicowej certyfikatu do trzech miesięcy po upływie tej daty.

§  7.

1. Inspekcję odnowieniową przeprowadza się przed datą upływu ważności certyfikatu.

2. W przypadku gdy inspekcja odnowieniowa jest zakończona nie wcześniej niż trzy miesiące przed datą upływu ważności certyfikatu, przeprowadzenie inspekcji nie powoduje zmiany daty rocznicowej na nowym certyfikacie.

§ 8. Inspekcję doraźną przeprowadza się pomiędzy innymi rodzajami inspekcji, w przypadkach określonych w art. 20 ust. 1 pkt 5 i ust. 2 ustawy.

§  9.

1. Audyt wstępny przeprowadzany na statkach w celu uzyskania certyfikatu zarządzania bezpieczeństwem lub dokumentu tymczasowego przeprowadza się w terminach określonych w § 4.

2. Audyt wstępny przeprowadzany u armatora w celu uzyskania dokumentu zgodności lub dokumentu tymczasowego przeprowadza się:

1) przed rozpoczęciem eksploatacji statku przez nowo powstałego armatora lub armatora nowo zarejestrowanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2) po utracie ważności dokumentu zgodności w trakcie przerwy w eksploatacji statku przez armatora, jeśli przerwa ta trwała co najmniej 1 rok;

3) po wycofaniu dokumentu zgodności przez organ inspekcyjny;

4) przed rozpoczęciem eksploatacji nowego typu statku przez armatora.

§ 10. Audyt roczny przeprowadza się corocznie, w okresie od trzech miesięcy przed upływem każdej daty rocznicowej dokumentu zgodności do trzech miesięcy po upływie tej daty.

§ 11. Audyt pośredni przeprowadza się pomiędzy drugą i trzecią datą rocznicową certyfikatu zarządzania bezpieczeństwem.

§  12.

1. Audyt odnowieniowy przeprowadza się przed datą upływu ważności dokumentu zgodności lub certyfikatu zarządzania bezpieczeństwem.

2. W przypadku gdy audyt odnowieniowy jest zakończony nie wcześniej niż trzy miesiące przed datą upływu ważności dokumentu zgodności lub certyfikatu zarządzania bezpieczeństwem, przeprowadzenie audytu nie powoduje zmiany daty rocznicowej na nowym dokumencie zgodności lub certyfikacie zarządzania bezpieczeństwem.

3. W przypadku zakończenia audytu odnowieniowego po upływie ważności dokumentu zgodności lub certyfikatu zarządzania bezpieczeństwem, przeprowadzenie audytu nie powoduje zmiany daty rocznicowej na nowym dokumencie zgodności lub certyfikacie zarządzania bezpieczeństwem.

4. W przypadku zakończenia audytu odnowieniowego w okresie powyżej trzech miesięcy przed datą upływu ważności dokumentu zgodności lub certyfikatu zarządzania bezpieczeństwem, nowa data rocznicowa będzie taka sama jak dzień i miesiąc zakończenia audytu.

§ 13. Audyt dodatkowy przeprowadza się pomiędzy innymi rodzajami audytów w przypadku konieczności dodatkowej weryfikacji funkcjonowania systemu zarządzania bezpieczeństwem.

Rozdział  3

Zakres przeprowadzania inspekcji i audytów

§  14.

1. Inspekcja wstępna obejmuje:

1) potwierdzenie zgodności z wymaganiami umów międzynarodowych, o których mowa w art. 5 pkt 33 ustawy;

2) potwierdzenie zgodności zasadniczych parametrów i oznakowania ze świadectwem pomiarowym i świadectwem wolnej burty;

3) sprawdzenie ważności dokumentów potwierdzających dokonanie na statku przeglądów, o których mowa w art. 25 ust. 1 ustawy, przeprowadzanych zgodnie z Wytycznymi do przeglądów zgodnie ze zharmonizowanym systemem nadzoru i certyfikacji (HSSC), określonymi w prawidle 6 rozdziału I Konwencji SOLAS;

