Konwencja dotycząca przywilejów i immunitetów Narodów Zjednoczonych. 1946.02.13.

KONWENCJA

dotycząca przywilejów i immunitetów Narodów Zjednoczonych

zatwierdzona przez Ogólne Zgromadzenie Narodów Zjednoczonych dnia 13 lutego 1946 r.

BOLESŁAW BIERUT

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 13 lutego 1946 r. została przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych Konwencja dotycząca przywilejów i immunitetów Narodów Zjednoczonych; Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wyraził na nią swą zgodę dnia 14 listopada 1947 r.

Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją, uznałem ją i uznaję za słuszną w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadczam, że wymieniona Konwencja jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona oraz przyrzekam, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego poleciłem wycisnąć na Akcie niniejszym pieczęć Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 3 grudnia 1947 r.

Konwencja dotycząca przywilejów i immunitetów Narodów Zjednoczonych zatwierdzona przez Ogólne Zgromadzenie Narodów Zjednoczonych dnia 13 lutego 1946 r.

Zważywszy, że artykuł 104 Karty Narodów Zjednoczonych stanowi, iż Organizacji przysługiwać będzie na terytorium każdego z jej Członków taka zdolność do działań prawnych, jaka może być potrzebna do wykonywania jej funkcyj i urzeczywistnienia jej celów;

zważywszy, że artykuł 105 Karty Narodów Zjednoczonych stanowi, iż Organizacji przysługiwać będą na terytorium każdego z jej Członków takie przywileje i immunitety, jakie są konieczne do osiągnięcia jej celów, oraz iż przedstawicielom Członków Narodów Zjednoczonych i funkcjonariuszom Organizacji będą również przysługiwały takie przywileje i immunitety, jakie są konieczne do niezależnego wykonywania ich funkcyj, związanych z Organizacją;

w wyniku czego, Ogólne Zgromadzenie rezolucją, przyjętą w dniu 13 lutego 1946 r., zatwierdziło poniższą Konwencję i zaproponowało każdemu z Członków Narodów Zjednoczonych przystąpienie do niej.

Rozdział  I

Osobowość prawna

§ 1. Organizacja Narodów Zjednoczonych posiada osobowość prawną. Ma ona zdolność:

a) do zawierania umów;

b) do nabywania i zbywania majątku nieruchomego i ruchomego;

c) do stawania w sądach.

Rozdział  II

Majątek, fundusze i aktywa.

§ 2. Organizacja Narodów Zjednoczonych, jej majątek i aktywa, gdziekolwiek i w czyichkolwiek rękach by się znajdowały, korzystają z przywileju niepodlegania jakiejkolwiek procedurze sądowej, chyba że Organizacja w jakimś szczególnym wypadku zrzeknie się wyraźnie tego immunitetu. W każdym razie rozumie się, że zrzeczenie się immunitetu nie może rozciągać się również i na czynności egzekucyjne.

§ 3. Lokale Organizacji są nietykalne. Jej majątek i aktywa, gdziekolwiek i w czyichkolwiek rękach by się znajdowały, są wyłączone spod rewizji, rekwizycji, konfiskaty, wywłaszczenia i innych form przymusu egzekucyjnego w postępowaniu administracyjnym, sądowym lub ustawodawczym.

§ 4. Archiwa Organizacji i w ogóle wszelkie dokumenty, należące do niej lub będące w jej posiadaniu, są nietykalne bez względu na miejsce, gdzie się znajdują.

§ 5. Nie podlegając żadnej przymusowej kontroli, reglamentacji albo moratorium finansowemu

a) Organizacja może mieć w swym posiadaniu fundusze, złoto lub dewizy jakiego bądź rodzaju oraz mieć rachunki w jakimkolwiek momencie;

b) Organizacja może swobodnie przekazywać swoje fundusze, swoje złoto albo swoje dewizy z jednego kraju do drugiego lub w obrębie jednego jakiego bądź państwa jak również zamieniać wszelkie posiadane przez siebie dewizy na wszelką inną monetę.

§ 6. Korzystając z praw przyznanych sobie powyżej w § 5, Organizacja Narodów Zjednoczonych będzie uwzględniała wszelkie uwagi Rządu którego bądź Państwa-Członka w stopniu, jaki uzna za możliwe bez szkody dla swych własnych interesów.

