Uregulowanie stanu hipotecznego nieruchomości, oddanych w toku parcelacji w posiadanie nabywców, na obszarze województw: krakowskiego, lwowskiego, stanisławowskiego i tarnopolskiego.

USTAWA

z dnia 23 marca 1929 r.

o uregulowaniu stanu hipotecznego nieruchomości, oddanych w toku parcelacji w posiadanie nabywców, na obszarze województw: krakowskiego, lwowskiego, stanisławowskiego i tarnopolskiego.

Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam ustawę następującej treści:

I.

Postanowienia ogólne.

Art.  1. ¹

1. Ustawa niniejsza ma zastosowanie w wypadkach, gdy chodzi o uzgodnienie ze stanem faktycznym stanu hipotecznego nieruchomości, oddanych w toku parcelacji w fizyczne posiadanie nabywcom przed 1 stycznia 1933 r. na obszarze województw: krakowskiego, lwowskiego, stanisławowskiego i tarnopolskiego.

2. 2 Z chwilą dokonania wpisu adnotacji, o której mowa w art. 7 zastosowanie unormowanego w niniejszej ustawie postępowania wyklucza możność zarządzenia wykończenia parcelacji tejże nieruchomości lub zastosowania do niej przymusowego wykupu w trybie p. a) cz. 1 art. 3, art. 63 i cz. 5 art. 65 ustawy z dnia 28 grudnia 1925 r. o wykonaniu reformy rolnej (Dz. U. R. P. z r. 1926 Nr. 1, poz. 1) albo rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 6 marca 1928 r. o skutkach naruszenia przepisów przy parcelacji prywatnej (Dz. U. R. P. Nr. 27, poz. 247), chyba że zapadnie prawomocna uchwała, pozostawiająca wniosek okręgowego urzędu ziemskiego bez uwzględnienia (cz. 3 art. 25).

3. Jeżeli do nieruchomości, objętej parcelacją, zastosowane zostały przepisy, wymienione w cz. 2, to oparte na tych postanowieniach postępowanie ulega zawieszeniu w razie wszczęcia postępowania, przewidzianego w ustawie niniejszej. Postępowanie zawieszone ulega umorzeniu po uprawomocnieniu się postanowienia sądu, uwzględniającego wniosek okręgowego urzędu ziemskiego (art. 2). W razie wydania przez sąd postanowienia, pozostawiającego wniosek ten bez uwzględnienia, zawieszone postępowanie może być wznowione.

Art.  2. ³

1. Postępowanie wszczyna okręgowy urząd ziemski przez postawienie przed właściwym sądem hipotecznym (art. 6) wniosku o wydzielenie nabytej w toku parcelacji nieruchomości z posiadłości szczepowej właściciela hipotecznego i o utworzenie dla niej nowego wykazu hipotecznego oraz dokonanie wpisu prawa własności na rzecz wprowadzonego w posiadanie nabywcy, albo o dopisanie wydzielonej nieruchomości do już istniejącego wykazu hipotecznego. Wniosek może być postawiony bądź z urzędu, bądź na żądanie właściciela hipotecznego posiadłości szczepowej, bądź też na żądanie wprowadzonego w posiadanie nabywcy lub jego następców.

2. 4 Okręgowy urząd ziemski mocen jest odmówić żądaniu stron zainteresowanych wszczęcia postępowania (cz. 1) tylko w przypadkach:

a) gdy projekt parcelacji nie został jeszcze zatwierdzony, a stan posiadania nie jest zgodny z zasadami ustawy o wykonaniu reformy rolnej, lub gdy stan posiadania nie odpowiada prawomocnie zatwierdzonemu projektowi parcelacji i wykazowi nabywców;

b) gdy do danej nieruchomości zostało zastosowane wykończenie parcelacji lub przymusowy wykup w trybie przepisów, wymienionych w cz. 2 art. 1.

3. Właściciel hipoteczny posiadłości szczepowej i nabywca, będący w posiadaniu nieruchomości, nie mogą wystąpić przed sądem samoistnie z wnioskiem, określonym w cz. 1. Wniosek, postawiony przez urząd ziemski, w razie uwzględnienia go przez sąd, zastępuje wszystkie prawnie wymagane zatwierdzenia lub zezwolenia ze strony urzędów ziemskich.

Art.  3.

Ustawa niniejsza ma zastosowanie bez względu na to, czy osoba, która zbyła nieruchomość w drodze parcelacji, jest osobą fizyczną lub prawną, czy może zbywać majątek tylko pod warunkiem zatwierdzenia przez sąd sprawujący nadzór z tytułu opieki, kurateli, fideikomisu, fundacji lub przez władzę administracyjną, jako władzę nadzorczą.

Art.  4. ⁵

1. Przepisy cz. 1 kodeksu postępowania cywilnego oraz przepisy, wprowadzające ten kodeks, stosuje się odpowiednio, jeżeli ustawa niniejsza nie przepisuje odmiennego trybu, jednakże przepisów o obowiązkowem zastępstwie adwokackiem w sądzie okręgowym nie stosuje się.

