Uposażenie administracyjnych pracowników sądów powszechnych i sądów ubezpieczeń społecznych.

ROZPORZĄDZENIE
RADY MINISTRÓW
z dnia 18 sierpnia 1961 r.
w sprawie uposażenia administracyjnych pracowników sądów powszechnych i sądów ubezpieczeń społecznych.

Na podstawie art. 4 pkt 5, art. 5, 8 ust. 2 i art. 10 ustawy z dnia 4 lutego 1949 r. o uposażeniu pracowników państwowych (Dz. U. Nr 7, poz. 39) zarządza się, co następuje:
§  1.
Przepisy rozporządzenia stosuje się do pracowników sądów powszechnych i sądów ubezpieczeń społecznych, z wyjątkiem:
1)
sędziów, asesorów i aplikantów,
2)
kierowców i innych pracowników samochodowych,
3)
dozorców i strażników,
4)
wykwalifikowanych rzemieślników

- których uposażenie unormowane jest odrębnymi przepisami.

§  2.
1.
Dla pracowników objętych rozporządzeniem ustala się tabelę stanowisk, kwalifikacji i uposażenia, zwaną dalej "tabelą", stanowiącą załącznik nr 1, oraz instrukcję w sprawie zasad kwalifikowania pracowników, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia.
2.
Zasady przyznawania przewidzianego w tabeli dodatku sądowego jako dodatku uzasadnionego specjalnymi kwalifikacjami i warunkami pracy ustali Minister Sprawiedliwości.
3.
Dodatek sądowy nie podlega podatkowi od wynagrodzeń.
§  3.
Minister Sprawiedliwości może w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac wprowadzić rozporządzeniem nowe stanowiska do tabeli.
§  4.
Zakwalifikowania pracowników na stanowiska przewidziane w tabeli dokonują:
1)
Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, Prezes Trybunału Ubezpieczeń Społecznych i prezesi okręgowych sądów ubezpieczeń społecznych - każdy w stosunku do pracowników podległego mu sądu,
2)
prezesi sądów wojewódzkich - w stosunku do pracowników sądu wojewódzkiego i sądów powiatowych okręgu sądu wojewódzkiego.
§  5.
1.
Z zastrzeżeniem przepisu ust. 3 do pracy w sądach powszechnych i sądach ubezpieczeń społecznych mogą być przyjmowani na stanowiska wymienione w tabeli tylko pracownicy odpowiadający kwalifikacjom wymaganym na tych stanowiskach.
2.
Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do awansowania na wyższe stanowiska bądź przenoszenia pracowników z zajmowanych stanowisk na inne stanowiska przewidziane w tabeli.
3.
W przypadkach uzasadnionych doświadczeniem zawodowym pracownika bądź gdy tego wymaga interes służby, kierownicy jednostek wymienionych w § 4 mogą przyjąć do pracy, awansować na wyższe stanowisko bądź przenosić na stanowiska przewidziane w tabeli pracowników, którzy nie odpowiadają kwalifikacjom przewidzianym w tabeli.
4.
Przepis ust. 3 nie ma zastosowania w odniesieniu do pracowników przyjmowanych do pracy na stanowiska pomocnika sekretarza, na stanowiska, których zajmowanie uzależnione jest od złożenia egzaminu na stanowisko sekretarza sądowego bądź komornika sądowego, nadto gdy dla danego stanowiska tabela przewiduje kwalifikacje w zakresie wykształcenia technicznego.
§  6.
Przy przyjęciu do pracy przyznaje się pracownikowi najniższe uposażenie zasadnicze przewidziane w tabeli dla danego stanowiska. W razie gdy pracownik posiada odpowiednie doświadczenie zawodowe bądź gdy wymaga tego interes służby, kierownik jednostki uprawniony do zakwalifikowania pracownika (§ 4) może przyznać uposażenie zasadnicze wyższe.
§  7.
1.
Pracownika można awansować w obrębie danego stanowiska tylko w obowiązujących terminach awansowych i nie częściej aniżeli raz w ciągu roku pracy.
2.
Pracownika, który podwyższy kwalifikacje, uzyskując wykształcenie średnie lub wyższe, albo złoży pomyślnie egzamin na stanowisko sekretarza sądowego bądź komornika sądowego, można awansować niezależnie od obowiązujących terminów awansowych.
3.
W przypadku awansu podwyżka uposażenia zasadniczego pracownika powinna wynosić nie mniej niż 50 zł.
4.
Pracownikowi posiadającemu wysokie kwalifikacje oraz praktykę w zakresie czynności ściśle związanych z jego stanowiskiem lub gdy wymagają tego ważne względy służbowe może Minister Sprawiedliwości przyznać uposażenie zasadnicze o 15% wyższe od maksymalnego uposażenia zasadniczego przewidzianego w tabeli dla zajmowanego przez pracownika stanowiska, nie więcej jednak niż 300 zł.
