Rzesza Niemiecka-Polska. Ułatwienia komunikacji międzynarodowej na linji kolejowej Firchau-Chojnice-Tczew-Marienburg. Warszawa.1927.03.26.

UMOWA

o ułatwieniach komunikacji międzynarodowej na linji kolejowej Firchau-Chojnice-Tczew-Marienburg, podpisana 25 marca 1927 roku w Warszawie.

(Ratyfikowana zgodnie z przepisami ust. 1-go art. 49-go Konstytucji R. P.).

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia dwudziestego szóstego marca tysiąc dziewięćset dwudziestego siódmego roku podpisana została w Warszawie pomiędzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rzeszy Niemieckiej Umowa o ułatwieniach komunikacji międzynarodowej na linji kolejowej Firchau-Chojnice-Tczew-Marienburg, wraz z Protokółem Końcowym o nastepującem brzmieniu dosłownem:

Umowa

o ułatwieniach komunikacji międzynarodowej na linji kolejowej

Firchau-Chojnice-Tczew-Marienburg z dnia 26 marca 1927 roku.

Ożywione pragnieniem ułatwienia międzynarodowej kolejowej komunikacji osobowej, bagażowej, przesyłek nadzwyczajnych i przyspieszonych przesyłek pospiesznych w tranzycie przez terytorjum Rzeczypospolitej Polskiej i przez terytorium Wolnego Miasta Gdańska na linji kolejowej Firchau-Chojnice- Tczew-Marienburg, zamianowały swymi Pełnomocnikami:

Polska:

pana Franciszka Moskwę., wice-dyrektora w Ministerstwie Komunikacji

i

pana Felicjana Prochaskę, naczelnika wydziału w Ministerstwie Skarbu,

działających w myśl ustępu 6, artykułu 104, Traktatu Wersalskiego z dnia 28 czerwca 1919 także za Wolne Miasto Gdańsk, o ile ono wchodzi w rachubę, jako Strona Umawiająca się,

Niemcy:

pana Ulricha Rauschera, Nadzwyczajnego Posła i Ministra Pełnomocnego Rzeszy Niemieckiej w Warszawie

i

pana Karola Scholza, Tajnego Radcę Rządu, Dyrektora Kolei Rzeszy.

Pełnomocnicy po zbadaniu i wymianie pełnomocnictw, uznanych za dobre i należyte, zgodzili się na następujące postanowienia:

Artykuł  1.

Na linji kolejowej Firchau-Chojnice-Tczew-Marienburg będzie służyła codziennie jedna para pociągów pospiesznych, jako też raz w tygodniu jedna para pociągów luksusowych, obok komunikacji między Prusami Wschodniemi a resztą Niemiec, międzynarodowej kolejowej komunikacji osobowej, bagażowej, przesyłek nadzwyczajnych i przyspieszonych przesyłek pospiesznych, stosownie do oddzielnego porozumienia się między uczestniczącemi zarządami kolejowerni. O ileby zostały uruchomione pociągi bliźniacze, poprzedzające te pociągi lub następujące po nich, to do nich będą się stosowały te same postanowienia.

Artykuł  2.

Pociągi wymienione w artykule 1 będą przewożone przez kraj tranzytowy w takim składzie, w jakim przyjechały. Poszczególne wagony będą mogły być wyłączone lub włączone z powodów ruchowych.

Artykuł  3.

(1) Przy korzystaniu z pociągów, wymienionych w artykule 1, obowiązują w kraju tranzytowym następujące przepisy:

a) podróżnym wolno wsiadać lub wysiadać tylko na stacjach Chojnice i Tczew. Jednakże podróżnym, którzy chcą tym samym pociągiem dalej jechać, wysiadać nie wolno;

b) bagaż ręczny i nadany bagaż podróżnych wsiadających i wysiadających na stacjach Chojnice lub Tczew, jako też przesyłki nadzwyczajne i przyspieszone przesyłki pospieszne nie mogą być załadowane ani wyładowane poza obrębem jednej z wymienionych dwóch stacyj;

c) innych przedmiotów nie wolno do tych pociągów ani podawać ani z nich wydawać z zastrzeżeniem postanowień, ustalonych w art. 21 do 23 dla komunikacji pocztowej.

(2) Kraj tranzytowy będzie się starał o wykonanie powyższych przepisów. Gdyby w celu zapewnienia wykonania niniejszych przepisów kraj tranzytowy zarządził konwojowanie pociągów, wymienionych w artykule 1, przez celnych lub innych urzędników, to urzędnicy ci mogą dojeżdżać także na linjach niemieckich do stacji Firchau i Marienburg i powracać do miejsca służbowego pobytu.

(3) Urzędnicy wymienieni w ustępie (2), jako też funkcjonariusze kolejowi i pocztowi, którzy konwojują pociąg w kraju tranzytowym, są uprawnieni i obowiązani starać się o zachowanie przepisów, zawartych w niniejszej umowie,

Artykuł  4.

Z pociągów wymienionych w artykule 1 nie mogą korzystać podróżni, którzyby wsiedli na jednej z dwóch stacyj, Chojnice lub Tczew, aby wysiąść na drugiej z nich. To samo stosuje się do bagażu, przesyłek nadzwyczajnych i przyspieszonych przesyłek pospiesznych mających być załadowanemi na tych stacjach.

Artykuł  5.

(1) Ruch tranzytowy podlegać będzie prawom kraju tranzytowego, odnoszącym się do utrzymania porządku i bezpieczeństwa publicznego, jak również ustawom i przepisom sanitarnym.

(2) Podróżni, korzystający bez przerwy podróży na linji kolejowej między Firchau a Marienburgiem z pociągów wymienionych w artykule 1, mogą wraz ze swym bagażem swobodnie przejeżdżać tranzytem, z wyjątkiem wypadków, w których osoby te popełniły na obszarze suwerennym kraju tranzytowego, podczas pobytu tamże, zbrodnię lub występek. Podróżni muszą posiadać bilet bezpośredni, uprawniający co najmniej do podróży między Firchau a Marienburgiem.

(3) Podróżni ci i ich bagaż będą wolni na linji kolejowej między Firchau a Marienburgiem od wszelkich formalności paszportowych i celnych oraz wolni od wszelkich opłat celnych lub opłat tym podobnych, z wyjątkiem wydatków rzeczywistych zarządu kolei żelaznej. Podróżni ci nie potrzebują na tej linji ani paszportu, ani innego dowodu tożsamości.

