Zaopatrzenie osób cywilnych, poszkodowanych w związku z działaniami Wojska Polskiego w dniach 12-15 maja 1926 roku.

ROZPORZĄDZENIE

PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ

z dnia 17 grudnia 1927 r.

w sprawie zaopatrzenia osób cywilnych, poszkodowanych w związku z działaniami Wojska Polskiego w dniach 12-15 maja 1928 roku.

Na podstawie art. 44 ust 6 Konstytucji i ustawy z dnia 2 sierpnia 1926 r. o upoważnieniu Prezydenta Rzeczypospolitej do wydawania rozporządzeń z mocą ustawy (Dz. U. R. P. № 78, poz. 443) postanawiam co następuje:

Art.  1.

Prawo do zaopatrzenia ze strony Państwa, z tytułu niniejszego rozporządzenia, mają następujące kategorje osób, nieposiadających środków utrzymania:

1) osoby cywilne, które, w związku przyczynowym z działaniami Wojska Polskiego w dniach 12-15 maja 1926 r. włącznie, doznały uszkodzenia zdrowia, względnie okaleczenia, powodującego utratę przynajmniej 25% zdolności do pracy zarobkowej;

2) pozostali po osobach wymienionych w punkcie 1 oraz po osobach cywilnych, które zginęły lub zmarły w związku przyczynowym z działaniami oznaczonemi powyżej.

Art.  2.

Za nieposiadające środków utrzymania, w myśl art. 1 uważa się osoby, których dochód miesięczny nie przewyższa renty zupełnego inwalidy samotnego, przewidzianej ustawą z dnia 18 marca 1921 r. o zaopatrzeniu. inwalidów wojennych i ich rodzin oraz o zaopatrzeniu rodzin po poległych i zmarłych lub zaginionych bez własnej winy, których śmierć względnie zaginięcie pozostaje w związku przyczynowym ze służbą wojskową (Dz. U. R. P. z 1921 r. № 32, poz. 195, z r. 1922 № 67, poz. 608, z r. 1924 № 21, poz. 223, z r. 1927 № 89, poz. 798).

Art.  3.

Do zaopatrzenia z mocy niniejszego rozporządzenia mają analogiczne zastosowanie art. art. 3, 4, 5, 7 ustęp pierwszy i trzeci, art. art. 8-23, 25 - 27, 33, 34, 36 - 50 powołanej w art. 2 ustawy.

Art.  4.

Uprawnieni do zaopatrzenia z mocy punktu pierwszego art. 1 mogą dochodzić swych praw w ciągu sześciu miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Uprawnieni do zaopatrzenia z mocy punktu drugiego art. 1, mogą dochodzić swych praw w ciągu sześciu miesięcy od dnia śmierci osób, wymienionych w punkcie pierwszym art. 1, o ile zaś śmierć tych osób nastąpiła przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, mogą to uczynić w terminie, oznaczonym w ustępie pierwszym.

Niezgłoszenie roszczenia do zaopatrzenia w terminach, oznaczonych powyżej, powoduje utratę prawa do zaopatrzenia.

Podania należy składać powiatowym władzom administracji ogólnej.

Art.  5.

Badanie i kwalifikowanie osób, uprawnionych do zaopatrzenia, będzie dokonywane przez komisje, wyznaczone przez Ministra Pracy i Opieki Społecznej.

Minister Pracy i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Skarbu ustali szczegółowo skład wspomnianych komisyj, zasady ich postępowania i postępowania odwoławczego.

Art.  6.

Sądy powiatowe (pokoju) są obowiązane, na żądanie komisyj, przewidzianych w art. 5, przesłuchiwać świadków pod przysięgą dla stwierdzenia, związku przyczynowego między uszkodzeniem zdrowia lub okaleczeniem albo śmiercią a działaniami wojennemi Wojska Polskiego, oznaczonemi w punkcie pierwszym art. 1.

Art.  7.

Wykonanie niniejszego rozporządzenia porucza się Ministrom Pracy i Opieki Społecznej i Skarbu w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami.

Art.  8.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

• Identyfikator: Dz.U.1927.116.981
• Rodzaj: Rozporządzenie z mocą ustawy
• Tytuł: Zaopatrzenie osób cywilnych, poszkodowanych w związku z działaniami Wojska Polskiego w dniach 12-15 maja 1926 roku.
• Data aktu: 17/12/1927
• Data ogłoszenia: 29/12/1927
• Data wejścia w życie: 29/12/1927