4) potwierdzenie spełnienia wymagań określonych w wiążących Rzeczpospolitą Polską umowach międzynarodowych w zakresie bezpieczeństwa żeglugi i życia na morzu, innych niż określone w pkt 1;

5) potwierdzenie spełnienia wymagań określonych w przepisach dotyczących budowy statku, jego stałych urządzeń i wyposażenia dla statków nieobjętych umowami międzynarodowymi;

6) sprawdzenie, czy na statku znajdują się oryginały certyfikatów potwierdzających wymogi, o których mowa w pkt 1-5, oraz kopia dokumentu zgodności.

2. W przypadku promów pasażerskich typu ro-ro i szybkich statków pasażerskich inspekcja wstępna przeprowadzana przed rozpoczęciem żeglugi obejmuje dodatkowo czynności określone w § 20 oraz załączniku nr 3 do rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 28 marca 2012 r. w sprawie inspekcji państwa portu (Dz. U. poz. 597).

§  15.

1. Inspekcja roczna obejmuje sprawdzenie, czy stan statku, jego stałych urządzeń i wyposażenia nie uległ zmianie w stosunku do stanu ustalonego podczas inspekcji wstępnej i jest zgodny z wymaganiami określonymi w przepisach, o których mowa w § 14 ust. 1 pkt 1, 4 i 5.

2. W przypadku promów pasażerskich typu ro-ro i szybkich statków pasażerskich inspekcja roczna obejmuje dodatkowo sprawdzenie wykonania lub przeprowadzenie czynności określonych w załączniku nr 4 do rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 28 marca 2012 r. w sprawie inspekcji państwa portu.

§ 16. Inspekcja pośrednia obejmuje sprawdzenie elementów bezpieczeństwa statku niezbędnych do stwierdzenia, czy stan statku, jego stałych urządzeń i wyposażenia nie uległ zmianie w stosunku do stanu ustalonego podczas inspekcji wstępnej, wyłączając zmiany wynikające z eksploatacji statku, i jest zgodny z wymaganiami określonymi w przepisach, o których mowa w § 14 ust. 1 pkt 1, 4 i 5.

§ 17. Inspekcja odnowieniowa obejmuje czynności określone w § 15 ust. 1.

§ 18. Zakres inspekcji doraźnej obejmuje czynności zależne od okoliczności, których zaistnienie spowodowało konieczność przeprowadzenia tej inspekcji.

§  19.

1. Audyt wstępny obejmuje ocenę zgodności systemu zarządzania bezpieczeństwem z celami określonymi w części A pkt 1.2 Kodeksu ISM.

2. Audyt wstępny przeprowadzany w celu uzyskania:

1) tymczasowego dokumentu zgodności lub tymczasowego certyfikatu zarządzania bezpieczeństwem obejmuje potwierdzenie, że dokumentacja systemu zarządzania bezpieczeństwem spełnia wymagania Kodeksu ISM;

2) dokumentu zgodności lub certyfikatu zarządzania bezpieczeństwem obejmuje potwierdzenie, że system zarządzania bezpieczeństwem obowiązujący w siedzibie armatora i na statku funkcjonuje zgodnie z wymaganiami Kodeksu ISM, przy czym system zarządzania bezpieczeństwem powinien obowiązywać w siedzibie armatora oraz na co najmniej jednym statku z każdego typu statku eksploatowanego przez armatora od co najmniej trzech miesięcy.

3. Audyt wstępny przeprowadzany w celu uzyskania certyfikatu zarządzania bezpieczeństwem obejmuje dodatkowo sprawdzenie, czy dokument zgodności armatora eksploatującego dany statek ma zastosowanie dla danego typu statku,

§ 20. Audyt roczny obejmuje ocenę efektywności funkcjonowania systemu zarządzania bezpieczeństwem, w tym weryfikację poprawności dokumentacji co najmniej jednego statku każdego typu, do którego ma zastosowanie dokument zgodności.

