Dyrektywa 2001/52/WE zmieniająca dyrektywę 95/31/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dotyczące substancji słodzących stosowanych w środkach spożywczych

DYREKTYWA 2001/52/WE KOMISJI

z dnia 3 lipca 2001 r.

zmieniająca dyrektywę 95/31/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dotyczące substancji słodzących stosowanych w środkach spożywczych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(Dz.U.UE L z dnia 12 lipca 2001 r.)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 89/107/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących dodatków do żywności dopuszczonych do użycia w środkach spożywczych przeznaczonych do spożycia przez ludzi ⁽¹⁾, zmienioną dyrektywą 94/34/WE ⁽²⁾ Parlamentu Europejskiego i Rady, w szczególności jej art. 3 ust. 3 lit. a),

po konsultacji z Naukowym Komitetem ds. Żywności,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa 94/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 czerwca 1994 r. w sprawie substancji słodzących używanych w środkach spożywczych ⁽³⁾, zmieniona dyrektywą 96/83/WE ⁽⁴⁾, wymienia substancje, które mogą być używane jako substancje słodzące w środkach spożywczych.

(2) Dyrektywa Komisji 95/31/WE z dnia 5 lipca 1995 r. ustanawiająca szczególne kryteria czystości dotyczące substancji słodzących stosowanych w środkach spożywczych ⁽⁵⁾, ostatnio zmieniona dyrektywą 2000/51/WE ⁽⁶⁾, ustanawia kryteria czystości w odniesieniu do substancji słodzących wymienionych w dyrektywie 94/35/WE.

(3) W świetle postępu technicznego konieczna jest zmiana kryteriów czystości ustanowionych w dyrektywie 95/31/WE w odniesieniu do E 421 mannitolu oraz E 950 acesulfamu K.

(4) Konieczne jest uwzględnienie specyfikacji oraz technik analitycznych w odniesieniu do substancji słodzących wymienionych w Codex alimentarius Połączonego Komitetu Ekspertów ds. Substancji Dodatkowych (JECFA).

(5) Konieczna jest zmiana dyrektywy 95/31/WE.

(6) Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Środków Spożywczych,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1

W Załączniku do dyrektywy 95/31/WE tekst dotyczący E 421 mannitolu oraz E 950 acesulfamu K zastępuje się tekstem znajdującym się w Załączniku do niniejszej dyrektywy.

Artykuł  2

Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 30 czerwca 2002 r. i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

Artykuł  3

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł  4

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 3 lipca 2001 r.

	W imieniu Komisji
	David BYRNE
	Członek Komisji

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 40 z 11.2.1989, str. 27.

⁽²⁾ Dz.U. L 237 z 10.9.1994, str. 1.

⁽³⁾ Dz.U. L 237 z 10.9.1994, str. 3.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 48 z 19.2.1997, str. 16.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 178 z 28.7.1995, str. 1.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 198 z 4.8.2000, str. 41.