2. Doręczanie wszelkich wezwań i zawiadomień w postępowaniu, przewidzianem w ustawie niniejszej, dokonywane będzie w miejscu rzeczywistego zamieszkania. W przypadkach, w których kodeks postępowania cywilnego przewiduje doręczenie przez obwieszczenie publiczne, doręczenia będą uskuteczniane przez ogłoszenie w urzędzie gminnym na przeciąg dwóch tygodni..

II.

Wymogi formalne wniosku.

Art.  5.

1. Wniosek, określony w cz. 1 art. 2, winien zawierać:

a) oznaczenie parcel gruntowych lub części parcel gruntowych, których wydzielenia żąda okręgowy urząd ziemski z wymienieniem liczb katastralnych i obszaru oraz z dołączeniem w razie potrzeby planu podziału, odpowiadającego wymogom przepisów instrukcyj katastralnych;

b) oznaczenie tytułu i czasu objęcia w posiadanie działek przez nabywców i ich następców z równoczesnem wymienieniem środków dowodowych;

c) oświadczenie osób, mających prawa rzeczowe na szczepowej posiadłości, wpisane w księdze gruntowej, że zgadzają się na bezciężarowe wydzielenie nieruchomości;

d) w braku tego oświadczenia osób rzeczowo uprawnionych, wymienienie ich imion i nazwisk oraz miejsca zamieszkania;

e) wyszczególnienie imion i nazwisk oraz miejsca zamieszkania właścicieli hipotecznych posiadłości szczepowej oraz wprowadzonych w posiadanie nabywców lub ich następców, o ile obecni posiadacze nieruchomości nie są pierwotnymi nabywcami parcelacyjnymi.

2. 6 Wniosek należy złożyć do sądu wraz z taką ilością odpisów, jaka jest niezbędna do doręczenia osobom interesowanym (cz. 2 art. 10) z tem, że posiadaczom nieruchomości odpis doręczony będzie zbiorowo w jednym egzemplarzu przez złożenie w urzędzie gminnym, właściwym dla parcelowanej nieruchomości.

III.

Właściwość sądu.

Art.  6.

1. Wniosek, przewidziany w art. 2, składa okręgowy urząd ziemski do sądu, prowadzącego księgę gruntową dla nieruchomości, podlegających wydzieleniu.

2. Jeżeli wniosek dotyczy posiadłości, wpisanej tak w księgach tabularnych sądu okręgowego, jak i w księdze gruntowej sądu grodzkiego, wówczas do przeprowadzenia postępowania w myśl niniejszej ustawy jest właściwym sąd okręgowy.

3. 7 Na postanowienie sądu co do właściwości niema zażalenia.

IV.

Zarządzenia przygotowawcze sędziego hipotecznego.

Art.  7.

Sędzia hipoteczny (art. 6) bada treść wniosku pod względem formalnym oraz stan hopoteczny posiadłości, z której ma być wydzielona nieruchomość, i zarządza wpis adnotacji do księgi gruntowej posiadłości szczepowej o zgłoszeniu wniosku o wydzielenie nieruchomości. Adnotacja ma ten skutek, iż prawa rzeczowe, później wpisane, nie stanowią przeszkody przeciw wydzieleniu nieruchomości w stanie wolnym od tych praw.

Art.  8.

Sędzia hipoteczny zarządza w razie potrzeby uzupełnienie wniosku, wyznaczając odpowiedni termin okręgowemu urzędowi ziemskiemu, a to pod rygorem wykreślenia adnotacji uskutecznionej w myśl art. 7.

Art.  9. ⁸

1. Po otrzymaniu wniosku sędzia hipoteczny wzywa wszystkie osoby, mające na posiadłości szczepowej prawa rzeczowe, wpisane w księdze gruntowej, co do których nie złożono oświadczenia w myśl p. c) cz. 1 art. 5, jak również właściwy urząd skarbowy - do oświadczenia w ciągu dni 14, licząc od dnia doręczenia wezwania, czy zgadzają się na bezciężarowe wydzielenie nieruchomości, przyczem brak oświadczenia się w tym terminie będzie uważany za wyrażenie zgody, co należy zaznaczyć w wezwaniu.

2. (skreślony).

V.

Wyznaczenie terminu rozprawy.

Art.  10.

1. 9 Równocześnie z wydaniem zarządzeń w myśl art. 7 i 9 sędzia hipoteczny wyznacza termin do ustnej rozprawy w czasie jak najkrótszym, poza zwykłą kolejnością spraw.

2. Na rozprawę należy wezwać:

a) okręgowy urząd ziemski, który zgłosił wniosek w myśl art. 2,

b) właścicieli hipotecznych posiadłości szczepowej, z której ma być wydzielona nieruchomość z równoczesnem poleceniem, aby przed rozprawą przedstawili swoje zarzuty i podali środki dowodowe,

c) posiadaczy nieruchomości, która ma być wydzielona,

d) osoby, mające na posiadłości szczepowej prawa rzeczowe, wpisane w księdze gruntowej, z wyjątkiem tych, co do których uzyskano zgodę na bezciężarowe wydzielenie, oraz tych, które w wyznaczonym terminie żadnego oświadczenia nie złożyły (cz. 1 art. 9),

e) 10 właściwy urząd skarbowy.

