Tryb przyznawania lekarzom i lekarzom dentystom dodatków do uposażenia za pracę w zakładach opieki zdrowotnej otwartej oraz zasady wykorzystywania w tym zakresie opinii oddziałów Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

z dnia 12 czerwca 1963 r.

w sprawie trybu przyznawania lekarzom i lekarzom dentystom dodatków do uposażenia za pracę w zakładach opieki zdrowotnej otwartej oraz zasad wykorzystywania w tym zakresie opinii oddziałów Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Na podstawie § 11 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 grudnia 1958 r. w sprawie uposażenia lekarzy, lekarzy dentystów oraz innych pracowników z wyższym wykształceniem zatrudnionych w zakładach społecznych służby zdrowia (Dz. U. Nr 74, poz. 376 i z 1961 r. Nr 43, poz. 230) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Lekarzowi bądź lekarzowi dentyście, posiadającemu co najmniej 3 lata stażu pracy i zatrudnionemu bądź podejmującemu pracę w zakładzie opieki zdrowotnej otwartej, przysługuje dodatek do uposażenia w wysokości nie niższej od dolnej granicy stawki przewidzianej w § 11 ust. 1 powołanego na wstępnie rozporządzenia.

2. Lekarzom (lekarzom dentystom) rejonowym przyznaje się dodatek z reguły w najwyższym wymiarze.

3. W razie zatrudnienia lekarza (lekarza dentysty) w wymiarze godzin mniejszym od pełnego etatu - kwotę dodatku w odpowiednim stosunku zmniejsza się.

4. Dodatek może być, w terminach przewidzianych dla awansów (2 razy w roku), podwyższony w granicach do górnej stawki, w zależności od posiadanego funduszu płac.

5. Wysokość dodatku ustala organ zawierający umowę o pracę z lekarzem dentystą, uwzględniając jego staż pracy oraz wyniki dotychczasowej pracy zawodowej.

§  2.

1. Wysokość przyznanego dodatku może być od pierwszego dnia najbliższego miesiąca obniżona częściowo lub do dolnej jego granicy na określony czas, jeżeli lekarz nie wykonuje sumiennie swych obowiązków.

2. O obniżeniu wysokości dodatku decyduje organ, który zawarł z lekarzem (lekarzem dentystą) umowę o pracę za zgodą organu nadrzędnego oraz w porozumieniu z radą zakładową bądź delegatem związkowym.

3. Przed powzięciem decyzji o obniżeniu dodatku zainteresowany lekarz (lekarz dentysta) powinien być wezwany do złożenia pisemnego wyjaśnienia na stawiane mu zarzuty.

4. Decyzja o obniżeniu dodatku powinna być doręczona lekarzowi (lekarzowi dentyście) na piśmie wraz z uzasadnieniem.

§  3.

1. W przypadku uzasadnionym konkretnymi faktami nieprzestrzegania przez lekarza (lekarza dentystę) przepisów o orzekaniu o czasowej niezdolności do pracy - obniżenie wysokości dodatku może nastąpić również na wniosek właściwego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

2. Wnioski, o których mowa w ust. 1, powinny być szczegółowo rozpatrywane przy uwzględnieniu oceny całokształtu pracy zawodowej lekarza (lekarza dentysty), a zwłaszcza jego stosunku do chorych i przestrzegania obowiązkowego czasu pracy.

§ 4. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

• Identyfikator: M.P.1963.55.277
• Rodzaj: Zarządzenie
• Tytuł: Tryb przyznawania lekarzom i lekarzom dentystom dodatków do uposażenia za pracę w zakładach opieki zdrowotnej otwartej oraz zasady wykorzystywania w tym zakresie opinii oddziałów Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
• Data aktu: 12/06/1963
• Data ogłoszenia: 11/07/1963
• Data wejścia w życie: 11/07/1963