Zasady i tryb likwidacji niektórych przedsiębiorstw bankowych.

DEKRET

z dnia 25 października 1948 r.

o zasadach i trybie likwidacji niektórych przedsiębiorstw bankowych.

Na podstawie art. 4 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 19 lutego 1947 r. o ustroju i zakresie działania najwyższych organów Rzeczypospolitej Polskiej i ustawy z dnia 25 czerwca 1948 r. o upoważnieniu Rządu do wydawania dekretów z mocą ustawy (Dz. U. R. P. Nr 33, poz. 223) - Rada Ministrów postanawia, a Rada Państwa zatwierdza, co następuje:

Art.  1.

Przepisy niniejszego dekretu mają zastosowanie do likwidacji przedsiębiorstw bankowych powstałych przed dniem 1 września 1939 r. z wyjątkiem tych przedsiębiorstw bankowych, co do których w dniu wejścia w życie niniejszego dekretu toczy się już postępowanie upadłościowe.

Art.  2.

1. W czasie likwidacji przedsiębiorstwo bankowe, posiadające osobowość prawną, zachowuje tę osobowość.

2. Likwidację prowadzi się pod firmą przedsiębiorstwa z dodatkiem "w likwidacji".

Art.  3.

1. Minister Skarbu mianuje i odwołuje Naczelnego Likwidatora.

2. Do zakresu działania Naczelnego Likwidatora należy ogólne kierownictwo i nadzór nad likwidacją przedsiębiorstw bankowych.

Art.  4.

1. Likwidację poszczególnych przedsiębiorstw bankowych przeprowadzają likwidatorzy.

2. Likwidatorów mianuje i odwołuje Minister Skarbu na wniosek Naczelnego Likwidatora. Likwidatorem może być zarówno osoba fizyczna, jak i prawna.

3. Jednemu likwidatorowi może być powierzona likwidacja kilku przedsiębiorstw bankowych.

4. 1 Likwidator prowadzi likwidację sam lub przez swoich pełnomocników.

Art.  5.

Likwidator reprezentuje likwidowane przedsiębiorstwo bankowe przed sądem i poza sądem.

Art.  6.

Likwidator zgłosi celem wpisania do rejestru handlowego otwarcie likwidacji, jeżeli jeszcze nie została zgłoszona, oraz imię i nazwisko likwidatora lub nazwę osoby prawnej będącej likwidatorem.

Art.  7.

Minister Skarbu w drodze zarządzenia określi zakres działania i uprawnień Naczelnego Likwidatora i likwidatorów.

Art.  8.

Z chwilą objęcia obowiązków przez likwidatora, właściciel i organy władz przedsiębiorstwa bankowego tracą z samego prawa zarząd tego przedsiębiorstwa; obowiązani są oni wskazać i oddać likwidatorowi cały majątek oraz księgi i akta przedsiębiorstwa i udzielać mu wszelkich potrzebnych wyjaśnień.

Art.  9.

Wszystkie zobowiązania i wierzytelności likwidowanego przedsiębiorstwa bankowego, których termin płatności jeszcze nie nastąpił, stają się płatne z dniem ogłoszenia w Monitorze Polskim o otwarciu likwidacji przedsiębiorstwa, a zobowiązania i wierzytelności przedsiębiorstw będących już w likwidacji - z dniem wejścia w życie niniejszego dekretu.

Art.  10.

Nie można ogłosić upadłości przedsiębiorstwa bankowego, likwidowanego w trybie niniejszego dekretu.

Art.  11.

Po ogłoszeniu likwidacji żaden wierzyciel nie może kierować egzekucji do majątku likwidowanego przedsiębiorstwa bankowego, jak również nie może uzyskać na tym majątku prawa zastawu ani hipoteki celem zabezpieczenia wierzytelności, chociażby powstała ona przed ogłoszeniem likwidacji.

Art.  11a. ²

1. Podpisane przez likwidatora księgi przedsiębiorstwa bankowego i inne zapiski, wchodzące w skład księgowości, oraz wyciągi z ksiąg i zapisków jak również oświadczenia, zawierające zwolnienia od zobowiązań, zrzeczenia się praw oraz pokwitowania odbioru należności, mają moc prawną dokumentów publicznych.