§ 21. Audyt pośredni obejmuje ocenę efektywności funkcjonowania systemu zarządzania bezpieczeństwem na statku oraz stwierdzenie, czy zmiany wprowadzone do systemu zarządzania bezpieczeństwem są zgodne z wymaganiami Kodeksu ISM.

§ 22. Audyt odnowieniowy obejmuje ocenę wszystkich elementów systemu zarządzania bezpieczeństwem i działalności armatora, do której odnoszą się wymagania Kodeksu ISM.

§ 23. Zakres audytu dodatkowego obejmuje czynności zależne od okoliczności, których zaistnienie spowodowało konieczność przeprowadzenia tego audytu.

Rozdział  4

Tryb przeprowadzania inspekcji i audytów

§  24.

1. Inspekcje i audyty są przeprowadzane na wniosek armatora lub kapitana statku, z wyjątkiem inspekcji doraźnych i audytów dodatkowych, które są przeprowadzane na wniosek lub w wyniku decyzji podmiotów innych niż armator lub kapitan statku.

2. Statek zgłoszony przez armatora lub kapitana statku do inspekcji lub audytu powinien być przygotowany do sprawnego i bezpiecznego ich przeprowadzenia.

3. W trakcie przeprowadzania inspekcji lub audytu na statku powinien być obecny kapitan statku lub upoważniona przez niego osoba oraz załoga.

§  25.

1. W przypadku uzasadnionego podejrzenia lub stwierdzenia, że stan statku, jego stałych urządzeń lub wyposażenia nie odpowiada stanowi stwierdzonemu w dokumentach klasyfikacyjnych, organ inspekcyjny rozszerza odpowiednio zakres inspekcji i zawiadamia o tym uznaną organizację oraz może zażądać przeprowadzenia przez tę organizację ponownego przeglądu, o którym mowa w art. 25 ust. 1 ustawy.

2. W przypadku uzasadnionego podejrzenia co do autentyczności certyfikatów, o których mowa w § 14 ust. 1 pkt 6, wystawionych przez:

1) właściwy organ administracji morskiej Rzeczypospolitej Polskiej lub uznaną organizację - sprawdza się ich autentyczność na miejscu;

2) właściwe organy innych administracji - dokonuje się sprawdzenia ich autentyczności korespondencyjnie w państwie, które wystawiło certyfikat z upoważnienia właściwego organu administracji morskiej Rzeczypospolitej Polskiej, bez zatrzymania statku.

3. W przypadku stwierdzenia, że stan statku lub jego wyposażenia nie odpowiadają danym zawartym we właściwym certyfikacie lub że statek nie jest zdatny do wyjścia w morze bez zagrożenia dla statku lub znajdujących się na nim osób, lub statek ten nie będzie mógł odbywać żeglugi bez powodowania zagrożenia dla środowiska morskiego, jeżeli stwierdzone uszkodzenia lub braki nie zostaną trwale usunięte w porcie, gdzie zostały ujawnione, odpowiedni certyfikat zostaje zabrany ze statku, o czym powiadamia się odpowiednie władze państwa portu, w którym znajduje się statek.

§  26.

1. Z przeprowadzonej inspekcji sporządza się protokół, który podpisują inspektor i kapitan statku albo osoba przez niego upoważniona.

2. Protokół sporządza się w trzech egzemplarzach. Po jednym egzemplarzu protokołu otrzymują kapitan statku albo osoba przez niego upoważniona oraz armator. Trzeci egzemplarz protokołu dołącza się do akt sprawy.

3. Do protokołu wpisuje się polecenia dla armatora oraz kapitana statku wydane na podstawie wyników przeprowadzonej inspekcji oraz wyznacza termin ich wykonania.

4. Kapitan statku albo osoba przez niego upoważniona może, przed podpisaniem protokołu, zgłosić organowi inspekcyjnemu pisemne zastrzeżenia do ustaleń protokołu.

