Konwencja o ujednostajnieniu niektórych zasad, odnoszących się do przywilejów i hipotek morskich. Bruksela.1926.04.10.

KONWENCJA MIĘDZYNARODOWA

o ujednostajnieniu niektórych zasad, odnoszących się do przywilejów i hipotek morskich,

podpisana w Brukseli dnia 10 kwietnia 1926 r.

(Ratyfikowana zgodnie z ustawą z dnia 20 lutego 1936 r. - Dz. U. R. P. Nr 15, poz 137).

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu z osobna, komu o tym wiedzieć należy, wiadomym czynimy:

Dnia dziesiątego kwietnia tysiąc dziewięćset dwudziestego szóstego roku podpisana została w Brukseli konwencja międzynarodowa o ujednostajnieniu pewnych przepisów, dotyczących przywilejów i hipotek morskich, o następującym brzmieniu dosłownym:

KONWENCJA MIĘDZYNARODOWA

o ujednostajnieniu niektórych zasad odnoszących się do przywilejów i hipotek morskich, podpisana w Brukseli dnia 10 kwietnia 1926 r.

Prezydent Rzeszy Niemieckiej, Prezydent Republiki Argentyńskiej, Jego Królewska Mość Król Belgów, Prezydent Republiki Brazylii, Prezydent Republiki Chili, Prezydent Republiki Kuby, Jego Królewska Mość, Król Danii i Islandii, Jego Królewska Mość, Król Hiszpanii, Naczelnik Państwa Estońskiego, Prezydent Stanów Zjednoczonych Ameryki, Prezydent Republiki Finlandzkiej, Prezydent Republiki Francuskiej, Jego Królewska Mość, Król Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii i brytyjskich posiadłości zamorskich, Cesarz Indii, Jego Wysokość Regent Królestwa Węgier, Jego Królewska Mość, Król Włoch, Jego Cesarska Mość, Cesarz Japonii, Prezydent Republiki Łotewskiej, Prezydent Republiki Meksyku, Jego Królewska Mość, Król Norwegii, Jej Królewska Mość, Królowa Holandii, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, Prezydent Republiki Portugalskiej, Jego Królewska Mość, Król Rumunii, Jego Królewska Mość Król Serbów, Kroatów i Słoweńców, Jego Królewska Mość, Król Szwecji oraz Prezydent Republki Urugwaju,

Uznawszy pożyteczność ustalenia za współną zgodą pewnych jednostajnych przepisów, dotyczących przywilejów i hipotek morskich, postanowili zawrzeć w tym celu Konwencję i wyznaczyli swoimi pełnomocnikami, a mianowicie: (pominięto),

którzy, należycie do tego upoważnieni, zgodzili się na to co następuje:

Art.  1. 

Hipoteki, morgecze, zastawy na statkach, należycie ustanowione według ustaw Państwa umawiającego się do którego przynależy statek i wpisane do rejestru publicznego bądż portu zarejestrowania, bądż urzędu centralnego, będą uznawane jako ważne i honorowane we wszystkich innych krajach umawiających się.

Art.  2. 

Na statku, na frachcie morskim za podróż podczas której powstała uprzywilejowana wierzytelność oraz na przynależnościach statku i frachtu morskiego nabytego od początku podróży, są uprzywilejowane:

1) koszty sądowe, należne Państwu i wydatki, poniesione we wspólnym interesie wierzycieli na konserwację statku, lub na koszty przeprowadzenia sprzedaży i podziału uzyskanej ceny; opłaty tonażowe, latarniane, albo portowe, oraz inne tego rodzaju opłaty i podatki publiczne; opłaty pilotowe, koszty nadzoru i konserwacji od chwili wejścia statku do ostatniego portu;

2) wierzytelności,powstałe z umowy o najem z kapitanem, załogą i innymi osobami przyjętymi do służby na statek;