2. Wykazy zaległości, podpisane przez likwidatora i zaopatrzone stwierdzeniem, że podlegają egzekucji, mają moc prawną wykonalnego tytułu egzekucyjnego.

3. Egzekucja należności, stwierdzonych tymi dokumentami, odbywa się według wyboru likwidatora bądź w trybie, przepisanym w kodeksie postępowania cywilnego, bądź w trybie egzekucji administracyjnej.

Art.  12.

1. Likwidator sporządzi inwentarz i bilans otwarcia likwidacji stosownie do przepisów, które wyda Minister Skarbu.

2. Bilans otwarcia likwidator złoży Naczelnemu Likwidatorowi do zatwierdzenia.

Art.  13.

1. W razie gdy okaże się, że majątek przedsiębiorstwa bankowego postawionego w stan likwidacji (art. 11) wystarczy najwyżej na pokrycie kosztów likwidacji, Minister Skarbu może uznać przedsiębiorstwo za zlikwidowane bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego.

2. Takie samo uprawnienie służy Ministrowi Skarbu w przypadku, gdy okoliczność określona w ustępie poprzedzającym wyjdzie na jaw dopiero w toku postępowania likwidacyjnego.

3. Decyzja o uznaniu przedsiębiorstwa za zlikwidowane podlega ogłoszeniu w Monitorze Polskim i stanowi podstawę do wykreślenia przedsiębiorstwa z rejestru handlowego.

Art.  14.

1. Likwidator ogłasza w Monitorze Polskim o otwarciu postępowania likwidacyjnego i wzywa wszystkich wierzycieli oraz dłużników przedsiębiorstwa do zgłoszenia swych wierzytelności oraz długów.

2. Wezwanie likwidator wywiesi również w budynku siedziby przedsiębiorstwa i jego oddziałów.

3. Termin zgłoszenia wynosi trzy miesiące od daty ogłoszenia.

4. W razie niezgłoszenia przez dłużnika jego długu likwidator wpisze ten dług na listę na podstawie ksiąg i innych dowodów likwidowanego przedsiębiorstwa.

Art.  15.

1. Wierzytelność powinna być zgłoszona na piśmie. W zgłoszeniu wierzytelności należy podać:

1) imię i nazwisko wierzyciela i jego miejsce zamieszkania lub firmę i jej siedzibę;

2) wierzytelność w kapitale oraz wartość wierzytelności niepieniężnej;

3) dowody wierzytelności;

4) stan sprawy, jeżeli co do wierzytelności toczy się postępowanie sądowe.

2. Wierzyciel zamieszkały za granicą obowiązany jest obrać sobie w Polsce zamieszkanie dla doręczeń. W przeciwnym razie doręczenie uważa się za dokonane z chwilą złożenia pisma do akt likwidatora.

Art.  16.

Likwidator zakończy bieżące interesy przedsiębiorstwa, ściągnie wierzytelności, spienięży majątek przedsiębiorstwa i wypełni zobowiązania.

Art.  17.

1. Po upływie terminu przewidzianego w art. 14 likwidator sporządzi listę zgłoszonych a przyjętych przez niego wierzytelności i przedstawi ją do zatwierdzenia Naczelnemu Likwidatorowi.

2. Lista zgłoszonych i przyjętych wierzytelności po zatwierdzeniu przez Naczelnego Likwidatora zostanie wyłożona do wglądu zainteresowanych na przeciąg 2 tygodni od dnia ukazania się ogłoszenia przewidzianego w ustępie końcowym.

3. O miejscu i czasie wyłożenia listy zgłoszonych wierzytelności likwidator ogłosi w Monitorze Polskim.

Art.  18.

1. Wierzyciele, których wierzytelności nie zostały umieszczone na liście zgłoszonych wierzytelności w całości lub w części, mogą składać zarzuty na ręce likwidatora do Naczelnego Likwidatora w terminie miesięcznym od daty ukazania się ogłoszenia w Monitorze Polskim o wyłożeniu listy.

2. Zarzuty rozstrzyga Naczelny Likwidator, którego decyzję doręcza się wierzycielowi na piśmie.

3. 3 Od decyzji Naczelnego Likwidatora przysługuje stronie odwołanie do Ministra Skarbu w terminie dwutygodniowym od daty doręczenia decyzji. Odwołanie wnosi się na ręce Naczelnego Likwidatora.

