Uposażenie funkcjonarjuszów państwowych i wojska.

USTAWA

z dnia 9 października 1923 r.

o uposażeniu funkcjonarjuszów państwowych i wojska. ^*

Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam ustawę następującej treści:

CZĘŚĆ  I.

POSTANOWIENIA OGÓLNIE.

Art.  1.

Ustawa niniejsza normuje uposażenie funkcjonarjuszów państwowych i wojska. Funkcjonarjuszami państwowymi w rozumieniu niniejszej ustawy są: urzędnicy, państwowi funkcjonariusze niżsi, funkcjonarjusze policji państwowej, etatowi pracownicy państwowi kolei żelaznych, pracownicy poczt, telegrafów i telefonów, oraz nauczyciele wszystkich państwowych szkół publicznych.

Uposażenie sędziów i prokuratorów reguluje osobna ustawa.

Art.  2.

Ustanawia się 16 grup uposażenia, w każdej zaś grupie uposażenia pewną ilość szczebli.

Art.  3.

Wysokość uposażenia oznacza się w punktach, ustalonych w następującej tabeli:

Grupa uposażenia		SZCZEBLE UPOSAŻENIA
		a	b	c	d	e	f	g
I		2.600
II		2.200	2.300	2.409
III		1.800	1.900	2.000	2.100
IV		1.400	1.500	1.600	1.700	1.800
V		1.100	1.200	1.300	1.400	1.500	1.600
VI		800	875	950	1.025	1.100	1.175
VII		600	660	720	780	840	900
VIII		480	520	560	600	640	680
IX		390	420	450	480	510	540
X		330	350	370	390	410	430	450
XI		270	290	310	330	350	370	390
XII		240	255	270	285	300	315	330
XIII		210	225	240	255	270	235	300
XIV		180	195	210	225	240	255	270
XV		150	165	180	195	210	225	240
XVI		130	140	150	160	170	180	190

Kwotą uposażenia miesięcznego otrzymuje się przez pomnożenie jednakowej dla wszystkich grup uposażenia mnożnej (art. 5) przez liczbę punktów odpowiedniej grupy i szczebla.

W okresie przejściowym (sanacji Skarbu) zmienia się tabelę, podaną w Artykule niniejszym, w ten sposób, że do liczby punktów w każdym szczeblu wszystkich grup dodaje się tytułem dodatku regulacyjnego 70 punktów. Dodatek regulacyjny ulegać będzie stopniowej redukcji po 10 punktów w okresach półrocznych (art. 6 ust. 1), począwszy od terminu, który ustali Rada Ministrów na wniosek Ministra Skarbu, w zależności od wyników akcji sanacji Skarbu.

Art.  4.

Na czas trwania wyjątkowych warunków ekonomicznych ustanawia się dla utrzymującego rodzinę dodatek ekonomiczny, wynoszący na każdego członka rodziny, nie więcej jednak niż na 5 członków, po 45 mnożnych miesięcznie.

Jednocześnie ze zmniejszaniem się określonego w art. 3 dodatku regulacyjnego o 10 punktów dodatek ekonomiczny ulegać będzie w tych samych terminach redukcji o 1 mnożną, aż do wysokości 38 mnożnych.

Do rodziny w rozumieniu ustawy niniejszej należy:

a) żona, wyjąwszy wypadki, gdy pobiera uposażenie lub zaopatrzenie z instytucji państwowej, albo gdy jest sądownie separowaną, a na mężu nie ciąży obowiązek alimentacji;

b) mąż zupełnie nie zdolny do zarobkowania;

c) dzieci ślubne i uprawnione, tudzież pasierby - do ukończenia lat 18, jeżeli zaś uczęszczają do szkół publicznych, lub wskutek ułomności fizycznych, umysłowych, albo nieuleczalnej choroby nie mogą na swoje utrzymanie zarabiać - do ukończenia lat 24.

W wypadkach ułomności fizycznej, umysłowej, albo nieuleczalnej choroby, jakoteż w wypadkach, gdy studja przewlekły się ponad wiek 24 lat z powodu: służby wojskowej, odbytej na skutek zarządzenia mobilizacji lub częściowego uzupełnienia wojska do stopy wojennej, albo z powodu pełnienia w tym czasie służby ochotniczej - właściwa władza naczelna może w drodze wyjątku uwzględnić dzieci w wieku ponad 24 lata.

W razie, gdy na mężu ciąży obowiązek alimentowania żony, suma dodatku ekonomicznego na żonę nie może przewyższać sumy alimentacji.

Dzieci i pasierbów, które weszły w związki małżeńskie, albo które same się utrzymują lub posiadają własne zaopatrzenie - nie uwzględnia się przy wymiarze dodatku ekonomicznego.

Ponadto Rada Ministrów władna jest przyznać funkcjonariuszom i wojskowym, pełniącym służbę w stolicy i na kresach, procentowo obliczony dodatek do uposażenia.

Art.  5.

Jako pierwszą mnożną ustala się na dzień 1 października 1923 r. kwotę 11.600 mkp. Kwota ta odpowiada kosztom utrzymania w pierwszej połowie września 1923 r. W przyszłości wysokość mnożnej w markach pol., ewentualnie w złotych poi., określi każdocześnie na wniosek Ministra Spraw Wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Skarbu Rada Ministrów najpóźniej 20 dnia każdego miesiąca kalendarzowego na następny miesiąc, biorąc pod uwagę zmianę wysokości kosztów utrzymania w okresie od dnia 15 ubiegłego miesiąca do dnia 15 bieżącego miesiąca oraz zmianę dodatku regulacyjnego. W razie wzrostu kosztów utrzymania w drugiej połowie miesiąca, przekraczającego 15%, zarządzi Rada Ministrów na wniosek Ministra Spraw Wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Skarbu, by wypłacono dnia 16 tytułem dopłaty na pobory tego miesiąca kwotę, o którą należałoby zwiększyć uposażenie, biorąc pod uwagę wzrost kosztów utrzymania w drugiej połowie ubiegłego miesiąca.

Rada Ministrów władna jest określać wysokość mnożnej w walutach obcych w celu oznaczania wysokości uposażenia polskich funkcjonarjuszów państwowych i osób wojskowych, pełniących służbę na terytorjum woln. m. Gdańska i zagranicą.

Art.  6.

W obrębie danej grupy uposażenia przejście na szczebel wyższy odbywa się automatycznie co 3 lata w stałych terminach półrocznych: 1 stycznia i 1 lipca każdego roku.

Termin posunięcia z jednego szczebla uposażenia do następnego ustala się w ten sposób, że czasu od dnia mianowania (awansu) do najbliższego terminu posunięć nie uwzględnia się.

Do czasokresu posunięć nie zalicza się:

a) czasu pełnienia obowiązkowej służby wojskowej w szeregach (art. 13 ustęp 1);

b) czasu urlopu bezpłatnego, z wyjątkiem urlopu na czas piastowania mandatu poselskiego lub senatorskiego oraz. z wyjątkiem urlopu, udzielonego nauczycielowi przez Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w celu pełnienia obowiązków nauczycielskich w instytucjach oświatowych w kraju lub zagranicą;

c) czasu zawieszenia w służbie lub osadzenia w areszcie śledczym, o ile nie zapadł wyrok lub orzeczenie uwalniające, względnie o ile nie nałożono jedynie kary porządkowej;

d) u funkcjonarjuszów - okresu nałożej w drodze dyscyplinarnej kary odliczenia lat służby oraz okresu, spędzonego w sranie nieczynnym z powodu czasowej niezdolności do służby, z wyjątkiem wypadku, gdy niezdolność powstała z przyczyn służbowych;

e) u wojskowych czasu trwania kary pozbawienienia wolności na podstawie prawomocnego wyroku sądowego;

f) u wojskowych-czasu pozostawania w stanie nieczynnym z powodu czasowej niezdolności do służby, z wyjątkiem wypadku, gdy niezdolność ta powstała z przyczyn, związanych ze służbą wojskową.

Przy ustalaniu terminu najbliższego posunięcia po ustaniu powodu, wstrzymującego posunięcie do wyższego szczebla, pierwotny termin posunięcia przesuwa się w ten sposób, że niepełne półrocze, większe od 3 miesięcy, liczy się za pełne, okresu zaś, nie przekraczającego 3 miesięcy, nie bierze się w rachubę.

Art.  7. ¹

Przy pierwszem mianowaniu funkcjonarjusz lub wojskowy zarodowy otrzymuje uposażenie pierwszego szczebla danej grupy, jeżeli ustawa niniejsza inaczej nie stanowi.

Przepis powyższy nie ma zastosowania do funkcjonarjuszów, mianowanych z pośród pracowników dziennie płatnych, którzy przy mianowaniu nie mogą otrzymać mniejszej kwoty uposażania od kwoty zasadniczego uposażenia, otrzymanego w ostatnim miesiącu przed mianowaniem.

Przy dalszych mianowaniach (awansach) funkcjonarjusz lub wojskowy zawodowy otrzymuje w wyższej grupie uposażenie tego szczebla, który pod wzglądem ilości punktów jest bezpośrednio wyższy od szczebla, zajmowanego poprzednio w grupie niższej. Jeżeliby jednak następny szczebel w dawnej grupie był równy lub wyższy pod względem liczby punktów, aniżeli szczebel, osiągnięty przez funkcjonarjusza w grupie wyższej, to czas, spędzony w ostatnio zajmowanym szczeblu grupy niższej, wlicza się do posunięcia następnego w grupie wyższej.

Art.  8. ²

Funkcjonariuszom i wojskowym zawodowym, otrzymującym mieszkanie w naturze od Skarbu Państwa, z wyjątkiem wypadku, określonego w art. 73 niniejszej ustawy, potrąca się wartość tego mieszkania z uposażenia. Rady Ministrów ustali normy należytości za mieszkanie w naturze oraz określi wypadki, w których może być przyznane całkowite lub częściowe zwolnienie od opłaty tej należytości.

Funkcjonarjusze państwowi i wojskowi zawodowi, zajmujący mieszkania służbowe, winni na żądanie przełożonej władzy z chwilą rozwiązania stosunku służbowego, przeniesienia w stan spoczynku, lub zmiany stanowiska służbowego, z powodu którego przydział mieszkania nastąpił, opróżnić odnośne mieszkanie.

Za mieszkania służbowe uważać należy mieszkania przydzielone przez władze przełożone funkcjonarjuszom państwowym i wojskowym zawodowym:

a) dla wykonywania czynności służbowych, związanych z danym gmachem;

b) ze względu na szczególny charakter czynności służbowych, wymagających zajmowania mieszkania w ściśle określonym gmachu.

Natychmiastowe całkowite opróżnienie mieszkania służbowego ma miejsce w razie dobrowolnego wystąpienia funkcjonariusza państwowego, względnie wojskowego ze służby państwowej, zaś w innych wypadkach winien zajmujący mieszkanie służbowe opróżnić na żądanie przełożonej władzy mieszkanie częściowo do dni 28 od dnia doręczenia mu odnośnego wezwania przełożonej władzy, zaś w terminie do trzech miesięcy od dnia doręczenia tego wezwania winien zajmujący mieszkanie opróżnić je całkowicie. W razie niewykonania dobrowolnie żądania właściwej przełożonej władzy w oznaczonym terminie, władna będzie właściwa przełożona władza zarządzić eksmisję z przydzielonego mieszkania służbowego w drodze administracyjnej za pośrednictwem organów bezpieczeństwa publicznego, względnie w odniesieniu do wojskowych zawodowych za pośrednictwem właściwych organów wojskowych.

Art.  9.

Funkcjonarjusz lub wojskowy zawodowy otrzymuje ze Skarbu Państwa tylko jedno uposażenie, jako wynagrodzenie za ogół czynności, połączonych z jego stanowiskiem. Może jednak za spełnianie czynności, nie związanych ściśle z danym urzędem, otrzymywać dodatkowe wynagrodzenie, którego wysokość ustala właściwa władza centralna w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Art.  10. ³

Oprócz uposażenia, określonego w art. 3 i 4 niniejszej ustawy, funkcjonarjusz i wojskowy zawodowy mają prawo do:

a) należności za delegacje, podróże służbowe i przeniesienia;

b) pomocy lekarskiej dla niego i jego rodziny (art. 4);

c) umundurowania zgodnie z przepisami Części II niniejszej ustawy.

Należność pod a), tudzież unormowanie pomocy pod b), określi Rozporządzenie Rady Ministrów.

Rada Ministrów władna jest również przyznać funkcjonarjuszom państwowym i wojskowym zawodowym specjalny dodatek na mieszkanie.