Art.  11.

1. 11 (skreślony).

2. Sędzia hipoteczny winien zarazem, przy wyznaczeniu terminu rozprawy, wydać wszelkie zarządzenia w szczególności co do wezwania świadków i biegłych, celem umożliwienia przeprowadzenia rozprawy w jednym terminie.

VI.

Rozprawa.

Art.  12.

1. Sędzia hipoteczny przesłucha na rozprawie strony interesowane.

2. Niestawiennictwo stron nie jest przeszkodą do przeprowadzenia rozprawy i powzięcia uchwały.

3. Jeżeli właściciel hipoteczny posiadłości szczepowej sprzeciwi się wydzieleniu nieruchomości, sędzia hipoteczny ograniczy rozprawę w zakresie stosunków między właścicielem hipotecznym a nabywcami, przy uwzględnieniu zasad, określonych w art. 15, do stwierdzenia faktu nabycia i objęcia nieruchomości w fizyczne posiadanie i ustalenia jej obszaru oraz ewentualnie do stwierdzenia faktu niezapłacenia umówionej ceny kupna, przerachowania jej i ustalenia wysokości niespłaconej ceny kupna (art. 21).

Art.  13.

1. Jeżeli osoby, mające na szczepowej posiadłości prawa rzeczowe, wpisane w księdze gruntowej, wniosły sprzeciw co do bezciężarowego wydzielenia nieruchomości (cz. 2 art. 9), sędzia hipoteczny przesłucha osoby te oraz posiadaczy nieruchomości co do kwestji, czy i w jakiej mierze przeniesienie praw rzeczowych ma nastąpić na kartę ciężarów nowego wykazu hipotecznego dla wydzielonej nieruchomości (art. 16).

2. Jeżeli na posiadłości szczepowej istnieją służebności i ciężary rzeczowe, wpisane w księdze gruntowej, sędzia będzie starał się doprowadzić do porozumienia stron co do uregulowania tych praw, a w razie niedojścia do porozumienia winien ustalić, w jaki sposób uregulowanie tych praw ma nastąpić (art. 19).

3. Jeżeli w księdze gruntowej posiadłości szczepowej są wpisane świadczenia i daniny na rzecz klasztorów, kościołów i plebanów, wymienione w § 1 ustawy krajowej z dnia 27 maja 1873 r. (Dz. Ust. i Rozp. Kr. Nr. 253), sędzia będzie starał się doprowadzić do porozumienia stron co do wydzielenia nieruchomości w stanie wolnym od tych ciężarów, a dopiero w razie niedojścia do porozumienia w tym kierunku winien ustalić wartość tych świadczeń i danin przy pomocy biegłych wedle zasad wyrażonych w powyższej ustawie krajowej. Przeprowadzenie wykupu może mieć miejsce jedynie co do ciężarów, które miałyby ulec przeniesieniu do wykazu hipotecznego, mającego być utworzonym dla wydzielonej nieruchomości.

Art.  14.

1. 12 Przed zamknięciem rozprawy okręgowy urząd ziemski winien złożyć sądowi wykaz kosztów, obejmujących wydatki, poniesione przez urząd w związku z przygotowaniem wniosku i postępowaniem w myśl niniejszej ustawy. Wykaz kosztów zestawiony będzie, jeżeli chodzi o koszty niezbędnych czynności pomiarowych, według wydatków rzeczywistych, natomiast inne wydatki obliczone będą według stawek ryczałtowych, które ustalać będzie w drodze rozporządzeń Minister Rolnictwa i Reform Rolnych.

2. O ile okręgowy urząd ziemski nie przedłoży wykazu kosztów przed zamknięciem rozprawy, sędzia wyznaczy okręgowemu urzędowi ziemskiemu odpowiedni termin dodatkowy do przedłożenia wykazu kosztów, pod rygorem pominięcia tych kosztów. W razie przedłożenia wykazu kosztów po rozprawie sędzia może wyznaczyć termin, celem przesłuchania stron interesowanych, o ile będzie uważał to za potrzebne do wydania orzeczenia w myśl art. 22.

VII.

Wydanie postanowienia. ¹³

Art.  15. ¹⁴

1. Sędzia hipoteczny, po przeprowadzonej rozprawie, wyda postanowienie, zgodne z wnioskiem złożonym w myśl art. 2, o ile na podstawie stanu faktycznego, stwierdzonego na rozprawie, uzna wniosek za uzasadniony.