4. Decyzja Ministra Skarbu jest ostateczna.

Art.  19.

1. Wierzytelności i zobowiązania pieniężne zostaną przyjęte do bilansu otwarcia likwidacji i listy wierzytelności według następujących zasad:

1) wyrażone w złotych lub przerachowane na złote - w kwocie wierzytelności lub długu w złotych bez względu na to, jaki środek płatniczy opiewający na złote miał obieg w chwili powstania lub przerachowania tych wierzytelności lub długów;

2) wyrażone w złotych w złocie - w kwocie wierzytelności lub długu, licząc jeden złoty za jednego złotego w złocie;

3) wyrażone w obcej walucie, z wyjątkiem przypadków objętych pkt 4, jeżeli przysługują:

a) krajowcom od krajowców - w pieniądzu polskim według oficjalnego kursu na podstawie ostatniego notowania danej waluty przed dniem 1 września 1939 r.,

b) cudzoziemcom lub od cudzoziemców - w pieniądzu polskim, według stawek przeliczeniowych stosowanych przez Narodowy Bank Polski przy rozrachunkach z tytułu obrotów zagranicznych w chwili sporządzania bilansu otwarcia;

4) wyrażone w guldenach gdańskich i markach niemieckich, jeżeli powstały na obszarach, na których w dniu 1 września 1939 r. obiegowym środkiem płatniczym był gulden gdański lub marka niemiecka - w złotych w stosunku jeden złoty za jeden gulden gdański lub za jedną markę niemiecką.

2. Przez wyrażenie "krajowcy" i "cudzoziemcy" rozumie się osoby określone w art. 1 ust. (3) i (4) dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 kwietnia 1936 r. w sprawie obrotu pieniężnego z zagranicą oraz obrotu zagranicznymi i krajowymi środkami płatniczymi (Dz. U. R. P. z 1938 r. Nr 86, poz. 584) zmienionego dekretem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 września 1939 r. (Dz. U. R. P. Nr 87, poz. 549). Nie jest jednak cudzoziemcem w rozumieniu dekretu niniejszego osoba, która po dniu 1 września 1939 r. przeniosła miejsce zamieszkania lub siedzibę z kraju za granicę.

3. Spłata zobowiązań wobec cudzoziemców nastąpi z zachowaniem obowiązujących przepisów prawa dewizowego oraz na zasadach umów międzypaństwowych, o ile umowy takie zostały lub zostaną zawarte.

Art.  20.

Odsetki od zobowiązań likwidowanych przedsiębiorstw bankowych ulegają umorzeniu, chyba że zostały one przed dniem otwarcia likwidacji dopisane do kapitału dłużnego przez przedsiębiorstwo bankowe.

Art.  21.

Wierzyciel, który chce skorzystać z prawa potrącenia, winien o tym oświadczyć nie później, niż przy zgłoszeniu wierzytelności.

Art.  22.

Potrącenie nie jest dopuszczalne, jeżeli dłużnik likwidowanego przedsiębiorstwa bankowego nabył wierzytelność w drodze przelewu po dniu 1 września 1939 r.

Art.  23. ⁴

Jeżeli w majątku likwidowanego przedsiębiorstwa bankowego znajdują się aktywa, do których realizacji w czasie trwania likwidacji istnieją przeszkody, to do aktywów takich mają zastosowanie przepisy art. 34, a likwidację przeprowadza się tak, jak gdyby aktywów tych nie było.

Art.  24. ⁵

Po ustaleniu aktywów i pasywów przedsiębiorstwa, likwidator sporządzi plan kolejności zaspokojenia wierzytelności i przedstawi go do zatwierdzenia Naczelnemu Likwidatorowi.

Art.  25.

Należności ulegające zaspokojeniu z funduszów likwidowanego przedsiębiorstwa będą uiszczone w następującej kolejności:

1) koszty postępowania likwidacyjnego oraz zaciągnięte na ten cel pożyczki;

2) podatki i inne daniny przypadające za okres likwidacji;

3) należności pracowników z umowy o pracę, przypadające za rok ostatni przed datą ogłoszenia likwidacji;

4) podatki i inne daniny publiczne należne za ostatnie dwa lata przed datą ogłoszenia likwidacji wraz ze wszystkimi dodatkami i kosztami egzekucji;

5) 6 należności instytucyj ubezpieczeń społecznych, powstałe z tytułu ubezpieczeń pracowników wymienionych w pkt 3 za rok ostatni przed datą ogłoszenia likwidacji, oraz należności z tytułu przysługujących pracownikom i ich rodzinom świadczeń emerytalnych.