Ponadto może Rada Ministrów poza należnościami ubocznemi, określonemi w niniejszej ustawie, przyznawać funkcjonarjuszom i wojskowym zawodowym specjalne dodatki, uzasadnione szczególnemi właściwościami służby, oraz ulgi w przejazdach państwowemi środkami komunikacyjnemi.

Wypadki, w których uprawnienia, określone w niniejszym artykule, mogą być stosowane do wojskowych niezawodowych, ustali rozporządzenie Rady Ministrów.

Art.  11.

Prawo do otrzymania uposażenia powstaje:

a) dla wstępujących do służby pańswowej, czy to po raz pierwszy, czy ponownie, jeżeli istotne objęcie służby nastąpiło najpóźniej, 15 dnia miesiąca kalendarzowego-z pierwszym dniem miesiąca, jeżeli zaś to nastąpiło po 15 dniu miesiąca kalendarzowego z dniem 16 tego miesiąca;

b) dla szeregowych, mianowanych podporucznikami w służbie czynnej-od pierwszego dnia tego miesiąca, w którym mianowanie nastąpiło, przy jednoczesnem potrąceniu żołdu oraz wartości otrzymanego w naturze pożywienia;

c) w pozostałych wypadkach-z dniem pierwszym najbliższego kalendarzowego miesiąca po dniu mianowania (awansu), względnie po powstaniu warunków, uzasadniających zmianę uposażenia, jeżeli dzień mianowania (awansu), względnie zmiany warunków, nie zbiega się z terminem płatności uposażenia. W razie takiej zmiany miejsca służbowego, która pociąga za sobą zmianę wysokości uposażenia, przysługuje funkcjonariuszowi lub wojskowemu zawodowemu prawo do uposażenia, odpowiadającego nowemu miejscu-służbowemu, od pierwszego dnia kalendarzowego miesiąca, następującego po uwolnieniu go od poprzednich obowiązków służbowych.

W razie śmierci funkcjonarjusza lub wojskowego zawodowego wstrzymuje się wypłatą uposażenia-z ostatnim dniem kalendarzowego miesiąca, w którym śmierć nastąpiła, a w razie rozwiązania stosunku służbowego w inny sposób z ostatnim dniem tego kalendarzowego miesiąca, w którym stosunek ten istotnie ustał.

Przepis ostatniego ustępu nie stosuje się do funkcjonarjuszów, którzy samowolnie opuścili służbę. Funkcjonarjusze ci obowiązani są, zwrócić część uposażenia za czas nieprzesłużony.

Art.  12.

Uposażenie wypłaca się funkcjonarjuszom i wojskowym zawodowym miesięcznie zgóry w pierwszym dniu każdego miesiąca.

O ile termin płatności uposażenia przypada na niedzielę lub dzień wolny od zajęć służbowych, wypłata uposażenia następuje w dniu poprzednim.

Art.  13.

Na czas pełnienia obowiązkowej służby wojskowej w szeregach traci funkcjonarjusz od najbliższego terminu płatności prawo do uposażenia z tytułu służby cywilnej, otrzymuje natomiast uposażenie, określone dla szeregowych, pełniących obowiązkową służbę wojskową (Dział G. rozdział 2).

Na czas odbywania perjodycznych ćwiczeń wojskowych zatrzymuje funkcjonarjusz pełne uposażenie z tytułu służby cywilnej, a nadto otrzymuje należności, określone dla wojskowych, powołanych do ćwiczeń (Dział G.. rozdział 3).

Funkcjonarjusz, powołany do służby wojskowej na skutek mobilizacji lub, częściowego uzupełnienia wojska do stopy wojennej, otrzymuje uposażenie, określone dla powołanych do służby wojskowej podczas mobilizacji (Dział G. rozdział 4), a nadto jeżeli jego uposażenie z tytułu służby cywilnej jest wyższe od pełnego uposażenia wojskowego, otrzymuje od swej władzy cywilnej różnice, do wysokości uposażenia w służbie cywilnej, z uwzględnieniem każdorazowych zmian, zachodzących w uposażeniu w służbie cywilnej i wojskowej.

Art.  14.

W razie dostania się do niewoli lub zaginienia na terenie działań wojennych u funkcjonarjuszów, oficerów i szeregowych zawodowych, kawalerów lub wdowców bezdzietnych, oraz szeregowych niezawodowych-prawo do uposażenia ulega w całości zawieszeniu, u funkcjonarjuszów zaś lub oficerów i szeregowych zawodowych, mających rodzinę" przez czas ich pobytu w niewoli (zaginienia) rodzina otrzymuje 50% ich uposażenia, pozostałe 50% ulega. zawieszeniu.

Żona separowana, która pobiera alimenta, otrzymuje uposażenie w wysokości alimentów, nie wyższe jednak, niż 50% uposażenia.

Jeżeli okoliczności, towarzyszące dostaniu się do niewoli, wskazują na to, że czyn ten spełniono z rozmysłem, zawiesza się również prawo do uposażenia, pobieranego przez rodziną.

Po powrocie funkcjonarjusza lub wojskowego i po stwierdzeniu, że dostał się on do niewoli, względnie zaginął, bez własnej winy, otrzymuje on za cały czas niewoli (zaginienia) uposażenie, które uległo zawieszeniu, z potrąceniem zaliczek, pobranych w niewoli (przez czas zaginienia).

Gdy funkcjonarjusz lub wojskowy, który zaginął na terenie działań wojennych, nie odnajdzie się najpóźniej w ciągu roku od chwili ratyfikacji pokoju, rodzina zaginionego traci prawo do uposażenia, otrzymuje natomiast tymczasowe zaopatrzenie w myśl obowiązujących ustaw.

Art.  15. ⁴

Funkcjonariuszom państwowym tudzież oficerom i zawodowym szeregowym może być udzielona w wypadkach, zasługujących na uwzględnienie, bezprocentowi zaliczka na uposażenie. Warunki przyznawania zaliczek tudzież ich wysokość określi Prezes Rady Ministrów w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Art.  16.

W razie śmierci funkcjonarjusza (uszki) lub wojskowego zawodowego w służbie czynnej należy się wdowie (wdowcowi), która (y), pozostawał (a) z nim (z nią) w spólności małżeńskiej, pośmiertne w wysokości trzymiesięcznego uposażenia, pobieranego ostatnio przez zmarłego. W braku wdowy (wdowca), uprawnionej (ego) do pośmiertnego, należy się pośmiertne w tej samej wysokości dzieciom ślubnym, uprawnionym i pasierbom zmarłego, jeżeli zmarły (a) otrzymał (a) na nie dodatek ekonomiczny.

Art.  17.

W braku członków rodziny, wymienionych w art. 16, należy zwrócić udowodnione koszty leczenia i pogrzebu do wysokości pośmiertnego innym krewnym i osobom postronnym, jeżeli zmarły nie pozostawił majątku ruchomego lub nieruchomego, wystarczającego na pokrycie tych kosztów.

CZĘŚĆ  II.

POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE.

Dział  A.

Urzędnicy i państwowi funkcjonariusze niżsi.

Rozdział  1.

Urzędnicy.

Art.  18.

W państwowej służbie cywilnej urzędnicy otrzymują uposażenie tej grupy, która odpowiada liczbowo posiadanemu przez nich stopniowi służbowemu.

Rozdział  2.

Państwowi funkcjonarjusze niżsi.

Art.  19. ⁵

Państwowi funkcjonarjusze niżsi zaliczeni będą da jednej z 7 grup uposażenia od XVI do X włącznie w drodze, przewidzianej w art. 92 ustawy o państwowej służbie cywilnej z dn. 17 lutego 1922 r. (Dz. U. R. P. № 21 poz. 164). Funkcjonarjusze niżsi otrzymują umundurowanie za opłatą 25% jego wartości. Rozporządzenie Rady Ministrów określi, w których działach służby państwowej prawidło to ma mieć zastosowanie.

Rozporządzenie Rady Ministrów przeprowadzi w terminie półrocznym od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy rewizje, dotychczasowego zaszeregowania urzędników i państwowych funkcjonarjuszów niższych i przesunie nieodpowiednio zaszeregowanych, do grup odpowiednich. Ostateczne zaszeregowanie tych urzędników i funkcjonarjuszów niższych, tudzież wszystkich innych funkcjonarjuszów i wojskowych, podlegających niniejszej ustawie, nastąpi w drodze ustawy najpóźniej przed nadejściem terminu, powołanego w ustępie 3 artykule 3.

Dział  B.

Funkcjonarjusze policji państwowej.

Art.  20.

Pod względem uposażenia zaliczeni zostają funkcjonarjusze policji państwowej służby zewnętrznej do następujących grup uposażenia:

a)	wyżsi:	Komendant Główny	do	grupy	IV
		Nadinspektor	"	"	V	szczebel b.
		Inspektor	"	"	V
		Podinspektor	"	"	VI
		Nadkomisarz	"	"	VII	szczebel c.
		Komisarz	"	"	VII
		Podkomisarz	"	"	VIII
		Aspirant	"	"	IX
b)	niżsi:	Starszy przodownik	do	grupy	X
		Przodownik	"	"	XI
		Starszy posterunkowy	"	"	XII
		Posterunkowy	"	"	XIII

Art.  21.

Wszyscy wyżsi funkcjonarjusze policji państwowej służby zewnętrznej otrzymują jednorazowa, kwotą na umundurowanie przy nominacji w wysokości 1000 mnożnych, oraz po 2 latach corocznie dodatek na uzupełnienie umundurowania w wysokości 500 mnożnych.

Wszyscy funkcjonariusze niżsi służby śledczej otrzymuje dodatek śledczy w wysokości 60 mnożnych miesięcznie,

Niżsi funkcjonariusze służby zewnętrznej umundurowanej otrzymują całkowite umundurowanie na koszt Skarbu.

Dział  B¹. ⁶

Funkcjonariusze więziennictwa

Art.  21a.

Funkcjonariusze więziennictwa, obowiązani do noszenia munduru według obowiązujących przepisów prawnych, otrzymują umundurowanie na koszt Skarbu Państwa.

Dział  C.

Straż celna.

Art.  22.

Postanowienia o uposażeniu policji państwowej mają analogiczne zastosowania do uposażenia funkcjonarjuszów straży celnej ziem, że zaliczenia do odpowiednich grup uposażenia dokona rozporządzenie Rady Ministrów na wniosek Ministra Skarbu.

Dział  D.

Pracownicy kolei państwowych.

Art.  23.

Rada Ministrów na wniosek Ministra Kolei Żelaznych zaliczy poszczególne stanowiska służbowe na kolejach państwowych do odpowiednich grup uposażenia.

Pracownicy kolejowi, którzy wedle uznania Ministra Kolei Żelaznych, ze względu na charakter służby, obowiązani są używać w służbie pełnego munduru- otrzymują go za zwrotem 25% każdoczesnych kosztów umundurowania.

Dział  E.

Pracownicy poczt, telegrafów i telefonów.

Art.  24.

Rada Ministrów na wniosek Ministra Poczt i Telegrafów zaliczy poszczególne stanowisku służbowe w służbie wykonawczej pocztowej, telegraficznej i telefonicznej do odpowiednich grup uposażenia.

Postanowienia drugiego ustępu art. 23 mają analogiczne zastosowanie do funkcjonarjuszów poczt, telegrafów i telefonów.

Dział  F.

Nauczyciele.

Rozdział  1.

Profesorowie i pomocnicze siły naukowe w szkołach akademickich.

Art.  25.

Profesorowie zwyczajni szkół akademickich otrzymują uposażenie grupy IV, profesorowie nadzwyczajni otrzymują uposażenie grupy V. Profesorom zwyczajnym i nadzwyczajnym po upływie 3 lat, spędzonych w ostatnim szczeblu odnośnej grupy, dodaje się po 100 punktów.

Art.  26.

W wyjątkowych wypadkach może Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia publicznego w porozumieniu z Ministrem Skarbu przyznać specjalistom, powołanym na stanowiska profesorskie, dodatek osobisty do uposażenia, określonego niniejszą ustawą.

Art.  27. ⁷

Rektorzy, prorektorzy, dziekani i kierownicy oddziałów i studjów akademickich otrzymują za swe czynności dodatkowe wynagrodzenie, którego wysokość określa rozporządzenie Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, wydane w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Art.  28.

Adjunkci, kustosze,- prosektorzy, konstruktorzy i obserwatorowie otrzymują uposażenie VII grupy, asystenci starsi - uposażenia, szczebla b grupy VIII.