(4) Przesyłki nadzwyczajne oraz przyspieszone przesyłki pospieszne, wiezione pociągami wymienionemi w artykule 1 na linji kolejowej między Firchau a Marienburgiem w bezpośrednim tranzycie, będą na tej linji wolne od wszelkich formalności celnych oraz wolne od wszelkich opłat celnych lub opłat tym podobnych, z wyjątkiem wydatków rzeczywistych zarządu kolei żelaznej.

(5) Zakazy przywozu i wywozu, istniejące w krajach tranzytowych, nie będą stosowane do tych bagażów, przesyłek nadzwyczajnych oraz przyspieszonych przesyłek pospiesznych. Nie będą również wymagane dla tych bagażów, przesyłek nadzwyczajnych oraz przyspieszonych przesyłek pospiesznych zaświadczenia na prawo przywozu, wywozu i przewozu. Wszelkie towary, których przewóz wewnątrz krajów zawierających umowę jest dozwolony, mogą być przewożone w tranzycie temi pociągami. Towary, przewożone zgodnie z przepisami niniejszej umowy, nie mogą być zajęte w drodze administracyjnej.

(6) Niemieckie celne urzędy wyjściowe są uprawnione do nakładania zamknięć na pomieszczenia bagażowe, w których przewożone będą tranzytem nadane bagaże, przesyłki nadzwyczajne oraz przyspieszone przesyłki pospieszne. Zarząd celny kraju tranzytowego zasadniczo uzna i pozostawi bez naruszenia plomby i pieczęcie, które nałożył niemiecki zarząd celny. Jednak prawo kraju tranzytowego do uzupełniania plomb i pieczęci nowemi znakami celnemi pozostaje nienaruszone.

(7) Zamknięcie celne będzie mogło być chwilowo zdjęte przez kraj tranzytowy tylko w wypadkach, przewidzianych w niniejszej umowie, albo z koniecznych powodów ruchu kolejowego. Przeładunek może być dokonany tylko ze względów ruchu. W tych wypadkach postępowanie celne odbędzie się według przepisów kraju tranzytowego. Przeładunek bagażu albo towarów, zdjęcie zamknięcia celnego i przyczyny, które je wywołały, jak również i ponowne nałożenie zamknięcia winny być zaświadczone protokolarnie oraz, w danym razie, w dokumentach celnych i podatkowych.

(8) Jeżeli podczas drogi zamknięcie zostało uszkodzone, rozmyślnie lub przypadkowo, albo jeżeli wagon lub towary zostały ograbione, należy postąpić w ten sam sposób, jak w razie chwilowego zdjęcia zamknięcia lub w razie przeładunku, jednakowoż fakt ten winien być wedle możności stwierdzony przy współdziałaniu urzędników celnych. Zarządzone kroki i ich powody winny być zaświadczone protokolarnie oraz w znajdujących się dokumentach celnych i podatkowych.

Artykuł  6.

Podróżni, którzy na stacjach kolejowych Chojnice lub Tczew wsiadają do pociągów wymienionych w artykule 1, lub z nich wysiadają, podlegają tam wspólnej polsko-niemieckiej odprawie celnej i kontroli paszportowej. Tak samo bagaże, przesyłki nadzwyczajne oraz przyspieszone przesyłki pospieszne, przeznaczone do załadowania lub wyładowania na tych stacjach, podlegają wspólnej polsko-niemieckiej odprawie celnej.

Artykuł  7.

(1) Odprawa celna i kontrola paszportowa podróżnych, którzy na stacjach kolejowych Chojnice lub Tczew będą wsiadali lub wysiadali, oraz odprawa celna bagażu, przesyłek nadzwyczajnych i przyspieszonych przesyłek pospiesznych, które tam będą załadowywane lub wyładowywane, będą dokonywane wspólnie przez niemieckie i polskie władze celne i paszportowe według postanowień artykułów 9 do 12, a to obok siebie, jedna po drugiej. W tym celu przyznaje Polska Niemcom prawo dokonywania odprawy celnej i kontroli paszportowej na stacjach kolejowych Chojnice i Tczew.

(2) Polska dostarczy bezpłatnie pomieszczeń, potrzebnych do czynności służbowych i do przebywania, jako też potrzebnego sprzętu wagonowego i starać się będzie bezpłatnie o odpowiednie urządzenie, oświetlanie, opalanie i czyszczenie pomieszczeń.

(3) Niemieckie urzędy celne będą trzymały pod swem wyłącznem zamknięciem celnem przedmioty, pozostające w ich przechowaniu. Polska dostarczy bezpłatnie na stacjach kolejowych Chojnice i Tczew po jednem odpowiedniem pomieszczeniu zamykanem, odpowiadającem potrzebom zabezpieczenia celnego.

(4) Polska postara się w drodze odpowiednich zarządzeń:

a) aby bagaż, nadany przez podróżnych wsiadających na stacjach kolejowych Chojnice i Tczew, był przez Polskie Koleje Państwowe ładowany do wagonów bagażowych właściwych pociągów dopiero po odprawie celnej i bez zmiany jego zawartości,

b) aby bagaż, przeznaczony do tranzytu przez Niemcy albo do przekazania do jednego z urzędów w Niemczech był zgłaszany przez Polskie Koleje Państwowe niemieckiej eksponowanej placówce celnej przez wręczenie spisu bagażu w trzech egzemplarzach według dołączonego wzoru (A), oraz aby dwa egzemplarze, zwrócone przez placówkę celną po zbadaniu i zanotowaniu w księdze bagażu były doręczane przy zdawaniu bagażu na odpowiedniej stacji zdawczo-odbiorczej właściwym pracownikom Kolei Rzeszy Niemieckiej,

c) aby bagaż przychodzący do stacyj kolejowych Chojnice i Tczew był dostarczany przez Polskie Koleje Państwowe eksponowanej placówce celnej do odprawy celnej bez zmiany jego zawartości, przy równoczesnem przedstawianiu dokumentów celnych, otrzymanych przy zdawaniu bagażu na stacji zdawczo-odbiorczej od Kolei Rzeszy Niemieckiej,

d) aby przesyłki nadzwyczajne i przyspieszone przesyłki pospieszne, przeznaczone do załadowania na stacjach kolejowych Chojnice i Tczew, były ładowane przez Polskie Koleje Państwowe do wagonów bagażowych właściwych pociągów dopiero po odprawie celnej i bez zmiany ich zawartości,