5. W terminie 7 dni od dnia zgłoszenia zastrzeżeń do ustaleń protokołu organ inspekcyjny:

1) uwzględnia zastrzeżenia i dokonuje zmian w protokole albo

2) odmawia uwzględnienia zmian w protokole.

6. Kapitan statku albo osoba przez niego upoważniona zgłasza na piśmie wykonanie poleceń wydanych na podstawie wyników przeprowadzonej inspekcji organowi inspekcyjnemu, który je wydał, w sposób określony przez ten organ i w terminie przez niego wyznaczonym.

§  27.

1. W celu przeprowadzenia audytu systemu zarządzania bezpieczeństwem organ inspekcyjny wyznacza audytora wiodącego właściwie przeszkolonego i posiadającego kwalifikacje i umiejętności do przeprowadzenia weryfikacji zgodności z wymaganiami Kodeksu ISM, a w razie potrzeby - zespół audytorów.

2. Audytor wiodący albo zespół audytorów oceniają funkcjonowanie systemu zarządzania bezpieczeństwem na podstawie dokumentacji oraz obiektywnych, udokumentowanych obserwacji, a także dowodów dotyczących badanego systemu lub jego części.

§  28.

1. Z przeprowadzonego audytu sporządza się raport, który podpisują audytor wiodący i armator lub przedstawiciel armatora, którym może być kapitan statku lub inna upoważniona osoba.

2. Przed sporządzeniem raportu audytor wiodący albo zespół audytorów odbywa spotkanie z armatorem lub jego przedstawicielem, podczas którego przedstawia obserwacje, niezgodności i duże niezgodności w rozumieniu przepisów Kodeksu ISM w celu wyjaśnienia wątpliwości i zapewnienia, że wyniki audytu zostały właściwie zrozumiane.

3. Raport sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje armator lub jego przedstawiciel, a drugi dołącza się do akt sprawy.

4. Raport zawiera plan audytu oraz wnioski końcowe z audytu w postaci obserwacji, niezgodności i dużych niezgodności w rozumieniu przepisów Kodeksu ISM z wymaganiami tego Kodeksu.

5. W przypadku wykrycia niezgodności w rozumieniu przepisów Kodeksu ISM armator lub jego przedstawiciel zgłaszają na piśmie wykonanie działań korygujących mających na celu wyeliminowanie przyczyny wykrytej niezgodności, zgodnie z opracowanym planem działań korygujących, w ustalonym z audytorem wiodącym terminie nieprzekraczającym 3 miesięcy od zakończenia audytu.

§ 29. Organ inspekcyjny odmawia wydania lub zatrzymuje dokument zgodności lub zabiera ze statku certyfikat zarządzania bezpieczeństwem, jeżeli w siedzibie armatora lub na statku zostaną wykryte duże niezgodności w rozumieniu przepisów Kodeksu ISM z wymaganiami tego Kodeksu.

§  30.

1. Jeżeli audyt potwierdzi, że:

1) armator jest nowo powstały lub

2) do dokumentu zgodności mają być dodane nowe typy statków, a system zarządzania bezpieczeństwem armatora jest zgodny z celami określonymi w części A pkt 1.2 Kodeksu ISM oraz armator przedstawi plan wdrożenia systemu zarządzania bezpieczeństwem w pełni spełniającego wymagania Kodeksu ISM podczas okresu ważności tymczasowego dokumentu zgodności

- organ inspekcyjny może wydać tymczasowy dokument zgodności.

2. Jeżeli audyt potwierdzi, że:

1) statek jest nowo dostarczony lub

2) armator bierze odpowiedzialność za eksploatację statku, który jest nowym statkiem dla tego armatora, lub

3) statek zmienia przynależność z obcej na polską

- organ inspekcyjny może wydać tymczasowy certyfikat zarządzania bezpieczeństwem.

§  31.

1. Po przeprowadzeniu zakończonych wynikiem pozytywnym inspekcji lub audytu organ inspekcyjny wydaje certyfikaty, o których mowa w rozdziale 5, lub potwierdza ich ważność.