Wynagrodzenie za czynności asystentów młodszych (demonstratorów, elewów), którzy posiadają absolutorium akademickie, względnie ukończyli przepisany okres studjów - równa się. uposażeniu szczebla b grupy IX. Normy wynagrodzenia innych asystentów młodszych (demonstratorów, elewów), powyższym postanowieniem nieobjętych, określi Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

formy wynagrodzenia zastępców profesorów, powołanych do wykładów na nieobsadzonej katedrze, określi rozporządzeniu Rady Ministrów.

Art.  29.

Wynagrodzenie za 1 godzinę, na tydzień wykładu, zleconego przez Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, wynosi 120 mnożnych miesięcznie.

Wynagrodzenie za wykłady zlecone powtarzane, oraz za prowadzenie ćwiczeń i seminarjów zleconych, nie wytaczając powtarzanych, wynosi 80 mnożnych miesięcznie za 1 godzinę tygodniowo.

Wynagrodzenie za lekcja lektorów za 1 godziną na tydzień wynosi 80 mnożnych miesięcznie.

Art.  30.

Rada Ministrów będzie władna stosować poszczególne postanowienia niniejszego rozdziału do funkcjonarjuszów Akademji Sztuk Pięknych w Krakowie, Państwowego Instytutu Pedagogicznego w Warszawie, Państwowego Instytutu Dentystycznego w Warszawie. Postanowienia art. 105 ust. 1, 2 i 3 mają w wypadkach, objętych niniejszym artykułem, analogiczne zastosowanie.

Rozdział  2.

Nauczyciele i dyrektorzy państwowych szkół średnich ogólnokształcących, seminarjów nauczycielskich, preparand, seminarjów ochroniarskich, wyższych kursów nauczycielskiej i Państwowego Instytutu Nauczycielskiego.

Art.  31.

Nauczyciele posiadający kwalifikacje, przepisane ustawą z dnia 26 września 1922 r. (Dz. U. R. P. № 90 po;-:. 828) z wyjątkiem nauczycieli rysunku, pracy ręcznej, śpiewu, muzyki i gimnastyki, nie mających matury gimnazjalnej lub seminarjalnej i ukończonych conajmniej dwuletnich specjalnych kursów zawodowych, otrzymują przy mianowaniu uposażenie grupy VIII, po przesłużeniu 6 lat grupy VII, po dalszych 9 lasach-grupy VI, wreszcie po następnych 12 latach-grupy V.

Art.  32.

Nauczyciele szkół ćwiczeń i preparand, nie posiadający kwalifikacji, o których mowa w art. 31, nauczyciele rysunku, pracy ręcznej, śpiewu, muzyki i gimnastyki, nie mający matury gimnazjalnej lub seminarjalnej i ukończonych conajmniej dwuletnich specjalnych kursów zawodowych, oraz nauczyciela, mający ukończony Państwowy instytut Nauczycielski, jeżeli nie nabyli praw, wynikających z art. 31, otrzymują przy mianowaniu uposażenie szczebla b. grupy IX, po sześciu latach - uposażenie grupy VIII, po dalszych dziewięciu latach - grupy VII, wreszcie po następnych dziewięciu-grupy VI.

Art.  33.

Nauczyciel, nie posiadający przepisanych kwalifikacji, otrzymuje uposażenie szczebla b. grupy IX i posuwa się tylko w obrąbie tej grupy stosownie do przepisów art. 6.

Art.  34. ⁸

Określone w art. 31, 32 i 33 uposażenie odnosi się do maksymalnej ilości godzin nauczania tygodniowo, która wynosi:

a) 27 godziny nauczania tygodniowo w I kategorji przedmiotów, obejmującej: kaligrafię, rysunek, pracę ręczną, muzykę, śpiew i gimnastykę; do tej liczby godzin obowiązany jest także nauczyciel szkoły ćwiczeń i preparand;

b) 23 godzin nauczania tygodniowo w II kategorji przedmiotów, obejmującej: religję, historję, geografję, higjenę i propedeutykę filozofii;

c) 21 godzin nauczania tygodniowo w III kategorji przedmiotów, obejmującej: języki, matematykę., fizykę, chemję, przyrodę i pedagogię.

Oznaczona w ustępie pierwszym maksymalna ilość godzin nauczania tygodniowo wynosi w każdej kategorji przedmiotów:

a) o jedną godzinę mniej dla nauczycieli, mających więcej niż 15, a mniej niż 20 policzalnych lat pracy nauczycielskiej;

b) o dwie godziny mniej dla nauczycieli, mających więcej niż 20, a mniej niż 25 policzalnych lat pracy nauczycielskiej;

c) o trzy godziny mniej dla nauczycieli, mających ponad 23 lat policzalnych pracy nauczycielskiej.

Zniżka powyższa obowiązuje każdorazowo na początku najbliższego roku szkolnego

Art.  35. ⁹

(uchylony).

Art.  36. ¹⁰

W razie potrzeby nauczyciel jest obowiązany udzielać lekcji oraz spełniać czynności administracyjne lub opiekuńcze, wymienione w art. 35, jako równoważne pewnej ilości lekcji w wymiarze łącznym wyższym, niż w art. 34, nie przekraczającym jednak 125% ilości godzin, przewidzianej w art. 34 dla każdej kategorji przedmiotów. W takich wypadkach za wykraczającą ponad normę art. 34 ilość tygodniową lekcji przysługuje nauczycielowi dodatkowe wynagrodzenie, które wynosi rocznie za godzinę tygodniowo 225 mnożnych dla kategorji i przedmiotów, 225 mnożnych - dla kategorji II i 225 mnożnych - dla kategorji III.

Zastępstwa, trwające dłużej niż dwa tygodnie, są płatne według tych samych norm, co godziny nadliczbowe.

Art.  37. ¹¹

Dyrektor szkoły średniej i seminarjum nauczycielskiego i ochroniarskiego otrzymuje uposażenie, określone w art. 31, przysługujące mu jako nauczycielowi z tytułu jego służby, zarówno w charakterze nauczyciela, jak i dyrektora. Do liczby punktów, należnych mu z powyższego tytułu, dolicza się 225 punktów miesięcznie.

Jeżeli wymiar nauczycielskich lub równorzędnych zająć dyrektora szkoły średniej, seminarjum nauczycielskiego oraz kierownika wyższego kursu nauczycielskiego przekracza 6 godzin, a dyrektora seminarjum dla ochroniarek 12 godzin - otrzymuje dyrektor (kierownik) za te zajęcia osobne wynagrodzenie.

Kierownik preparandy za administrację i kierownictwo otrzymuje wynagrodzenie" jak kierownik 3 i 4-klasowej szkoły powszechnej (art. 47).

Dyrektor lub kierownik szkoły, przy której jest internat, otrzymuje wynagrodzenie dodatkowe w wysokości 30 mnożnych miesięcznie.

Art.  38.

Nauczyciel, powołany do pracy instruktorskiej (udzielania instrukcji pedagogicznych nauczycielom), otrzymuje na czas spełniania tej pracy zniżkę obowiązującej liczby godzin nauczania do godzin 6 oraz dodatek do uposażenia, przysługującego mu jako nauczycielowi, w wysokości 225 mnożnych miesięcznie.

Art.  39.

Nauczyciel wyższych kursów nauczycielskich otrzymuje uposażenie, jak nauczyciel przedmiotów zawodowych kategorji IV w państwowych szkołach zawodowych (art. 50 ust. 3).

Przedmioty nauczania na wyższych kursach nauczycielskich uważa się za przedmioty IV kategorji i jako do takich stosuje się do nich postanowienia punktu d) art. 51 i art. 53.

Kierownik wyższych kursów nauczycielskich otrzymuje uposażenie, jak dyrektor seminarium dla nauczycieli szkół zawodowych (art. 54).

Pobory dyrektora i nauczycieli Państwowego Instytutu Nauczycielskiego i innych zakładów naukowych, nie objętych niniejszą ustawą, ustala Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Rozdział  3.

Nauczyciele publicznych szkół powszechnych, inspektorzy szkolni i zastępcy inspektorów szkolnych-

Art.  40.

Nauczyciel, posiadający przepisane kwalifikacje, otrzymuje przy mianowaniu uposażenie grupy X szczebla b, po 6 latach pracy - grupy IX, po dalszych 9 latach-grupy VIII, a po następnych 9 latach-grupy VII.

Art.  41.

Nauczyciel, nie posiadający przepisanych kwalifikacji, otrzymuje uposażenie grupy XI i posuwa się tylko w obrębie tej. grupy, a to stosownie do przepisów art. 6.

Art.  42.

Nauczycielom nie wykwalifikowanym, posiadającym conajmniej trzechletnią praktykę nauczycielską, Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego może przyznać wynagrodzenie nauczycieli, posiadających przepisane kwalifikacje.

Art.  43.

Nauczyciel, który obok przepisanych dla nauczycieli szkół powszechnych kwalifikacji zawodowych posiada studja wyższe, zakończone przepisanemi egzaminami, otrzymuje uposażenie, określone w artykule 31.

Nauczyciel, mający ukończony Państwowy Instytut Nauczycielski, otrzymuje uposażenie, określone w art. 32.

Art.  44. ¹²

Kierownicy szkół, kierownicy i samoistni nauczyciele szkół jedno-klasowych otrzymują od gminy możliwie 2 morgi ornego gruntu w jednej połaci, o ile możności przy budynku szkolnym, jednak nie dalej niż w odległości półtora kilometra od szkoły.

Art.  45.

Nauczyciel, posiadający obok normalnych przepisanych kwalifikacji specjalny egzamin zawodowy, określony przez Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, otrzymuje osobny dodatek w wysokości 30 mnożnych miesięcznie.

Art.  46. ¹³

Nauczycie! publicznych szkół powszechnych obowiązany jest za stałe uposażenie udzielać nauki w wymiarze 30 godzin tygodniowo.

Za każdą udzielaną z polecenia władzy przełożonej godzinę nauki ponad powyższą normę nauczyciel pobiera 150 mnożnych za godzinę tygodniowo w stosunku rocznym, jeżeli nauka ponad normę trwa przynajmniej jeden miesiąc.

Art.  47. ¹⁴

Do liczby punktów, należnych z tytułu służby nauczycielskiej i kierowniczej, dolicza się. kierownikowi szkoły:

	2	klasowej	10	punktów	miesięcznie
3 i	4	"	30	"	"
5 i	6	"	40	"	"
	7	"	60	"	"

Za administrację szkoły otrzymują dodatek: nauczyciel szkoły jednoklasowej i kierownik szkoły dwuklasowej po 5 mnożnych miesięcznie; kierownicy szkół 3 i 4 klasowych po 15 mnożnych; 5 i 6 klasowych po 20 mnożnych; kierownik szkoły 7 klasowej-30 mnożnych miesięcznie.

Za każdy oddział równoległy kierownik szkoły otrzymuje 5 mnożnych miesięcznie.

Art.  48. ¹⁵

(uchylony).

Art.  49. ¹⁶

(uchylony).

Rozdział  4.

Nauczyciele, dyrektorzy i instruktorzy państwowych szkół zawodowych oraz seminarjów dla nauczycieli szkół zawodowych.

Art.  50.

Nauczyciel przedmiotów ogólnokształcących i pomocniczych kategorji I, II i III (art. 51), posiadający kwalifikacje, przepisane dla nauczycieli szkół średnich ogólnokształcących, otrzymuje uposażenie takie, jak ci nauczyciele (art. 31, 32 i 33).

Nauczyciel przedmiotów ogólnokształcących i pomocniczych, nie posiadający t kwalifikacji, przepisanych dla nauczycieli szkół średnich ogólnokształcących, otrzymuje uposażenie takie, jak nauczyciel publicznych szkół powszechnych (art. 40, 41 i 42) z dodatkiem 25 mnożnych miesięcznie.

Nauczyciel przedmiotów zawodowych kategorji IV (art. 51), posiadający świadectwo ukończenia akademickiej szkoły zawodowej, oraz conajmniej dwuletnią praktykę; zawodową, otrzymuje uposażenie takie, jak nauczyciel szkół średnich ogólnokształcących (art. 31) z dodatkiem od 100 do 200 mnożnych miesiącznic, zależnie od decyzji Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.

Nauczyciel przedmiotów zawodowych kategorji IV (art. 51) t posiadający świadectwo ukończenia specjalnej szkoły zawodowej o poziomie więcej niż średnim, uznanej przez Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego za wystarczającą, oraz conajmniej trzyletnią praktykę zawodową, otrzymuje Uposażenie takie, jak nauczyciel szkół średnich ogólnokształcących (art. 31), z dodatkiem od 60 do 150 mnożnych miesięcznie, zależnie od decyzji Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.

