Decyzja 2005/694/WE w sprawie istnienia nadmiernego deficytu we Włoszech

DECYZJA RADY

z dnia 28 lipca 2005 r.

w sprawie istnienia nadmiernego deficytu we Włoszech

(2005/694/WE)

(Dz.U.UE L z dnia 11 października 2005 r.)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 104 ust. 6,

uwzględniając zalecenie Komisji,

uwzględniając uwagi zgłoszone przez Włochy,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zgodnie z art. 104 Traktatu Państwa Członkowskie powinny unikać nadmiernego deficytu budżetowego.

(2) Pakt Stabilności i Wzrostu opiera się na dążeniu do zdrowych finansów państwa jako środka służącego wzmocnieniu warunków stabilności cen oraz silnego, trwałego wzrostu, sprzyjającego tworzeniu nowych miejsc pracy.

(3) Procedura nadmiernego deficytu na podstawie art. 104 przewiduje podjęcie decyzji w sprawie istnienia nadmiernego deficytu. Załączony do Traktatu Protokół w sprawie procedury nadmiernego deficytu określa dalsze przepisy związane z wdrażaniem procedury nadmiernego deficytu. Rozporządzenie Rady (WE) nr 3605/93⁽¹⁾ ustanawia szczegółowe reguły i definicje odnoszące się do stosowania przepisów wspomnianego Protokołu.

(4) Artykuł 104 ust. 5 Traktatu nakłada na Komisję obowiązek skierowania do Rady opinii w przypadku uznania przez Komisję, że w Państwie Członkowskim istnieje nadmierny deficyt lub że może on wystąpić. Komisja skierowała taką opinię w sprawie Włoch do Rady w dniu 29 czerwca 2005 r. Uwzględniając sprawozdanie Komisji zgodnie z art. 104 ust. 3 Traktatu oraz mając na uwadze opinię wydaną przez Komitet Ekonomiczno-Finansowy zgodnie z art. 104 ust. 4 Traktatu, Komisja doszła do wniosku, że we Włoszech istnieje nadmierny deficyt. Przedkładając swoją ocenę, Komisja wzięła pod uwagę sprawozdanie Ecofin dla Rady Europejskiej dotyczące "Poprawy wdrażania Paktu Stabilności i Wzrostu" zatwierdzone przez nią w dniu 22 marca 2005 r.

(5) Artykuł 104 ust. 6 Traktatu stanowi, że Rada po dokonaniu ogólnej oceny, a przed zadecydowaniem, czy istnieje nadmierny deficyt, powinna rozważyć wszelkie ewentualne uwagi danego Państwa Członkowskiego. W przypadku Włoch całościowa ocena prowadzi do następujących wniosków.

(6) Zgodnie z przedstawionymi dotychczas danymi za 2003 i 2004 r. wskaźnik deficytu w obu tych latach przekroczył, ale pozostawał bliski wynoszącej 3 % PKB wartości odniesienia. Przekroczenie w latach 2003 i 2004 wynoszącej 3 % PKB wartości odniesienia ustanowionej w Traktacie nie było wynikiem nadzwyczajnego zdarzenia pozostającego poza kontrolą władz Włoch, ani znacznego pogorszenia koniunktury w rozumieniu Paktu Stabilności i Wzrostu. Wskaźnik wzrostu gospodarczego w ostatnich trzech latach był dodatni, lecz niski (0,4 %, 0,3 % i 1,2 %, odpowiednio w 2002, 2003 i 2004 r.). Według szacunków luka podażowa zmieniła się z 2,1 % potencjalnego PKB w 2001 r. do - 1,3 % potencjalnego PKB w 2004 r. Stąd też sytuacja charakteryzująca się spowolnionym wzrostem w 2003 i 2004 r. nie może być uznana za wyjątkową w rozumieniu Traktatu i Paktu Stabilności i Wzrostu.

(7) Przekroczenie wartości odniesienia nie może być uznane za tymczasowe, gdyż według przewidywań Komisji przy standardowym założeniu utrzymania dotychczasowej polityki, po przekroczeniu (w niewielkim stopniu) wartości odniesienia w 2003 i 2004 r., deficyt przekroczy znacznie tę wartość w 2005 i 2006 r. Wynika z tego, że wymóg Traktatu odnośnie do kryterium deficytu nie jest spełniony.

(8) Co więcej stosunek wskaźnika zadłużenia do PKB, na poziomie 106-107 % PKB w 2004 r., jednoznacznie przewyższa zawartą w Traktacie wartość odniesienia i nie zmniejszał się w zadowalającym tempie na przestrzeni ostatnich lat. Na tempo redukcji długu rzutowały operacje pozabilansowe zwiększające zadłużenie. Ponadto obecny poziom pierwotnej nadwyżki (poniżej 2 % PKB w 2004 r.) nie gwarantuje zadawalającego spadku wskaźnika zadłużenia. Wynika z tego, że wymóg Traktatu odnośnie do kryterium zadłużenia także nie jest spełniony.

(9) Inne istotne czynniki zawarte w sprawozdaniu Komisji zgodnie z art. 104 ust. 3 Traktatu, jak również dodatkowe czynniki wysunięte przez władze włoskie w ich piśmie z dnia 6 czerwca 2005 r. zostały przeanalizowane przez Radę. Zgodnie ze sprawozdaniem Ecofin dla Rady Europejskiej w sprawie "Poprawy wdrażania Paktu Stabilności i Wzrostu", biorąc pod uwagę inne istotne czynniki, decyzja Rady odnośnie do istnienia nadmiernego deficytu zgodnie z art. 104 ust. 6 Traktatu "musi w pełni podlegać nadrzędnej zasadzie - stanowiącej, że przed uwzględnieniem innych istotnych czynników przekroczenie wartości odniesienia ma charakter tymczasowy, a deficyt pozostaje zbliżony do wartości odniesienia". W przypadku Włoch ten pierwszy warunek nie jest spełniony. Stąd też Rada przy podjęciu swojej decyzji zgodnie z art. 104 ust. 6 Traktatu nie bierze w przypadku Włoch pod uwagę innych istotnych czynników,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

Z całościowej oceny wynika, że we Włoszech istnieje nadmierny deficyt.

Artykuł  2

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Włoskiej.

Sporządzono w Brukseli, dnia 28 lipca 2005 r.

	W imieniu Rady
	D. ALEXANDER
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 332 z 31.12.1993, str. 7. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 351/2002 (Dz.U. L 55 z 26.2.2002, str. 23).

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.2005.266.57
• Rodzaj: Decyzja
• Tytuł: Decyzja 2005/694/WE w sprawie istnienia nadmiernego deficytu we Włoszech
• Data aktu: 28/07/2005
• Data ogłoszenia: 11/10/2005