3) wynagrodzenia, należne za ratowanie i pomoc, oraz składki należne od statku w awariach wspólnych;

4) odszkodowania za zderzenia i inne wypadki nawigacyjne, jak również za szkody, wyrządzone urządzeniom portowym, dokom i drogom żeglownym; odszkodowania za uszkodzenia cielesne pasażerów i załogi; odszkodowania za straty lub awarie ładunku lub bagażów;

5) wierzytelności, powstałe z zawartych umów lub transakcyj, dokonanych przez kapitana poza portem macierzystym, na mocy jego ustawowych pełnomocnictw, dla rzeczywistych potrzeb konserwacji statku lub kontynuowania podróży, bez względu na to czy kapitan jest, czy nie jest równocześnie właścicielem statku i, czy jest to jego wierzytelność, czy dostawców, naprawiających, pożyczających, lub innych kontrahentów.

Art.  3. 

Hipoteki, morgecze, zastawy na statkach, przewidziane w art. 1, następują bezpośrednio po uprzywilejowanych wierzytelnościach, wymienionych w art. poprzednim.

Ustawy krajowe mogą przyznać przywilej innym wierzytelnościom niż przewidziane w wymienionym artykule, lecz bez zmiany kolejności zastrzeżonej dla wierzytelności zabezpieczonych przez hipotekę, morgecze i zastawy oraz dla przywilejów mających przed nimi pierwszeństwo.

Art.  4. 

Przez przynależności statku i frachtu morskiego, wymienione w art. 2 rozumie się:

1) odszkodowania, należne właścicielowi za szkody materialne, poniesione przez statek i nienaprawione, lub za straty na frachcie;

2) odszkodowania, należne właścicielowi z tytułu awarii wspólnych, o ile składają się na nie albo szkody materialne poniesione przez statek a nienaprawione, bądź straty poniesione na frachcie;

3) wynagrodzenia, należne właścicielowi statku za okazaną pomoc lub dokonane ratowanie, aż do końca podróży, po potrąceniu sum przyznanych kapitanowi i innym osobom służącym na statku.

Cena za przejazd i, ewentualnie, sumy należne na podstawie art. 4 Konwencji o ograniczeniu odpowiedzialności właścicieli statku, są przyrównane do frachtu morskiego.

Nie uważa się za przynależności statku lub frachtu odszkodowań przypadających właścicielowi statku z tytułu umowy ubezpieczeniowej, jak również premij, subwencyj, lub innych subsydiów krajowych.

Z zastrzeżeniem uchylenia art. 2 ust. 1, przywilej przewidziany na rzecz osób służących na statku, odnosi się do całości frachtu należnego za wszystkie podróże, odbyte w czasie trwania tej samej umowy o najem.

Art.  5. 

Wierzytelności odnoszące się do tej samej podróży są uprzywilejowane w kolejności ustalonej w art. 2. Wierzytelności zawarte w każdym punkcie, uczestniczą proporcjonalnie w wypadku nie wystarczającej ceny uzyskanej ze sprzedaży.

Wierzytelności, wymienione w Nr Nr 3 i 5, w każdej z tych kategorii są spłacane w kolejności odwrotnej do dat ich powstania.

Wierzytelności odnoszące się do tego samego zdarzenia, są uważane za powstałe w tym samym czasie.

Art.  6. 

Uprzywilejowane wierzytelności z ostatniej podróży mają pierwszeństwo przed wierzytelnościami z podróży poprzednich.

Jednakże wierzytelności wynikające z jednej umowy o najem, zawartej na kilka podróży, są traktowane na równi z wierzytelnościami z ostatniej podróży.

Art.  7. 

Celem podziału sumy uzyskanej ze sprzedaży przedmiotów objętych przywilejem, wierzyciele uprzywilejowani mają prawo zgłaszania ogólnej sumy ich wierzytelności bez potrąceń z tytułu przepisów o ograniczeniu, jednak udziały im przypadające nie mogą przekraczać sumy przypadającej im z tytułu wspomnianych przepisów.