6) należności zabezpieczone prawem zastawu lub hipoteką przed dniem 1 września 1939 r.;

7) inne wierzytelności z wyjątkiem kar pieniężnych i grzywien;

8) kary pieniężne i grzywny.

Art.  26. ⁷

1. Plan kolejności zaspokojenia wierzytelności, po zatwierdzeniu przez Naczelnego Likwidatora, zostanie wyłożony do wglądu zainteresowanych na przeciąg dwu tygodni od dnia ukazania się ogłoszenia przewidzianego w ust. 2.

2. O miejscu i czasie wyłożenia planu kolejności zaspokojenia wierzytelności likwidator ogłosi w Monitorze Polskim.

Art.  27.

1. 8 Wierzyciele mogą składać zarzuty przeciwko planowi kolejności zaspokojenia wierzytelności na ręce likwidatora do Naczelnego Likwidatora w terminie miesięcznym od dnia ukazania się ogłoszenia w Monitorze Polskim o wyłożeniu planu.

2. Zarzuty rozstrzyga Naczelny Likwidator, którego decyzję doręcza się wierzycielowi na piśmie.

3. 9 Od decyzji Naczelnego Likwidatora przysługuje stronie odwołanie do Ministra Skarbu w terminie dwutygodniowym od daty jej doręczenia. Odwołanie wnosi się na ręce Naczelnego Likwidatora.

4. Decyzja Ministra Skarbu jest ostateczna.

Art.  28. ¹⁰

1. Po upływie terminu do zgłaszania zarzutów przeciwko planowi kolejności zaspokojenia wierzytelności oraz po prawomocnym rozstrzygnięciu tych zarzutów likwidator przystąpi do zaspokojenia wierzycieli.

2. Zestawienie cyfrowe, określające wykonanie planu kolejności zaspokojenia wierzytelności, wyłożone będzie w biurze likwidatora do wglądu zainteresowanych w czasie trwania wypłat (art. 33 ust. 1).

3. Zaspokojenie wierzycieli może odbywać się jednorazowo lub kilkakrotnie w miarę wpływów ze spieniężenia aktywów likwidowanego przedsiębiorstwa.

Art.  29.

Jeżeli suma przeznaczona do podziału nie wystarcza na zaspokojenie w całości wszystkich należności, należności dalszej kategorii (art. 25) będą uiszczone dopiero po zupełnym zaspokojeniu należności poprzedzającej kategorii, a gdy majątek nie wystarcza na pokrycie w całości wszystkich należności tej samej kategorii, należności te będą zaspokojone stosunkowo do wysokości każdej z nich.

Art.  30. ¹¹

1. Nieruchomości, stanowiące własność likwidowanego przedsiębiorstwa bankowego, zbywane będą na wniosek likwidatora bądź Banku Gospodarstwa Krajowego względnie Naczelnego Likwidatora lub instytucji bankowej, wskazanej w decyzji Ministra Finansów (art. 35b):

1) przez licytację publiczną według przepisów kodeksu postępowania cywilnego o egzekucji przy wzięciu za podstawę licytacji oszacowania, wskazanego przez likwidatora bądź Bank Gospodarstwa Krajowego albo Naczelnego Likwidatora lub instytucję bankową, wskazaną w decyzji Ministra Finansów (art. 35b), oraz z wyłączeniem postanowień, dotyczących podziału sumy, uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości, lub

2) z wolnej ręki za zezwoleniem Ministra Finansów i po cenie nie niższej od wyznaczonej w zezwoleniu.

2. Suma, uzyskana ze sprzedaży nieruchomości zarówno z licytacji publicznej jak i z wolnej ręki, zostanie przekazana w całości do masy likwidacyjnej likwidowanego przedsiębiorstwa bankowego do podziału w ramach planu kolejności zaspokojenia wierzytelności.

3. Wierzyciele hipoteczni będą zaspokojeni z funduszów likwidowanego przedsiębiorstwa bankowego w kolejności, przewidzianej w art. 25, chociażby wierzytelności swoich nie zgłosili na listę wierzytelności.