§ 7. Organizacja Narodów Zjednoczonych, jej aktywa, dochody i inne kategorie majątku są:

a) zwolnione od wszelkich podatków bezpośrednich; rozumie się jednak, że Organizacja nie będzie domagała się zwolnienia od podatków, któreby nie były niczym innym, jak tylko odszkodowaniem za świadczenia użyteczności publicznej;

b) zwolnienie od wszelkich opłat celnych oraz zakazów i ograniczeń przywozu lub wywozu, jeżeli chodzi o przedmioty wwożone albo wywożone przez Organizację Narodów Zjednoczonych na swój własny użytek urzędowy. Rozumie się jednak, że przedmioty w ten sposób wwiezione bez opłaty cła, nie będą sprzedane na terytorium kraju, gdzie zostały wwiezione, chyba że nastąpi to na warunkach uzgodnionych z Rządem tego kraju;

c) zwolnione od wszelkich opłat celnych i wszelkich zakazów i ograniczeń przywozu i wywozu w stosunku do swych wydawnictw.

§ 8. Wprawdzie Organizacja Narodów Zjednoczonych nie domaga się, w zasadzie, zwolnienia od opłat akcyzowych i opłat od sprzedaży, które wchodzą w cenę przedmiotów ruchomych lub nieruchomych, jednakowoż, w razie, gdy dokonywa ona na swój własny użytek poważnych zakupów przedmiotów, w których cenę wchodzą opłaty i taksy tego rodzaju, Członkowie podejmą, w każdym przypadku, gdy to okaże się możliwe, odpowiednie zarządzenie administracyjne w celu zwolnienia od tych opłat i taks lub zwrotu sum już wpłaconych.

Rozdział  III

Ułatwienia komunikacyjne.

§ 9. O ile chodzi o sposoby porozumiewania się w sprawach urzędowych, Organizacja Narodów Zjednoczonych na terytorium każdego Członka będzie korzystała z traktowania co najmniej tak przychylnego, jak traktowanie przyznane każdemu innemu państwu, włączając w to jego misję dyplomatyczną. Dotyczy to spraw pierwszeństwa, taryf i opłat za przesyłki, kablogramy, telegramy, radiotelegramy, telefony i telefonogramy i inne środki porozumiewania się, jak również taryf prasowych za informacje udzielane prasie i radio.

Korespondencja urzędowa i inne komunikaty urzędowe Organizacji nie mogą być cenzurowane.

§ 10. Organizacja Narodów Zjednoczonych będzie miała prawo używać szyfru, jak również wysyłać i otrzymywać swą korespondencję przez kurierów albo w walizach, którym będą przysługiwały takie same przywileje i immunitety, z jakich korzystają kurierzy i walizy dyplomatyczne.

Rozdział  IV

Przedstawiciele Członków.

§ 11. Przedstawiciele Członków w organach głównych i dodatkowych Narodów Zjednoczonych oraz na konferencjach zwoływanych przez Narody Zjednoczone będą korzystali w trakcie wykonywania swych funkcyj i podczas podróży na miejsce zgromadzenia i z powrotem, z następujących przywilejów i immunitetów:

a) wolności od aresztu osobistego oraz od przytrzymania i zajęcia ich bagażu osobistego, jak również niepodlegania jakiejkolwiek procedurze sądowej w związku z tym, co powiedzą, napiszą lub uczynią w swym charakterze przedstawicieli;

b) nietykalności wszelkich papierów i dokumentów;

c) prawa używania szyfru jak również otrzymywania dokumentów i korespondencji przez kurierów albo w walizach opieczętowanych;

d) niepodleganie samemu wraz ze współmałżonkiem wszelkim zarządzeniom ograniczającym imigrację, wszelkim formalnościom dotyczącym rejestracji cudzoziemców, wreszcie wszelkiej przymusowej służbie narodowej w krajach, które odwiedzają lub przez które przejeżdżają, podczas wykonywania swych funkcyj;

e) z takich samych ułatwień, odnoszących się do ograniczeń monetarnych lub walutowych, jak te, których udziela się przedstawicielom rządów obcych, będącym w tymczasowej misji urzędowej;

f) takich samych immunitetów i wolności w stosunku do ich bagażu osobistego, jakich udziela się agentom dyplomatycznym; wreszcie

g) wszelkich innych przywilejów, immunitetów i wolności przyznawanych agentom dyplomatycznym, nie sprzecznych z tym, co powiedziano wyżej, wyjąwszy prawo domagania się zwolnienia z opłat celnych od przedmiotów wwożonych (innych niż będących ich bagażem osobistym) oraz od opłat akcyzowych i od sprzedaży.