Art.  8. 

Wierzytelności uprzywilejowane ciążą na statku bez względu na to, do kogo on przejdzie.

Art.  9. 

Poza innymi przypadkami, przewidzianymi przez ustawy krajowe, przywileje wygasają po upływie jednego roku, z wyjątkiem wierzytelności za dostawy wymienione pod Nr 5, art. 2, dla których termin nie może przekraczać sześciu miesięcy.

Termin dla przywilejów gwarantujących wynagrodzenie za pomoc i ratowanie płynie od dnia, w którym czynności te zostały zakończone; dla przywileju zabezpieczającego odszkodowania za zderzenia i inne wypadki oraz za uszkodzenia cielesne - od dnia w którym szkoda została spowodowana; dla przywileju za straty lub uszkodzenia ładunku lub bagażów - od dnia wydania ładunku lub bagażów, lub od daty, w której one powinny były być wydane; za naprawy, dostawy i z innych tytułów, wymienionych w Nr 5 art. 2, termin płynie od dnia powstania należności. We wszystkich innych przypadkach termin płynie od dnia wymagalności wierzytelności.

Możliwość żądania zadatków lub zaliczek nie czyni wymagalnymi wierzytelności osób służących na statku, wymienionych w Nr 2, art. 2.

Spośród wypadków umorzenia, przewidzianych przez ustawy krajowe, sprzedaż pociąga za sobą wygaśnięcie przywilejów tylko wówczas, gdy połączona jest z formalnościami ogłoszenia sprzedaży, określonymi przez ustawy krajowe. Formalności te będą zawierały uprzednie zawiadomienie, w formie i terminach przewidzianych przez te ustawy, skierowane do administracji prowadzącej rejestry przewidziane w art. 1 niniejszej Konwencji.

Przyczyny przerwania powyższych terminów są określone przez prawo sądu urzędowo powiadomionego.

Wysokie Układające się Strony zastrzegają sobie prawo dopuszczenia w ich ustawodawstwie - jako okoliczność przedłużającą wyżej ustalony termin - fakt, że obciążony długami statek nie mógł być zajęty na wodach terytorialnych Państwa, w którym powód ma swoje miejsce zamieszkania lub swoją główną siedzibę, przy czym termin ten nie może przekroczyć trzech lat od chwili powstania wierzytelności.

Art.  10. 

Przywilej na frachcie może być wykonywany jak długo fracht jest jeszcze należny, lub jak długo kwota frachtu znajduje się jeszcze w posiadaniu kapitana lub agenta właściciela statku.

To samo dotyczy przywileju na przynależnościach.

Art.  11. 

Za wyjątkiem tego, co jest przewidziane w niniejszej Konwencji, przywileje ustalone przez poprzednie postanowienia, nie podlegają żadnej formalności, ani żadnemu specjalnemu warunkowi o dowodzie.

Postanowienie to nie narusza prawa każdego Państwa do zachowania w swym ustawodawstwie przepisów wymagających od kapitana dopełnienia specjalnych formalności, bądż to przy zaciąganiu pewnych pożyczek pod zastaw statku, bądż przy sprzedaży ładunku.

Art.  12. 

Ustawy krajowe powinny określać rodzaj i formę dokumentów znajdujących się na statku, w których powinna być uczyniona wzmianka o hipotekach, morgeczach i zastawach przewidzianych w artykule pierwszym, z tym wszakże by wierzyciel, który zażądał wzmianki w formie przepisowej nie był odpowiedzialny za opuszczenia, błędy lub opóżnienia wpisu tych dokumentów.

Art.  13. 

Postanowienia poprzednie mają zastosowanie do statków eksploatowanych przez armatora nie będącego właścicielem lub przez głównego najemcę z wyjątkiem gdy właściciel został pozbawiony statku w sposób niedozwolony i gdy, poza tym, wierzyciel nie działa w dobrej wierze.