4. Dokonane przez sąd przysądzenie własności lub akt kupna-sprzedaży, sporządzony na podstawie udzielonego przez Ministra Finansów zezwolenia na sprzedaż nieruchomości z wolnej ręki - stanowi podstawę do wykreślenia hipotek i ciężarów realnych z księgi wieczystej sprzedanej nieruchomości.

Art.  30a. ¹²

Nieruchomości, stanowiące własność likwidowanych przedsiębiorstw bankowych, wystawione na licytację publiczną, a nie sprzedane w drugim terminie licytacji - mogą być na wniosek likwidatora bądź Banku Gospodarstwa Krajowego względnie Naczelnego Likwidatora lub instytucji, wskazanej w decyzji Ministra Finansów (art. 35b), wystawione bezzwłocznie na sprzedaż w trzecim terminie licytacji z tym, że cena wywołania ustalona zostanie przez wnioskodawcę.

Art.  31.

1. Sprzedaż ruchomości i papierów wartościowych dokonana będzie przez likwidatora z licytacji publicznej bądź za zezwoleniem Naczelnego Likwidatora z wolnej ręki.

2. Sprzedaż ruchomości i papierów wartościowych przez licytację publiczną odbywać się będzie według przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 stycznia 1935 r. wydanego w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu o trybie dokonywania licytacji publicznej ruchomości w postępowaniu upadłościowym (Dz. U. R. P. Nr 3, poz. 19).

Art.  31a. ¹³

1. W przypadkach, w których przewlekła realizacja aktywów mogłaby wpłynąć na przedłużenie likwidacji, Minister Finansów może na wniosek Naczelnego Likwidatora zarządzić przejęcie tych aktywów przez instytucję bankową przez niego wskazaną i określić cenę tych aktywów. Przekazanie i przejęcie takich aktywów nie podlega podatkowi od nabycia praw majątkowych.

2. Decyzja Ministra Finansów jest tytułem do ujawnienia w księdze wieczystej przejścia własności nieruchomości i praw rzeczowych ograniczonych na instytucję, wymienioną w ust. 1. Wnioski o wpis do księgi wieczystej powyższych praw na rzecz instytucji bankowej wolne są od opłat sądowych.

3. Minister Finansów określi, z jakich funduszów instytucja, wymieniona w ust. 1, zapłaci za przejęte prawa majątkowe.

Art.  32.

1. Z nadwyżki pozostałej po pokryciu kosztów postępowania likwidacyjnego i po zaspokojeniu wierzycieli będą wypłacone właścicielom przedsiębiorstwa i akcjonariuszom udziały w wysokości nie przekraczającej ich wpłat na poczet kapitałów własnych w stosunku do ich wpłat.

2. 14 Nie zużyta w powyższy sposób reszta majątku zostanie zarządzeniem Ministra Skarbu przeznaczona na pokrycie kosztów postępowania likwidacyjnego tych przedsiębiorstw, których własny majątek na to nie wystarczy, a pozostałość będzie przekazana do Skarbu Państwa.

3. 15 Jeżeli w nadwyżce, o której mowa w ust. 2, znajdują się nieruchomości, przepisanie tytułu własności tych nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa nastąpi na wniosek likwidatora bądź Banku Gospodarstwa Krajowego albo Naczelnego Likwidatora lub instytucji bankowej, wskazanej w decyzji Ministra Finansów (art. 35b).

4. 16 Podstawą do przepisania tytułu własności tych nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa jest zaświadczenie instytucji, wskazanej w ust. 3, stwierdzające, że nieruchomość jako nadwyżka aktywów przekazana została na własność Skarbu Państwa.

Art.  33.

1. O miejscu i czasie rozpoczęcia i zakończenia wypłaty wierzytelności oraz należności właścicieli, udziałowców i akcjonariuszów likwidator ogłosi w Monitorze Polskim.

2. Nie odebrane w terminie sumy likwidator bezzwłocznie przekaże do Banku Gospodarstwa Krajowego do dyspozycji wierzycieli, właścicieli i udziałowców. Sumy nie odebrane przez wierzycieli, właścicieli i udziałowców, po upływie jednego roku od ostatniego dnia terminu, przewidzianego w ust. 1, przechodzą na rzecz Skarbu Państwa.