2. Certyfikaty wydaje się w trzech egzemplarzach, z wyjątkiem dokumentu zgodności, który wydaje się w dwóch egzemplarzach.

3. Oryginał certyfikatu otrzymuje kapitan statku, a kopie armator oraz organ inspekcyjny, z wyjątkiem dokumentu zgodności, którego oryginał otrzymuje armator, a kopię organ inspekcyjny.

Rozdział  5

Certyfikaty

§  32.

1. Statek pasażerski lub inny statek o pojemności brutto powyżej 500, uprawiający żeglugę międzynarodową, z wyjątkiem statku rybackiego, powinien posiadać:

1) tymczasowy certyfikat zarządzania bezpieczeństwem wystawiony na okres nieprzekraczający 6 miesięcy, z możliwością przedłużenia o kolejne 6 miesięcy w wyjątkowych sytuacjach, lub certyfikat zarządzania bezpieczeństwem wystawiony na okres nieprzekraczający 5 lat;

2) kopię tymczasowego dokumentu zgodności wystawionego na okres nieprzekraczający 1 roku lub kopię dokumentu zgodności wystawionego na okres nieprzekraczający 5 lat.

2. Statek pasażerski uprawiający żeglugę międzynarodową oprócz certyfikatów, o których mowa w ust. 1, powinien posiadać:

1) certyfikat bezpieczeństwa statku pasażerskiego wraz z wykazem wyposażenia (formularz P) - wystawiony na okres nieprzekraczający 1 roku;

2) certyfikat zwolnienia - jeżeli został wystawiony na podstawie prawidła 12 rozdziału I Konwencji SOLAS;

3) wykaz ograniczeń żeglugi statku pasażerskiego sporządzony zgodnie z postanowieniami Konwencji SOLAS;

4) plan współpracy w poszukiwaniu i ratownictwie - jeżeli został wystawiony na podstawie prawidła 7.3 rozdziału V Konwencji SOLAS.

3. Statek towarowy oprócz certyfikatów, o których mowa w ust. 1, powinien posiadać:

1) certyfikat bezpieczeństwa statku towarowego wraz z wykazem wyposażenia (formularz C) - wystawiony na okres nieprzekraczający 5 lat i corocznie potwierdzany;

2) certyfikat zwolnienia - jeżeli został wystawiony na podstawie prawidła 12 rozdziału I Konwencji SOLAS.

4. Jednostka szybka oprócz certyfikatów, o których mowa w ust. 1, powinna posiadać:

1) certyfikat bezpieczeństwa jednostki szybkiej wraz z wykazem wyposażenia (formularz H) - wystawiony na okres nieprzekraczający 5 lat i corocznie potwierdzany;

2) pozwolenie na eksploatację jednostki szybkiej - wystawione na okres nieprzekraczający 5 lat;

3) certyfikat zwolnienia - jeżeli został wystawiony na podstawie prawidła 12 rozdziału I Konwencji SOLAS.

5. Jednostka dynamicznie unoszona oprócz certyfikatów, o których mowa w ust. 1, powinna posiadać:

1) certyfikat konstrukcji i wyposażenia jednostki dynamicznie unoszonej - wystawiony na okres nieprzekraczający 1 roku;

2) pozwolenie na eksploatację jednostki dynamicznie unoszonej - wystawione na okres nieprzekraczający 1 roku;

3) certyfikat zwolnienia - jeżeli został wystawiony na podstawie prawidła 12 rozdziału I Konwencji SOLAS.

6. Statek specjalistyczny o pojemności brutto 500 i większej oprócz certyfikatów, o których mowa w ust. 1, powinien posiadać:

1) odpowiednio certyfikat bezpieczeństwa statku pasażerskiego lub statku towarowego;

2) certyfikat bezpieczeństwa statku specjalistycznego wraz z wykazem wyposażenia (formularz SPS) - wystawiony na okres nieprzekraczający 5 lat, corocznie potwierdzany;

3) certyfikat zwolnienia - jeżeli został wystawiony na podstawie prawidła 12 rozdziału I Konwencji SOLAS.