Nauczyciel przedmiotów zawodowych, posiadający kwalifikacje, określone w ustępach 3 i 4, bez praktyki zawodowej, względnie posiadający świadectwo ukończenia średniej szkoły zawodowej oraz praktykę zawodową, uznaną przez Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego za wystarczającą, otrzymuje uposażenie takie, jak nauczyciel szkół średnich ogólnokształcących (art. 31).

Nauczyciel przedmiotów zawodowych, nie posiadający kwalifikacji, określonych w ustępie 5, uważany jest za instruktora {art. 55).

Art.  51. ¹⁷

Unormowane w art. 50 uposażenie odnosi się do maksymalnej ilości godzin nauczania tygodniowo, która wynosi:

a) 27 godziny nauczania tygodniowa w I kategorji przedmiotów, obejmującej: kaligrafję, pisanie na maszynie, rysunek odręczny elementarny, rzeźbę elementarnej, pracę ręczną, udzielaną przez nauczycieli, muzykę., śpiew i gimnastykę;

b) 23 godzin nauczania tygodniowo w II-kategorji przedmiotów, obejmującej: religję, historję, geografję ogólną i higjenę ogólną;

c) 21 godzin nauczania tygodniowo w III kategerji przedmiotów, obejmującej: naukę ogólną języków, prawoznawstwo ogólne, pedagogję, matematykę, z wyjątkiem matematyki Wyższej, -geometrią wykreślną, fizykę, chemję ogólną, przyrodę ogólną, ćwiczenia w pracowniach: fizycznej, chemicznej ogólnej i przyrodniczej ogólnej, stenografię, rysunek zawodowy w szkołach rzemieślniczo-przemysłowych, rysunek techniczny elementarny w szkołach technicznych, rysunek zawodowy artystyczny i rzeźbę zawodową, oraz wszystkie przedmioty w szkołach dokształcających;

d) 18 godzin nauczania tygodniowo w IV kategorji przedmiotów, obejmującej: naukę języków w zastosowaniu do' zawodów, matematykę wyższą, przedmioty zawodowa specjalne i ćwiczenia z tych przedmiotów, oraz te przedmioty i ćwiczenia z zakresu projektowania w Szkołach przemysłu artystycznego, które Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego do tej kategorii przedmiotów zaliczy.

Oznaczona w ustępie pierwszym maksymalna ilość godzin nauczania tygodniowo wynosi w każdej kategorji przedmiotów:

a) o jedną godzinę mniej dla nauczycieli, mających więcej niż 15, a mniej niż 20 policzalnych lat pracy nauczycielskiej;

b) o dwie godziny mniej dla nauczycieli, mających więcej niż 20, a mniej niż 25 policzalnych lat pracy nauczycielskiej;

c) o trzy godziny mniej dla nauczycieli, mających ponad 23 lat policzalnych pracy nauczycielskiej.

Zniżka powyższa obowiązuje każdorazowo na początku najbliższego roku szkolnego

Art.  52. ¹⁸

(uchylony).

Art.  53. ¹⁹

Odnośnie do wynagrodzenia za godziny nadliczbowe obowiązują postanowienia art. 36 z tem uzupełnieniem, iż wynagrodzenie roczne za 1 godzinę tygodniowo lekcji kategorji IV wynosi 300 mnożnych.

Art.  54. ²⁰

Dyrektor państwowej szkoły zawodowej, względnie seminarjum zawodowego, otrzymuje uposażenie, określone w art. 50, przysługujące mu jako nauczycielowi: tytułu jego służby zarówno w charakterze nauczyciele:, jak dyrektora. Do liczby punktów, należnych z powyższego tytułu, dodaje się; dyrektorowi 225 punktów miesięcznie.

Dyrektor obowiązany jest za. wynagrodzenie etatowe do pełnienia czynności dyrektora i udzielania najwyżej trzech lekcji tygodniowo, zależnie od decyzji Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Za lekcje i ćwiczenia ponad tą normę otrzymuje dyrektor wynagrodzenie według art. 53.

Dyrektor państwowej szkoły zawodowej, przy której jest internat, otrzymuje wynagrodzenie dodatkowe w wysokości 30 mnożnych miesięcznie.

Instruktor, pełniący obowiązki kierownika niższej szkoły zawodowej, Otrzymuje dodatek w wysokości 60 mnożnych miesięcznie.

Kierownik szkoły dokształcającej, pełniący te obowiązki ubocznie, otrzymuje za kierownictwo 1 do 4 klas (oddziałów) wynagrodzenie, równe wynagrodzeniu nauczyciela za lekcje kategorji III, a mianowicie za ²/₃ tej liczby lekcji, ile godzin tygodniowo trwa nauka w danej szkole. Za kierownictwo każdej klasy powyżej Czterech otrzymuje dodatek, jak za 1 godzinę lekcji tygodniowo kategorji III.

Art.  55.

Instruktor, posiadający świadectwo ukończenia niższej szkoły zawodowej, względnie innej, uznanej przez Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego za Wystarczającą, oraz co-najmniej sześcioletnią praktykę zawodową, otrzymuje uposażenie IX grupy.

Instruktor, nie posiadający kwalifikacji, wymienionych w ustępie 1, oraz pomocnik instruktora otrzymuje uposażenie grupy XI szczebla b, zaś po 6 latach przechodzi do grupy X.

Uposażenie, określone w ustępach 1 i 2, odnosi się do zatrudnienia przez 36 całkowitych godzin tygodniowo.

Godziny nadliczbowe liczy się instruktorom jako godziny lekcji kategorji I (art. 53).

Art.  56.

Dyrektorowi lub nauczycielowi przedmiotów zawodowych, będącemu wybitnym specjalistą, oraz instruktorowi w wyjątkowych wypadkach Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w porozumieniu z Ministrem Skarbu może przyznać dodatek osobisty.

Postanowienia art. 38 niniejszej ustawy mają analogiczne zastosowanie w dziale o szkolnictwie zawodowem.

Rozdział  5.

Nauczyciele, dyrektorzy, kierownicy i instruktorzy szkół (specjalnych, ogólnokształcących i zawodowych, dla dzieci głuchoniemych, ociemniałych i psychicznie anormalnych

Art.  57.

Nauczyciel, posiadający przepisane kwalifikacje dla szkół specjalnych, otrzymuje uposażenie według art. 32.

Nauczyciel, który obok przepisanych kwalifikacji nauczycielskich dla szkół specjalnych posiada studja wyższe, zakończone przepisanemi egzaminami, otrzymuje uposażenie, określone w art. 31, a nadto dodatek w wysokości 60 mnożnych miesięcznie.

Nauczyciele i kierownicy oddziałów lub szkół pomocniczych przy szkołach powszechnych otrzymują uposażenie, należne nauczycielom i kierownikom szkół powszechnych (art. 40, 41, 42, 43 i 47), oraz dodatek w wysokości 30 mnożnych.

Art.  58. ²¹

Określone w art. 57 uposażenie odnosi się do maksymalnej ilości 29 godzin pracy tygodniowo.

Art.  59.

W razie potrzeby nauczyciel obowiązany jest udzielać lekcji oraz spełniać czynności administracyjne lub wychowawcze, jako równoważne pewnej ilości godzin w łącznym wymiarze wyższym niż w art. 58, nie przekraczającym jednak 125% ilości godzin, przewidzianej w art. 58.

Zajęcia dodatkowe zalicza się według zasad art. 35.

Art.  60. ²²

Za wykraczającą ponad normę art. 58 ilość godzin pracy tygodniowo przysługuje nauczycielowi dodatkowe wynagrodzenie, które wynosi rocznie za godziną tygodniowo 150 mnożnych.

Według tych samych norm, co godziny nadliczbowe, oblicza się wynagrodzenie nauczycieli nieetatowych i zastępstwa, trwające dłużej niż, dwa tygodnie.

Art.  61.

Nauczyciele zawodowi (instruktorowie), zatrudnieni w szkołach specjalnych, otrzymują uposażenie według norm, przyjętych w szkołach zawodowych (art. 55) oraz dodatek za pracę w szkołach specjalnych w wysokości 25 mnożnych miesięcznie dla instruktora z niższą kwalifikacją i 40 mnożnych- z pełną kwalifikacją.

Art.  62. ²³

Dyrektor, względnie kierownik, szkoły specjalnej otrzymuje uposażenie, określone w art. 57, przysługujące mu jako nauczycielowi z tytułu jego służby, zarówno w charakterze nauczyciela, jego kierownika. Do liczby punktów, należnych mu z tego tytułu, dolicza się 225 punktów miesięcznie.

Rozdział  6.

Wychowawczynie i kierowniczki ochronek.

Art.  63.

Wychowawczyni ochronki, posiadająca przepisane kwalifikacje, otrzymuje przy mianowaniu uposażenie grupy XI, po przesłużeniu 9 lat-grupy X, a po dalszych 9 latach służby-grupy IX.

Wychowawczyni, posiadająca obok kwalifikacji, przepisanych dla ochronek, kwalifikacje nauczyciela szkół powszechnych, otrzymuje uposażenie, określone w art. 40.

Art.  64.

Kierowniczka ochronki o dwu lub więcej siłach wykładowych, oprócz uposażenia, przysługującego jej z tytułu pełnienia obowiązków wychowawczych (art. 63), otrzymuje nadto 5 punktów miesięcznie za kierownictwo i 5 mnożnych miesięcznie za administrację.

Rozdział  7.

Wizytatorzy szkół.

Art.  65. ²⁴

(uchylony).

Dział  G.

Wojskowi.

Rozdział  1.

Wojskowi zawodowi.

Art.  66.

Pod wzglądem uposażenia zaliczeni zostają wojskowi zawodowi do następujących grup uposażenia:

a) Oficerowie:

Marszałek Polski	do grupy	I
Generał broni, admirał	"	II
Generał dywizji, wiceadmirał	"	III
Generał brygady, kontradmirał	"	IV
Pułkownik, komandor	"	V
Podpułkownik, komandor-porucznik, major, komandor-podporucznik	"	VI
Kapitan (rotmistrz), kapitan-porucznik	"	VII
Porucznik	"	VIII
Podporucznik	"	IX

Podpułkownik i komandor-porucznik otrzymują uposażenie majora, zwiększone w każdym szczeblu o 75 punktów.

b) Szeregowi:

Starszy sierżant (st. wachmistrz st. ogniomistrz),	)
Starszy bosman, do grupy	}do grupy X,
Starszy sierżant żandarmerji,	)
Starszy majster wojskowy.	)
Sierżant (wachmistrz, ogniomistrz),	)
Bosman,	}do grupy XI
Sierżant żandarmerji,	)
Majster wojskowy.	)
Plutonowy,	)
Bosmanmat,	}do grupy XII,
Starszy żandarm,	)
Młodszy majster wojskowy.	)
Kapral,	)
Mat	}do grupy XIII,
Żandarm,	)
Podmajstrzy.	)
Starszy marynarz.	do grupy XIV.

Rozdział  2.

Szeregowi, pełniący obowiązkową służbę wojskową, oraz szeregowi ochotnicy.

Art.  67.

Uposażenie szeregowych zależne jest od stopnia wojskowego i jeżeli niniejsza ustawa inaczej nie stanowi, należy im się w całości przez cały czas pozostawania w służbie czynnej.

Do ich uposażenia należy żołd, wyżywienie, wyekwipowanie, tudzież kwatera.

Art.  68.

Szeregowi otrzymują uposażenie od dnia przyjęcia ich w stan wyżywienia wojska.

Przy awansie prawo do uposażenia wyższego stopnia przysługuje z dniem pierwszym najbliższej dekady, jeżeli dzień awansu nie zbiegł się z dniem wypłaty uposażenia.

Art.  69.

Żołd płatny jest co dziesięć dni (dekadami) zgóry w dniu pierwszym, jedenastym i dwudziestym pierwszym każdego miesiąca, przyczem ostatnia dekada liczy się zawsze za dziesięć dni bez względu na ilość dni miesiąca. Jeżeli dzień płatności przypada na niedzielę lub dzień wolny od zajęć służbowych, wypłata odbywa się w dniu poprzednim.

W marynarce dopuszczalne jest w wyjątkowych wypadkach wypłacanie żołdu miesięcznie zgóry.