3. 17 Minister Finansów może zarządzić przekazanie nie odebranych w terminie sum, o których mowa w ustępie poprzedzającym, do innego banku.

Art.  34.

1. 18 Po ustaniu przeszkód do realizacji aktywów, o których mowa w art. 23, Minister Finansów zarządzi zrealizowanie tych aktywów i dokonanie dodatkowego podziału według listy zgłoszonych wierzytelności i pierwotnego planu kolejności zaspokojenia wierzytelności.

2. Koszty zrealizowania aktywów i dodatkowego podziału będą pokryte z uzyskanych sum.

Art.  35.

1. Po ukończeniu likwidacji i po zatwierdzeniu przez Naczelnego Likwidatora ostatecznych rachunków, likwidator sporządzi sprawozdanie likwidacyjne, które po zatwierdzeniu przez Naczelnego Likwidatora złoży sądowi rejestrowemu.

2. Sąd rejestrowy na wniosek likwidatora zarządzi wykreślenie przedsiębiorstwa z rejestru.

3. 19 Jeżeli likwidowane przedsiębiorstwo bankowe nie podlega obowiązkowi wpisu do rejestru w sądzie - Minister Finansów uzna je na podstawie zatwierdzonego sprawozdania likwidacyjnego za zlikwidowane bądź rozwiązane i ogłosi o tym w Monitorze Polskim.

4. 20 Akta i dokumenty zlikwidowanych przedsiębiorstw bankowych będą przechowywane w archiwum Banku Gospodarstwa Krajowego w Warszawie lub w innej instytucji bankowej, wskazanej przez Ministra Finansów. Termin zniszczenia tych akt i dokumentów określi Minister Finansów.

Art.  35a. ²¹

Jeżeli po ukończeniu likwidacji i wykreśleniu z rejestru handlowego przedsiębiorstwa bankowego okażą się aktywa tego przedsiębiorstwa nie wykazane w inwentarzu i bilansie otwarcia likwidacji oraz nie wymienione w art. 23 - Minister Finansów zarządzi zrealizowanie tych aktywów i dokonanie dodatkowych wypłat z uzyskanych z realizacji tych aktywów sum według listy wierzytelności i pierwotnego planu kolejności zaspokojenia wierzytelności. Jeżeli wierzyciele nie zgłosili swoich pretensji na listę wierzytelności, aktywa te zostaną przekazane zarządzeniem Ministra Finansów na pokrycie kosztów postępowania likwidacyjnego tych przedsiębiorstw, których własny majątek na to nie wystarczy, lub przekazane do Skarbu Państwa.

Art.  35b. ²²

1. Wykonanie czynności, przewidzianych w art. 35 i art. 35a, oraz wszelkich innych czynności, dotyczących przedsiębiorstwa bankowego uznanego za zlikwidowane, powierza się Bankowi Gospodarstwa Krajowego.

2. Minister Finansów może wykonanie czynności, wymienionych w ust. 1, powierzyć Naczelnemu Likwidatorowi lub instytucji bankowej, wskazanej w jego decyzji.

Art.  36.

Przy likwidacji w trybie niniejszego dekretu nie mają zastosowania przepisy o likwidacji, zawarte w innych ustawach i w statutach likwidowanych przedsiębiorstw bankowych.

Art.  37.

1. Minister Skarbu może zarządzić przeprowadzenie likwidacji w trybie ustalonym przepisami niniejszego dekretu oddziałów lub majątku przedsiębiorstw bankowych, których siedziby znalazły się poza granicami Państwa Polskiego.

2. 23 Przy likwidacji oddziałów lub majątku przedsiębiorstw bankowych, których siedziby znalazły się poza granicami Państwa Polskiego, a które emitowały listy zastawne, posiadacze tych listów zastawnych będą traktowani na równi ze wszystkimi nieuprzywilejowanymi wierzycielami; do ich wierzytelności nie mają zastosowania przepisy art. 74 ust. 2 prawa bankowego (Dz. U. R. P. z 1928 r. Nr 34, poz. 321 i z 1946 r. Nr 2, poz. 10).

Art.  38.

1. Czynności likwidacyjne, dokonane na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów prawnych, pozostają w mocy.