§ 12. W celu zapewnienia przedstawicielom Członków, delegowanym do organów głównych i dodatkowych Narodów Zjednoczonych, tudzież na konferencje zwoływane przez Organizację, pełnej wolności słowa i całkowitej niezależności przy wykonywaniu ich funkcyj, niepodleganie żadnej jurysdykcji, o ile chodzi o wypowiedzi, pisma i akty pochodzące od nich przy wykonywaniu ich funkcyj, będzie im przysługiwało w dalszym ciągu nawet po utraceniu przez te osoby charakteru przedstawiciela Członka.

§ 13. W przypadku, gdy podleganie jakiemuś podatkowi uzależnione jest od faktu przebywania na danym terytorium, nie będą uważane za okresy przebywania te okresy, podczas których przedstawiciele Członków, delegowani do organów głównych i dodatkowych Narodów Zjednoczonych, tudzież na konferencje zwoływane przez Organizację Narodów Zjednoczonych, będą przebywali na terytorium jednego z Państw Członków w celu wykonywania swych funkcyj.

§ 14. Przywileje i immunitety przyznaje się przedstawicielom Członków nie dla ich osobistej korzyści, ale w celu zapewnienia im zupełnej niezależności przy wykonywaniu swych funkcyj w związku z Organizacją. Wskutek tego Członek ma nie tylko prawo, ale i obowiązek cofnąć immunitet swemu przedstawicielowi w tych wszystkich przypadkach, kiedy, jego zdaniem, immunitet stałby na przeszkodzie wymiarowi sprawiedliwości i kiedy może on być cofnięty bez szkody dla celu, w którym ten immunitet został przyznany.

§ 15. Postanowień §§ 11, 12, i 13 nie stosuje się względem władz państwa, którego dany przedstawiciel jest obywatelem, albo którego on jest lub był przedstawicielem.

§ 16. Uważa się, że w rozdziale niniejszym wyrażenie "przedstawiciele" obejmuje wszystkich delegatów dodatkowych, radców, rzeczoznawców technicznych i sekretarzy delegacji.

Rozdział  V

Funkcjonariusze

§ 17. Sekretarz Generalny ustali kategorie funkcjonariuszy, do których stosują się postanowienia rozdziału niniejszego jak również rozdziału VII. Tę listę przedłoży on Ogólnemu Zgromadzeniu po czym, zakomunikuje ją Rządom wszystkich Członków. Nazwiska funkcjonariuszy objętych tymi kategoriami będą podawane periodycznie do wiadomości Rządom Członków.

§ 18. Funkcjonariusze Organizacji Narodów Zjednoczonych:

a) będą korzystali z immunitetu nie podlegania sądom za czynności dokonane przez nich w charakterze urzędowym (włączając w to ich wypowiedzi i pisma);

b) będą wolni od wszelkich podatków od pensji i uposażeń, wypłacanych im przez Organizację Narodów Zjednoczonych;

c) będą wolni od obowiązku służby narodowej;

d) nie będzie się stosowało ani do nich, ani do ich współmałżonków i członków rodziny, będących na ich utrzymaniu, przepisów ograniczających imigrację i formalności rejestracyjnych dla cudzoziemców;

e) będą korzystali, o ile chodzi o ułatwienia przy zmianie pieniędzy, z takich samych przywilejów, jak funkcjonariusze podobnej rangi, należący do misji dyplomatycznych, akredytowanych przy danym rządzie;

f) będą korzystali zarówno sami, jak i ich współmałżonek i członkowie rodziny, będący na ich utrzymaniu, z takich samych ułatwień przy powrocie do kraju w okresie kryzysu międzynarodowego, jak delegaci dyplomatyczni;

g) przy obejmowaniu swego stanowiska w danym kraju będą mieli prawo wwieźć bez opłaty cła swoje ruchomości i przedmioty osobistego użytku.

