Zezwala się aż do odwołania instytucjom i przedsiębiorstwom krajowym na dokonywanie wszelkiego rodzaju świadczeń i wypłat w złotych na rzecz cudzoziemców w rozumieniu polskich przepisów dewizowych, należnych im z tytułu zatrudnienia ich w Polsce na mocy umów, nie kolidujących z obowiązującymi w Polsce przepisami o zatrudnieniu cudzoziemców.Umowy, zawierane z cudzoziemcami, powinny zawierać klauzulę, iż wypłacane umowne wynagrodzenie w złotych nie może być ani w całości, ani w części przekazywane zagranicę.
Umowy o wynagrodzenie cudzoziemców w rozumieniu przepisów dewizowych za pracę w Polsce, o ile z treści wynika obowiązek pracodawcy przekazywania całości lub części umownego wynagrodzenia zagranicę - mogą być zawierane wyłącznie po uzyskaniu zgody Komisji Dewizowej na warunki płatności, zamieszczone w przedłożonym jej projekcie umowy, uprzednio zaopiniowanej przez odnośne władze resortowe. Postanowienie to nie dotyczy płatności, objętych pozwoleniami przywozu Ministerstwa Handlu Zagranicznego.
Wnioski o przekazanie zagranicę całości lub części wynagrodzenia, ustalonego w umowie, zaaprobowanej przez Komisję Dewizową, składają zobowiązani pracodawcy, powołując się na numer i datę odnośnej decyzji Komisji Dewizowej.
Jednocześnie uchyla się Uchwałę Generalną Komisji Dewizowej Nr 46 z dnia 17 marca 1949 r.