e) aby przesyłki nadzwyczajne i przyspieszone przesyłki pospieszne, przeznaczone do tranzytu przez Niemcy lub do przekazania do jednego z urzędów w Niemczech, były przez Polskie Koleje Państwowe zgłaszane niemieckiej eksponowanej placówce celnej przez wręczenie dokumentu konwojowego w trzech egzemplarzach według załączonego wzoru (B), przy równoczesnem przedstawieniu dokumentów przewozowych, oraz aby dwa egzemplarze, zwrócone przez placówką celną po zbadaniu i zanotowaniu w księdze dokumentów konwojowych, były oddawane przy zdawaniu przesyłek nadzwyczajnych i przyspieszonych przesyłek pospiesznych na odpowiedniej stacji zdawczo-odbiorczej właściwym pracownikom Kolei Rzeszy Niemieckiej,

f) aby przesyłki nadzwyczajne i przyspieszone przesyłki pospieszne, przychodzące do stacyj kolejowych Chojnice i Tczew były dostarczane przez Polskie Koleje Państwowe eksponowanej placówce celnej do odprawy celnej bez zmiany ich zawartości przy równoczesnem przedstawianiu dokumentów celnych, otrzymanych przy zdawaniu przesyłek nadzwyczajnych i przyspieszonych przesyłek pospiesznych, na stacji zdawczo-odbiorczej od Kolei Rzeszy Niemieckiej.

(5) Odprawa podróżnych, którzy zamierzają ze Stacyj kolejowych Chojnice i Tczew korzystać z pociągów, wymienionych w artykule 1, kończyć się będzie zawsze na 5 minut przed przybyciem pociągu według rozkładu jazdy na te stacje. W razie zapowiedzianego opóźnienia pociągu przedłuża się stosownie termin odprawy. Podróżni, którzy nie stawią się w właściwym czasie do odprawy, nie mają prawa żądać przewiezienia ich tym pociągiem.

(6) Przesyłki nadzwyczajne i przyspieszone przesyłki pospieszne, które mają być przewożone w pociągach wymienionych w artykule 1, muszą być tak wcześnie, dostawione do odprawy celnej, aby mogła ona być zakończona przed rozpoczęciem odprawy podróżnych i ich bagażu [ustęp (5)]. Przesyłki nadzwyczajne i przyspieszone przesyłki pospieszne, które nie zostaną dostawione w właściwym czasie, będą tylko w tym wypadku odprawiane, jeżeli na tem odprawa podróżnych i ich bagażu w właściwym czasie nie ucierpi.

Artykuł  8.

(1) Niemieckie placówki służbowe, ustanowione w myśl art. 7 na stacjach kolejowych Chojnice i Tczew, są w rozumieniu niniejszej umowy eksponowanemi placówkami służbowemi.

(2) Pomieszczenia, z których korzystają eksponowane placówki służbowe [art. 14 ust. (9)], mogą być oznaczane nazwą urzędu z godłami Rzeszy Niemieckiej i Państwa Pruskiego.

Artykuł  9.

(1) Na eksponowanych placówkach służbowych i na linjach kolejowych między Chojnicami i Tczewem z jednej strony a niemieckiemi granicami państwowemi pod Marienburgiem i Firchau z drugiej strony obowiązują w komunikacji opisanej w ustępie (1) art. 7 obok przepisów celnych kraju tranzytowego odpowiednie przepisy niemieckie z tem, że przepisy kraju wywozowego mają pierwszeństwo.

(2) Do przepisów celnych w myśl ustępu (1) należą także zakazy i ograniczenia wywozu, przywozu i przewozu, przepisy o podatkach pośrednich i tym podobnych opłatach, jako też wszystkie postanowienia wykonawcze do powyższych przepisów.

Artykuł  10.

(1) Przy odprawie celnej obowiązują, obok polskich przepisów celnych, niemieckie przepisy celne przy wywozie z Niemiec do polskiego obszaru celnego aż do chwili ukończenia niemieckiej odprawy wywozowej, przy przywozie z polskiego obszaru celnego do Niemiec dopiero od chwili rozpoczęcia niemieckiej odprawy przywozowej.

(2) Przedmioty, nadesłane z Niemiec do polskiego obszaru celnego a wywożone zpowrotem, zanim przestaną obowiązywać co do nich niemieckie przepisy celne, nie podlegają ani polskim opłatom przywozowym lub wywozowym, ani polskim zakazom przywozowym lub wywozowym.

(3) Jeżeli polski urząd celny przy wywozie z polskiego obszaru celnego uzna za konieczne, z powodów podejrzenia o obejście odprawy celnej, poddać rewizji celnej jakikolwiek przedmiot oddany już niemieckiej placówce celnej do odprawy, ale znajdujący się jeszcze na stacji kolejowej pod niemieckim nadzorem celnym, to niemiecka placówka celna winna na żądanie przedmiotów oddać w tym celu polskiemu urzędowi celnemu do rozporządzenia. W ten sam sposób i w tym samym celu winien polski urząd celny oddać niemieckiej placówce celnej do rozporządzenia przedmiot, dostawiony polskiemu urzędowi celnemu do odprawy przywozowej, lecz znajdujący się jeszcze na stacji kolejowej pod polskim nadzorem celnym.

(4) Jeżeli placówka celna wywozowa stwierdzi, że przedmiot należy zająć, to placówka celna przywozowa winna jej ten przedmiot oddać.

(5) W razie wykonywania wspólnego dozoru nad przedmiotami przez polskie i niemieckie placówki służbowe, uważa się jako odpowiedzialną za przechowanie wyłącznie tę placówkę służbową, z której obszaru celnego dokonany został wywóz.

(6) W razie naruszenia niemieckich przepisów celnych przysługuje niemieckim eksponowanym placówkom celnym prawo, w granicach postanowień niniejszego artykułu, wkroczyć po myśli swych przepisów celnych i odesłać zpowrotem na własny obszar państwowy przedmioty zajęte lub zatrzymane jako zabezpieczenie oraz przytrzymane osoby, a te ostatnie, w razie potrzeby w asystencji funkcjonariusza kraju tranzytowego. Odesłanie zpowrotem obywateli polskich przez niemiecką placówkę służbową jest jednak niedopuszczalne. Natomiast popełniający wykroczenie może być przymusowo przyprowadzony w celu spisania protokółu o zaszłym fakcie. Przesłuchanie odbywać się będzie w obecności polskiego funkcjonarjusza celnego lub policyjnego. Przy rewizji przymus może być stosowany w stosunku do obywateli polskich tylko w obecności jednego 1 wyżej wymienionych polskich funkcjonarjuszów.