§  8.
Znosi się dotychczasowe dodatki funkcyjne i służbowe z wyjątkiem wynagrodzenia funkcyjnego przewidzianego w uchwale nr 187 Rady Ministrów z dnia 12 maja 1959 r. w sprawie rewizji finansowo-księgowej państwowych jednostek organizacyjnych (Monitor Polski Nr 58, poz. 278).
§  9.
1.
Tworzy się fundusz nagród dla pracowników objętych rozporządzeniem w wysokości 2% przeznaczonego dla nich funduszu płac.
2.
Niezależnie od funduszu nagród przewidzianego w ust. 1 tworzy się do dyspozycji Ministra Sprawiedliwości dodatkowy fundusz nagród dla pracowników objętych rozporządzeniem w wysokości 1% przeznaczonego dla nich funduszu płac.
3.
Prezes Rady Ministrów może zezwolić na zwiększenie funduszu nagród.
4.
Nagrody z funduszu przewidzianego w ust. 1 po zasięgnięciu opinii rady zakładowej Związku Zawodowego Pracowników Państwowych i Społecznych przyznają:
1)
Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, Prezes Trybunału Ubezpieczeń Społecznych i prezesi okręgowych sądów ubezpieczeń społecznych - podległym im pracownikom,
2)
prezesi sądów wojewódzkich podległym im pracownikom sądu wojewódzkiego i sądów powiatowych w okręgu wojewódzkim.
5.
Nagroda indywidualna nie powinna być niższa od 200 zł.
6.
Fundusz nagród może być w wysokości 20% wykorzystany na zapomogi w wypadkach losowych.
§  10.
1.
Pracownicy zatrudnieni na stanowiskach przewidzianych w tabeli w dniu wejścia w życie rozporządzenia zachowują te stanowiska.
2.
Pracownicy zatrudnieni w dniu wejścia w życie rozporządzenia nie mogą otrzymać uposażenia niższego od dotychczas pobieranego.
3.
Przy porównaniu uposażenia dotychczasowego i przysługującego według przepisów niniejszego rozporządzenia bierze się pod uwagę wartość netto uposażenia dotychczasowego (uposażenie zasadnicze wraz z dodatkiem funkcyjnym lub służbowym po potrąceniu podatku od wynagrodzeń, z doliczeniem dodatku sądowego) i wartość netto uposażenia maksymalnego (uposażenie zasadnicze netto wraz z ew. przysługującym dodatkiem sądowym ustalonym w trybie § 2 ust. 2) przewidzianego w tabeli dla stanowiska, które pracownik zachował bądź na które został zakwalifikowany zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.
4.
W razie gdy dotychczasowe uposażenie netto jest wyższe od maksymalnego uposażenia netto obliczonego zgodnie z zasadą przyjętą w ust. 3, przyznaje się pracownikowi na czas pozostawania na stanowisku, które pracownik zachował bądź na które został zakwalifikowany, dodatek wyrównawczy do uposażenia zasadniczego w wysokości pokrywającej różnicę między uposażeniem dotychczasowym netto i maksymalnym przysługującym na danym stanowisku według przepisów niniejszego rozporządzenia.
§  11.
Pozostają w mocy przepisy uchwały nr 279 Rady Ministrów z dnia 9 kwietnia 1955 r. w sprawie dodatków dla pracowników sądów powszechnych za udział w posiedzeniach sądowych (Monitor Polski Nr 36, poz. 349).
§  12.
Do pracowników zatrudnionych w halach maszyn stosuje się dotychczasowe przepisy w sprawie premii dla kierowników hal maszyn, maszynistek i korektorek.
§  13.
Przepisy uchwały nr 111 Prezydium Rządu z dnia 5 marca 1956 r. w sprawie zasad wynagradzania niektórych rzemieślników (Monitor Polski Nr 22, poz. 279) stosuje się do wykwalifikowanych rzemieślników zatrudnionych w sądach wojewódzkich oraz sądach powiatowych w miastach liczących ponad 100.000 mieszkańców.
§  14.
Tracą moc przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 maja 1958 r. w sprawie tabeli stanowisk i uposażenia pracowników administracyjnych w sądach powszechnych i w sądach ubezpieczeń społecznych oraz ustalenia dodatku uzasadnionego szczególnymi warunkami pracy i specjalnymi kwalifikacjami (dodatku sądowego) (Dz. U. Nr 28, poz. 118) i przepisy na jego podstawie wydane.
§  15.
Wykonanie rozporządzenia porucza się Ministrowi Sprawiedliwości, Ministrowi Finansów oraz Przewodniczącemu Komitetu Pracy i Płac.
§  16.
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 sierpnia 1961 r.
ZAŁĄCZNIKI
..................................................

Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK Nr 1 1

TABELA STANOWISK, KWALIFIKACJI I GRUP UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO ADMINISTRACYJNYCH PRACOWNIKÓW SĄDOWYCH

ZAŁĄCZNIK Nr 2

INSTRUKCJA W SPRAWIE ZASAD KWALIFIKOWANIA PRACOWNIKÓW

1.
Tabela stanowisk (załącznik nr 1) ustala:
a)
nazwy stanowisk,
b)
uposażenie przywiązane do stanowisk,
c)
wymagane kwalifikacje w zakresie wykształcenia i liczby lat praktyki zawodowej.
2.
Wymagania kwalifikacyjne tak w zakresie wykształcenia, jak i praktyki zawodowej są minimalne dla kandydatów na dane stanowiska. Posiadanie przez pracownika lub nabycie w toku pracy wyższych kwalifikacji nie tworzą podstawy do awansu lub zakwalifikowania pracownika na inne stanowisko, aniżeli wynikające z tytułu pełnionych czynności.
3.
Przez wykształcenie wyższe należy rozumieć udokumentowane ukończenie szkoły wyższej bądź szkoły uznanej przez władze oświatowe za wyższą (np. Wyższa Szkoła Prawnicza im. T. Duracza) albo też złożenie egzaminu nadającego zgodnie z obowiązującymi przepisami uprawnienia takie, jak ukończenie szkoły wyższej.
4.
Przez wykształcenie średnie należy rozumieć udokumentowane ukończenie szkoły średniej ogólnokształcącej lub innej, upoważniającej do studiów na wyższych uczelniach. Przez wykształcenie średnie ogólne należy rozumieć udokumentowane ukończenie szkoły średniej ogólnokształcącej lub innej upoważniającej do studiów uniwersyteckich. Za równorzędne z wykształceniem średnim ogólnym uważa się również ukończenie szkoły prawniczej.
5.
Od wymagania średniego wykształcenia przewidzianego w tabeli - poza przypadkiem z § 10 ust. 1 rozporządzenia - zwolnieni są pracownicy sądowi, którzy takie zwolnienie uzyskali na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 maja 1958 r. w sprawie służby przygotowawczej i egzaminów na stanowisko sekretarza sądowego (Dz. U. Nr 30, poz. 133).
6.
Przez niepełne średnie wykształcenie należy rozumieć udokumentowane ukończenie sześciu klas gimnazjum tzw. dawnego typu lub czterech klas gimnazjum tzw. nowego typu, potwierdzone odpowiednim świadectwem (tzw. mała matura) lub 9 klas szkoły 11-letniej ogólnokształcącej. We wszystkich innych przypadkach niepełne średnie wykształcenie uważa się za wykształcenie podstawowe.
7.
Przez praktykę zawodową należy rozumieć nie tylko praktykę w sądownictwie, ale i w innych urzędach, przedsiębiorstwach, zakładach i instytucjach o charakterze pracy zbliżonym do tego, który ma być wykonywany przez pracownika.
8.
Przy kwalifikowaniu pracowników do stanowisk w ramach tabeli należy uwzględniać wykształcenie, praktykę zawodową, spełnianą funkcję, zakres odpowiedzialności oraz uzdolnienia pracownika, jak również jego postawę społeczną. Samo wykształcenie i praktyka zawodowa nie stanowi podstawy do zakwalifikowania na dane stanowisko.
9.
Różnica między poziomem stanowisk, np. starszym rewidentem a rewidentem lub między starszym inspektorem a inspektorem, powinna polegać nie tylko na różnych okresach niezbędnej praktyki zawodowej, lecz także na zakresie odpowiedzialności i stopniu trudności, związanych z wykonywanymi czynnościami, oraz przydatności.
10.
Przy kwalifikowaniu pracowników na stanowisko starszych inspektorów (starszych rewidentów) i inspektorów (rewidentów) należy kierować się zasadą, że czynności pracowników na tych stanowiskach powinny polegać na inspekcji (rewizji) poza stałym miejscem pracy z warunkiem przebywania określonego czasu w jednostkach podlegających inspekcji.
11.
Przez awans w obrębie danego stanowiska rozumieć należy przyznanie wyższej kwoty uposażenia zasadniczego.
12.
Awansowanie nie częściej niż raz do roku może następować w jednym z ustalonych terminów awansowych (1 stycznia i 22 lipca).
13.
Ustalenia nowego uposażenia związanego z wejściem w życie rozporządzenia nie uważa się za awans.
1 Załącznik nr 1 zmieniony przez § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 11 marca 1965 r. w sprawie uzupełnienia tabeli stanowisk administracyjnych pracowników sądów powszechnych i sądów ubezpieczeń społecznych (Dz.U.65.12.82) z dniem 29 marca 1965 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

