Egzaminy na mechaników kinematograficznych.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

z dnia 19 grudnia 1934 r.

wydane w porozumieniu z Ministrami: Przemysłu i Handlu oraz Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w sprawie egzaminów na mechaników kinematograficznych.

Na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 13 marca 1934 r. o filmach i ich wyświetlaniu (Dz. U. R. P. Nr. 36, poz. 323) zarządza się co następuje:

§ 1. Dla egzaminowania kandydatów na mechaników do obsługi aparatów kinematograficznych ustanawia się komisje egzaminacyjne przy urzędach wojewódzkich (Komisarjacie Rządu m. st. Warszawy).

§ 2. Komisja egzaminacyjna składa się z przewodniczącego oraz trzech członków, powoływanych i odwoływanych przez wojewodę (Komisarza Rządu). Przewodniczącego oraz jednego członka komisji, z których pierwszy powinien posiadać znajomość przepisów administracyjnych, a drugi wykształcenie w dziale elektrotechnicznym, powołuje wojewoda (Komisarz Rządu) z grona podwładnych mu urzędników, natomiast pozostałych dwóch członków, z pośród czynnych mechaników, uprawnionych do obsługi aparatów kinematograficznych oraz przedstawicieli miejscowej straży pożarnej, wskazanych przez wojewódzkiego inspektora pożarniczego.

§ 3. O ile urząd wojewódzki (Komisarjat Rządu) nie rozporządza własną aparaturą kinową, kandydat powinien postarać się o zgodę jednego z miejscowych właścicieli teatru świetlnego na korzystanie przy egzaminie z lokalu i aparatury jego teatru.

§ 4. Podanie o dopuszczenie do egzaminu, które wnosić należy do właściwego urzędu wojewódzkiego (Komisarjatu Rządu), powinno zawierać następujące załączniki:

a) metrykę (świadectwo) urodzin lub inny dowód stwierdzający, że kandydat ukończył 21 lat życia,

b) urzędowe świadectwo lekarskie, wydane w okresie 30 dni przed datą wniesienia podania, stwierdzające, że kandydat nie posiada wad organicznych lub psychicznych, utrudniających obsługiwanie aparatu projekcyjnego oraz nie podlega nałogom, utrudniającym wykonywanie wspomnianych czynności,

c) dowód odbycia 3 - letniej bądź 6 - miesięcznej praktyki przy obsłudze aparatu projekcyjnego w stałem przedsiębiorstwie publicznego wyświetlania filmów pod kierunkiem uprawnionego mechanika,

d) świadectwo ukończenia 7 oddziałów sześcio lub siedmioklasowej publicznej szkoły powszechnej, albo inne świadectwo szkolne, uznane przez państwowe władze szkolne za równowartościowe,

e) dwie jednakowe, nienaklejone fotografje, opatrzone zaświadczeniem tożsamości przez starostę lub gminę,

f) dowód uiszczenia kosztów egzaminacyjnych.

§ 5. Wspomniany w § 4 pkt. c) dowód 6-cio miesięcznej praktyki uznać należy za wystarczający dla kandydatów, którzy wykażą się świadectwem ukończenia wydziału ślusarskiego, mechanicznego lub elektrycznego co najmniej szkoły rzemieślniczo-przemysłowej. Za równorzędne z powyższemi wydziałami będą uważane inne wydziały techniczne, uznane za pokrewne przez władze szkolne.

§ 6. Kandydat powinien przy egzaminie wykazać:

a) znajomość elementarnych zasad fizyki (dynamika, optyka, elektryczność),

b) dokładne wiadomości z zakresu budowy i obsługi najczęściej używanych aparatów kinowych, jak również elektrycznych urządzeń teatrów świetlnych,

c) wiadomości, dotyczące właściwości taśmy filmowej oraz sposobów obchodzenia się z nią,

d) znajomość obowiązujących przepisów porządkowych w zakresie zapobiegania powstawaniu oraz rozszerzaniu się pożarów w teatrach świetlnych,

e) znajomość ważniejszych przepisów ustawy o filmach i rozporządzeń na jej podstawie wydanych w zakresie, dotyczącym teatrów świetlnych.

§ 7. Egzamin polega na ustnych odpowiedziach i na praktycznej próbie uzdolnienia. Jednocześnie można poddawać egzaminowi najwyżej trzech kandydatów.

Z przebiegu egzaminu sporządza się protokół, do którego wpisuje się skład komisji egzaminacyjnej i ocenę teoretycznych i praktycznych wiadomości kandydata.

§ 8. Komisja egzaminacyjna może uznać, iż kandydat:

a) zdał pomyślnie egzamin,

b) egzaminu nie zdał zupełnie,

c) aczkolwiek zasadniczo wykazuje dostateczne dane do uznania egzaminu za pomyślny, jednak nasuwa się potrzeba uzupełnienia wiadomości kandydata w określonym kierunku lub z danego przedmiotu; w tym przypadku komisja wyznaczy termin dodatkowego egzaminu, po którego złożeniu z wynikiem dodatnim komisja uzna, że kandydat egzamin zdał.

W przypadku, gdy kandydat egzaminu z dodatnim wynikiem nie złoży, może być dopuszczony do powtórnego egzaminu nie wcześniej jak po trzech miesiącach. Dalsze powtarzanie egzaminu jest niedopuszczalne. O niezłożeniu powtórnego egzaminu należy zawiadomić inne urzędy wojewódzkie.

§ 9. W razie dodatniego wyniku egzaminu wojewoda (Komisarz Rządu) wyda kandydatowi świadectwo z naklejoną na niem fotografją kandydata, stwierdzające uzdolnienie zawodowe do samodzielnej obsługi aparatu kinematograficznego przy wyświetlaniu filmów.

§ 10. Taksa egzaminacyjna wynosi 30 złotych, które będą użyte na wynagrodzenie członków komisji egzaminacyjnej według zasad ustalonych przez właściwego wojewodę (Komisarza Rządu).

Powyższe opłaty kandydat uiszcza przed każdym ponownym egzaminem, a przy egzaminie dodatkowym połowę tej taksy.

§ 11. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie w 14 dni po ogłoszeniu.

• Identyfikator: Dz.U.1934.110.981
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Egzaminy na mechaników kinematograficznych.
• Data aktu: 19/12/1934
• Data ogłoszenia: 31/12/1934
• Data wejścia w życie: 15/01/1935