* Z dniem 1 lipca 1920 r. za podstawę obliczenia wymiaru emerytury brać należy:a) dla oficerów:
1) płacę podstawową posiadanego stopnia z dodatkiem drożyźnianym, obliczonym przy zastosowaniu mnożnika, ustalonego dla miejscowości klasy III, o ile emeryt stale mieszka w jednej z miejscowości, zaliczonych do klasy I, II i III, a według mnożnika ustalonego dla klasy IV lub V, o ile emeryt stale mieszka w miejscowości, zaliczonej do jednej z tych klas;
2) ryczałt na umundurowanie z dodatkiem drożyźnianym według art. 59 ustawy z dnia 29 października 1920 r. (Dz.U.20.106.699);
3) kwaterowe obliczone podług norm art. 7 ustawy z dnia 8 kwietnia 1919 r. (Dz.U.19.31.262);
4) dodatki na żonę i dzieci z dodatkiem drożyźnianym według art. 59 ustawy z dnia 29 października 1920 r. (Dz.U.20.106.699)
b) dla szeregowych:
1) płacę podstawową posiadanego stopnia z dodatkiem drożyźnianym, obliczonym przy zastosowaniu mnożnika, ustalonego dla miejscowości klasy III, o ile emeryt stale mieszka w jednej z miejscowości, zaliczonych do klasy I, II i III, a według mnożnika, ustalonego dla klasy IV lub V, o ile emeryt stale mieszka w miejscowości, zaliczonej do jednej z tych klas;
2) ryczałt na umundurowanie i zakwaterowanie, którego wysokość ustali Minister Spraw Wojskowych w porozumieniu z Ministrem Skarbu;
3) dodatki na żonę i dzieci z dodatkiem drożyźnianym według art. 59 ustawy z dnia 29 października 1920 r. (Dz.U.20.106.699),
zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wojskowych i Ministra Skarbu z dnia 17 marca 1921 r. w przedmiocie uzupełnienia przepisów wykonawczych z dnia 1 lipca 1920 (Dz.U.20.79.530) do ustawy z dnia 29 maja 1920 r. o tymczasowych emeryturach wojskowych (Dz.U.20.47.286) (Dz.U.21.35.210).