7. Certyfikat zwolnienia wystawia się na okres nie dłuższy niż okres ważności certyfikatu, do którego się odnosi.

8. Wzory dokumentu zgodności, tymczasowego dokumentu zgodności, certyfikatu zarządzania bezpieczeństwem i tymczasowego certyfikatu zarządzania bezpieczeństwem określa Kodeks ISM.

9. Wzory certyfikatu zwolnienia, certyfikatu bezpieczeństwa statku pasażerskiego wraz z wykazem wyposażenia (formularz P) oraz certyfikatu bezpieczeństwa statku towarowego wraz z wykazem wyposażenia (formularz C) określa Konwencja SOLAS.

10. Wzory certyfikatu bezpieczeństwa jednostki szybkiej wraz z wykazem wyposażenia (formularz H) oraz pozwolenia na eksploatację jednostki szybkiej określa Kodeks HSC.

11. Wzór certyfikatu bezpieczeństwa statku specjalistycznego wraz z wykazem wyposażenia (formularz SPS) określa Kodeks SPS.

12. Wzory certyfikatu konstrukcji i wyposażenia jednostki dynamicznie unoszonej oraz pozwolenia na eksploatację jednostki dynamicznie unoszonej określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

13. Wzór wykazu ograniczeń żeglugi statku pasażerskiego określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

§  33.

1. Nowy statek pasażerski w żegludze krajowej lub istniejący statek pasażerski w żegludze krajowej o długości 24 m i większej, uprawiający pasażerską żeglugę krajową, powinien posiadać:

1) certyfikat bezpieczeństwa statku pasażerskiego w pasażerskiej żegludze krajowej wraz z wykazem wyposażenia (formularz K), wystawiany na okres nieprzekraczający 1 roku;

2) certyfikat zwolnienia statku pasażerskiego w pasażerskiej żegludze krajowej wystawiany na okres nie dłuższy niż okres ważności certyfikatu, do którego się odnosi - jeżeli został wystawiony.

2. Ważność certyfikatu, o którym mowa w ust. 1, może zostać przedłużona przez organ inspekcyjny o 30 dni od dnia upływu okresu jego ważności. W takim przypadku nowy okres ważności certyfikatu liczy się od dnia upływu daty jego ważności przed przedłużeniem.

3. Wzory certyfikatów, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

4. Szybki statek pasażerski w żegludze krajowej powinien posiadać dokumenty, o których mowa w § 32 ust. 4. Pozwolenie na eksploatację jednostki szybkiej powinno określać warunki eksploatacyjne oraz ograniczenia operacyjne wynikające z lokalnych warunków żeglugi, uzgodnione z właściwymi organami administracji państwa przyjmującego.

§  34.

1. Prom pasażerski typu ro-ro lub szybki statek pasażerski, uprawiający żeglugę na linii regularnej, oprócz dokumentów określonych w § 32 ust. 2 albo w § 33, powinien posiadać certyfikat bezpieczeństwa promu pasażerskiego typu ro-ro lub szybkiego statku pasażerskiego, którego wzór określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

2. Organ inspekcyjny wydaje certyfikat bezpieczeństwa promu pasażerskiego typu ro-ro lub szybkiego statku pasażerskiego po przeprowadzeniu czynności określonych w § 14 ust. 2. Certyfikat pozostaje ważny tak długo, jak długo statek pływa w obszarze o tej samej lub niższej wartości znaczącej wysokości fali.

3. Organ inspekcyjny uznaje certyfikat wydany przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej potwierdzający spełnienie szczególnych wymogów stateczności przez prom pasażerski typu ro-ro lub szybki statek pasażerski za równoważny certyfikatowi, o którym mowa w ust. 1.

