Umarzanie zaległych w postępowaniu cywilnem a należnych Skarbowi Państwa kosztów sądowych.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

z dnia 25 kwietnia 1935 r.

w sprawie umarzania zaległych w postępowania cywilnem a należnych Skarbowi Państwa kosztów sądowych.

Na podstawie art. 117 ust. 3 i 127 ust. t przepisów o kosztach sadowych (Dz. U. R. P. z 1934 r. Nr. 93, poz. 837) zarządzani co następuje:

§ 1. Za zaległe w rozumieniu rozporządzenia niniejszego uważa się te prawomocnie ustalone koszty sądowe w postępowaniu cywilnem, których dłużnik mimo wezwania w terminie nie uiścił.

Koszty sądowe, od których uiszczenia uzależnione jest dokonanie czynności lub przyjęcie wniosku, nie podlegają przepisom rozporządzenia niniejszego.

§ 2. Jeżeli natychmiastowe ściągnięcie zaległych kosztów sądowych groziłoby dłużnikowi zbyt ciężkiemi skutkami, zapłata kosztów może być rozłożona na raty lub odroczona, w obu przypadkach na okres nie dłuższy niż dwa lata.

Zapłata sumy, mniejszej niż 10 zł nie może być rozłożona na raty.

Niezapłacenie którejkolwiek raty w terminie powoduje natychmiastową wymagalność pozostałej części należności.

§ 3. Zaległe koszty sądowe, które mimo rozłożenia na raty lub odroczenia zapłaty nie zostały uiszczone, mogą być umorzone w całości lub w części, jeżeli egzekucja z ruchomości była bezskuteczna, a dłużnik wykaże zaświadczeniem władzy publicznej, że nie posiada żadnego majątku lub że egzekucja z nieruchomości pozbawiłaby go jedynego źródła dochodów, niezbędnych do utrzymania jego i jego rodziny.

W wyjątkowych przypadkach umorzenie może nastąpić także bez uprzedniego rozłożenia na raty lub odroczenia zapłaty, jeżeli niema widoków, by zaległe koszty sądowe mogły być pokryte w ciągu najbliższych dwóch lat.

§ 4. Zaległe koszty sądowe mogą być umorzone także z urzędu, jeżeli od dnia ich wymagalności upłynęło więcej niż dwa lata, a przeprowadzona egzekucja okazała się bezskuteczna.

Koszty sądowe, nie przewyższające 2 zł, mogą być umorzone nawet przed upływem dwóch lat od dnia ich wymagalności oraz bez uprzedniego wszczęcia egzekucji, jeżeli ściągnięcie ich byłoby połączone z niewspółmiernemi trudnościami.

§ 5. O rozłożeniu na raty, odroczeniu zapłaty i umorzeniu zaległych kosztów sądowych rozstrzygają ostatecznie według swego uznania:

jeżeli zaległość nie przewyższa 300 zł - prezes sądu apelacyjnego,

jeżeli zaległość przewyższa 300 zł - Minister Sprawiedliwości.

§ 6. Podania o rozłożenie na raty, odroczenie zapłaty lub umorzenie kosztów sądowych należy wnosić do kierownika tego sądu, od którego pochodzi wezwanie o zapłatę tych kosztów; kierownik sądu przedstawi podanie wraz ze swą opinją w drodze służbowej władzy, powołanej do wydania decyzji.

W ten sam sposób winny być przedstawiane przez kierowników sądów wnioski o umorzenie zaległych kosztów sądowych z urzędu.

§ 7. Rozporządzenie niniejsze nie uchybia przepisom szczególnym, przewidującym inne przypadki umorzenia kosztów sądowych oraz normującym tryb postępowania w tych sprawach.

§ 8. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

• Identyfikator: Dz.U.1935.33.240
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Umarzanie zaległych w postępowaniu cywilnem a należnych Skarbowi Państwa kosztów sądowych.
• Data aktu: 25/04/1935
• Data ogłoszenia: 04/05/1935
• Data wejścia w życie: 04/05/1935