Wprowadzenie obowiązku osobistych świadczeń wojennych.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRÓW SPRAW WEWNĘTRZNYCH I SPRAW WOJSKOWYCH

o wprowadzeniu obowiązku osobistych świadczeń wojennych.

Art.  1.

Na mocy art. 3 ustawy o osobistych świadczeniach wojennych z dn. 25 lipca 1919 r. (Dziennik Ustaw 1919 r. № 67 poz. 401) z dniem ogłoszenia niniejszego wprowadza się obowiązek osobistych świadczeń wojennych dla obywateli polskich płci obojga w wieku od 17 do 50 lat:

a) którzy byli lub są obecnie pracownikami kolei, poczty, żeglugi parowej, telegrafu, radjotelegrafu lub telefonu, rozumiejąc w tem zarówno personel urzędniczy, jak i techniczny,

b) którzy choćby tylko czasowo w czasie wojny pozostawali w służbie wojskowej łączności którejkolwiek armji w charakterze oficerów, urzędników wojskowych lub szeregowych.

Art.  2.

Powyższy obowiązek osobistych świadczeń wojennych nie dotyczy osób, pozostających w czynnej służbie wojskowej lub państwowej cywilnej, jako też zatrudnionych w charakterze pracowników lub funkcjonarjuszów państwowych.

Art.  3.

Władze administracyjne I instancji (starostowie, magistraty miast o własnym statucie, komisarze rządowi w Warszawie i Łodzi oraz komendant policji państwowej w Lublinie) mają niezwłocznie zestawić spisy imienne osób, podlegających powołaniu do osobistych świadczeń wojennych, w myśl art. 1 i 2 niniejszego rozporządzenia, poczem przekazać te spisy właściwym powiatowym komendom uzupełnień.

Art.  4.

Władze wojskowe mogą również dokonać zestawienia wspomnianych spisów imiennych samodzielnie, w tym wypadku władze cywilne obowiązane są okazać im w razie potrzeby niezbędną pomoc i współdziałanie

Warszawa, dnia 8 listopada 1919 r.

• Identyfikator: Dz.U.1919.93.504
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Wprowadzenie obowiązku osobistych świadczeń wojennych.
• Data aktu: 08/11/1919
• Data ogłoszenia: 18/12/1919
• Data wejścia w życie: 18/12/1919