4. Organ inspekcyjny uznaje certyfikat wydany przez państwo inne niż określone w ust. 3 potwierdzający spełnienie szczególnych wymogów stateczności przez prom pasażerski typu ro-ro lub szybki statek pasażerski za równoważny certyfikatowi, o którym mowa w ust. 1.

5. Wydanie lub uznanie dla promu pasażerskiego typu ro-ro uprawiającego żeglugę na linii regularnej certyfikatu zwolnienia, o którym mowa w § 32 ust. 2 pkt 2, powinno zostać poprzedzone wyjaśnieniem występujących zastrzeżeń dotyczących zasadności wydania tego certyfikatu, w drodze ustaleń z właściwym państwem przyjmującym lub administracją państwa bandery.

§  35.

1. Statek rybacki o długości co najmniej 24 m powinien posiadać:

1) certyfikat zgodności statku rybackiego wraz z wykazem wyposażenia (formularz F) - wystawiony na okres nieprzekraczający 5 lat, corocznie potwierdzany;

2) certyfikat zwolnienia statku rybackiego - jeżeli został wystawiony.

2. Wzory certyfikatów, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

§  36.

1. Statki inne niż wymienione w § 32-35 powinny posiadać odpowiednio:

1) kartę bezpieczeństwa - wystawioną na okres nieprzekraczający 5 lat, corocznie potwierdzaną;

2) kartę bezpieczeństwa na podróż jednorazową;

3) kartę bezpieczeństwa "Ł", którą wydaje się dla statków małych o prostej budowie, uprawiających żeglugę krajową - wystawianą na okres nieprzekraczający 5 lat, corocznie potwierdzaną;

4) certyfikat zwolnienia statku nieobjętego umowami międzynarodowymi wystawiany na okres nie dłuższy niż okres ważności certyfikatu, do którego się odnosi - jeżeli został wystawiony.

2. Wzory certyfikatów, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.

3. Statek towarowy o pojemności brutto od 300 do 500, uprawiający żeglugę międzynarodową, oprócz certyfikatów określonych w ust. 1, powinien posiadać certyfikat bezpieczeństwa radiowego statku towarowego, wystawiony na okres nieprzekraczający 5 lat i corocznie potwierdzany, wraz z wykazem wyposażenia w urządzenia radiowe (formularz R), którego wzór określa Konwencja SOLAS.

§ 37. Okresy ważności certyfikatów, o których mowa w § 32 i § 36, mogą być przedłużone:

1) do maksymalnego możliwego okresu ważności danego rodzaju certyfikatu w przypadkach określonych w prawidle 14 lit. c rozdziału I Konwencji SOLAS;

2) do 5 miesięcy w przypadkach określonych w prawidle 14 lit. d rozdziału I Konwencji SOLAS;

3) do 3 miesięcy w przypadkach określonych w prawidle 14 lit. e rozdziału I Konwencji SOLAS;

4) do 1 miesiąca w przypadkach określonych w prawidle 14 lit. f rozdziału I Konwencji SOLAS.

Rozdział  6

Przepis końcowy

§ 38. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.⁵⁾

______

¹⁾ Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej (Dz. U. Nr 248, poz. 1494).

²⁾ Niniejsze rozporządzenie dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia:

- dyrektywy Rady 97/70/WE z dnia 11 grudnia 1997 r. ustanawiającej zharmonizowany system bezpieczeństwa dla statków rybackich o długości 24 m i większej (Dz. Urz. WE L 34 z 09.02.1998, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 4, str. 3),

- dyrektywy 2003/25/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie szczególnych wymogów stateczności dotyczących statków pasażerskich typu ro-ro (Dz. Urz. WE L 123 z 17.05.2003, str. 22, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 7, str. 286),

- dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/45/WE z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie reguł i norm bezpieczeństwa statków pasażerskich (Dz. Urz. UE L 163 z 25.06.2009, str. 1, z późn. zm.).

³⁾Rezolucja IMO MSC.97(73) Międzynarodowy Kodeks bezpieczeństwa jednostek szybkich, 2000 (Kodeks HSC 2000) (Dz. Urz. MTBiGM z 2012 r. poz. 74).