Artykuł  11.

Na eksponowanych placówkach służbowych obowiązują obok przepisów paszportowych kraju tranzytowego odpowiednie przepisy niemieckie z tem, że przepisy kraju wyjściowego mają pierwszeństwo.

Artykuł  12.

(1) Osoby zamierzające wyjechać z Niemiec, mogą być cofnięte przez niemieckich urzędników kontroli paszportowej, o ile nie posiadają dokumentu upoważniającego do wyjazdu.

(2) Niemieckie placówki kontroli paszportowej mają prawo odesłać te osoby na swój własny obszar państwowy, w razie potrzeby w asystencji funkcjonarjuszów kraju tranzytowego. Odesłanie obywateli polskich przez niemieckie placówki służbowe jest jednak niedopuszczalne. Natomiast popełniający wykroczenie może być przymusowo przyprowadzony w celu spisania protokółu o zaszłym fakcie. Przesłuchanie odbywać się będzie w obecności polskiego funkcjonarjusza policyjnego albo celnego. Po ukończeniu przesłuchania niemiecka placówka służbowa ma zezwolić na dalszą podróż.

Artykuł  13.

Właściwe władze niemieckie podadzą do wiadomości odpowiednim władzom polskim w terminie właściwym przed wejściem w życie umowy nazwiska oraz stanowiska służbowe swoich funkcjonarjuszów, zajętych na stacjach kolejowych Chojnice i Tczew. Zawiadomienie to będzie corocznie powtarzane przesłaniem spisów na początku każdego roku. Ewentualne zmiany osób w ciągu roku, będą osobno podawane do wiadomości.

Artykuł  14.

(1) W związku z wykonywaniem służby jest tak przekraczanie granicy jak i pobyt w państwie sąsiedniem dozwolony bez obowiązku posiadania paszportu i wizy na podstawie zaświadczenia wystawionego przez właściwą władzę państwa wysyłającego. Zaświadczenie należy wystawiać z terminem ważności nie dłuższym niż rok i według wzoru ustalonego w załączniku B umowy o wzajemnej komunikacji kolejowej, podpisanej w Berlinie dnia 27 marca 1926 r. ze skreśleniem w formularzu słów w danym razie nieodpowiadających.

(2) Do opuszczenia terenu kolejowego w kraju sąsiednim potrzeba przepustki urzędu kontroli paszportowej tego kraju. Przepustka ta będzie wystawiana za złożeniem zaświadczenia wymienionego w ustępie (1) i będzie ona ważna jedynie na obszarze tej gminy, w której ma siedzibą urząd kontroli paszportowej.

(3) Funkcjonarjusze są obowiązani nosić ubranie służbowe, albo widoczne odznaki służbowe (opaskę na ramieniu, czapkę służbową i t, p.).

(4) Noszenie broni dozwolone jest jedynie na służbie, noszenie broni palnej jedynie przy nocnem dozorowaniu towarów i kas.

(5) Użycie broni jest dozwolone jedynie w razie koniecznej obrony.

(6) Funkcjonariusze korzystają podczas swego pobytu w kraju sąsiednim ze zwolnienia od wszelkiego rodzaju publiczno-prawnych świadczeń osobistych i rzeczowych. Opłacają oni na rzecz kraju sąsiedniego podatki bezpośrednie i inne publiczne opłaty tylko od nieruchomego majątku, położonego na obszarze kraju sąsiedniego, oraz od wierzytelności zabezpieczonych na takim majątku i od przedsiębiorstw zarobkowych, prowadzonych na tym obszarze. Z zastrzeżeniem prawa poddania ich rewizji celnej są oni uprawnieni do przewożenia ze sobą przez granicą przedmiotów, służących bezsprzecznie do ich osobistego jednodniowego zużycia podczas służby i w drodze na służbę i ze służby.

(7) Funkcjonarjuszów należy również w kraju sąsiednim uważać za urzędników w rozumieniu ustawy karnej. O ile w razie zniewag lub uszkodzeń cielesnych dopuszczone jest obok skargi prywatnej pokrzywdzonego także wniesienie skargi publicznej, władze kraju sąsiedniego będą w danym razie korzystały z tej możliwości w tej samej mierze na rzecz funkcjonarjuszów drugiego kraju, zatrudnionych na ich obszarze, jak na rzecz własnych urzędników

(8) Funkcjonarjusze podlegają podczas swego pobytu w kraju sąsiednim sądownictwu i władzy policyjnej tego kraju. Pod względem odpowiedzialności dyscyplinarnej z powodu uchybień służbowych podlegają oni wyłącznie władzy dyscyplinarnej swych władz przełożonych. Osądzenie z przyczyny popełnienia przez nich w wykonywaniu służby w kraju sąsiednim czynów karalnych, pozostawia się wyłącznie, o ile nie chodzi o obywateli kraju sąsiedniego, państwu wysyłającemu, jeżeli ono tego zażąda. W razie wniesienia takiego żądania kraj sąsiedni powinien ściganego dostawić bezzwłocznie władzy, którą państwo wysyłające ma wymienić. Zadanie przekazania osądzenia i dostawienia ściganego winna zgłosić właściwa do ścigania karnego władza państwa wysyłającego u właściwej do ścigania karnego władzy kraju sąsiedniego.

(9) Funkcjonariusze niemieccy powołani do wykonywania odprawy celnej i kontroli paszportowej na stacjach kolejowych Chojnice i Tczew mają prawo i obowiązek utrzymywać porządek w obrąbie pomieszczeń oddanych im do wyłącznego użytku i usuwać z nich osoby prywatne, które naruszają ten porządek.

(10) W czasie wykonywania swej służby zarówno niemieccy jak i polscy funkcjonariusze mają wzajemnie wolny dostąp do pomieszczeń i urządzeń urzędowych.

(11) Postanowienia niniejszego artykułu mają zastosowanie do wszystkich funkcjonarjuszów Stron zawierających umową, którzy są zatrudnieni przy wykonywaniu niniejszej urnowy oraz w wykonywaniu porozumienia zarządów kolejowych wymienionego w art. 1.

Artykuł  15.

(1) Funkcjonariusze Stron umawiających się będą się wzajemnie popierali przy wypełnianiu swych obowiązków służbowych, w szczególności mających na celu przeszkodzenie przekroczeniom i ich wykrycie.