Art.  70. ²⁵

Wysokość żołdu na dekadę otrzymuje się przez pomnożenie mnożnej, określonej w art. 5, przez mnożniki, ustalone w następującej tabeli:

Stopień wojskowy	Mnożniki:
Starszy sierżant (st. wachmistrz, st. ogniomistrz, st. bosman niezawodowy)		7
Sierżant (wachmistrz, ogniomistrz mat ochotnik, bosman niezawodowy).		6
Plutonowy	)	5
Starszy marynarz ochotnik, mat niezawodowy	}
Kapral	)	4
Marynarz ochotnik	}
Starszy szeregowiec (st. strzelec, st. ułan,	)
st. szwoleżer, st. saper, bombadier)	}	2,5
Starszy marynarz poborowy	)
Szeregowiec (strzelec, ułan, szwoleżer, saper, kanonier)	)	2
Marynarz poborowy	}

Podczas pobytu w szpitalu przysługuje żołd zmniejszony o 25%.

Szeregowi, którzy znajdują się w szpitalu z przyczyn, związanych z pełnieniem służby, lub z powodu epidemji, panującej w wojsku, otrzymują żołd w pełnym wymiarze.

Art.  71.

Szeregowym należy się wyżywienie na koszt Skarbu. Wymiar dziennej racji żywności ustala Minister Spraw Wojskowych w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Szeregowi otrzymują wyżywienie z kotła, w wyjątkowych jednak wypadkach, uzasadnionych względami służbowemi lub osobistemi, mogą oni otrzymywać strawne w gotówce.

Przy zaokrętowaniu szeregowi zawodowi marynarki wojennej otrzymują wyżywienie z kotła za zapłatą w wysokości strawnego.

Wysokość strawnego za dzienną rację żywności określi Minister Spraw Wojskowych w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Szeregowi, otrzymujący strawne, w wypadkach, uzasadnionych względami służbowemi, otrzymują ponadto dodatek na wyrównanie cen rynkowych i koszty przyrządzenia strawy, którego wysokość określi Minister Spraw Wojskowych w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Art.  72. ²⁶

Szeregowi otrzymują pełne wyekwipowanie w naturze w miarę normalnego zużycia. Wyekwipowanie to pozostaje własnością Skarbu Państwa.

Minister Spraw Wojskowych jednak władny jest określić w porozumieniu z Ministrem Skarbu, w jakich wypadkach przedmioty umundurowania mogą być szeregowym oddawane na własność oraz w jakich wypadkach i w jakiej wysokości mogą im być ponadto wypłacane premje pieniężne za oszczędne używanie przedmiotów umundurowania.

Postanowienia niniejszego artykułu odnoszą się również do szeregowych zawodowych.

Art.  73.

Szeregowi otrzymują bezpłatną kwaterę.

Rozdział  3.

Wojskowi powołani do ćwiczeń lub do służby wojskowej zarządzeniem Rady Ministrów.

Art.  74. ²⁷

Wojskowi, powołani do ćwiczeń lub do służby wojskowej zarządzeniem Rady Ministrów, otrzymują:

1) oficerowie:

a) za każdy dzień służby od dnia stawienia się do służby do dnia zwolnienia - dzienną płacę, wynoszącą 1/30 część uposażenia samotnego oficera zawodowego danego stopnia, przyczem bierze się pod uwagę, pierwszy szczebel uposażenia danej grupy;

b) na czas ćwiczeń lub pełnienia służby - wyekwipowanie w naturze, pozostające własnością Skarbu Państwa; Minister Spraw Wojskowych jednak władny jest określić w porozumieniu z Ministrem Skarbu, jakie przedmioty umundurowania i na jakich warunkach mogą być oddawane oficerom na własność;

c) w przypadkach pełnienia służby w miejscowościach poza miejscem swego zamieszkania - zakwaterowanie przejściowe w naturze lub ekwiwalent pieniężny;

2) szeregowi:

a) dzienny żołd posiadanego stopnia, obliczony w stosunku 1/10 żołdu na dekadę podoficerów lub szeregowców, pełniących obowiązkową służbę wojskową, za każdy dzień służby od dnia przyjęcia w stan wyżywienia wojska;

b) na czas ćwiczeń lub pełnienia służby wyekwipowanie, pozostające własnością Skarbu Państwa;

c) wyżywienie oraz kwaterę narówni z podoficerami lub szeregowcami, pełniącymi obowiązkową służbę wojskową.

Art.  75.

Jeżeli powołany do ćwiczeń lub do służby wojskowej zarządzeniem Rady Ministrów stawić się ma do służby w miejscowości poza miejscem swego zamieszkania, przysługuje mu uposażenie, licząc od dnia wyjazdu na służbę do dnia powrotu do miejsca swego zamieszkania, nadto otrzymuje on zwrot kosztów podróży tam i z powrotem.

Art.  76.

Wypłatę uposażenia, przewidzianego w art. 74, uskuteczniać należy co 10 dni zgóry.

Oficerom można wypłacić uposażenie to na miesiąc zgóry, o ile ćwiczenia trwają dłużej, niż miesiąc.

Rozdział  4.

Powołani do służby wojskowej podczas mobilizacji.

Art.  77.

Wojskowi, powołani do czynnej służby wojskowej na skutek mobilizacji lub częściowego uzupełnienia wojska do stopy wojennej, jakoteż ochotnicy otrzymują od dnia stawienia się do służby, względnie przyjęcia w stan wyżywienia wojska:

a) oficerowie - uposażenia w wymiarze takim samym, jak oficerowie zawodowi, przyczem bierze się pod uwagę przy objęciu służby pierwszy szczebel uposażenia danej grupy;

b) szeregowi - uposażenie w wymiarze takim samym, jak szeregowi, pełniący obowiązkową służbę wojskową.

Art.  78. ²⁸

Oficerowie, wymienieni w, art. 77, otrzymują ponad o

a) mający rodzinę (art. 4), jeżeli wskutek powołania do służby zmienił miejsce swego zamieszkania i jeżeli z tej przyczyny prowadzą dwa domy- miesięczny dodatek na mieszkanie dla rodziny, płatny zgóry wraz z uposażeniem od dnia 1 następnego miesiąca po zgłoszeniu się do służby;

b) kawalerowie, o ile nie mieszkają razem z rodzicami, tudzież wdowcy bezdzietni - miesięczny dodatek na składowe od pierwszego dnu: tego miesiąca, w którym zgłosili się do służby.

Wysokość dodatków, o których mowa w ust. a) i b) niniejszego artykułu, określi Minister Spraw Wojskowych w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Postanowienia niniejszego artykułu odnoszą się również do oficerów, podoficerów i szeregowców zawodowych, pełniących służbę na obszarze wojennym lub przejściowo poza swoim garnizonem z te m zastrzeżeniem, że na czas pobierania należności, określonych niniejszym artykułem, wstrzymuje się wypłatę dodatku na mieszkanie, opartego na innej podstawie prawnej.

Art.  79.

Postanowienia art. 75 mają zastososowanie również do wojskowych, powołanych do służby na skutek mobilizacji lub częściowego uzupełnienia wojska do stopy wojennej.

Art.  80.

Wypłatę uposażenia, przewidzianego w art. 77, uskuteczniać należy oficerom miesięcznie zgóry, szeregowym zaś co 10 dni zgóry, przyczem, jeżeli zgłoszenie się do służby, względnie przyjęcie w stan wyżywienia wojska, ma miejsce w ciągu miesiąca-przysługuje za ten miesiąc uposażenie, obliczone dziennie, za odpowiednią ilość dni służby.

Rozdział  5.

Uposażanie w razie, samowolnego opuszczenia służby, zawieszenia w służbie, śledztwa, lub odbywania kary sądowej.

Art.  81.

Oddalenie się wojskowego z oddziału wśród okoliczności, wzbudzających podejrzenie, że jest to samowolne oddalenie się lub dezercja, powoduje zawieszenie jego prawa do uposażenia. Jeśli następnie, po ponownem jego zgłoszeniu się do oddziału, względnie przytrzymaniu go, władza przełożona uzna nieobecność jego za usprawiedliwioną - otrzymuje on całe zaległe uposażenie; w razie przeciwnym traci je w całości za cały czas nieobecności,

Art.  82.

Wojskowy, zawieszony w czynnościach (w służbie), lub osadzony w areszcie śledczym, otrzymuje od najbliższego terminu płatności tylko ³/₄ uposażenia posiadanego, stopnia, reszta pozostaje w zawieszeniu. Jeśli wdrożone postępowanie zostanie zaniechane, lub nastąpi prawomocne uwolnienie od oskarżenia-otrzymuje on resztę zatrzymanego uposażenia. Posiadający jednak rodzinę otrzymują zawsze dodatek ekonomiczny w pełnym wymiarze.

Art.  83.

Oficerowie, zasądzeni prawomocnym wyrokiem sądowym na karę pozbawienia wolności, nie pociągającą za sobą wydalenia z wojska lub zwolnienia ze służby, podoficerowie i starsi szeregowcy, zasądzeni prawomocnym wyrokiem sądowym na karę pozbawienia wolności bez degradacji, szeregowcy, zasądzeni prawomocnym wyrokiem sądowym na karę pozbawienia wolności za przestępstwo, nie pociągające za sobą u podoficerów i starszych szeregowców degradacji, otrzymują od chwili uprawomocnienia się wyroku, przez cały czas trwania kary, potowe uposażenia posiadanego stopnia. Posiadający rodzinę otrzymują dodatek ekonomiczny na rodziną w pełnym wymiarze. Pobrane uposażenie w wyższym wymiarze należy potrącić.

Art.  84.

Podoficer lub starszy szeregowiec, zasądzony wyrokiem sądowym I instancji na karą degradacji, względnie szeregowiec na karę, pociągającą za sobą u podoficerów i starszych szeregowców degradacją-otrzymuje od dnia wyroku ¹/₅ żołdu szeregowca. Jeśli oficer został zasądzony wyrokiem sądowym I instancji na karę. wydalenia z wojska, lub zwolnienia ze służby, a szeregowy na karą wydalenia z wojska - następuje zawieszenie w całości wypłaty uposażenia; władza jednak przełożona może przyznać rodzinie zasiłek, płatny miesięcznie zgóry, do wysokości ¹/₅ części uposażenia. Uprawomocnienie się wyroku I instancji pociąga za sobą zupełną utratą prawa do tej części uposażenia, której wypłatę wstrzymano. Natomiast w razie zapadnięcia w ii instancji wyroku uwalniającego, względnie skazującego na karę, niepociągającą za sobą w pierwszym wyżej określonym wypadku degradacji, w drugim wydalenia z wojska, lub zwolnienia ze służby - następuje wypłata pełnego uposażenia, względnie uzupełnienie go do wysokości, ustalonej w art. 83.

Art.  85.

Zawodowy oficer, przeniesiony w stan nieczynny na skutek udzielenia mu długoterminowego urlopu:

a) przed przesłużeniem 15 lat w stanie czynnym nie otrzymuje żadnego uposażenia;

b) po przesłużeniu w wojsku polskiem 15 lat otrzymuje przez pierwsze 6 miesięcy pełne uposażenie, przez resztę czasu pozostawania w stanie nieczynnym nie pobiera żadnego uposażenia.

Art.  86.

Szeregowy zawodowy, przeniesiony w stan nieczynny w końcowym okresie służby na skutek udzielenia mu urlopu, celem odbycia kursu lub praktyki, potrzebnych do uzyskania stanowiska w służbie cywilno-państwowej, -lub prywatnej, otrzymuje uposażenie, jak w sianie czynnym, ale najdłużej przez pierwsze 6 miesięcy.

Art.  87.

Wojskowi zawodowi w stanie nieczynnym, najdłużej jednak przez okres czasu, oznaczony w odnośnych ustawach o obowiązkach i prawach osób wojskowych, z powodu czasowej niezdolności do służby, stwierdzonej przez komisję superrewizyjną, otrzymują przez pierwsze pół toku przebywania w stanie nieczynnym pełne uposażenie, przez resztę czasu przebywania w stanie nieczynnym-uposażenie w wysokości uposażenia emerytalnego, jakieby im się należało, gdyby ich niezdolność do służby była trwała. Ci zaś, którymby prawo do uposażenia emerytalnego nie przysługiwało, otrzymują po upływie pół roku przebywania w stanie nieczynnym uposażenie w wysokości najniższego uposażenia emerytalnego.

Wojskowi zawodowi w stanie nieczynnym z powodu czasowej niezdolności do służby, stwierdzonej przez komisją superrewizyjną przy współudziale-delegata Ministerstwa Skarbu, których niezdolność do służby powstała z przyczyn, związanych ze służbą wojskową, otrzymują przez cały czas pozostawania w stanie nieczynnym pełne uposażenie.

Art.  88.