2. Nie stanowią przeszkody do wydania postanowienia w myśl cz. 1 następujące okoliczności:

a) że po zbyciu lub objęciu nieruchomości w posiadanie przez nabywców nastąpiła zmiana w osobie właściciela hipotecznego lub w osobie posiadacza;

b) że właściciel hipoteczny podniósł zarzut niezapłacenia ceny kupna przez posiadacza nieruchomości, względnie jego poprzednika, chociażby zarzut ten był zgodny ze stanem faktycznym;

c) że umowę o sprzedaż gruntów, znajdujących się w posiadaniu nabywców, zawierała osoba, nie będąca właścicielem hipotecznym posiadłości szczepowej, posiadająca jednak dostateczny tytuł do uzyskania intabulacji prawa własności na tej posiadłości;

d) że sąd lub władza administracyjna, jako władza nadzorcza, odmówiły zatwierdzenia kontraktu kupna sprzedaży odnośnie do podlegającej wydzieleniu nieruchomości (także w wypadkach, kiedy decyzja ta uprawomocniła się), albo wogóle nie wydały decyzji co do zatwierdzenia.

Art.  16. ¹⁵

1. W postanowieniu należy oznaczyć, które prawa rzeczowe, ciążące na posiadłości szczepowej i wpisane w księdze gruntowej, przenosi się na kartę ciężarów nowego wykazu hipotecznego dla wydzielonej nieruchomości. Z reguły należy przenieść wszystkie prawa rzeczowe, wpisane na posiadłości szczepowej, o ile przeciw bezciężarowemu wydzieleniu nieruchomości osoby uprawnione wniosły sprzeciw w okresie ustalonym w art. 9.

2. Sędzia hipoteczny zarządzi mimo sprzeciwu osób uprawnionych bezciężarowe wydzielenie nieruchomości:

a) jeżeli posiadłość szczepowa daje bezpieczeństwo w myśl § 1374 p. k. u. c. dla prawa rzeczowego, wpisanego w księdze gruntowej posiadłości szczepowej, lub

b) jeśli osoby uprawnione rzeczowo w chwili wpisu tych praw wiedziały, lub powinny były wiedzieć o zbyciu nieruchomości w drodze parcelacji.

3. Jeżeli nie nastąpi bezciężarowe wydzielenie nieruchomości, sędzia hipoteczny dokona podziału i segregacji praw rzeczowych pomiędzy posiadłość szczepową i nieruchomości wydzielone. Projekt podziału i segregacji sporządzi okręgowy urząd ziemski. Instytucje kredytu długoterminowego obowiązane są na żądanie okręgowego urzędu ziemskiego złożyć mu w ciągu jednego miesiąca własny projekt takiego podziału i segregacji pożyczek, ciążących na nieruchomości parcelowanej. W razie niezłożenia projektu w tym terminie przez instytucję, projekt sporządzi okręgowy urząd ziemski z uwzględnieniem zasad statutu danej instytucji.

4. W celu zastosowania postanowień cz. 3 ciężary, których wartość nie jest ujawniona w księdze gruntowej, będą przez sąd oszacowane według zasad, ustalonych w rozporządzeniach Ministra Sprawiedliwości, wydawanych na podstawie art. IX pkt. 1 i 6 przepisów, wprowadzających prawo o sądowem postępowaniu egzekucyjnem (Dz. U. R. P. z 1932 r. Nr. 93, poz. 804).

Art.  17.

Nie przenosi się na kartę ciężarów nowego wykazu hipotecznego dla wydzielonej nieruchomości zakazów pozbywania, obciążania, podstawień zwyczajnych i powierniczych, oraz postanowień, iż posiadłość ma stanowić majątek lub służyć celom ordynacji lub fundacji.

Art.  18.

Nie przenosi się również na kartę ciężarów nowego wykazu hipotecznego dla wydzielonej nieruchomości obowiązków, wynikających z patronatu, połączonego z własnością posiadłości szczepowej.

Art.  19.

Przed wydzieleniem nieruchomości należy uregulować służebności oraz ciężary rzeczowe w myśl §§ 844, 847 i 848 lit. a) austr. p. k. u. c. w brzmieniu III noweli, z wykluczeniem zwyczajnej drogi prawa i orzec, które z powyższych praw przenosi się na kartę ciężarów nowego wykazu dla wydzielonej nieruchomości.

Art.  20.

1. Sędzia hipoteczny oznaczy sumę wykupu świadczeń i danin, wymienionych w cz. 3 art. 13, oraz zarządzi wpis prawa zastawu dla sumy wykupu wraz z odsetkami w stopniu pierwszeństwa i w miejsce wykupionego prawa przy równoczesnem wykreśleniu tego prawa.

2. Zastrzeżona w § 19 ustawy krajowej z dnia 27 maja 1873 r. (Dz. Ust. i Rozp. Kr. Nr. 253) drogi sporu jest niedopuszczalna.

Art.  21. ¹⁶

1. Na wniosek właściciela lub nabywcy sędzia hipoteczny ustali i w razie potrzeby przerachuje według zasad rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 maja 1924 r. o przerachowaniu zobowiązań prywatne - prawnych (Dz. U. R. P. z 1925 r. Nr. 30, poz. 213) nie spłaconą część ceny kupna wraz z nieprzedawnionemi odsetkami, licząc je od dnia płatności, nie wcześniej jednak niż od dnia objęcia przez nabywcę nieruchomości w posiadanie. Odsetki te winny być ustalone w wysokości, przewidzianej w umowie, jednakże jeżeli umowne odsetki przekraczają 3 w stosunku rocznym, to mogą być przez sędziego hipotecznego obniżone do tej normy stosownie do zdolności płatniczej i możliwości gospodarczych dłużnika. W przypadku, gdy odsetki nie zostały przewidziane w umowie, sędzia ustali je na 3% w stosunku rocznym.