Art.  14. 

Postanowienia niniejszej Konwencji będą stosowane w każdym z Układających się Państw, gdy statek obciążony przynależy do jednego z Układających się Państw, jak i w innych przypadkach przewidzianych przez prawa krajowe.

Wszelako, zasada wyrażona w poprzednim ustępie nie narusza prawa Układających się Państw do niestosowania postanowień niniejszej Konwencji na korzyść obywateli Państwa nie układającego się.

Art.  15. 

Niniejsza Konwencja nie stosuje się do okrętów wojennych i do statków państwowych, przeznaczonych wyłącznie do służby publicznej.

Art.  16. 

Żadne z poprzednich postanowień nie narusza kompetencyj sądów, postępowania sądowego i trybu wykonawczego ustanowionych przez prawa krajowe.

Art.  17. 

Najpóżniej po upływie dwuletniego terminu, licząc od dnia podpisania Konwencji, Rząd Belgijski skomunikuje się z Rządami Wysokich Układających się Stron, które oświadczyły gotowość ratyfikowania Konwencji, celem powzięcia decyzji, czy należy wprowadzić ją w życie. Dokumenty ratyfikacyjne będą złożne w Brukseli w dniu, który będzie ustalony za wspólną zgodą między wymienionymi rządami. Pierwsze złożenie dokumentów ratyfikacyjnych będzie stwierdzone przez protokół podpisany przez Przedstawicieli Państw, które wezmą udział w złożeniu i przez Ministra Spraw Zagranicznych Belgii.

Późniejsze złożenia będą uskuteczniane za pomocą pisemnej notyfikacji, skierowanej do Rządu Belgijskiego z dołączeniem dokumentu ratyfikacyjnego.

Uwierzytelniony za zgodność odpis protokołu dotyczącego pierwszego złożenia dokumentów ratyfikacyjnych, notyfikacji wymienionych w poprzednim ustępie, jak również dołączonych do nich dokumentów ratyfikacyjnych. będzie niezwłocznie doręczony staraniem Rządu Belgijskiego w drodze dyplomatycznej Państwom, które niniejszą Konwencję podpisały lub do niej przystąpiły. W przypadkach, wskazanych w poprzednim ustępie, wspomniany Rząd poda równocześnie do wiadomości datę, w której otrzymał notyfikację.

Art.  18. 

Państwa niesygnatariusze będą mogły przystąpić do niniejszej Konwencji niezależnie od tego, czy były lub nie były reprezentowane na Konferencji międzynarodowej w Brukseli.

Państwo, które pragnie przystąpić, komunikuje pisemnie swój zamiar Rządowi Belgijskiemu przesyłając mu akt przystąpienia, który zostanie złożony w archiwach tegoż Rządu.

Rząd Belgijski prześle niezwłocznie wszystkim Państwom sygnatariuszom lub Państwom, które do Konwencji przystąpiły, uwierzytelniony za zgodność odpis notyfikacji, jak również aktu przystąpienia, wskazując datę, w której otrzymał notyfikację.

Art.  19. 

Wysokie Układające się Strony mogą w chwili podpisania, składania dokumentów ratyfikacyjnych, lub w chwili przystąpienia oświadczyć, że przyjęcie przez nie tej Konwencji nie stosuje się bądź do pewnych, bądż do żadnego z autonomicznych Dominionów, kolonij, posiadłości, protektoratów lub terytoriów zamorskich, znajdujących się pod ich zwierzchnictwem lub władzą. Wobec tego mogą one póżniej przystąpić oddzielnie w imieniu tego lub innego z tych autonomicznych Dominionów, kolonij, posiadłości, protektoratów lub terytoriów zamorskich, wyłączonych w ten sposób z ich pierwotnej deklaracji. Mogą one też, stosując się do tych postanowień, wypowiedzieć niniejszą Konwencję, oddzielnie za jedną lub kilka Dominionów autonomicznych, kolonij, posiadłości, protektoratów lub terytoriów zamorskich,znajdujących się pod ich zwierzchnictwem lub władzą.

