Zm.: ustawa z dnia 5 sierpnia 1922 r. o zaopatrzeniu emerytalnem wojskowych i ich rodzin.

USTAWA

z dnia 17 maja 1923 r.

zmieniająca niektóre postanowienia ustawy z dnia 5 sierpnia 1922 r. o zaopatrzeniu emerytalnem wojskowych i ich rodzin (Dz. U. R. P. № 68, poz. 616).

Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam ustawę następującej treści:

Art.  1.

W art. 5 ustawy z dnia 5 sierpnia 1922 r. "o zaopatrzeniu emerytalnem wojskowych i ich rodzin" (Dz. U. R. P. № 68 pos. 616) wstawia się w wierszu przedostatnim po słowach "niniejszej ustawy" wyrazy; "w obu wypadkach".

Art.  2.

Art 6 tejże ustawy skreśla się.

Art.  3.

W art. 7 tejże ustawy dodaje się na końcu następujące ustępy:

"Dziesięcio, względnie pięcioletni okres służby wojskowej, wymagany w art. 3 i 5 oraz w pierwszym ustąpię art. 10, i trzydziesto, względnie dwudziestoletni okres, wymagany w art. 7 punkt d, obejmują faktyczną służbę wojskową według czasu kalendarzowego od dnia jej rozpoczęcia.

Do czasokresów, wymienionych w poprzednim ustąpię, wlicza się czas służby, przewidzianej w punktach b) i ci) art. 12 niniejszej ustawy.

Art.  4.

W art. 8 tejże ustawy skreśla się punkt d).

Art.  5.

W art. 9 tejże ustawy zamiast pierwszego ustępu wstawia się ustęp w następującem brzmieniu;

"Podstawę do wymierzenia uposażenia emerytalnego stanowi płaca podstawowa wraz z dodatkami za wysługę, lat, rodzinnemi, na wyżywienie i kwaterę, przywiązanemi do ostatnio posiadanego stopnia w służbie czynnej".

Drugi ustęp tego artykułu skreśla się.

Art.  6.

Art. 10 tejże ustawy otrzymuje brzmienie następujące:

"Zawodowemu wojskowemu, który po nieprzerwanej conajmniej 10-letniej służbie utraci! bez własnej winy trwale zdolność do zarobkowania conajmniej w 95%, dolicza się przy wymiarze uposażenia emerytalnego w granicach art. 11 niniejszej ustawy 10 lat do czasu służby, podlegającego normalnemu zaliczeniu do wysługi emerytalnej.

Zawodowemu wojskowemu, który wskutek przyczyn, określonych w art. 4 niniejszej ustawy, utracił zdolność do pracy zarobkowej, wymierza się uposażenie emerytalne według norm art. 11 niniejszej ustawy, doliczając ponadto do wysługi emerytalnej w granicach tegoż artykułu zależnie od stopnia trwałej utraty zdolności do zarobkowania, a mianowicie:

przy	utracie	zdolności	od	35%- 54%	-	2	lata
"	"	"	"	55%- 74%	-	4	"
"	"	"	"	75%- 84%	-	6	"
"	"	"	"	85%- 94%	-	8	"
"	"	"	"	95%-100%	-	10	"

Minister Spraw Wojskowych zarządzi conajmniej 3 razy w okresach rocznych w przeciągu trzech lat od dnia przeniesienia w stan spoczynku ponowne zbadanie przez komisję wojskowo-lekarską emeryta, któremu przyznano uposażenie emerytalne 2 doliczeniem lat na mocy niniejszego artykułu. Komisja stwierdzi stopień utraty zdolności do pracy zarobkowej w celu ponownego ustalenia uposażenia emerytalnego.

O ile emeryt, któremu komisja odliczyła w części lub w całości, w myśl powyższego ustępu, dodatkowe lata, nie może być przyjęty z powrotem do służby wojskowej, otrzymuje po upływie trzech lat od dnia przeniesienia w stan spoczynku stałe uposażenie emerytalne z uwzględnieniem utraty zdolności do pracy zarobkowej, ustalonej ostatecznie przez badającą go ostatnio komisję, w wymiarze nieprzekraczającym jednak pierwotnego wymiaru, lub w wymiarze normalnym nie niższym od 40%.

Art.  7.

Art. 15 tejże ustawy otrzymuje brzmienie następujące:

"Przy ogólnej mobilizacji czas czynnej służby wojskowej, odbytej podczas wojny w czasie od dnia mobilizacji do dnia zawarcia zawieszenia broni, poprzedzającego zawarcie pokoju, liczy się przy wymiarze uposażenia emerytalnego wojskowym zawodowym podwójnie.

Przy częściowej mobilizacji oblicza się w ten sposób czas służby, odbytej podczas wojny, tylko pełniącym służbę w formacjach mobilizowanych, w Ministerstwie Spraw Wojskowych i Naczelnem Dowództwie".