⁴⁾Rezolucja IMO MSC.266(84) Kodeks bezpieczeństwa statków specjalistycznych, 2008 (Kodeks SPS 2008) (Dz. Urz. MTBiGM z 2012 r. poz. 74).

⁵⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 1 czerwca 2011 r. w sprawie inspekcji i dokumentów bezpieczeństwa statku morskiego (Dz. U. Nr 119, poz. 688), które zgodnie z art. 149 ust. 1 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr 228, poz. 1368 oraz z 2012 r. poz. 1068) traci moc z dniem wejścia w życie mniejszego rozporządzenia.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK Nr  1

WZÓR

CERTYFIKAT KONSTRUKCJI I WYPOSAŻENIA JEDNOSTKI DYNAMICZNIE UNOSZONEJ

DYNAMICALLY SUPPORTED CRAFT CONSTRUCTION AND EQUIPMENT CERTIFICATE

wzór

WZÓR

POZWOLENIE NA EKSPLOATACJĘ JEDNOSTKI DYNAMICZNIE UNOSZONEJ

DYNAMICALLY SUPPORTED CRAFT PERMIT TO OPERATE

wzór

ZAŁĄCZNIK Nr  2

WZÓR

CERTYFIKAT BEZPIECZEŃSTWA STATKU PASAŻERSKIEGO W PASAŻERSKIEJ ŻEGLUDZE KRAJOWEJ

PASSENGER SHIP ENGAGED IN DOMESTIC VOYAGES SAFETY CERTIFICATE

wzór

WZÓR

WYKAZ WYPOSAŻENIA (FORMULARZ K)

RECORD OF EQUIPMENT (FORM K)

wzór

WZÓR

CERTYFIKAT ZWOLNIENIA STATKU PASAŻERSKIEGO W PASAŻERSKIEJ ŻEGLUDZE KRAJOWEJ

PASSENGER SHIP ENGAGED IN DOMESTIC VOYAGES EXEMPTION CERTIFICATE

wzór

WZÓR

CERTYFIKAT BEZPIECZEŃSTWA PROMU PASAŻERSKIEGO TYPU RO-RO / SZYBKIEGO STATKU PASAŻERSKIEGO*

RO-RO PASSENGER SHIP/ PASSENGER HIGH SPEED CRAFT* SAFETY CERTIFICATE

wzór

WZÓR

WYKAZ OGRANICZEŃ ŻEGLUGI STATKU PASAŻERSKIEGO

LIST OF OPERATIONAL LIMITATIONS OF PASSENGER SHIP

wzór

ZAŁĄCZNIK Nr  3

WZÓR

CERTYFIKAT ZGODNOŚCI STATKU RYBACKIEGO

FISHING VESSEL CERTIFICATE OF COMPLIANCE

wzór

WZÓR

WYKAZ WYPOSAŻENIA (FORMULARZ F)

RECORD OF EQUIPMENT (FORM F)

wzór

WZÓR

CERTYFIKAT ZWOLNIENIA STATKU RYBACKIEGO

FISHING VESSEL EXEMPTION CERTIFICATE

wzór

ZAŁĄCZNIK Nr  4

WZÓR

KARTA BEZPIECZEŃSTWA

wzór

WZÓR

KARTA BEZPIECZEŃSTWA

na podróż jednorazową

wzór

WZÓR

KARTA BEZPIECZEŃSTWA "Ł"

wzór

WZÓR

CERTYFIKAT ZWOLNIENIA STATKU NIEOBJĘTEGO UMOWAMI MIĘDZYNARODOWYMI

NON-CONVENTIONAL SHIP EXEMPTION CERTIFICATE

wzór

• Identyfikator: Dz.U.2012.1313
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Inspekcje i audyty oraz certyfikaty statku morskiego.
• Data aktu: 13/11/2012
• Data ogłoszenia: 27/11/2012
• Data wejścia w życie: 12/12/2012