2. Na poczet niespłaconej części ceny kupna i określonych w cz. 1 odsetek sędzia, bez względu na postanowienia umów, zawartych przez strony, zarachuje przypadające na daną działkę w wyniku podziału i segregacji (cz. 3 art. 16) prawa rzeczowe i inne ciężary, z wyjątkiem prawa zastawu dla wierzytelności kaucyjnych, przenosząc zarazem obowiązek osobisty spłacenia zarachowanych praw rzeczowych i ciężarów ze sprzedawcy na nabywcę działki.

3. Sędzia może rozłożyć nabywcy pozostałą do zapłaty część ceny kupna na raty na taki okres czasu, aby przy oprocentowaniu, określonem w cz. 1, spłata rocznej raty nie była rujnująca dla gospodarstwa dłużnika.

Wysokość rocznej raty bez oprocentowania nie może być mniejsza od 5% pierwotnej ceny kupna. Ponadto sędzia może odroczyć termin rozpoczęcia spłaty na okres czasu mię dłuższy niż lat 3, Rozłożenie reszty ceny kupna na raty i odroczenie terminu rozpoczęcia spłat nie może jednak nastąpić w sposób odmienny niż ustalony w umowie między właścicielem a nabywcą lub ich prawnymi poprzednikami, jeżeli umowa taka została zawarta po dniu 30 marca 1932 r.

4. Dla pozostałej do zapłaty części ceny kupna wraz z odsetkami sędzia zarządzi wpis prawa zastawu na karcie ciężarów nowego wykazu hipotecznego dla wydzielonej nieruchomości z pierwszeństwem po prawach rzeczowych i ciężarach, przeniesionych z posiadłości szczepowej, z tem jednak, że część sumy, dla której ustanowiono prawo zastawu, odpowiadająca przypadającym ewentualnie na daną działkę w wyniku podziału i segregacji wierzytelnościom kaucyjnym, będzie w każdym razie płatna dopiero wówczas, gdy w wyniku zaspokojenia wierzycieli przez sprzedawcę nastąpi wykreślenie tych wierzytelności kaucyjnych..

Art.  22. ¹⁷

1. Sędzia hipoteczny ustali koszty wyłożone przez okręgowy urząd ziemski (cz. 1 art. 14) i rozłoży je na właściciela hipotecznego posiadłości szczepowej i posiadaczy nieruchomości podlegających wydzieleniu, stosując o ile możności postanowienia umowy, istniejącej między stronami; w braku umów w tej mierze sąd rozłoży koszty w połowie na dotychczasowego właściciela, w połowie zaś na posiadaczy, przyczem poszczególni posiadacze poniosą koszty w stosunku do obszaru nabytych działek.

2. Przepisy cz. 1 mają zastosowanie także w wypadku, kiedy sąd wyda uchwałę, pozostawiającą wniosek okręgowego urzędu ziemskiego, bez uwzględnienia. Koszty ponosi w tym wypadku w całości ta strona, która wystąpiła do okręgowego urzędu ziemskiego o wszczęcie postępowania, a o ile postępowanie wszczęto z urzędu - Skarb Państwa z sum Funduszu Obrotowego Reformy Rolnej.

Art.  23. ¹⁸

W uzasadnieniu postanowienia należy przytoczyć fakty, które sędzia ustalił w myśl cz. 3 art. 12 i art. 15 z wyszczególnieniem dowodów, uzasadnić ustalenie, ewentualne przerachowanie i terminy spłaty, ceny kupna oraz ciężarów rzeczowych, podać na jakiej podstawie nie zarządzono przeniesienia pewnych praw rzeczowych oraz ograniczeń w rozporządzeniu posiadłością szczepową na kartę ciężarów wydzielonej nieruchomości, w końcu uzasadnić orzeczenie o kosztach.

Art.  24. ¹⁹

Postanowienie należy doręczyć okręgowemu urzędowi ziemskiemu, który postawił wniosek w myśl art. 2, właścicielowi hipotecznemu posiadłości szczepowej, posiadaczom podlegających wydzieleniu nieruchomości, osobom, mającym na posiadłości szczepowej prawa rzeczowe wpisane w księdze gruntowej, oraz właściwemu urzędowi skarbowemu podatków i opłat skarbowych.

VIII.

Środki odwoławcze i wykonanie uchwały.

Art.  25. ²⁰

1. Przeciw postanowieniu przychylającemu się do wniosku, postawionego w myśl art. 2, mogą wnieść rekurs wszystkie interesowane osoby, z wyjątkiem osób, których prawa rzeczowe, ciążące na posiadłości szczepowej i wpisane w księdze gruntowej przeniesiono w całości na kartę ciężarów wydzielonej nieruchomości. Przeciw uchwale, pozostawiającej wniosek bez uwzględnienia, może wnieść zażalenie tylko okręgowy urząd ziemski, który postawił wniosek.