(2) Władze, placówki służbowe i funkcjonarjusze jednej Strony umawiającej się będą udzielały potrzebnej ochrony placówkom służbowym i funkcjonarjuszom drugiej Strony, znajdującym się, służbowo na ich obszarze i będą w tym względzie spełniały ich wnioski w takiej samej mierze, jak wnioski tego rodzaju swoich własnych władz, placówek służbowych i funkcjonarjuszów.

Artykuł  16.

(1) Właściwe władze kraju tranzytowego będą na bezpośredni wniosek właściwych władz niemieckich przy ściganiu wykroczeń przeciw niemieckim przepisom celnym i paszportowym, obowiązującym według postanowień artykułów 9 i 11, przesłuchiwały obwinionych, świadków i rzeczoznawców, przeprowadzały urzędowe stwierdzenia, dochodzenia i rewizje, jako też zarządzały doręczanie wezwań i orzeczeń. Powstałe z tego powodu rzeczywiste wydatki winny być zwrócone bezpośrednio tym władzom, które wy konały wymienioną czynność urzędową.

(2) O ile na podstawie ustępu (1) odbywać się będzie obrót prawny między niemieckiemi i polskiemi sądami, będą odpowiednio zastosowane postanowienia polsko-niemieckiej umowy z dnia 16 grudnia 1925 r. o obrocie prawnym w sprawach karnych.

Artykuł  17.

(1) Właściwe władze niemieckie mają prawo sprawdzać przez własnych urzędników czynności służbowe swych funkcjonarjuszów wykonywane w państwie tranzytowem.

(2) Przy przekraczaniu granicy przez urzędników wymienionych w ustępie (1) i chwilowym ich pobycie na obszarze kraju sąsiedniego mają odpowiednie zastosowanie postanowienia art. 14 ustęp (1), (2), (6) do (10).

Artykuł  18.

Przekradanie granicy przez pracowników prywatnych, zatrudnionych w wagonach restauracyjnych i sypialnych, odbywa się bez paszportu i wizy, na podstawie dowodów tożsamości, przewidzianych w art. 27, ustęp (3).

Artykuł  19.

Przedmioty, służące do służbowego użytku placówek urzędowych, położonych na obcym obszarze i tam zajętych funkcjonarjuszów, będą mogły być przywiezione bez cła, opłat i należności za urzędowem zaświadczeniem właściwego urzędu i będą mogły być wywiezione zpowrotem bez pobrania cła, opłat i należności do kraju, z którego nadeszły.

Artykuł  20.

(1) Urzędowe listy, pakiety, przesyłki pieniężne i wartościowe mogą być przewożone w obrocie miedzy eksponowaną placówką służbową a właściwemi władzami celnemi i paszportowemi przez funkcjonarjuszów niemieckich, upoważnionych do przekraczania granicy, bez pośrednictwa zarządu pocztowego kraju tranzytowego i bez uiszczania na jego rzecz opłat pocztowych. Przesyłki te winny być zaopatrzone w pieczęć urzędową władzy wysyłającej i wymienione w osobnym, równocześnie wiezionym spisie; w tym wypadku nie podlegają one rewizji.

(2) Z kolejowej sieci telegraficznej i telefonicznej na stacjach kolejowych Chojnice i Tczew mogą bezpłatnie korzystać niemieckie władze i ich eksponowane placówki celem porozumiewania się w sprawach służbowych.

Artykuł  21.

(1) Niemcy mogą w wymienionych w artykule 1 pociągach pospiesznych przewozić stosownie do potrzeb swej służby pocztowej wszelkiego rodzaju przesyłki pocztowe we własnych wagonach pocztowych.

(2) Polski Zarząd pocztowy może, zależnie od wolnego miejsca, używać tych wagonów pocztowych do przewożenia na obszarze tranzytowym własnej poczty.

(3) Oprócz niemieckiego personelu pocztowego, którego ilość nie powinna przekraczać istotnej potrzeby, może konwojować na koszt niemieckiego zarządu pocztowego każdy wagon pocztowy na polskim obszarze polski, a na gdańskim obszarze gdański funkcjonarjusz pocztowy. Jeśli gdański zarząd pocztowy tego zażąda, obejmie polski funkcjonarjusz pocztowy konwój także na obszarze gdańskim.

(4) Każdy wagon pocztowy powinien być zaopatrzony przez właściwy niemiecki urząd pocztowy w spis, któryby uwidaczniał ilość personelu zajętego służbowo w wagonie pocztowym.

(5) Skrzynki pocztowe niemieckiego wagonu pocztowego powinny być na obszarze tranzytowym zamknięte; również nie mogą niemieccy urzędnicy pocztowi wchodzić w styczność na obszarze tranzytowym z polskiemi i gdańskiemi urzędami pocztowemi, jako też z publicznością.

(6) Konwojujący polski lub gdański funkcjonarjusz pocztowy ma prawo czuwać nad przestrzeganiem powyższego postanowienia; obejmuje on na obszarze tranzytowym pośrednictwo między niemieckimi urzędnikami pocztowymi i zainteresowanemi urzędami. Polski funkcjonarjusz pocztowy ma prawo wykonywać na polskim obszarze tranzytowym - swoją służbę pocztową według wewnętrznych przepisów polskich oraz wymieniać poczty.

(7) Przewóz personelu, potrzebnego do konwojowania niemieckich wagonów pocztowych jak również urzędników nadzorczych, potrzebnych w danem razie do kontroli służby ruchu pocztowego odbywa się bezpłatnie.

(8) Niemcy mają prawo przewozić w tych wagonach pocztowych następujące przesyłki pocztowe:

a) przesyłki z Prus Wschodnich do reszty Niemiec i w kierunku odwrotnym;

b) przesyłki z zagranicy do Niemiec (włączając Prusy Wschodnie) i w kierunku odwrotnym;

c) odsyłki przechodowe wszelkiego rodzaju z zagranicy do zagranicy po poprzedniem porozumieniu się polskiego, gdańskiego i niemieckiego zarządu pocztowego.

(9) Podczas przejazdu przez kraj tranzytowy mogą być przewożone w wagonie pocztowym oprócz ładunku pocztowego tylko przedmioty i środki żywności, służące do osobistego użytku personelu konwojującego.

(10) Jeżeli wagony pocztowe nie zostaną włączone, mogą być worki listowe przewożone za pośrednictwem kolejowej drużyny pociągowej po porozumieniu się zainteresowanych zarządów pocztowych.

Artykuł  22.

