(Jedynie teksty w językach niderlandzkim, hiszpańskim i włoskim są autentyczne)(2006/126/WE)
(Dz.U.UE L z dnia 22 lutego 2006 r.)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając szóstą dyrektywę Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku(1), w szczególności jej art. 27,
uwzględniając wniosek Komisji,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Zgodnie z art. 27 ust. 1 dyrektywy 77/388/EWG Rada, stanowiąc jednogłośnie na wniosek Komisji, może upoważnić każde z państw członkowskich do wprowadzenia specjalnych środków stanowiących odstępstwo od tej dyrektywy, w celu uproszczenia procedury poboru podatku od wartości dodanej (VAT) lub zapobieżenia niektórym rodzajom oszustw podatkowych lub omijania opodatkowania.
(2) W piśmie, które wpłynęło do Sekretariatu Generalnego Komisji w dniu 25 października 2005 r. Królestwo Niderlandów (zwane dalej Niderlandami) wystąpiło z wnioskiem o przedłużenie obowiązywania decyzji Rady 98/161/WE z dnia 16 lutego 1998 r. upoważniającej Niderlandy do zastosowania środka stanowiącego odstępstwo od art. 2 i art. 28a ust. 1 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych(2).
(3) W piśmie, które wpłynęło do Sekretariatu Generalnego Komisji w dniu 3 sierpnia 2005 r. Królestwo Hiszpanii (zwane dalej Hiszpanią) wystąpiło z wnioskiem o przedłużenie obowiązywania decyzji Rady 2004/228/WE z dnia 26 lutego 2004 r. upoważniającej Hiszpanię do zastosowania środka stanowiącego odstępstwo od art. 21 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych(3).
(4) W piśmie, które wpłynęło do Sekretariatu Generalnego Komisji w dniu 26 września 2005 r. Republika Włoch (zwana dalej Włochami) wystąpiła z wnioskiem o przedłużenie obowiązywania decyzji Rady 2004/295/WE z dnia 22 marca 2004 r. upoważniającej Włochy do zastosowania środka stanowiącego odstępstwo od art. 21 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych(4).
(5) Zgodnie z art. 27 ust. 2 dyrektywy 77/388/EWG Komisja poinformowała inne państwa członkowskie o wspomnianych powyżej wnioskach. W pismach z dnia 27 października 2005 r., 7 września 2005 r. oraz z 25 października 2005 r. Komisja poinformowała, odpowiednio, Niderlandy, Hiszpanię i Włochy o tym, iż posiada wszelkie informacje niezbędne do rozpatrzenia poszczególnych wniosków.
(6) Decyzja 98/161/WE upoważniła Niderlandy do stosowania do dnia 31 grudnia 1999 r. niektórych środków zapobiegających uchylaniu się od płacenia podatku z tytułu dostaw i wewnątrzwspólnotowego nabywania materiałów używanych i odpadowych. Decyzja Rady 2000/435/WE(5) przedłużyła datę wygaśnięcia decyzji 98/161/WE do dnia 31 grudnia 2003 r. Następnie wydano decyzję Rady 2004/514/WE(6), która ponownie przedłużyła obowiązywanie upoważnienia udzielonego na mocy decyzji 98/161/WE do dnia wejścia w życie specjalnego systemu stosowania podatku VAT do sektora recyklingu odpadów lub do dnia 31 grudnia 2005 r., w zależności od tego, które z tych dwóch zdarzeń nastąpi wcześniej.
(7) Decyzja 2004/228/WE upoważniła Hiszpanię do zastosowania środka zapobiegającego uchylaniu się od płacenia podatku VAT w sektorze recyklingu odpadów. Decyzja ta wygasa w dniu wejścia życie specjalnego systemu stosowania podatku VAT do sektora recyklingu odpadów lub do dnia 31 grudnia 2005 r., w zależności od tego, które z tych dwóch zdarzeń nastąpi wcześniej.
(8) Decyzja 2004/295/WE upoważniła Włochy do zastosowania środka zapobiegającego uchylaniu się od płacenia podatku VAT w sektorze recyklingu odpadów. Decyzja ta wygasa w dniu wejścia życie specjalnego systemu stosowania podatku VAT do sektora recyklingu odpadów lub do dnia 31 grudnia 2005 r., w zależności od tego, które z tych dwóch zdarzeń nastąpi wcześniej.
(9) Środki są proporcjonalne do wyznaczonych celów, ponieważ ich zastosowanie ma dotyczyć szczególnych rodzajów dostaw, w odniesieniu do których istnieje znaczące ryzyko uchylania się od płacenia podatku.
(10) Przesłanki prawne i faktyczne uzasadniające zastosowanie wspomnianych specjalnych środków nie uległy zmianie i nadal istnieją. Jednakże w dniu 16 marca 2005 r. Komisja przedłożyła wniosek dotyczący dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 77/388/EWG w odniesieniu do niektórych środków w celu uproszczenia procedury obciążania podatkiem od wartości dodanej i pomocy w zapobieganiu uchylaniu się od płacenia podatków i unikaniu zobowiązań podatkowych i uchylającej niektóre decyzje przyznające odstępstwa. Proponowana dyrektywa, o ile zostanie przyjęta, uprawni państwa członkowskie do uczynienia podatnikiem odbiorcę niektórych towarów i usług w sektorze odpadów.
(11) W związku z powyższym należy przedłużyć obowiązywanie decyzji 98/161/WE, 2004/228/WE oraz 2004/295/WE do dnia 31 grudnia 2009 r. lub do dnia wejścia w życie specjalnego systemu stosowania podatku VAT do sektora recyklingu odpadów, zmieniającego dyrektywę 77/388/EWG, w zależności od tego, które z tych dwóch zdarzeń nastąpi wcześniej.
(12) Przedłużenie tego odstępstwa nie pociąga za sobą negatywnych skutków dla środków własnych Wspólnoty pochodzących z podatku VAT, jak również nie wywiera żadnego wpływu na kwotę podatków VAT pobieraną na etapie ostatecznej konsumpcji.
(13) W celu zapewnienia ciągłości prawnej niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 stycznia 2006 r.,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 14 lutego 2006 r.
|
W imieniu Rady |
|
K.-H. GRASSER |
|
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. L 145 z 13.6.1977, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2005/92/WE (Dz.U. L 345 z 28.12.2005, str. 19).
(2) Dz.U. L 53 z 24.2.1998, str. 19. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 2004/514/WE (Dz.U. L 219 z 19.6.2004, str. 11).
(3) Dz.U. L 70 z 9.3.2004, str. 37.
(4) Dz.U. L 97 z 1.4.2004, str. 63.
(5) Dz.U. L 172 z 12.7.2000, str. 24.
(6) Dz.U. L 219 z 19.6.2004, str. 11.
