Konwencja ta weszła w życie w stosunku do Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej dnia 29 października 1982 r.Jednocześnie podaje się do wiadomości, że następujące państwa stały się stronami powyższej konwencji, która weszła w życie dnia 6 grudnia 1975 r., składając w następujących dniach dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przystąpienia wraz z podanymi niżej deklaracjami i zastrzeżeniami:
Węgry dnia 12 grudnia 1973 r.,
Czechosłowacja dnia 4 września 1974 r.
Przy podpisywaniu (potwierdzone przy zatwierdzeniu): Rząd Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej uważa, że postanowienia artykułu 18 Konwencji celnej w sprawie kontenerów, 1972, sporządzonej w Genewie w 1972 r., na których podstawie niektóre państwa zostały wyłączone z uczestnictwa w wymienionej konwencji, są sprzeczne z powszechnie uznaną zasadą równości suwerennej państw.
Niemiecka Republika Demokratyczna dnia 4 października 1974 r.
Niemiecka Republika Demokratyczna uważa za niezbędne podkreślić, że artykuł 18 pozbawia niektóre państwa możliwości przystąpienia do konwencji. Konwencja normuje sprawy, które dotyczą interesów wszystkich państw, i w konsekwencji powinna być otwarta do przystąpienia dla wszystkich państw, które w swej polityce opierają się na zasadach i celach zawartych w Karcie Narodów Zjednoczonych.
W związku z postanowieniami artykułu 25 Konwencji celnej w sprawie kontenerów z 1972 r., dotyczącymi rozstrzygania w drodze arbitrażu sporów w sprawie interpretacji i stosowania konwencji, Niemiecka Republika Demokratyczna oświadcza, że przyjęcie tych postanowień nie może być interpretowane jako oznaczające zmianę stanowiska Niemieckiej Republiki Demokratycznej, zgodnie z którym spór może być wniesiony do sądu arbitrażowego tylko za zgodą wszystkich stron uczestniczących w sporze.
Znak rozpoznawczy państwa znajdujący się na tablicach rejestracyjnych wymaganych przez konwencję odpowiada znakowi rozpoznawczemu używanemu dla określenia państwa na pojazdach mechanicznych i brzmi "DDR".
Właściwym organem Niemieckiej Republiki Demokratycznej dla wszystkich spraw związanych z konwencją jest Administracja Ceł Niemieckiej Republiki Demokratycznej.
Nowa Zelandia dnia 20 grudnia 1974 r.,
Rumunia dnia 6 marca 1975 r.
Przy podpisywaniu (potwierdzone podczas ratyfikacji): Rząd Socjalistycznej Republiki Rumunii uważa, że postanowienia artykułu 18 Konwencji celnej w sprawie kontenerów, 1972, sporządzonej w Genewie 2 grudnia 1972 r., nie są zgodne z zasadą, że międzynarodowe traktaty wielostronne, których treść i cel stanowią przedmiot zainteresowania społeczności międzynarodowej, powinny być otwarte do powszechnego uczestnictwa.
Hiszpania dnia 16 kwietnia 1975 r.
Zastrzeżenie do artykułu 9: "... używanie kontenerów odprawionych warunkowo do przewozu towarów w ruchu wewnętrznym ... nie będzie dozwolone w Hiszpanii".
Australia dnia 10 listopada 1975 r.,
Kanada dnia 10 grudnia 1975 r.,
Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich dnia 23 sierpnia 1976 r.
Przy podpisywaniu i ratyfikacji: Rząd Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich uważa, że postanowienia artykułu 18 Konwencji celnej w sprawie kontenerów z 1972 r., które uniemożliwiają niektórym państwom przystąpienie do wymienionej konwencji, są sprzeczne z powszechnie uznaną zasadą równości suwerennej państw.
W związku z postanowieniami artykułu 25 dotyczącymi arbitrażowego rozstrzygania sporów wynikających z interpretacji i stosowania konwencji Rząd ZSRR oświadcza, że przyjęcie przez niego wymienionych postanowień nie powinno być interpretowane jako zmiana jego stanowiska w tej sprawie, zgodnie z którym w każdym określonym przypadku powstały spór może być wniesiony do sądu arbitrażowego tylko za zgodą wszystkich zainteresowanych stron.
Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka dnia 1 września 1976 r.
Przy podpisywaniu i ratyfikacji: Rząd Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej uważa, że postanowienia artykułu 18 Konwencji celnej w sprawie kontenerów z 1972 r., które uniemożliwiają niektórym państwom przystąpienie do wymienionej konwencji, są sprzeczne z powszechnie uznaną zasadą równości suwerennej państw.
W związku z postanowieniami artykułu 25 dotyczącymi arbitrażowego rozstrzygania sporów wynikających z interpretacji i stosowania konwencji Rząd Białoruskiej SRR oświadcza, że przyjęcie przez niego wymienionych postanowień nie powinno być interpretowane jako zmiana jego stanowiska w tej sprawie, zgodnie z którym w każdym określonym przypadku powstały spór może być wniesiony do sądu arbitrażowego tylko za zgodą wszystkich zainteresowanych stron.
Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka dnia 1 września 1976 r.
Przy podpisywaniu i ratyfikacji: Rząd Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej uważa, że postanowienia artykułu 18 Konwencji celnej w sprawie kontenerów z 1972 r., które uniemożliwiają niektórym państwom przystąpienie do wymienionej konwencji, są sprzeczne z powszechnie uznaną zasadą równości suwerennej państw.
W związku z postanowieniami artykułu 25 dotyczącymi arbitrażowego rozstrzygania sporów wynikających z interpretacji i stosowania konwencji Rząd Ukraińskiej SRR oświadcza, że przyjęcie przez niego wymienionych postanowień nie powinno być interpretowane jako zmiana jego stanowiska w tej sprawie, zgodnie z którym w każdym określonym przypadku powstały spór może być wniesiony do sądu arbitrażowego tylko za zgodą wszystkich zainteresowanych stron.
Szwajcaria dnia 12 października 1976 r.
a) Szwajcaria uznaje warunkowe odprawienie kontenerów na zasadach określonych w artykule 6 konwencji.
b) Używanie w ruchu wewnętrznym warunkowo odprawionych kontenerów, określone w artykule 9 konwencji, jest dozwolone pod dwoma warunkami wymienionymi w załączniku 3 do konwencji.
c) Konwencję stosuje się do Księstwa Liechtenstein tak długo, jak długo pozostaje ono związane z Konfederacją Szwajcarską traktatem wspólnoty celnej.
Bułgaria dnia 22 lutego 1977 r.,
Austria dnia 17 czerwca 1977 r.,
Algieria dnia 14 grudnia 1978 r.
Zgodnie z art. 19 ust. 1 konwencji weszła ona w życie w stosunku do pierwszych pięciu wymienionych wyżej państw dnia 6 grudnia 1975 r., a w stosunku do pozostałych - po upływie sześciu miesięcy od dnia złożenia przez te państwa dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia.