(1) Zarząd kolejowy prowadzący ruch odpowiada w razie nieszczęśliwych wypadków kolejowych za urzędników pocztowych, rachunek pocztowy i wagony w tym samym rozmiarze, jak za podróżnych, ładunek kolejowy i wagony kolejowe.

(2) Odpowiedzialność za przesyłki pocztowe, przewożone w wagonach pocztowych, konwojowanych przez niemieckich urzędników, ciąży na niemieckim zarządzie pocztowym, o ile nie zachodzi wina zarządu prowadzącego ruch kolejowy.

(3) Obowiązek zarządu kolejowego kraju tranzytowego do odszkodowania wobec niemieckiego zarządu pocztowego istnieje w tym samym rozmiarze, w jakim tenże zarząd kolejowy odpowiada według własnych przepisów kolejowych wobec zarządu pocztowego kraju tranzytowego.

(4) Przy przeładowaniach ładunku pocztowego wskutek wycofania niemieckiego wagonu pocztowego z konwojem, przechodzi odpowiedzialność za niemieckie przesyłki pocztowe na zarząd pocztowy kraju tranzytowego, jeśli dalszy przewóz po przekazaniu ładunku odbywa się za pośrednictwem personelu tegoż zarządu. Zarząd pocztowy kraju tranzytowego uiszcza w tym wypadku odszkodowanie w tym samym rozmiarze i według tych samych przepisów, w jakich niemiecki zarząd pocztowy musi płacić odszkodowanie wysyłającym.

(5) Jeśli niemiecki wagon pocztowy stanie się podczas przejazdu niezdatnym do biegu, postarają się zainteresowane zarządy o pomoc i spieszne dalsze wysłanie przesyłek pocztowych.

Artykuł  23.

(1) Niemiecki zarząd pocztowy płaci polskiemu zarządowi pocztowemu:

a) za przewóz wagonów pocztowych z ładunkiem pocztowym, za każdy osiokilometr przejechany niemieckiemi wagonami po linjach polskich kwotę, obliczoną przez polski zarząd kolejowy na podstawie kosztów własnych;

b) za przewóz worków listowych przez kolejową drużynę pociągową należności, jakie płaci zarząd pocztowy kraju tranzytowego zarządowi kolejowemu za przewóz worków listowych.

Wyżej wymienione należności będą płacone polskiemu zarządowi pocztowemu również i za przewóz na polskich linjach kolejowych, leżących na obszarze W. M. Gdańska. Polski zarząd kolejowy obejmuje i na tych linjach odpowiedzialność, ustaloną w artykule 22.

(2) Niemiecki zarząd pocztowy płaci polskiemu i gdańskiemu zarządowi pocztowemu:

a) koszta konwojowania niemieckich wagonów pocztowych przez polski względnie gdański personel pocztowy w wysokości rzeczywistych wydatków;

b) tytułem premji asekuracyjnej 0,015 centa waluty Stanów Zjednoczonych Ameryki za każdy osiokilometr linji tranzytowej.

(3) Przy obliczaniu należności za osiokilometr nie będą uwzględniane ułamki kilometra poniżej ¹/₂; ułamki ^1/₂ i wyższe będą zaliczane jako całe kilometry.

(4) Rozrachunek z powyższych należności odbywać się będzie w tych samych czasokresach i w związku z innemi rozrachunkami za wagony pocztowe, przebiegające przez obszar polski i gdański między Prusami Wschodniemi a resztą Niemiec.

Artykuł  24.

(1) Odpowiedzialność za szkody i wypadki kolejowe w związku z ruchem pociągów wymienionych w artykule 1 będzie regulowana według ustaw, rozporządzeń i przepisów, obowiązujących w miejscowości, w której wypadek się zdarzy, o ile odnośnie do bagażu, przesyłek nadzwyczajnych i przyspieszonych przesyłek pospiesznych nie wchodzą w zastosowanie odmienne postanowienia według artykułu 25.

(2) Każda ze Stron umawiających się odpowiadać będzie za swoich funkcjonarjuszów i za inne osoby (siły pomocnicze), któremi się posługuje w komunikacji tranzytowej.

(3) Za wypadki i szkody, powstałe wskutek złego stanu stacji, linji, albo parowozów, ponosi odpowiedzialność ten zarząd, do którego należy utrzymanie odnośnej stacji, odnośnej linji lub parowozu.

(4) Za wypadki i szkody, powstałe z powodu złego stanu wagonów, albo innych pojazdów, ponosi odpowiedzialność ten zarząd, który jako ostatni przyjął te pojazdy pod wzglądem technicznym.

(5) Za szkody, wynikłe wskutek siły wyższej, zarządy kolejowe nie będą wzajemnie Odpowiedzialne. Jeżeli szkoda powstanie wskutek przypadku, który nie może być uważany za siłę wyższą, ponosi odpowiedzialność ten zarząd kolejowy, na którego linji szkoda powstała.

(6) W razie, gdyby dochodzenie przedwstępne zarządu prowadzącego ruch wskazywało na to, że odpowiedzialność drugiego zarządu może w grę wchodzić, to należy dalsze dochodzenie, celem ostatecznego ustalenia przyczyny wypadku, prowadzić wspólnie przez delegatów obu zarządów.

(7) Każdy zarząd a prawo regresu do drugiego zarządu, jeżeli został zobowiązany prawomocnym wyrokiem sądowym do zwrócenia szkody, za którą drugi zarząd w myśl poprzednich postanowień ma odpowiadać w całości lub w części. Prawo regresu przysługuje również wtedy, jeżeli oba zarządy umówiły się, że jeden z nich ma załatwiać roszczenia odszkodowawcze, chociaż drugi zarząd ponosi odpowiedzialność za szkody w całości lub w części. Ugody, uznania lub wyroki zaoczne mają jednak moc obowiązującą względem drugiego zarządu tylko wtedy, jeżeli on się na nie zgodził, lub jeżeli na zapytanie, mimo upomnienia, nie złożył w terminie odpowiednio wyznaczonym oświadczenia.

(8) Niezależnie od przysługującego mu prawa regresu, będzie zarząd prowadzący ruch odpowiedzialny w stosunku do osób, które poniosły jakąkolwiek szkodę z powodu wypadku kolejowego. Do nadanego bagażu, przesyłek nadzwyczajnych i przyspieszonych przesyłek pospiesznych ma zastosowanie zastrzeżenie zrobione w ustępię (1).

(9) Odpowiedzialność za uszkodzone przesyłki pocztowe jest uregulowana w artykule 22 niniejszej umowy.

Artykuł  25.