§ 19. Oprócz przywilejów i immunitetów, przewidzianych w § 18, będą przysługiwały Sekretarzowi Generalnemu i wszystkim Podsekretarzom Generalnym, zarówno im samym, jak ich współmałżonkom i małoletnim dzieciom, przywileje, immunitety, wolności i ułatwienia przyznawane agentom dyplomatycznym, stosownie do prawa międzynarodowego.

§ 20. Przywileje i immunitety przyznaje się funkcjonariuszom wyłącznie w interesie Narodów Zjednoczonych, a nie dla ich osobistej korzyści. Sekretarz Generalny może i powinien cofnąć immunitet przyznany danemu funkcjonariuszowi w tych wszystkich przypadkach gdy, jego zdaniem, immunitet stałby na przeszkodzie wymiarowi sprawiedliwości, a może być cofnięty bez szkody dla interesów Organizacji. O cofnięciu immunitetów przyznanych Sekretarzowi Generalnemu ma prawo orzekać Rada Bezpieczeństwa.

§ 21. Organizacja Narodów Zjednoczonych będzie zawsze współdziałała z właściwymi władzami Państw Członków w celu ułatwienia dobrego wymiaru sprawiedliwości, zapewnienia stosowania się do przepisów policyjnych i zapobieżeniu wszelkiemu nadużyciu, które mogłoby pociągnąć za sobą stosowanie przywilejów, immunitetów i wolności, wyliczonych w niniejszym rozdziale.

Rozdział  VI

Rzeczoznawcy wysyłani w sprawach Organizacji Narodów Zjednoczonych

§ 22. Rzeczoznawcom (nie należącym do kategorii funkcjonariuszy, o których mowa w rozdziale V) wykonywającym pewne zlecenia z ramienia Organizacji Narodów Zjednoczonych i podczas trwania tej misji, licząc w to czas podróży, przysługują przywileje i immunitety, niezbędne do niezależnego wykonywania ich funkcyj. W szczególności, korzystają oni z następujących przywilejów i immunitetów:

a) wolni są od aresztu osobistego oraz od przytrzymania i zajęcia ich bagażu osobistego;

b) nie podlegają żadnemu sądowi w związku z aktami dokonanymi przez nich w trakcie misji (zarówno w słowie jak w piśmie). Immunitet ten będzie im przysługiwał również i po zakończeniu misji z ramienia Organizacji Narodów Zjednoczonych;

c) ich wszystkie papiery i dokumenty są nietykalne;

d) mają prawo korzystać z szyfru oraz otrzymywać dokumenty i korespondencję przez kurierów albo w walizach opieczętowanych, gdy porozumiewają się z Organizacją Narodów Zjednoczonych;

e) będą korzystali, o ile chodzi o przepisy monetarne i walutowe, z takich samych ułatwień, jakie są czynione przedstawicielom obcych rządów, będących w czasowej misji urzędowej;

f) będą korzystali z takich samych immunitetów i ułatwień w stosunku do ich bagażu osobistego, z jakich korzystają agenci dyplomatyczni.

§ 23. Przywileje i immunitety są udzielane rzeczoznawcom w interesie Organizacji Narodów Zjednoczonych, a nie dla ich korzyści osobistej. Sekretarz Generalny może i powinien cofnąć immunitet przyznany danemu rzeczoznawcy w tych wszystkich przypadkach, gdy, jego zdaniem, immunitet stałby na przeszkodzie wymiarowi sprawiedliwości, a może być cofnięty bez szkody dla interesów Organizacji.

Rozdział  VII

Przepustki Narodów Zjednoczonych

§ 24. Organizacja Narodów Zjednoczonych będzie mogła wydawać przepustki swoim funkcjonariuszom. Te przepustki będą uznawane i przyjmowane przez władze Państw Członków jako ważny dokument podróży z uwzględnieniem postanowień § 25.