Wojskowi zawodowi w stanie nieczynnym z powodu zredukowania etatów otrzymują pełne uposażenie w ciągu lat 3, jeżeli zaś nadal pozostają z powyższej przyczyny w stanie nieczynnym - nie otrzymują żadnego uposażenia.

Art.  89.

Do szeregowych zawodowych, przeniesionych za stanu nieczynnego do rezerwy, mają zastosowanie postanowienia art. 94 i 95 niniejszej ustawy.

Art.  90.

Postanowienia art. 16 i 17 niniejszej ustawy odnoszą się do wojskowych zawodowych, pozostających w stanie nieczynnym, jeżeli pobierają uposażenie w całości lub w części.

Rozdział  7.

Należności uboczne.

Art.  91. ²⁹

Normy należności ubocznych otrzymuje się mnożąc mnożną, określoną w art. 5, przez odpowiednie mnożniki, ustalone w następującej tabeli:

Tabela należności ubocznych.

L p.	NAZWA NALEŻNOŚCI		Mnożnik	Rodzaj wymiaru
1	Jednorazowa kwota na wyekwipowanie dla mianowanych podporucznikami		1.500	jednorazowy
2	Dodatek na uzupełnienie wyekwipowania dla oficerów		700	roczny po 2 latach od mianowania
3	Dodatek na wyekwipowanie polowe dla oficerów oddziałów zmobilizowanych		700	jednorazowy
4	Dodatek aeronautyczny I	kategorji	Oficerowie 100% uposażenia posiadanego stopnia według szczebla a) tabeli uposażenia, zawartej w art. 3 ustawy o uposażeniu z dn. 9 paździer. 1923 r.; szeregowi 100% uposażenia grupy X szczebel a) tejże tabeli	miesięczny:
	II	"	75% wyżej wymienionego uposażenia	"
	III	"	50% wyżej wymienionego uposażenia	"
	IV	"	30% wyżej wymienionego uposażenia	"
	v	."	20% wyżej wymienionego uposażenia
5	Premje aeronautyczne:			jednorazowo za każde podniesienie się z uczniem na płatowcu dwusterowym lub balonie wolnym albo sterowym
	a) dla instruktorów pilotów szkół lotniczych aeronautycznych:
	oficerów		0,4
	szeregowych		0,3
	b) dla instruktorów oficerów szkoły aerostatycznej		0,3	jednorazowo za każde wzniesienie się z uczniem na balonie
	c) za dokonanie lotów nadprogramowych		25	za każdą godzinę lotu
6	Premje odbiorcze za lot próbny:
	a) na płatowcu nowowynalezionego systemu,		256	jednorazowo po każdorazowem dokonaniu próbnych lotów w fabrykach lub warsztatach lotniczych
	b) na płatowcu nowym systemu znanego.		64
	c) na płatowcu po reparacji		39
7	Premje za montowanie aparatów lotniczych dla majstrów wojskowych		48	miesięcznie, jeżeli dokonywają lotów próbnych na zmontowanych przez siebie aparatach.

Minister Spraw Wojskowych w porozumieniu 2 Ministrem Skarbu określi, na jakich warunkach przysługiwać mają wojskowym uprawnienia do otrzymywania Określonych powyżej należności.

Dodatki, przewidziane w punkcie 1 i 3, mogą być zastąpione częściowo lub w całości w naturze.

Art.  92.

Nurkowie marynarki wojennej otrzymują za czas faktycznego zanurzenia się bez wzglądu na to, czy to ma miejsce w morzu, czy w rzece, dodatek służbowy, którego wymiar określi Minister Spraw Wojskowych w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Art.  93.

W sposób, oznaczony w art. 92, określone będą również dodatki służbowe dla specjalistów morskich.

Rozdział  8.

Odprawy przy zwolnieniu.

Art.  94.

Wojskowi zawodowi, przeniesieni do rezerwy, względnie w Etan spoczynku bez zaopatrzenia, otrzymują odprawę w wysokości:

a) oficerowie zawodowi za czas służby w wojsku polskiem ponad 5 lat - dwunastomiesięcznego, Od 2 lat do 5 lat - sześciomiesięcznego uposażenia;

b) szeregowi:

za czas służby w wojsku polskiem ponad 12 lat - osiemnastomiesięcznego, za czas służby w-Wojsku polskiem ponad 10 lat - dwunastomiesięcznego, za czas służby w wojsku polskiem ponad 6 lat - sześciomiesięcznego, za czas służby w wojsku polskiem ponad 3 lata - dwumiesięcznego, za czas służby w wojsku polskiem ponad 2 lata - jednomiesięcznego ostatnio pobieranego uposażenia.

Do czasokresów, wymienionych powyżej, liczyć należy szeregowym tylko służbę w charakterze wojskowego zawodowego.

Art.  95.

Odprawy, przewidzianej w art. 94, nie otrzymują:

a) przeniesieni w stan nieczynny;

b) bezpośrednio po zwolnieniu przyjęci do służby cywilno-państwowej, samorządowej lub w zakładach i instytucjach, subwencjonowanych przez Państwo, o ile na tej służbie pozostaną przynajmniej przez okres 6 -io miesięczny;

c) oficerowie, zwolnieni do rezerwy na własną prośbę;

d) szeregowi, pozbawieni charakteru szeregowych zawodowych wskutek orzeczenia, wydanego przez komisję dyscyplinarną;

e) wydaleni z wojska lub zwolnieni ze służby prawomocnem orzeczeniem sądu karnego.

Art.  96.

Powołani do czynnej służby wojskowej na skutek mobilizacji lub częściowego uzupełnienia wojska do stopy wojennej oficerowie rezerwy, tudzież szeregowi rezerwy i pospolitego ruszenia, oraz szeregowi ochotnicy-przy zwolnieniu z czynnej

służby na skutek demobilizacji-otrzymują, jeżeli nie nabyli prawa do zaopatrzenia w myśl obowiązujących przepisów - odprawę, której wysokość oznaczy Rada Ministrów.

Odprawa, przewidziana w niniejszym artykule, nie należy się oficerom i szeregowym, jeżeli:

a) są funkcjonarjuszami państwowymi, względnie instytucji państwowych lub samorządowych;

b) zostają zwolnieni na własną prośbą lub na skutek reklamacji;

c) zostają wydaleni z wojska, lub zwolnieni ze służby prawomocnem orzeczeniem sądu karnego lub honorowego.

Art.  97.

Szeregowi, pełniący obowiązkową służbę wojskową, oraz szeregowi ochotnicy, jak również wojskowi, powołani do "ćwiczeń lub służby wojskowej zarządzeniem Rady Ministrów - nie otrzymują przy zwolnieniu ze służby żadnej odprawy.

CZĘŚĆ  III

POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE.

Art.  98. ³⁰

Przy pierwszem zaliczeniu po wejściu w życie ustawy niniejszej funkcjonarjuszów i wojskowych zawodowych do poszczególnych grup i szczebli uposażeń rozstrzyga co do grupy ostatnio posiadany stopień służbowy (wojskowy), lub stopień płacy; co do szczebla uposażenia rozstrzyga zaliczony normalnie do dnia wejścia w życie ustawy niniejszej do wysługi lat czas służby państwowej lub samorządowej w państwach obcych i czas pracy zawodowej oraz czas służby państwowej polskiej. Czas służby państwowej polskiej w ostatnio posiadanym stopniu zalicza się w całości z uwzględnieniem postanowień art. 99 niniejszej ustawy, zaś czas poprzedni w stosunku 6 miesięcy za każde pełne trzechlecie. Okresu czasu poniżej 3 lat nie uwzględnia się. Wojskowym zawodowym zaliczyć należy wysługę lat analogicznie, przyczem oficerom zawodowym służbę w ostatnio posiadanym stopniu liczy się od daty starszeństwa.

Art.  99.

Przy pierwszem zaliczeniu ustala się termin posunięcia do następnego szczebla w ten sposób, że jako termin, od którego zaczyna się liczyć trzechlecie, przyjmuje się dla funkcjonarjuszów i wojskowych, mianowanych (awansowanych) w okresie półrocznym od 1 stycznia do 50 czerwca - data 1 stycznia; dla mianowanych (awansowanych) zaś w czasie od 1 lipca do 31 grudnia - data 1 lipca.

Art.  100.

Wszyscy urzędnicy i państwowi funkcjonarjusze niżsi oraz pracownicy poczt, telegrafów i telefonów, pobierający dotychczas uposażenia według ustawy z dnia 13 lipca 1920 roku (Dz. U. R. P. № 65 poz. 429), otrzymują przewidziane w ustawie niniejszej uposażanie, a mianowicie: z) urzędnicy - tej grupy, która cyfrowo odpowiada posiadanemu przez I nich stopniowi służbowemu, b) państwowi funkcjonarjusze niżsi:

1	stopnia	płacy	- XVI	grupy	uposażenia,
2	"	"	- XVI	"	"	szczebel b.,
3	"	"	- XV	"	"
4	"	"	- XV	"	"	szczebel b.,
5	"	"	- XIV	"	"	szczebel b.,
6	"	"	- XII	"	"
7	stopień	płacy	- XII	grupy	uposażenia
8	"	"	- XI	"	"
9	"	"	- X	"	"

Urzędnicy, którzy otrzymywali płacę zasadniczą w kwocie 2.350 marek miesięcznie, odpowiadającą Vb kategorji płac, od chwili wejścia w życie niniejszej ustawy otrzymują uposażenie VI grupy szczebel c. przy, zastosowaniu przepisów, zawartych w art. 98 i 99.

Urzędnicy i oficerowie, którzy wykażą, iż ukończyli studja wyższe na jednym z wydziałów uniwersytetu lub równorzędnego zakładu naukowego, zakończone przepisanemi egzaminami, otrzymują przy pierwszem zaliczeniu po wejściu w życie ustawy niniejszej uposażenie o jeden szczebel wyższe od tego, jakieby im przysługiwało na podstawie art. 98.

Art.  101. ³¹

Wszyscy etatowi pracownicy kolei państwowych, pełniący służbę w dniu wejścia w życie ustawy niniejszej, otrzymują uposażenie, określone w ustawie niniejszej.

Do tych pracowników stosuje się również ustęp ostatni art. 100

Art.  102.

Przewidziane w ustawie niniejszej uposażenie przyznaje się - aż do czasu podstawowych zmian w zasadach prowadzenia przedsiębiorstw państwowych - tym nieetatowym pracownikom kolejowym, stałym dziennie płatnym, którzy w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy są zaszeregowani do jednego ze stopni płac na podstawie ustawy z 13 lipca 1920 r. o uposażeniu pracowników kolei państwowych (Dz. U. R. P. № 65 poz. 430), i "którzy pełnią; służbę w Państwie Polskiem bez przerwy od 1 lipca 1920 r. Termin ten dla Ziemi Wileńskiej określa się na 1 lipca 1922 r.

Ustawą niniejszą objęci są również pracownicy; stali nieetatowi dziennie płatni, którzy w dniu 1 lipca 1920 r. pełnili służbę w wojsku polskiem i poopuszczaniu wojska bezpośrednio wstąpili do służby kolejowej.

Wynagrodzenie tych pracowników, przeliczone na płace dniówkowe, wypłacane będzie nadal zdołu. Sposób wypłaty, postępowanie w razie przejścia do innej grupy uposażenia lub na inny szczebel, oraz postępowanie co do zaliczenia poprzedniej pracy państwowej lub samorządowej w państwach obcych i czasu pracy zawodowej określą osobne przepisy, które wyda Minister Kolei Żelaznych w porozumieniu z Ministrem Skarbu na zasadach, wyłuszczonych w art. 98 i 99 niniejszej ustawy, w terminie 4-tygodniowym od daty wejścia w życie niniejszej ustawy.

O ile chodzi o wypadki choroby, śmierci i rozwiązania stosunku służbowego tych pracowników - obowiązują dotychczasowe przepisy.

Art.  103.

Wynagrodzenie nieetatowych pracowników kolejowych stałych dziennie płatnych, nie objętych art. 102, ustali osobne rozporządzenie Ministra Kolei Żelaznych, wydane w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Art.  104.

U etatowych pracowników kolei państwowych, oraz nieetatowych stałych dziennie płatnych, objętych art. 102, w chwili wejścia w życie ustawy niniejszej odpowiada:

1	stopień	płacy	IV	grupie	uposażenia
2	"	"	V	"	"	szczebel b.
3	"	"	V	"	"
4	stopień	płacy	VI	grupie	uposażenia
5	"	"	VII	"	"	szczebel b.
6	"	"	VII	"	"
7	"	"	VIII	"	"
8	"	"	IX	"	"
9	"	"	X	"	"
10	"	"	XI	"	"
11	"	"	XII	"	"
12	"	"	XIII	"	"
13	"	"	XIV	"	"
14	"	"	XV	"	"
15	"	"	XVI	"	"	szczebel b.