Art.  20. 

W stosunku do Państw, które będą uczestniczyły w pierwszym złożeniu dokumentów ratyfikacyjnych, niniejsza Konwencja wywrze skutek w rok od daty protokołu tego złożenia.Co do Państw, które ją ratyfikują póżniej, lub które do niej przystąpią, jak również w przypadkach, gdy wejście w życie nastąpi póżniej i według art. 19, wywrze ona skutek w 6 miesięcy po otrzymaniu przez Rząd Belgijski notyfikacyj przewidzianych w art. 17 ust. 2 i w art. 18 ust. 2.

Art.  21. 

Gdyby się zdarzyło, że jedno z Układających się Państw chciałoby wypowiedzieć niniejszą Konwencję, wypowiedzenie będzie notyfikowane pisemnie Rządowi Belgijskiemu, który niezwłocznie prześle uwierzytelniony odpis tej notyfikcji wszystkim innym państwom, podając im do wiadomości datę, w której ją otrzymał.

Wypowiedzenie wywrze skutki tylko w stosunku do Państwa, które je notyfikuje i w rok po otrzymaniu tej notyfikacji przez Rząd Belgijski.

Art.  22. 

Każde z Układających się Państw będzie miało możność spowodować zebranie nowej Konferencji celem poszukiwania ulepszeń niniejszej Konwencji, które mogłyby być do niej wprowadzone.

To z Państw, które by skorzystało z tej możności, powinno zawiadomić na rok przed tym o swoim zamiarze inne Państwa za pośrednictwem Rządu Belgijskiego, który podjąłby się zwołania Konferencji.

PROTOKÓŁ PODPISANIA.

Przystępując do podpisania Konwencji Międzynarodowej o unifikacji pewnych przepisów, dotyczących przywilejów i hipotek morskich, niżej podpisani Pełnomocnicy przyjęli niniejszy Protokół, który będzie posiadał taką samą moc i ważność, jak gdyby postanowienia jego zawarte były w tekście Konwencji do której się on odnosi:

I. "Rozumie się, że ustawodawstwo każdego Państwa może:

"1) ustalać między wierzytelnościami wymienionymi w Nr 1 art. 2, określoną kolejność, podyktowaną dbałością o interesy Skarbu;

"2) przyznawać zarządom portów, doków, latarni morskich i dróg żeglownych, które dokonały usunięcia wraku lub innych przedmiotów utrudniających żeglugę, albo które są wierzycielami z tytułu opłat portowych, lub z tytułu szkód wyrządzonych z winy statku - prawa, w przypadku nieuiszczenia, do zatrzymania statku, wraków i innych przedmiotów, do sprzedaży tychże i do odszkodowania z uzyskanej sumy szkód, z prawem pierwszeństwa przed innymi wierzycielami, i

"3) ustalać kolejność wierzycieli za szkody wyrządzone urządzeniom, inaczej niż to jest powiedziane w art.5 i w art. 6."

II. "Nie są naruszone postanowienia krajowych ustaw Umawiających się Państw, które przyznałyby przywilej publicznym zakładom ubezpieczeń dla wierzytelności wynikających z ubezpieczenia personelu statkwów".

Sporządzono w Brukseli, w jednym egzemplarzu, dnia 10 kwietnia 1926 r.

Zaznajomiwszy się z powyższą konwencją, uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadczamy, że jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 21 kwietnia 1936 r.

• Identyfikator: Dz.U.1937.33.260
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Konwencja o ujednostajnieniu niektórych zasad, odnoszących się do przywilejów i hipotek morskich. Bruksela.1926.04.10.
• Data aktu: 10/04/1926
• Data ogłoszenia: 30/04/1937
• Data wejścia w życie: 27/04/1937