2. Rekurs należy wnieść w przeciągu dni 30 od doręczenia postanowienia. Sąd odwoławczy rozstrzyga rekurs ostatecznie na posiedzeniu niejawnem.

3. Po uprawomocnieniu się postanowienia, pozostawiającego wniosek bez uwzględnienia, sędzia hipoteczny zarządzi skreślenie adnotacji, uskutecznionej w księdze gruntowej posiadłości szczepowej w myśl art. 7.

4. postanowienie, zarządzające wpis adnotacji przewidzianej w art. 7, nie można zaskarżyć osobnym środkiem odwoławczym.

Art.  26. ²¹

1. O ile sędzia przychyli się do wniosku i zarządzi wydzielenie nieruchomości z posiadłości szczepowej, winien postanowić, że wpis prawa własności do nowego wykazu hipotecznego dla wydzielonej nieruchomości ma nastąpić na rzecz nabywców.

2. Postanowienie, przychylające się do wniosku, zaopatrzone klauzulą prawomocności wraz z wnioskiem oraz przewidzianem w p. c) art. 5 oświadczeniem osób, mających na posiadłości szczepowej prawa rzeczowe - będzie podstawą do utworzenia nowego wykazu hipotecznego dla wydzielonych nieruchomości lub dopisania ich do istniejącego wykazu hipotecznego oraz wykonania wszelkich wpisów, wymienionych w postanowieniu sędziego hipotecznego.

Art.  27.

1. O ile nieruchomość rozparcelowana jest przedmiotem wpisu księgi tabularnej, sędzia hipoteczny prześle dokumenty wymienione w cz. 2 art. 26 do sądu grodzkiego, celem dozwolenia dopisania wydzielonych nieruchomości do istniejącego wykazu hipotecznego lub utworzenia dla nich nowego wykazu hipotecznego i wykonania wszelkich wpisów wymienionych w uchwale, oznajmiając zarazem, że nie zachodzi przeszkoda przeciw odpisaniu wydzielonych nieruchomości. O wykonaniu tych czynności sędzia grodzki zawiadomi sędziego hipotecznego.

2. O ile nieruchomość rozparcelowana jest przedmiotem wpisu ksiąg hipotecznych, prowadzonych przy sądzie grodzkim (rustykalnych), czynności wymienione w cz. 1 będą dokonane przez tenże sąd.

Art.  28. ²²

Po dokonaniu przez sąd grodzki czynności wymienionych w cz. 1 art. 27, sędzia, który wydał postanowienie, zarządzi bezzwłocznie wykonanie odpisania wydzielonych nieruchomości przy podaniu księgi gruntowej oraz wykazu, do którego wpisano wydzielone nieruchomości, oraz zawiadomi o tem strony interesowane i właściwy urząd ewidencji katastru podatku gruntowego, poczem poleci wykreślenie adnotacji, uskutecznionej w myśl art. 7.

Art.  29. ²³

Właściwy sąd grodzki, prowadzący księgę gruntową, w której zarządzono dopisanie wydzielonych nieruchomości do istniejącego wykazu hipotecznego, względnie utworzenie dla nich nowego wykazu hipotecznego, przechowa w zbiorze dokumentów wniosek okręgowego urzędu ziemskiego, zgłoszony w myśl art. 2, oraz postanowienie sędziego hipotecznego, wydane w myśl art. 15 - 22, wraz z wszelkiemi załącznikami.

IX.

Przepisy końcowe.

Art.  30.

Do nieruchomości, niewpisanych do ksiąg gruntowych z powodu ich zniszczenia, ma zastosowanie rozporządzenie z dnia 26 marca 1916 r. (Dz. Ust. p. austr. Nr. 87) o sądowem składaniu dokumentów celem nabycia praw rzeczowych na nieruchomościach i budowlach, niewpisanych do ksiąg gruntowych.

Art.  31.

1. 24 Od chwili wejścia w życie niniejszej ustawy właściciele hipoteczni nieruchomości, do których ma zastosowanie niniejsza ustawa (cz. 1 art. 1), nie mogą skutecznie wytoczyć sporu o uznanie własności, oddanie w posiadanie zbytych nieruchomości o zapłatę reszty ceny kupna-sprzedaży i innych należności, o uznanie kontraktu kupna za bezskuteczny z tytułu odstąpienia od umowy (§ 918 p. k. u. c. w brzmieniu § 110 noweli III), jak również o zniesienie umowy z powodu pokrzywdzenia ponad połowę wartości (§§ 934 i 935 p. k. u. c), zarzuty te mogą jednak podnieść w postępowaniu unormowanem niniejszą ustawą.

2. Będące w toku spory w przedmiotach wyżej wymienionych ulegają z chwilą wejścia w życie niniejszej ustawy zawieszeniu do czasu wydania przez sąd uchwały przewidzianej w art. 15 - 22.

Art.  32. ²⁵

1. Wszczęcie lub prowadzenie egzekucji z nieruchomości nie stanowi przeszkody do wszczęcia i prowadzenia postępowania, unormowanego niniejszą ustawą, ani też naodwrót postępowanie to nie przeszkadza wszczęciu i dalszemu prowadzeniu egzekucji z danej nieruchomości.