Pracownicy kolei państwowych, posiadający na podstawia dotychczasowych przepisów uprawnienia pracowników etatowych, a pełniący w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy służbę na stanowiskach niesystemizowanych dla etatowych pracowników, otrzymują na czas przejściowy uposażenie według postanowień niniejszej ustawy. Zaliczenie tych pracowników do poszczególnych grup uposażenia następuje według dotychczas posiadanego stopnia płacy w myśl postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu.

Art.  105.

Przy wyznaczaniu uposażenia profesorom szkół akademickich obowiązują postanowienia art. 98, 99 i 100 ustęp 1 i 2.

Profesorowie zwyczajni i nadzwyczajni szkół akademickich otrzymują osobny dodatek naukowy w wysokości 350 mnożnych. Ponadto może Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w porozumieniu z Ministrem Skarbu przyznać także adjunktom i asystentom starszym, którzy już wykazali się pewnym dorobkiem naukowym, osobisty dodatek naukowy, wynoszący 70 mnożnych miesięcznie.

Dodatki te ulegać będą stopniowej redukcji równocześnie i równomiernie z dodatkiem regulacyjnym (art. 3).

Rada Ministrów władna jest zastosować postanowienia ustępu 2 i 3 niniejszego artykułu do tych funkcjonarjuszów państwowych instytutów naukowo-badawczych, geologicznego, meteorologicznego, rolniczego w Puławach i rolniczego w Bydgoszczy, od których w myśl statutu odnośnych zakładów wymaga się kwalifikacji profesorów szkół akademickich.

Rada Ministrów władna jest dalej zastosować do profesorów naukowych zakładów teologicznych w Tarnowie, w Przemyślu i Stanisławowie poszczególne przepisy art. 31 do 36 niniejszej ustawy, a o ile chodzi o profesorów habilitowanych na uniwersytecie. - poszczególne postanowienia art. 25 do 30 niniejszej ustawy.

Art.  106.

Przy wyznaczaniu uposażenia nauczycielom wszelkiego rodzaju szkół państwowych, z wyjątkiem akademickich, ustala się termin, od którego nauczycielowi zaczynają się liczyć trzechlecia, w trybie, przewidzianym w art. 99.

Przytem przy pierwszem zaliczeniu nauczycieli czynnych w chwili wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się zasady następujące:

a) nauczycielom, o których mowa w art. 31, przyznaje się uposażenie, tym artykułem określone; o grupie i szczeblu decyduje ilość zaliczonych trzechleci;

T) ) nauczycielom, o których mowa w art. 32, przyznaje się uposażenie, jak pod punktem a) niniejszego artykułu, z tem jednak ograniczeniem, iż nie przechodzą nigdy do grupy V uposażenia, natomiast wyczerpują z biegiem lat szczeble grupy VI;

c) nauczycielom, o których mowa w art. 53, przyznaje się uposażenie pierwszego szczebla tej grupy, która cyfrowo odpowiada kategorji dodatku drożyźnianego, jaka przysługuje im na mocy art. 3 ustawy z dnia 13 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. No 65, poz. 433) w chwili wejścia w życie niniejszej ustawy; nauczycielom tym przysługuje prawo posuwania się tylko w obrębie tej grupy, stosownie do przepisów art. 6;

d) o grupie i szczeblu uposażenia posiadających przepisana kwalifikację nauczycieli publicznych szkół powszechnych (art. 40) rozstrzyga ilość zaliczonych trzechleci;

e) nauczycielom, którzy zdali egzamin rektorski według przepisów ustaw, które obowiązywały w b. dzielnicy pruskiej przyznaje się uposażenie według art. 32;

f) niewykwalifikowanym nauczycielom publicznych szkół powszechnych, otrzymującym dotychczas uposażenie według zasad art. 3 i 20 ustawy z dnia 13 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. № 6d, poz. 434),. przyznaje się uposażenie grupy, odpowiadającej cyfrowo stopniowi służbowemu, podług którego mają wymierzoną płacą zasadniczą na podstawie ustawy z dnia 13 lipca 1920 r.; nauczyciele ci posuwają się tylko w obrębie przyznanej powyżej grupy, przyczem za początkowy termin, od którego liczy się czas posunięć w szczeblach, bierze się datę 1 lipca 1920 r. dla będących w służbie przynajmniej od 1 lipca 1920 r., dla przyjętych zaś na służbę po tym terminie - datę nominacji;

g) inspektorom szkolnym i zastępcom inspektorów szkolnych, o których mowa w art. 48 niniejszej ustawy, przyznaje się uposażenie, artykułem, tym określone; o grupie i szczeblu decyduje ilość zaliczonych trzechleci;

h) inspektorom szkolnym i zastępcom inspektorów szkolnych, o których mowa w art. 49, przyznaje się uposażenie, jak pod punktem g) niniejszego artykułu, z tem jednak ograniczeniem, iż nie przechodzą nigdy do grupy V uposażenia, natomiast z biegiem lat wyczerpują szczeble grupy VI;

i) nauczycielom, o których mowa w rozdziale 4, przyznaje się uposażenia, według zasad punktów a), b) i c) lub d) i e) niniejszego artykułu zależnie do tego, czy art. 60 niniejszej ustawy przyznaje im uposażenie nauczycieli szkół średnich, czy powszechnych;

j) nauczycielom szkół specjalnych, wymienionym w ustępach 1 i 2 art. 57 niniejszej ustawy, przyznaje się uposażenie według punktu a) lub b), wymienionym zaś w ustępie 3 art. 57 - według zasad punktów d) i f) niniejszego artykułu.

Art.  107. ³²

(uchylony).

Art.  108. ³³

(uchylony).

Art.  109. ³⁴

(uchylony).

Art.  110.

Przy pierwszem zaliczeniu wizytatorów do poszczególnych szczebli czas służby państwowej polskiej na stanowisku wizytatora uwzględnia się w całości, z uwzględnieniem postanowień artykułów 98 i 99.

Art.  111.

Do czasu istnienia w wojsku polskiem urzędników wojskowych postanowienia niniejszej ustawy, odnoszące się do oficerów, mają zastosowanie również do urzędników wojskowych, z temi, że otrzymują oni uposażenie tego stopnia oficerskiego, do którego zostali przyrównani.

Postanowienia art. 98 odnosić się będą tylko do tych urzędników wojskowych, którzy zostaną przemianowaniu na wojskowych zawodowych. Przy demobilizacji urzędników wojskowych ma zastosowanie art. 96, nie odnoszą się natomiast do nich postanowienia art. 94 i 95 niniejszej ustawy.

Art.  112.

Postanowienia niniejszej ustawy, dotyczące uposażenia oficerów zawodowych, odnoszą się również do tych oficerów, którzy czasowo pełnią służbę, jako niezawodowi. Postanowienia art. 98 odnosić się będą do tych oficerów niezawodowych, którzy zostaną przemianowani na oficerów zawodowych.

Przy demobilizacji oficerów, o których mowa w ustąpię pierwszym niniejszego artykułu, o ile nie zostaną oni przemianowani na zawodowych, mają zastosowanie postanowienia art. % niniejszej ustawy.

Art.  113.

Na czas istnienia w wojsku polskiem chorążych i podurzędników wojskowych otrzymują oni uposażenie podporuczników, zwiększone w każdym szczeblu o 10 punktów.

Ponadto mają do nich zastosowanie wszystkie postanowienia niniejszej ustawy, odnoszące się do oficerów, z tem zastrzeżeniem, że w wypadkach, w których poszczególne uprawnienia zależne są u oficerów od ich stopnia, chorążym i podurzędnikom wojskowym przysługują uprawnienia, przewidziane dla podporuczników,

Art.  114.

Na czas istnienia w wojsku polskiem stopnia "podchorąży" oznacza się wysokość żołdu dekadowego dla tego stopnia w wysokości 8 mnożnych.

Pozatem odnoszą się do podchorążych wszystkie postanowienia niniejszej ustawy, przewidziane dla szeregowych, pełniących obowiązkową służbę wojskową.

Art.  115.

Wszyscy funkcjonariusze państwowi, pobierający na Śląsku Górnym uposażenie według ustaw niemieckich, względnie pruskich, otrzymują przewidziane w ustawie niniejszej uposażenie, przyczem:

I	grupa	niem.	odpowiada	XV	grupie	uposażenia
II	"	"	"	XIV	"	"	szczebel b.
III	"	"	"	XIII	"	"
IV	"	"	"	XII	"	"
V	"	"	"	XI	"	"
VI	"	"	"	X	"	"
VII	"	"	"	IX	"	"
VIII	"	"	"	IX	"	"	szczebel b.
IX	grupa	niem.	odpowiada	VIII	grupie	uposażenia
X	"	"	"	VIII	"	"	szczebel b.
XI	"	"	"	VII	"	"
XII	"	"	"	VI	"	"
XIII	oraz	spec.	kateg. B1	V	"	"

Specjalna kategorja B₂ i B₃ odpowiada IV grupie uposażenia.

Przy ustalaniu szczebla uposażenia dla funkcjonarjuszów, o których mowa w niniejszym artykule, a którzy przed objęciem górnośląskiej części województwa v śląskiego przez Państwo Polskie nie pozo stawali w służbie państwowej polskiej, przyjmuj s się za podstawę czas miarodajny do osiągnięcia obecnie posiadanego szczebla w dotychczasowej niemieckiej grupie uposażenia przy zastosowaniu okresów dwuletnich. Czas ten należy podzielić przez 3, osiągnięty zaś iloraz, zwiększony o 1, oznaczy szczebel, który w danej grupie uposażenia, unormowanego niniejszą ustawą, należy przyznać funkcjonariuszowi. Resztę okresu służby, pozostającą przy tem obliczeniu, uwzględnia się przy posunięciu do następnego szczebla według postanowień art. 99 niniejszej ustawy. Dla innych funkcjonarjuszów, do których przepis niniejszego artykułu się odnosi, szczebel, jak również termin posunięcia do następnego szczebla ustala się w trybie, przewidzianym w artykułach 98 i 99.

Art.  116.

Wszyscy pracownicy kolejowi kolei górnośląskich zarówno etatowi (urzędnicy), jak i nieetatowi stali dziennie płatni (pracownicy, robotnicy i rzemieślnicy), pobierający uposażenie według ustaw niemieckich, względnie pruskich (Reichs besoldung-gesetz urzędników i Reichslohntarif dla dziennie płatnych) otrzymują uposażenie według załączonej tabeli:

Polski stopień plac	GRUPA NIEMIECKA		odpowiada grupie uposażenia; według niniejszej ustawy
	Urzędnicy	Rzemieślnicy: Robotnicy
1	B 2		IV	grupie	uposażenia
2	B 1, 13		V	"	"	szczebel b.
3	12		V	"	"
4	11		VI	"	"
	10 kasują się			"	"
5	9		VII	"	"	szczebel b.
6	8		VII	"	"
7	7		VIII	"	"
8	6		IX	"	"
9	5		X	"	"
10	4	1 i 2	XI	"	"
11	3	3	XII	"	"
12	2	4 i 5	XIII	"	"
13	1	6	XIV	"	"
14		7	XV	"	"
15		8	XVI	"	"	szczebel b.

Art.  117.

Rozporządzenie Rady Ministrów unormuje sprawy uposażenia podczas urlopu, o ile nie zostały unormowane ustawą z dnia 17 lutego 1922 r. o państwowej służbie cywilnej (Dz. U. R. P. № 21 poz. 164), a względnie ustawą z dnia 23 marca 1922 r. o podstawowych obowiązkach i prawach oficerów wojsk polskich (Dz. U. R. P. № 32 poz. 256).

Art.  118.

Jeżeli po wejściu w życie ustawy niniejszej okaże się, że poszczególni funkcjonariusze lub wojskowi mieliby otrzymać uposażenie niższe od pobieranego dotychczas, otrzymują oni dodatek wyrównawczy do wysokości uposażenia ostatnio pobieranego, przeliczony na odpowiednią ilość punktów.

Dodatek ten przysługiwać będzie tak długo, dopóki dany funkcjonariusz lub wojskowy, wskutek podwyższenia się jego uposażenia w drodze awansu lub posunięcia do następnego szczebla pracy, nie osiągnie wysokości uposażenia, pobieranego ostatnio.