ZAŁĄCZNIK 

"E 950 ACESULFAM K
Synonimy	Acesulfam potasu, sól potasowa 2,2 ditlenku 3,4-dihydro-6-metylo-1,2,3-oksatiazyn-4-onu
Definicja
Nazwa związku chemicznego	Sól potasowa 2,2 ditlenku 6-metylo-1,2,3-oksatiazyn-4(3H)-onu
Einecs	259-715-3
Wzór chemiczny	C4H4KNO4S
Masa cząsteczkowa	201,24
Analiza	Zawartość nie mniej niż 99 % bezwodnego C4H4KNO4S
Opis	Biały, krystaliczny, bezwonny proszek. W przybliżeniu 200 razy słodszy od sacharozy
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność	Bardzo łatwo rozpuszczalny w wodzie, bardzo słabo rozpuszczalny w alkoholu etylowym
B. Absorpcja w ultrafiolecie	Maksimum 227 ± 2 nm dla roztworu 10 mg w 1.000 ml wody
C. Pozytywny odczyn potasu	Test przechodzący (test pozostałości uzyskanych po spaleniu próbki 2 g)
D. Test strącania	Dodać kilka kropel 10 % roztworu azotynu kobaltu do roztworu 0,2 g próbki w 2 ml kwasu octowego i 2 ml wody. Powstaje żółty osad
Czystość
Ubytek na skutek suszenia	Nie więcej niż 1 % (105 °C, dwie godziny)
Zanieczyszczenia organiczne	Test przechodzący dla 20 mg/kg aktywnych części składowych UV
Fluorek	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 1 mg/kg
E 421 MANNITOL
1. Mannitol
Synonimy	D-mannitol
Definicja	Produkowany przez katalityczne uwodornienie roztworów węglowodanów zawierających glukozę i/lub fruktozę
Nazwa związku chemicznego	D-mannitol
Einecs	200-711-8
Wzór chemiczny	C6H14O6
Masa cząsteczkowa	182,2
Analiza	Zawartość nie mniej niż 96,0 % i nie więcej niż 102 % suchego D-mannitolu
Opis	Biały, krystaliczny, bezwonny proszek
dentyfikacja
A. Rozpuszczalność	Rozpuszczalny w wodzie, bardzo słabo rozpuszczalny w alkoholu etylowym, praktycznie nierozpuszczalny w eterze
B. Zakres temperatur topnienia	164-169 °C
C. Chromatografia cienkowarstwowa	Test przechodzący
D. Specyficzna rotacja	[α] 20 D: + 23° do + 25° (roztwór boranu)
E. pH	Między 5 i 8 Dodać 0,5 ml nasyconego roztworu chlorku potasu do 10 ml 10 % w/w roztworu próbki, następnie zmierzyć pH
Czystość
Ubytek na skutek suszenia	Nie więcej niż 0,3 % (105 °C, cztery godziny)
Redukcja cukrów	Nie więcej niż 0,3 % (wyrażone w glukozie)
Cukry łącznie	Nie więcej niż 1 % (wyrażone w glukozie)
Popiół siarczanowy	Nie więcej niż 0,1 %
Chlorki	Nie więcej niż 70 mg/kg
Siarczany	Nie więcej niż 100 mg/kg
Nikiel	Nie więcej niż 2 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 1 mg/kg
2. Mannitol wyprodukowany w procesie fermentacji
Synonimy	D-mannitol
Definicja	Wyprodukowany w przerywanym procesie fermentacji w warunkach aerobowych przy zastosowaniu konwencjonalnego szczepu bakterii drożdżowych Zygosaccharomyces rouxii
Nazwa związku chemicznego	D-mannitol
Einecs	200-711-8
Wzór chemiczny	C6H14O6
Masa cząsteczkowa	182,2
Analiza	Zawartość nie mniej niż 99,0 % suchego D-mannitolu
Opis	Biały, krystaliczny, bezwonny proszek
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność	Rozpuszczalny w wodzie, bardzo słabo rozpuszczalny w alkoholu etylowym, praktycznie nierozpuszczalny w eterze
B. Zakres temperatur topnienia	Między 164 i 169 °C
C. Chromatografia cienkowarstwowa	Test przechodzący
D. Specyficzna rotacja	[α] 20 D: + 23° to + 25° (roztwór boranu)
E. pH	Między 5 i 8 Dodać 0,5 ml nasyconego roztworu chlorku potasu do 10 ml 10 % w/w roztworu próbki, następnie zmierzyć pH
Czystość
Arabitol	Nie więcej niż 0,3 %
Ubytek na skutek suszenia	Nie więcej niż 0,3 % (105 °C, cztery godziny)
Redukcja cukrów	Nie więcej niż 0,3 % (wyrażone w glukozie)
Cukry łącznie	Nie więcej niż 1 % (wyrażone w glukozie)
Popiół siarczanowy	Nie więcej niż 0,1 %
Chlorki	Nie więcej niż 70 mg/kg
Siarczany	Nie więcej niż 100 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 1 mg/kg
Tlenowcowe bakterie mezofilowe	Nie więcej niż 103/g
Formy bakterii coli	Brak w 10 g
Salmonella	Brak w 10 g
E. coli	Brak w 10 g
Staphylococcus aureus	Brak w 10 g
Pseudomonas aeruginosa	Brak w 10 g
Pleśń	Nie więcej niż 100/g
Drożdże	Nie więcej niż 100/g"

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.2001.190.18
• Rodzaj: Dyrektywa
• Tytuł: Dyrektywa 2001/52/WE zmieniająca dyrektywę 95/31/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dotyczące substancji słodzących stosowanych w środkach spożywczych
• Data aktu: 03/07/2001
• Data ogłoszenia: 12/07/2001
• Data wejścia w życie: 01/05/2004, 01/08/2001