Do komunikacji osobowej, bagażowej, przesyłek nadzwyczajnych i przyspieszonych przesyłek pospiesznych mają zastosowanie taryfy i umowy, miarodajne dla odnośnej komunikacji, o ile niniejsza umowa albo układ między zarządami kolejowemi, wspomniany w artykule 1, nie zawierają odmiennych przepisów.

Artykuł  26.

Postanowienia umowy o wzajemnej komunikacji kolejowej, podpisanej w Berlinie dnia 27 marca 1926 r., mają zastosowanie do pociągów wspomnianych w artykule 1, o ile umowa niniejsza nie zawiera odmiennych postanowień.

Artykuł  27.

(1) W razie wojny w Europie lub gdyby w kraju tranzytowym został ogłoszony stan wyjątkowy na obszarze, przez który przejeżdżają pociągi wspomniane w artykule 1, kraj tranzytowy zastrzega sobie prawo na czas wojny lub stanu wyjątkowego tymczasowo zarządzić:

a) że podróżni, wspomniani w artykule 5, o ile są obywatelami Państwa Niemieckiego, muszą być zaopatrzeni w dowód tożsamości bez wizy kraju tranzytowego,

b) że podróżni, wspomniani w artykule 5, o ile są obywatelami innych Państw, podlegają ogólnym przepisom paszportowym, obowiązującym w kraju tranzytowym.

(2) Przed zastosowaniem zarządzeń, wyżej wymienionych, Rząd kraju tranzytowego zawiadomi o tem w drodze dyplomatycznej inne Strony umawiające się. Zarządzenia te będą mogły być zastosowane nie wcześniej niż w 10 dni po tem zawiadomieniu.

(3) Dowód tożsamości wymieniony w ustępie (1) pod a) ma wskazywać nazwisko, imię, miejsce zamieszkania i obywatelstwo posiadacza i ponadto zawierać podpis posiadacza, jego fotografię, przepieczętowaną pieczęcią władzy wystawiającej, jako też podpis i pieczęć tej władzy. Jeżeli posiadacz jest niepiśmienny, to znak odręczny, poświadczony urzędowo przez władzę wystawiającą, zastępuje podpis.

(4) Kontrola dowodów, wymiecionych w ustępie (1) pod a) i b) odbywać się będzie w pociągu w czasie jazdy, albo podczas przewidzianego postoju. W żadnym razie podróżni w pociągach wymienionych w artykule 1 nie będą podlegali pod wzglądem paszportowym innym formalnościom prócz wymienionych w niniejszym artykule.

Artykuł  28.

O sporach, wynikających z interpretacji lub zastosowania niniejszej umowy i ewentualnego protokółu końcowego, jako też oddzielnego układu miedzy uczestniczącemi zarządami kolejowemi, wymienionego w artykule 1, rozstrzygać będzie Sąd Rozjemczy, którego skład pozostawia się osobnemu porozumieniu. Sąd Rozjemczy sam ustali swoje postępowanie i ustanowi swój porządek czynności.

Artykuł  29.

(1) Umowa niniejsza podlega ratyfikacji. Dokumenty ratyfikacyjne mają być wymienione możliwie najprędzej w Berlinie. Umowa zyska moc prawną w 15-tym dniu po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych. Będzie ważną do końca 1-4 maja 1928. Jeżeli nie zostanie na ten termin na pół roku naprzód wypowiedzianą, uważa się ją jako milcząco przedłużoną po tym terminie z tem, że w takim razie może być wypowiedzianą przez każdą ze Stron umawiających się z końcem 14 listopada i z końcem i 4 maja każdego roku, na pół roku naprzód.

(2) Każda ze Stron umawiających się ma prawo w każdym czasie postawić wniosek na rewizje, postanowień niniejszej umowy.

Spisano w Warszawie, dnia dwudziestego szóstego marca tysiąc dziewięćset dwudziestego siódmego roku w trzech egzemplarzach, a mianowicie każdy w języku polskim i niemieckim, z których to egzemplarzy każda umawiająca się Strona otrzymuje jeden egzemplarz. Teksty polski i niemiecki są zgodne co do treści i jednakowo obowiązujące.

(L. S.) Franciszek Moskwa

(L. S.) Felicjan Prochaska

PROTOKÓŁ KOŃCOWY.

Przy podpisaniu niniejszej umowy zgodziły się Strony umawiające się na następujące postanowienia:

I. Do Artykułu 1.

A. Strony umawiające się zastrzegają sobie prawo porozumienia się w drodze administracyjnej co do tego, aby na linji kolejowej Firchau-Chojnice-Tczew--Marienburg postanowienia, objęte niniejszą umową, miały zastosowanie do innych pociągów, niż wymienione w artykule 1.

B. Pod pojęcie "przesyłki nadzwyczajne" podpadają także przesyłki drobnicowe (colis messageries), które przyjęła do przewozu koleją na podstawie specjalnej taryfy i odrębnego układu osoba trzecia.

C. W razie, gdyby uprzywilejowana komunikacja kolejowa między Polską i Wolnem Miastem Gdańskiem na linji kolejowej Deutsch Eylau - Marienburg miała być wznowiona, Strony umawiające się wyrażają już obecnie zgodę na to, aby jedna para pociągów pospiesznych codziennie służyła na linji kolejowej Rakowice-Deutsch Eylau-Marienburg - Tczew, obok komunikacji między Polską i Wolnem Miastem Gdańskiem, do międzynarodowej komunikacji osobowej, bagażowej, przesyłek nadzwyczajnych i przyspieszonych przesyłek pospiesznych. Dla komunikacji między Marienburgiem albo Deutsch Eylau z jednej strony, a zagranicą z drugiej strony, zostanie w takim razie na stacjach Marienburg i Deutsch Eylau ustanowiona wspólna odprawa celna i kontrola paszportowa. Korzystanie z wymienionych pociągów zostanie uregulowane oddzielną umową stosownie do postanowień umowy niniejszej.

II. Do artykułu 1 i 21.

Przewóz przesyłek pocztowych w pociągu luksusowym, wymienionym w artykule 1, pozostawia się odrębnemu porozumieniu zarządów interesowanych.