2. W razie prowadzenia egzekucji z nieruchomości ostrzeżenie o wszczęciu postępowania na mocy niniejszej ustawy (art. 6) ma ten skutek, że na nabywcę z licytacji, odbytej po wniesieniu ostrzeżenia, przechodzą wszelkie prawa i obowiązki, jakie miał poprzedni właściciel względem nabywców bez naruszenia wszakże praw wierzycieli uprzywilejowanych i hipotecznych, którzy utrzymali się w cenie kupna; przepis ten obowiązuje również, gdy nieruchomość przejdzie w wyniku licytacji na rzecz instytucji kredytu długoterminowego. Ostrzeżenie jednak o wszczęciu postępowania, unormowanego ustawą niniejszą w odniesieniu do nieruchomości, wystawianych na licytację przez instytucje kredytu długoterminowego, korzystające z przywileju przeprowadzania egzekucji we własnym zakresie, będzie miało wyżej przewidziane skutki jedynie w razie wniesienia go do hipoteki w terminie najmniej dwudziestu dni przed dniem licytacji. Instytucje te obowiązane są wysłać zawiadomienie do okręgowego urzędu ziemskiego o zamierzonej licytacji co najmniej sześćdziesiąt pięć dni przed dniem licytacji, w przeciwnym razie ostrzeżenie o wszczęciu postępowania, unormowanego w ustawie niniejszej, będzie miało skutki prawne niezależnie od terminu wniesienia go do hipoteki.

3. Zmiany, zaszłe z powodu wyniku licytacji, odbytej przed wydaniem postanowienia, regulującego własność gruntów, oddanych w posiadanie w drodze parcelacji, uwzględni sąd w dalszym toku postępowania, unormowanego niniejszą ustawą. Na wniosek okręgowego urzędu ziemskiego sąd odroczy wydanie takiego postanowienia aż do ujawnienia w księdze gruntowej wyniku licytacji.

Art.  33.

1. Unormowane niniejszą ustawą postępowania sądowe, nie wyłączając wpisów do ksiąg gruntowych oraz postępowania przed okręgowemi urzędami ziemskiemi, nie podlegają opłatom sądowym, względnie stemplowym.

2. 26 Uchwała sędziego hipotecznego, wydana w myśl art. 15 niniejszej ustawy, podlega opłacie stemplowej, przewidzianej w ust. 3 art. 58 ustawy z dnia 1 lipca 1926 r. o opłatach stemplowych (Dz. U. R. P. Nr. 98, poz. 570), oraz opłacie komunalnej.

3. 27 Na poczet opłat, przewidzianych w ustępie poprzednim zalicza się opłaty uiszczone od kontraktu o nabycie nieruchomości w toku parcelacji, zawartego z właścicielem hipotecznym posiadłości szczepowej, lub z osobą wymienioną w w cz. 2 p. c) art. 15 niniejszej ustawy; jeżeli kwota podlegająca zaliczeniu wynosi więcej niż opłata przewidziana w części 2 niniejszego artykułu, to zwrot nadwyżki nie nastąpi.

Art.  33a. ²⁸

Obszary leśne, których prawo własności ulegnie przepisaniu na mocy ustawy niniejszej, nie będą uważane za grunty leśne w rozumieniu rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 czerwca 1927 r. o ochronie lasów, nie stanowiących własności Państwa (Dz. U. R. P. z 1932 r. Nr. 111, poz. 932), jeżeli oddanie w posiadanie w toku parcelacji nastąpiło przed wejściem w życie wymienionego rozporządzenia, a zmiana uprawy leśnej na inny rodzaj użytkowania nastąpiła przed wejściem w życie ustawy niniejszej

Art.  34.

Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Reform Rolnych i Ministrowi Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Art.  35.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie w miesiąc po ogłoszeniu i obowiązuje na obszarze województw: krakowskiego, lwowskiego, tarnopolskiego i stanisławowskiego.

1 Art. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 marca 1933 r. (Dz.U.33.29.252) zmieniającej nin. ustawę z dniem 14 maja 1933 r.

2 Art. 1 ust. 2 zmieniony przez art. 25 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 lipca 1932 r. o unormowaniu właściwości władz i trybu postępowania w zakresie administracji rolnictwa i reform rolnych (Dz.U.32.67.622) z dniem 20 sierpnia 1932 r.

3 Art. 2 zmieniony przez art. 25 pkt 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 lipca 1932 r. o unormowaniu właściwości władz i trybu postępowania w zakresie administracji rolnictwa i reform rolnych (Dz.U.32.67.622) z dniem 20 sierpnia 1932 r.

4 Art. 2 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 marca 1933 r. (Dz.U.33.29.252) zmieniającej nin. ustawę z dniem 14 maja 1933 r.

5 Art. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 marca 1933 r. (Dz.U.33.29.252) zmieniającej nin. ustawę z dniem 14 maja 1933 r.

6 Art. 5 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 marca 1933 r. (Dz.U.33.29.252) zmieniającej nin. ustawę z dniem 14 maja 1933 r.