Art.  118a. ³⁵

Oficerowie, powołani do ćwiczeń lub zarządzeniem Rady Ministrów do służby wojskowej, którzy otrzymali jednorazową kwotę na wyekwipowanie w wymiarze, przewidzianym w art. 91, poz. l, lub wyekwipowanie w naturze w myśl art. 91 ustęp ostatni, korzystają z prawa otrzymania wyekwipowania w naturze w myśl art. 74 pkt. 1 lit. b) po odbyciu 24 tygodni ćwiczeń wojskowych w stopniu oficerskim, przyczyni pełnienie przez odpowiedni okres czasu służby na podstawie powołania do służby wojskowej zarządzeniem Rady Ministrów traktuje się narówni z odbyciem, ćwiczeń wojskowych.

Do oficerów rezerwy jednak, którzy w myśl aut. 91 ustęp ostatni otrzymali dodatek, przewidziany w art. 91, poz. 1, w naturze, może być zastosowany przepis art. 74, pkt. 1, lit. b) również i przed odbyciem 24 tygodni ćwiczeń pod warunkiem zwrotu Skarbowi Państwa otrzymanego przez nich wyekwipowania.

Art.  119.

Wykonanie ustawy niniejszej poleca się Prezesowi Rady Ministrów i Ministrowi Skarbu oraz właściwym ministrom.

Art.  120.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem 1 października 1923 r. i obowiązuje na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Z dniem tym tracą moc obowiązującą wszystkie ustawy i przepisy w przedmiocie, objętym niniejszą ustawą.

* Z dniem 1 stycznia 1926 r. wyszczególnione w art. 25, 27, 29, 37, 33, 50, 54, 61, 62 i 105 nin. ustawy dodatkowe punkty i mnożne wynagrodzenia zmniejsza się o 50% (pięćdziesiąt procent)., zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 22 grudnia 1925 r. o środkach zapewnienia równowagi budżetowej (Dz.U.25.129.918).

 Z dniem 1 kwietnia 1927 r. Przywraca się moc obowiązującą artykułom: 27, 29, 37, 47, 48, 49, 54, 62, 65, 107, 108 i 109 nin, ustawy uchylonym lub zmienionym artykułami 3-cim, 4-tym, 5-tym, 6-tym, 8-mym i 10-tym ustawy z dnia 22 grudnia 1925 r. o środkach zapewnienia równowagi budżetowej (Dz. U. R. P. № 129, poz. 918), zgodnie z art. 1 ustawy zmieniającej niektóre postanowienia ustawy z dnia 22 grudnia 1925 r. o środkach zapewnienia równowagi budżetowej (Dz. U. R. P. № 129, poz. 918).

 Z dniem 1 stycznia 1928 r. uposażenie z art. 3, 4 i 118 nin. ustawy podwyższa się o 10%, zgodnie z art. 1 rozporządzenia z dnia 23 stycznia 1928 r. w sprawie podwyższenia uposażenia wojskowych zawodowych i oficerów rezerwy, zatrzymanych w czynnej służbie. (Dz.U.28.7.42).

 Z dniem 30 czerwca 1931 r. zawiesza się moc obowiązującą ustępu pierwszego art. 6 nin. ustawy, mającego zastosowanie w myśl art. 6 ustawy z dnia 5 grudnia 1923 r. (Dz. U. R. P. Nr. 134, poz. 1107) także do sędziów i prokuratorów, a dotyczącego automatycznego przechodzenia do wyższych szczebli w obrębie tej samej grupy uposażenia, zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 14 października o zmianie niektórych postanowień ustawy o uposażeniu funkcjonarjuszów państwowych i wojska oraz ustawy o uposażeniu sędziów i prokuratorów. (Dz.U.31.98.749).

 Z dniem 1 lutego 1934 r. niniejsza ustawa traci moc obowiązującą, z zastrzeżeniem art. 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 28 października 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 86, poz. 667), wraz ze wszystkiemi zmianamim, zgodnie z art. 27 rozporządzenia z dnia 28 października 1933 r. o uposażeniu funkcjonarjuszów państwowych (Dz.U.33.86.663).

 Z dniem 1 lutego postanowienia niniejszej ustawy zachowują moc obowiązującą w takim zakresie, w jakim ustawa ta stosuje się do członków zarządu i pracowników związków samorządowych w myśl rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 30 grudnia 1924 r. o dostosowaniu uposażenia członków zarządu i pracowników związków komunalnych do uposażenia funkcjonarjuszów państwowych (Dz. U. R. P. Nr. 118, poz. 1073), zgodnie z art. 1 rozporządzenia z dnia 28 października 1933 r. o uposażeniu członków zarządu i pracowników związków samorządowych (Dz.U.33.86.667).

1 Art. 7 zmieniony przez art. 1 rozp. z mocą ustawy z dnia 22 marca 1928 r. (Dz.U.28.38.370) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 marca 1928 r.

2 Art. 8 zmieniony przez art. 1 rozp. z mocą ustawy z dnia 3 września 1926 r. (Dz.U.26.93.540) zmieniającej nin. ustawę z dniem 14 września 1926 r.

3 § 10:

- zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1924 r. (Dz.U.24.52.525) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 czerwca 1924 r.

- zmieniony przez art. 2 rozp. z mocą ustawy z dnia 22 marca 1928 r. (Dz.U.28.38.370) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 marca 1928 r.

- zmieniony przez art. 1 rozp. z mocą ustawy z dnia 4 lipca 1933 r. o uchyleniu przepisów o zwrocie opłat szkolnych. (Dz.U.33.50.390) z dniem 15 sierpnia 1933 r.

4 Art. 15 zmieniony przez art. 3 rozp. z mocą ustawy z dnia 22 marca 1928 r. (Dz.U.28.38.370) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 marca 1928 r.

5 Art. 19 zmieniony przez art. 3 rozp. z mocą ustawy z dnia 22 marca 1928 r. (Dz.U.28.38.370) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 marca 1928 r.

6 Dział B1 dodany przez art. 1 rozp. z mocą ustawy z dnia 24 lutego 1928 r. (Dz.U.28.21.176) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1928 r.

7 Art. 27 zmieniony przez art. 60 ust. 3 ustawy z dnia 15 marca 1933 r. o szkołach akademickich (Dz.U.33.29.247) z dniem 1 września 1933 r.

8 Art. 34:

- zmieniony przez art. 4 ustawy z dnia 22 grudnia 1925 r. o środkach zapewnienia równowagi budżetowej (Dz.U.25.129.918) z dniem 1 stycznia 1926 r.

- zmieniony przez art. 2 ustawy z dnia 1 marca 1927 r. zmieniającej niektóre postanowienia ustawy o środkach zapewnienia równowagi budżetowej. (Dz.U.27.27.207) z dniem 1 kwietnia 1927 r.

9 Art. 35 uchylony przez art. 5 ustawy z dnia 22 grudnia 1925 r. o środkach zapewnienia równowagi budżetowej (Dz.U.25.129.918) z dniem 1 stycznia 1926 r.

10 Art. 36 zmieniony przez art. 6 ustawy z dnia 22 grudnia 1925 r. o środkach zapewnienia równowagi budżetowej (Dz.U.25.129.918) z dniem 1 stycznia 1926 r.

11 Art. 37 zmieniony przez art. 5 ustawy z dnia 22 grudnia 1925 r. o środkach zapewnienia równowagi budżetowej (Dz.U.25.129.918) z dniem 1 stycznia 1926 r.

12 Art. 44:

- zmieniony przez art. 5 ustawy z dnia 22 grudnia 1925 r. o środkach zapewnienia równowagi budżetowej (Dz.U.25.129.918) z dniem 1 stycznia 1926 r.

- zmieniony przez art. 5 ustawy z dnia 22 grudnia 1925 r. o środkach zapewnienia równowagi budżetowej (Dz.U.25.129.918) z dniem 1 stycznia 1926 r.

13 Art. 46 zmieniony przez art. 6 i 7 ustawy z dnia 22 grudnia 1925 r. o środkach zapewnienia równowagi budżetowej (Dz.U.25.129.918) z dniem 1 stycznia 1926 r.

14 Art. 47 zmieniony przez zarządzenie w przedmiocie sprostowania błędu z dnia 14 stycznia 1924 r. (Dz.U.24.3.15).

15 Art. 48 uchylony przez art. 5 ustawy z dnia 22 grudnia 1925 r. o środkach zapewnienia równowagi budżetowej (Dz.U.25.129.918) z dniem 1 stycznia 1926 r.

16 Art. 49q uchylony przez art. 5 ustawy z dnia 22 grudnia 1925 r. o środkach zapewnienia równowagi budżetowej (Dz.U.25.129.918) z dniem 1 stycznia 1926 r.

17 Art. 51:

- zmieniony przez art. 4 ustawy z dnia 22 grudnia 1925 r. o środkach zapewnienia równowagi budżetowej (Dz.U.25.129.918) z dniem 1 stycznia 1926 r.

- zmieniony przez art. 2 ustawy z dnia 1 marca 1927 r. zmieniającej niektóre postanowienia ustawy o środkach zapewnienia równowagi budżetowej. (Dz.U.27.27.207) z dniem 1 kwietnia 1927 r.

18 Art. 52 uchylony przez art. 5 ustawy z dnia 22 grudnia 1925 r. o środkach zapewnienia równowagi budżetowej (Dz.U.25.129.918) z dniem 1 stycznia 1926 r.

19 Art. 53 zmieniony przez art. 6 ustawy z dnia 22 grudnia 1925 r. o środkach zapewnienia równowagi budżetowej (Dz.U.25.129.918) z dniem 1 stycznia 1926 r.

20 Art. 54 zmieniony przez art. 5 ustawy z dnia 22 grudnia 1925 r. o środkach zapewnienia równowagi budżetowej (Dz.U.25.129.918) z dniem 1 stycznia 1926 r.

21 Art. 58 zmieniony przez art. 4 ustawy z dnia 22 grudnia 1925 r. o środkach zapewnienia równowagi budżetowej (Dz.U.25.129.918) z dniem 1 stycznia 1926 r.

22 Art. 60 zmieniony przez art. 6 ustawy z dnia 22 grudnia 1925 r. o środkach zapewnienia równowagi budżetowej (Dz.U.25.129.918) z dniem 1 stycznia 1926 r.

23 Art. 62 zmieniony przez art. 5 ustawy z dnia 22 grudnia 1925 r. o środkach zapewnienia równowagi budżetowej (Dz.U.25.129.918) z dniem 1 stycznia 1926 r.

24 Art. 65 uchylony przez art. 5 ustawy z dnia 22 grudnia 1925 r. o środkach zapewnienia równowagi budżetowej (Dz.U.25.129.918) z dniem 1 stycznia 1926 r.

25 Art. 70 zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 21 stycznia 1932 r. (Dz.U.32.19.117) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 marca 1932 r.

26 Art. 72 zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 21 stycznia 1932 r. (Dz.U.32.19.117) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 marca 1932 r.

27 Art. 74 zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 marca 1933 r. (Dz.U.33.31.261) zmieniającej nin. ustawę z dniem 4 maja 1933 r.

28 Art. 78 zmieniony przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 marca 1933 r. (Dz.U.33.31.261) zmieniającej nin. ustawę z dniem 4 maja 1933 r.

29 Art. 91 zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 22 lipca 1925 r. (Dz.U.25.85.581) zmieniającej nin. ustawę z dniem 22 sierpnia 1925 r.

30 Art. 98 zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 21 stycznia 1932 r. (Dz.U.32.19.117) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 marca 1932 r.

31 Art. 101 zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1925 r. (Dz.U.25.19.136) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1925 r.

32 Art. 107 uchylony przez art. 10 ustawy z dnia 22 grudnia 1925 r. o środkach zapewnienia równowagi budżetowej (Dz.U.25.129.918) z dniem 1 stycznia 1926 r.

33 Art. 108 uchylony przez art. 10 ustawy z dnia 22 grudnia 1925 r. o środkach zapewnienia równowagi budżetowej (Dz.U.25.129.918) z dniem 1 stycznia 1926 r.

34 Art. 109 uchylony przez art. 10 ustawy z dnia 22 grudnia 1925 r. o środkach zapewnienia równowagi budżetowej (Dz.U.25.129.918) z dniem 1 stycznia 1926 r.

35 Art. 118a dodany przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 marca 1933 r. (Dz.U.33.31.261) zmieniającej nin. ustawę z dniem 4 maja 1933 r.

• Identyfikator: Dz.U.1923.116.924
• Rodzaj: Ustawa
• Tytuł: Uposażenie funkcjonarjuszów państwowych i wojska.
• Data aktu: 09/10/1923
• Data ogłoszenia: 15/11/1923
• Data wejścia w życie: 01/10/1923