§ 25. Żądania wiz (jeżeli wizy są konieczne) zgłaszane przez posiadaczy takich przepustek, do których dołączono zaświadczenie, że ci funkcjonariusze podróżują z ramienia Organizacji, winny być rozpatrywane możliwie najprędzej. Oprócz tego posiadaczom tych przepustek ułatwiać się będzie szybką podróż.

§ 26. Ułatwienia, podobne do wymienionych w § 25, udzielane będą rzeczoznawcom i innym osobom, które nie posiadają wprawdzie przepustki Narodów Zjednoczonych, ale mają przy sobie zaświadczenie, że podróżują z ramienia Organizacji.

§ 27. Sekretarz Generalny, Podsekretarze Generalni i dyrektorowie, którzy podróżują z ramienia Organizacji i posiadają przepustkę przez nią wydaną, będą korzystali z tych samych ułatwień, co agenci dyplomatyczni.

§ 28. Postanowienia niniejszego rozdziału mogą być stosowane do funkcjonariuszy podobnej rangi, należących do instytucyj wyspecjalizowanych, o ile układy, ustalające w myśl artykułu 63 Karty stosunki tych instytucji z Organizacją, zawierają odpowiednie postanowienia.

Rozdział  VIII

Załatwianie sporów

§ 29. Organizacja Narodów Zjednoczonych powinna przewidzieć odpowiednie sposoby załatwiania:

a) sporów wynikłych na tle kontraktów lub innych sporów prawa prywatnego, w których Organizacja byłaby stroną;

b) sporów, w których byłby uwikłany jeden z funkcjonariuszów Organizacji, który, z racji swego stanowiska urzędowego, korzysta z immunitetu, o ile ten immunitet nie był cofnięty przez Sekretarza Generalnego.

§ 30. Każdy spór, dotyczący wykładni albo zastosowania niniejszej Konwencji, będzie oddany do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, o ile w danym przypadku strony nie zgodzą się zastosować innego sposobu załatwienia. W razie, gdy jakiś spór powstał między Organizacją Narodów Zjednoczonych z jednej strony a którymś z Członków z drugiej, zażąda się opinii doradczej co do każdego podniesionego zagadnienia prawnego, stosownie do artykułu 96 Karty i artykułu 65 Statutu Trybunału. Strony przyjmą opinię Trybunału jako załatwienie ostateczne.

Rozdział ostatni

§ 31. Konwencja niniejsza będzie przedłożona do przystąpienia wszystkim Członkom Organizacji Narodów Zjednoczonych.

§ 32. Przystąpienie nastąpi przez złożenie dokumentu Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych i Konwencja wejdzie w życie w stosunku do każdego Członka w dniu złożenia przez tego Członka swego dokumentu przystąpienia.

§ 33. Sekretarz Generalny powiadomi wszystkich Członków Organizacji Narodów Zjednoczonych o złożeniu każdego przystąpienia.

§ 34. Rozumie się, że, gdy którykolwiek z Członków złoży swój dokument przystąpienia, powinien mieć możność, na podstawie swych własnych praw, zastosować postanowienia niniejszej Konwencji.

§ 35. Konwencja niniejsza pozostawać będzie w mocy pomiędzy Organizacją Narodów Zjednoczonych a każdym z Członków, który złożył swój dokument przystąpienia dopóty, dopóki ten Członek będzie Członkiem Organizacji albo dopóki inna konwencja ogólna przejrzana nie zostanie zatwierdzona przez Ogólne Zgromadzenie, a Członek ten stanie się stroną w tej ostatniej konwencji.

§ 36. Sekretarz Generalny może zawierać z jednym lub kilkoma Członkami układy dodatkowe, dostosowujące postanowienia niniejszej Konwencji do stosunków z tym Członkiem lub tymi Członkami. Te układy dodatkowe będą w każdym przypadku dawane do zatwierdzenia Ogólnemu Zgromadzeniu.

• Identyfikator: Dz.U.1948.39.286
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Konwencja dotycząca przywilejów i immunitetów Narodów Zjednoczonych. 1946.02.13.
• Data aktu: 13/02/1946
• Data ogłoszenia: 19/08/1948
• Data wejścia w życie: 08/01/1948