7 Art. 6 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 28 marca 1933 r. (Dz.U.33.29.252) zmieniającej nin. ustawę z dniem 14 maja 1933 r.

8 Art. 9 zmieniony przez art. 1 pkt 6 ustawy z dnia 28 marca 1933 r. (Dz.U.33.29.252) zmieniającej nin. ustawę z dniem 14 maja 1933 r.

9 Art. 10 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 28 marca 1933 r. (Dz.U.33.29.252) zmieniającej nin. ustawę z dniem 14 maja 1933 r.

10 Art. 10 ust. 2 lit. e) zmieniona przez art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 28 marca 1933 r. (Dz.U.33.29.252) zmieniającej nin. ustawę z dniem 14 maja 1933 r.

11 Art. 11 ust. 1 skreślony przez art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 28 marca 1933 r. (Dz.U.33.29.252) zmieniającej nin. ustawę z dniem 14 maja 1933 r.

12 Art. 14 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 9 ustawy z dnia 28 marca 1933 r. (Dz.U.33.29.252) zmieniającej nin. ustawę z dniem 14 maja 1933 r.

13 Nagłówek zmieniony przez art. 1 pkt 13 ustawy z dnia 28 marca 1933 r. (Dz.U.33.29.252) zmieniającej nin. ustawę z dniem 14 maja 1933 r.

14 Art. 15 zmieniony przez art. 1 pkt 13 ustawy z dnia 28 marca 1933 r. (Dz.U.33.29.252) zmieniającej nin. ustawę z dniem 14 maja 1933 r.

15 Art. 16 zmieniony przez § 1 pkt 10 i 13 ustawy z dnia 28 marca 1933 r. (Dz.U.33.29.252) zmieniającej nin. ustawę z dniem 14 maja 1933 r.sierpnia 1932 r.

16 Art. 21 zmieniony przez art. 1 pkt 11 ustawy z dnia 28 marca 1933 r. (Dz.U.33.29.252) zmieniającej nin. ustawę z dniem 14 maja 1933 r.

17 Art. 22 zmieniony przez art. 1 pkt 12 ustawy z dnia 28 marca 1933 r. (Dz.U.33.29.252) zmieniającej nin. ustawę z dniem 14 maja 1933 r.

18 Art. 23 zmieniony przez art. 1 pkt 13 ustawy z dnia 28 marca 1933 r. (Dz.U.33.29.252) zmieniającej nin. ustawę z dniem 14 maja 1933 r.

19 Art. 24 zmieniony przez art. 1 pkt 13 ustawy z dnia 28 marca 1933 r. (Dz.U.33.29.252) zmieniającej nin. ustawę z dniem 14 maja 1933 r.

20 Art. 25 zmieniony przez art. 1 pkt 13 i 14 ustawy z dnia 28 marca 1933 r. (Dz.U.33.29.252) zmieniającej nin. ustawę z dniem 14 maja 1933 r.

21 Art. 26 zmieniony przez art. 1 pkt 13 ustawy z dnia 28 marca 1933 r. (Dz.U.33.29.252) zmieniającej nin. ustawę z dniem 14 maja 1933 r.

22 Art. 28 zmieniony przez art. 1 pkt 13 ustawy z dnia 28 marca 1933 r. (Dz.U.33.29.252) zmieniającej nin. ustawę z dniem 14 maja 1933 r.

23 Art. 29 zmieniony przez art. 1 pkt 13 ustawy z dnia 28 marca 1933 r. (Dz.U.33.29.252) zmieniającej nin. ustawę z dniem 14 maja 1933 r.

24 Art. 31 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 15 ustawy z dnia 28 marca 1933 r. (Dz.U.33.29.252) zmieniającej nin. ustawę z dniem 14 maja 1933 r.

25 Art. 32 zmieniony przez art. 1 pkt 16 ustawy z dnia 28 marca 1933 r. (Dz.U.33.29.252) zmieniającej nin. ustawę z dniem 14 maja 1933 r.

26 Art. 33 ust. 2 zmieniony przez art. 3 ustawy z dnia 17 marca 1932 r. o zmianie niektórych przepisów ustaw, dotyczących finansów komunalnych (Dz.U.32.25.223) z dniem 1 kwietnia 1932 r.

27 Art. 33 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 17 ustawy z dnia 28 marca 1933 r. (Dz.U.33.29.252) zmieniającej nin. ustawę z dniem 14 maja 1933 r.

28 Art. 33a dodany przez art. 1 pkt 18 ustawy z dnia 28 marca 1933 r. (Dz.U.33.29.252) zmieniającej nin. ustawę z dniem 14 maja 1933 r.

• Identyfikator: Dz.U.1929.27.276
• Rodzaj: Ustawa
• Tytuł: Uregulowanie stanu hipotecznego nieruchomości, oddanych w toku parcelacji w posiadanie nabywców, na obszarze województw: krakowskiego, lwowskiego, stanisławowskiego i tarnopolskiego.
• Data aktu: 23/03/1929
• Data ogłoszenia: 25/04/1929
• Data wejścia w życie: 26/05/1929