2. Do dalszego postępowania w sprawach nie zakończonych stosuje się przepisy niniejszego dekretu. Jednakże w sprawach tych likwidator wezwie dodatkowo w trybie art. 14 wierzycieli i dłużników, którzy dotychczas nie zgłosili swoich wierzytelności i długów, do ich zgłoszenia.

Art.  39.

Minister Skarbu może odwoływać w trybie niniejszego dekretu mianowanych przez sąd likwidatorów przedsiębiorstw bankowych.

Art.  40.

Wykonanie niniejszego dekretu porucza się Ministrowi Skarbu.

Art.  41.

Dekret niniejszy wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

1 Art. 4 ust. 4 dodany przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 maja 1951 r. (Dz.U.51.31.240) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1950 r.

2 Art. 11a dodany przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 25 maja 1951 r. (Dz.U.51.31.240) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1950 r.

3 Art. 18 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 25 maja 1951 r. (Dz.U.51.31.240) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1950 r.

4 Art. 23 zmieniony przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 25 maja 1951 r. (Dz.U.51.31.240) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1950 r.

5 Art. 24 zmieniony przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 25 maja 1951 r. (Dz.U.51.31.240) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1950 r.

6 Art. 25 pkt 5 zmieniony przez art. 1 pkt 6 ustawy z dnia 25 maja 1951 r. (Dz.U.51.31.240) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1950 r.

7 Art. 26 zmieniony przez art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 25 maja 1951 r. (Dz.U.51.31.240) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1950 r.

8 Art. 27 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 25 maja 1951 r. (Dz.U.51.31.240) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1950 r.

9 Art. 27 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 8 lit. b) ustawy z dnia 25 maja 1951 r. (Dz.U.51.31.240) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1950 r.

10 Art. 28 zmieniony przez art. 1 pkt 9 ustawy z dnia 25 maja 1951 r. (Dz.U.51.31.240) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1950 r.

11 Art. 30 zmieniony przez art. 1 pkt 10 ustawy z dnia 25 maja 1951 r. (Dz.U.51.31.240) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1950 r.

12 Art. 30a dodany przez art. 1 pkt 11 ustawy z dnia 25 maja 1951 r. (Dz.U.51.31.240) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1950 r.

13 Art. 31a dodany przez art. 1 pkt 12 ustawy z dnia 25 maja 1951 r. (Dz.U.51.31.240) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1950 r.

14 Art. 32 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 13 lit. a) ustawy z dnia 25 maja 1951 r. (Dz.U.51.31.240) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1950 r.

15 Art. 32 ust. 3 dodany przez art. 1 pkt 13 lit. b) ustawy z dnia 25 maja 1951 r. (Dz.U.51.31.240) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1950 r.

16 Art. 32 ust. 4 dodany przez art. 1 pkt 13 lit. b) ustawy z dnia 25 maja 1951 r. (Dz.U.51.31.240) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1950 r.

17 Art. 33 ust. 3 dodany przez art. 1 pkt 14 ustawy z dnia 25 maja 1951 r. (Dz.U.51.31.240) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1950 r.

18 Art. 34 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 15 ustawy z dnia 25 maja 1951 r. (Dz.U.51.31.240) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1950 r.

19 Art. 35 ust. 3 dodany przez art. 1 pkt 16 ustawy z dnia 25 maja 1951 r. (Dz.U.51.31.240) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1950 r.

20 Art. 35 ust. 4 dodany przez art. 1 pkt 16 ustawy z dnia 25 maja 1951 r. (Dz.U.51.31.240) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1950 r.

21 Art. 35a dodany przez art. 1 pkt 17 ustawy z dnia 25 maja 1951 r. (Dz.U.51.31.240) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1950 r.

22 Art. 35b dodany przez art. 1 pkt 18 ustawy z dnia 25 maja 1951 r. (Dz.U.51.31.240) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1950 r.

23 Art. 37 ust. 2 zmieniony przez pkt 3 obwieszczenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 maja 1949 r. o sprostowaniu błędów (Dz.U.49.35.256).

• Identyfikator: Dz.U.1948.52.410
• Rodzaj: Dekret
• Tytuł: Zasady i tryb likwidacji niektórych przedsiębiorstw bankowych.
• Data aktu: 25/10/1948
• Data ogłoszenia: 12/11/1948
• Data wejścia w życie: 12/11/1948