III. Do artykułu 1 i 26.

Przez niniejszą umowę nie zostaje naruszony stan prawny, jaki wynika z Konwencji z dnia 21 kwietnia 1921 między Polską a Niemcami i Wolnem Miastem Gdańskiem w sprawie wolności tranzytu pomiędzy Prusami Wschodniemi a resztą Niemiec. Podpisania niniejszej umowy nie można w ten sposób rozumieć, jakoby ono przesądzało na rzecz jednej ze Stron umawiających się interpretację Konwencji z dnia 21 kwietnia 1921. Konwencja z 21-go kwietnia 1921 niema zastosowania do pociągów wymienionych w artykule 1.

IV. Do artykułu 1 i 29.

Na wypadek przerwy ruchu lub trudności ruchowych, porozumienie co do drogi okólnej pozostawia się uczestniczącym zarządom kolejowym. O ileby się okazały potrzebnemi drogi okólne, nieprowadzące przez stacje Chojnice albo Tczew to, do czasu odmiennego uregulowania w drodze mającego nastąpić porozumienia się, należy pociągi przewozić jako zamknięte (uprzywilejowane) przez obszar tranzytowy. W razie, gdyby para pociągów pospiesznych, wymienionych w artykule 1 nie kursowała codziennie z jakiegokolwiek powodu, a w szczególności z powodu wygaśnięcia niniejszej umowy, to należy zamiast niej przeprowadzać między Prusami Wschodniemi a reszta Niemiec w komunikacji uprzywilejowanej parę pociągów pospiesznych według takiego samego rozkładu jazdy z zastosowaniem postanowień Paryskiej Konwencji z 21 kwietnia 1921.

V. Do artykułu 2.

Eksploatacja wagonów restauracyjnych i sypialnych nie podlega w kraju tranzytowym żadnym ograniczeniom.

VI. Do artykułu 5.

A. Wyjście z pociągu na stacjach Chojnice lub Tczew uważa się w rozumieniu ustępu 2-go niniejszego artykułu za przerwę podróży.

B. Za podróżnych w rozumieniu niniejszej umowy uważa się także wojskowych t. j. członków siły zbrojnej, będących w czynnej służbie bez względu na to, czy są umundurowani, czy w ubraniu cywilnem. Co się tyczy broni, to ci wojskowi, podróżujący pojedynczo będą mogli mieć przy sobie tylko broń białą (szablę, bagnet).

VII. Do ustępu (2) i (3) artykułu 7.

Strony umawiające się są zgodne pod tym względem, że będą dostarczone pomieszczenia, wymienione w protokółach dotyczących konferencji z dnia 7 lutego 1927 r. w sprawie wspólnej polsko-niemieckiej odprawy celnej na stacjach Tczew i Chojnice. W razie, gdyby te pomieszczenia stały się ze względów służbowo-kolejowych nierozporządzalnemi, to Polskie Koleje Państwowe postarają się w porozumieniu z odnośnemi władzami niemieckiemi o dostarczenie innych pomieszczeń, równie odpowiednich.

VIII. Do artykułu 10 i 12.

Polscy funkcjonarjusze celni i paszportowi mają w granicach artykułów 10 ustęp (6) i 12 ustęp (2) uczynić zadość prośbie niemieckich placówek do nich skierowanej, odnoszącej się do odesłania podróżnego nie będącego obywatelem polskim do Niemiec, albo do asystencji przy rewizji osoby, będącej obywatelem polskim.

IX. Do artykułu 14.

A. Zarząd kolejowy polski i niemiecki uprawnią na podstawie zaświadczeń, wspomnianych w ustępię (1), posiadaczy zaświadczeń do bezpłatnego przejazdu wszystkiemi pociągami osobowemi i towarowemi na linji między stacją polską i najbliższą stacją niemiecką.

B. W razie, gdyby zaszła potrzeba, żeby funkcjonarjusze eksponowanych placówek, czynni na stacji Tczew, musieli mieszkać w miejscowości ich czynności służbowych, to nastąpi w tym względzie oddzielne porozumienie.

C. W razie wdrożenia postępowania karnego przeciw funkcjonariuszowi, zajętemu wykonaniem niniejszej umowy, albo porozumienia się kolejowego, wspomnianego w artykule 1, za czyn popełniony w czasie jego pobytu służbowego na obszarze Państwa sąsiedniego, należy przełożoną władze, ściganego niezwłocznie o tem uwiadomić.

X. Do artykułu 28.

Strony umawiające się są zgodne co do tego, że Sąd Rozjemczy winien się składać z tych samych osób, co Sąd Rozjemczy, przewidziany w Konwencji z 21 kwietnia 1921 r. między Polską, Niemcami i Wolnem Miastem Gdańskiem w sprawie wolności tranzytu pomiędzy Prusami Wschodniemi a resztą Niemiec. W razie, gdyby załatwienie sprawy, wszczętej przed Sądem Rozjemczym, było opóźnione przez to, że jeden z sędziów nie bierze udziału w pracach Sądu Rozjemczego i nie każe się zastąpić przez swego zastępcę, to Prezes obowiązany będzie, na wniosek drugiego powołanego sędziego, zamianować osobą zastępczą w miejsce sędziego nieobecnego. Osoba ta powinna być, o ile to będzie możliwe, obywatelem innego Państwa niż sędzia działający. Ta osoba zastępcza będzie miała te same prawa i obowiązki, co sędzia stały. Będzie brała udział w pracach Sądu Rozjemczego aż do chwili, w której sędzia stały, lub jego zastępca, wyrazi gotowość przystąpienia do pracy.

W dowód czego Pełnomocnicy podpisali niniejszy protokół końcowy.

Spisano w Warszawie dnia dwudziestego szóstego marca tysiąc dziewięćset dwudziestego siódmego roku w trzech egzemplarzach, a mianowicie każdy w języku polskim i niemieckim, z których to egzemplarzy każda umawiająca się Strona otrzymuje jeden egrzemplarz. Teksty polski i niemiecki są zgodne co do treści i jednakowo obowiązujące.

(L. S.) Franciszek Moskwa

(L. S.) Felicjan Prochaska

grafika

Zaznajomiwszy się z powyższą Umową i Protokółem, uznaliśmy je i uznajemy za słuszne zarówno w całości, jak i każde z zawartych w nich postanowień; oświadczamy, że są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone i przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

W Warszawie, dnia 29 kwietnia 1927 r.

• Identyfikator: Dz.U.1927.50.444
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Rzesza Niemiecka-Polska. Ułatwienia komunikacji międzynarodowej na linji kolejowej Firchau-Chojnice-Tczew-Marienburg. Warszawa.1927.03.26.
• Data aktu: 26/03/1927
• Data ogłoszenia: 08/06/1927
• Data wejścia w życie: 04/06/1927