Upoważnienie władzy mianującej do przenoszenia sędziów w stan spoczynku i na inne miejsce służbowe.

ROZPORZĄDZENIE

PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ

z dnia 23 sierpnia 1932 r.

w sprawie upoważnienia władzy mianującej do przenoszenia sędziów w stan spoczynku i na inne miejsce służbowe.

Na podstawie art. 44 ust. 6 Konstytucji i art. 1 lit. a) ustawy z dnia 17 marca 1932 r. o upoważnieniu Prezydenta Rzeczypospolitej do wydawania rozporządzeń z mocą ustawy (Dz. U. R. P. Nr. 22, poz. 165) postanawiam co następuje:

Art.  1.

W wykonaniu: a) prawa o ustroju sądów powszechnych z dnia 6 lutego 1928 r. (Dz. U. R. P. Nr. 12, poz. 93) ze zmianami, wprowadzonemi ustawą z dnia 4 marca 1929 r. (Dz. U. R. P. z 1930 r. Nr. 5, poz. 43), rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 listopada 1930 r. (Dz. U. R. P. Nr. 80, poz. 626) oraz rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 23 sierpnia 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr. 73, poz. 661); b) kodeksu postępowania karnego z dnia 19 marca 1928 r. (Dz. U. R. P. Nr. 33, poz. 313) i przepisów wprowadzających ten kodeks z dnia 19 marca 1928 r. (Dz. U. R. P. Nr. 33, poz. 314) ze zmianami, wprowadzonemi ustawą z dnia 21 stycznia 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr. 10, poz. 60) oraz rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 23 sierpnia 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr. 73, poz. 662); c) kodeksu postępowania cywilnego z dnia 29 listopada 1930 r. (Dz. U. R. P. Nr. 83, poz. 651) i przepisów wprowadzających ten kodeks z dnia 29 listopada 1930 r. (Dz. U. R. P. Nr. 83, poz. 652); d) kodeksu karnego z dnia 11 lipca 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr. 60, poz. 571), prawa o wykroczeniach z dnia 11 lipca 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr. 60, poz. 572) oraz przepisów wprowadzających kodeks karny i prawo o wykroczeniach z dnia 11 lipca 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr. 60, poz. 573) - władza mianująca może w czasie od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia do dnia 31 października 1932 r. przenosić sędziów bez ich zgody do innego równorzędnego sądu lub w stan spoczynku. Prezesów oraz wiceprezesów sądów można w tym czasie również mianować bez ich zgody sędziami w tychże sądach oraz w sądach równorzędnych lub wyższych, przyczem otrzymują oni w tym przypadku tylko uposażenie, związane z nowem stanowiskiem.

Art.  2.

W ciągu okresu, przewidzianego w art. 1, przepisy art. 91 - 96 prawa o ustroju sądów powszechnych o przedstawianiu przez kolegja administracyjne kandydatów na stanowiska sędziowskie nie mają zastosowania.

Art.  3.

Sędziowie, którzy nie nabyli praw emerytalnych, otrzymują w przypadku przeniesienia w stan spoczynku na zasadzie art. 1, jednorazową odprawę w wysokości sześciomiesięcznego uposażenia ostatnio pobieranego w służbie czynnej, jeżeli pozostawali przynajmniej pięć lat w służbie państwowej polskiej, jeżeli zaś pozostawali w tej służbie krócej- w wysokości trzymiesięcznego uposażenia. Art. 44 ustawy z dnia 11 grudnia 1923 r. o zaopatrzeniu emerytalnem funkcjonarjuszów państwowych i zawodowych wojskowych (Dz. U. R. P. z 1924 r. Nr. 6, poz. 46) w brzmieniu art. 1 punkt e) ustawy z dnia 13 lutego 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 18, poz. 178) nie ma tu zastosowania.

Art.  4.

Wykonanie rozporządzenia niniejszego porucza się Ministrowi Sprawiedliwości.

Art.  5.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

• Identyfikator: Dz.U.1932.73.663
• Rodzaj: Rozporządzenie z mocą ustawy
• Tytuł: Upoważnienie władzy mianującej do przenoszenia sędziów w stan spoczynku i na inne miejsce służbowe.
• Data aktu: 23/08/1932
• Data ogłoszenia: 27/08/1932
• Data wejścia w życie: 27/08/1932