Art.  8.

W art. 16 tejże ustawy dodaje się po słowach: "powołany do czynnej służby wojskowej" słowa: "w czasie wojny".

Art.  9.

W art. 20 tejże ustawy w ostatnim ustąpię w wierszu drugim skreśla się słowa: "na dłużej niż jeden rok".

Art.  10.

W art. 29 tejże ustawy w ustępie a) po słowach: "uposażenia emerytalnego" dodaje się wyrazy: "według wymiaru dla małej rodziny", w ustępie b) po słowach: "według zasad ustawy niniejszej" dodaje się wyrazy: "według wymiaru dla małej rodziny".

Art.  11.

W art. 39 tejże ustawy zamiast ustępu 1 wstawia się ustęp o brzmieniu:

"Wdowa w razie ponownego zamążpójścia, o ile nie zastrzeże sobie prawa do przyznania jej pensji na wypadek powtórnego owdowienia, otrzymuje jednorazową odprawę, która wynosi dla wdów w wieku do 45 lat życia dwuletnią, powyżej zaś tego wieku jednoroczną kwotę pensji wdowiej".

Art.  12.

Ustęp 1 art. 49 tejże ustawy otrzymuje brzmienie następujące:

"Zawodowym wojskowym, którzy wstąpili do wojska polskiego najpóźniej pod koniec 1920 r., a przed wstąpieniem do wojska polskiego pełnili w jednem z b. państw zaborczych służbę samorządową, lub oddawali się pracy zawodowej, dolicza się do wysługi emerytalnej czas tej służby lub pracy w ilości, nie przekraczającej lat 20:

a) gdy zawodowy wojskowy stał się trwale niezdolnym do pełnienia służby wojskowej, lub gdy przekroczył 55 lat życia, pod warunkiem przesłużenia w wojsku conajmniej 10 lat, obliczonych według czasu kalendarzowego,

b) gdy zawodowy wojskowy przesłużył w wojsku polskiem conajmniej 15 lat, obliczonych według czasu kalendarzowego, i gdy przekroczył 53 lata życia. Czas służby w wojsku polskiem liczy się od daty faktycznego jej rozpoczęcia, nie wcześniej jednak niż od 1 listopada 1918 r."

W ustępie 2, wierszu 1 skreśla się słowo "ci" po słowach "O ile wojskowi".

Art.  13.

Do art. 56 tejże ustawy dodaje się ustęp drugi w następującem brzmieniu:

"Postanowienia te mają również zastosowanie do wdów i sierot po oficerach, chorążych i podoficerach, którzy zmarli wskutek przyczyn, wymienionych w art. 4, przed terminem możności uzyskania przez nich charakteru i praw wojskowych zawodowych wojsk polskich, w czynnej służbie w polskich formacjach wojskowych uznanych przez Państwo.

Wypłata tego zaopatrzenia następuje od pierwszego dnia miesiąca po wniesieniu podania, nie wcześniej jednak niż od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy".

W art. 56 w wierszu trzecim zamiast słowa: "wojskowych" po słowie: "zmarłych" wstawia się: "oficerach, chorążych i podoficerach".

Art.  14.

W art. 57 tejże ustawy zamiast ustępu pierwszego wstawia się ustępy w brzmieniu następującem:

"Zaopatrzenie emerytalne (uposażenie emerytalne, pensja wdowia i sieroca) oraz odprawy mogą ulec zapowiedzeniu i zajęciu sądowemu tylko z tytułu alimentów jako też zapowiedzeniu i zajęciu sądowemu lub administracyjnemu z tytyłu należności Skarbu Państwa.

Wysokość zapowiedzeń i zająć wynosi dla alimentów ²/₅ a dla należności Skarbu Państwa ¹/₅ zaopatrzenia emerytalnego, względnie odprawy. Pośmiertne nie ulega zapowiedzeniu ani też zajęciu.

Pensja wdowia i sieroca nie ulega zapowiedzeniu ani zajęciu z tytułu należności skarbowych męża względnie ojca, wynikłych ze stosunku służbowego"

Art.  15.

Wykonanie niniejszej ustawy powierza się Ministrowi Spraw Wojskowych w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Art.  16.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie 2 dniem jej ogłoszenia.

Postanowienia tej ustawy, z wyjątkiem art. 13, obowiązują od dnia wejścia w życie ustawy z dnia 5 sierpnia 1922 r., a postanowienia art. 13 z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

• Identyfikator: Dz.U.1923.59.416
• Rodzaj: Ustawa
• Tytuł: Zm.: ustawa z dnia 5 sierpnia 1922 r. o zaopatrzeniu emerytalnem wojskowych i ich rodzin.
• Data aktu: 17/05/1923
• Data ogłoszenia: 15/06/1923
• Data wejścia w życie: 15/06/1923, 01/10/1921