Zmiany w prawie

Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu

Najem prywatny za 2023 rok rozlicza się według nowych zasad. Jedyną formą opodatkowania jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, według stawek 8,5 i 12,5 proc. Z kolei małżonkowie wynajmujący wspólną nieruchomość zapłacą stawkę 12,5 proc. dopiero po przekroczeniu progu 200 tys. zł, zamiast 100 tys. zł. Taka zmiana weszła w życie w połowie 2023 r., ale ma zastosowanie do przychodów uzyskanych za cały 2023 r.

Monika Pogroszewska 27.03.2024
Ratownik medyczny wykona USG i zrobi test na COVID

Mimo krytycznych uwag Naczelnej Rady Lekarskiej, Ministerstwo Zdrowia zmieniło rozporządzenie regulujące uprawnienia ratowników medycznych. Już wkrótce, po ukończeniu odpowiedniego kursu będą mogli wykonywać USG, przywrócono im też możliwość wykonywania testów na obecność wirusów, którą mieli w pandemii, a do listy leków, które mogą zaordynować, dodano trzy nowe preparaty. Większość zmian wejdzie w życie pod koniec marca.

Agnieszka Matłacz 12.03.2024
Jak zgłosić zamiar głosowania korespondencyjnego w wyborach samorządowych

Nie wszyscy wyborcy będą mogli udać się osobiście 7 kwietnia, aby oddać głos w obwodowych komisjach wyborczych. Dla nich ustawodawca wprowadził instytucję głosowania korespondencyjnego jako jednej z tzw. alternatywnych procedur głosowania. Przypominamy zasady, terminy i procedurę tego udogodnienia dla wyborców z niepełnosprawnością, seniorów i osób w obowiązkowej kwarantannie.

Artur Pytel 09.03.2024
Tabletka "dzień po" bez recepty - Sejm uchwalił nowelizację

Bez recepty dostępny będzie jeden z hormonalnych środków antykoncepcyjnych (octan uliprystalu) - zakłada uchwalona w czwartek nowelizacja prawa farmaceutycznego. Wiek, od którego tabletka będzie dostępna bez recepty ma być określony w rozporządzeniu. Ministerstwo Zdrowia stoi na stanowisku, że powinno to być 15 lat. Wątpliwości w tej kwestii miała Kancelaria Prezydenta.

Katarzyna Nocuń 22.02.2024
Data 30 kwietnia dla wnioskodawcy dodatku osłonowego może być pułapką

Choć ustawa o dodatku osłonowym wskazuje, że wnioski można składać do 30 kwietnia 2024 r., to dla wielu mieszkańców termin ten może okazać się pułapką. Datą złożenia wniosku jest bowiem data jego wpływu do organu. Rząd uznał jednak, że nie ma potrzeby doprecyzowania tej kwestii. A już podczas rozpoznawania poprzednich wniosków, właśnie z tego powodu wielu mieszkańców zostało pozbawionych świadczeń.

Robert Horbaczewski 21.02.2024
Standardy ochrony dzieci. Placówki medyczne mają pół roku

Lekarz czy pielęgniarka nie będą mogli się tłumaczyć, że nie wiedzieli komu zgłosić podejrzenie przemocy wobec dziecka. Placówki medyczne obowiązkowo muszą opracować standardy postępowania w takich sytuacjach. Przepisy, które je do tego obligują wchodzą właśnie w życie, choć dają jeszcze pół roku na przygotowania. Brak standardów będzie zagrożony grzywną. Kar nie przewidziano natomiast za ich nieprzestrzeganie.

Katarzyna Nocuń 14.02.2024