Rozporządzenie 1804/1999 uzupełniające rozporządzenie (EWG) nr 2092/91 w sprawie produkcji ekologicznej produktów rolnych oraz znakowania produktów rolnych i środków spożywczych w celu włączenia produkcji zwierzęcej

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 1804/1999

z dnia 19 lipca 1999 r.

uzupełniające rozporządzenie (EWG) nr 2092/91 w sprawie produkcji ekologicznej produktów rolnych oraz znakowania produktów rolnych i środków spożywczych w celu włączenia produkcji zwierzęcej

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego⁽²⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego⁽³⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie (EWG) nr 2092/91⁽⁴⁾ przewiduje, że przed dniem 30 czerwca 1995 r. Komisja ma złożyć wnioski dotyczące zasad i szczególnych środków kontrolnych obejmujących ekologiczną produkcję zwierzęcą, nieprzetworzone produkty zwierzęce i produkty przeznaczone do spożycia przez ludzi, zawierające składniki pochodzenia zwierzęcego.

(2) Rośnie popyt na ekologiczne produkowane produkty rolne i takie produkty coraz bardziej przyciągają konsumentów.

(3) Produkcja zwierzęca umożliwia rozszerzenie zakresu produktów i pozwala na rozwój gospodarstw rolnych, prowadzących uzupełniającą działalność w ramach rolnictwa ekologicznego, które stanowi znaczną część ich dochodów.

(4) Niniejsze rozporządzenie harmonizuje zasady produkcji, etykietowania i kontroli większości podstawowych gatunków zwierząt gospodarskich; w przypadku gatunków, innych niż gatunki wodne, dla których w niniejszym rozporządzeniu nie wprowadzono zasad produkcji, w celu ochrony konsumenta właściwe jest zharmonizowanie przynajmniej wymagań dotyczących etykietowania i systemu kontroli; dla produktów akwakultury przepisy takie należy opracować możliwie jak najszybciej.

(5) Co więcej, produkcja zwierzęca ma zasadnicze znaczenie dla organizacji produkcji rolnej w gospodarstwach stosujących produkcję ekologiczną w stopniu, w jakim dostarczają one niezbędnej substancji organicznej i składników pokarmowych dla uprawianej ziemi i odpowiednio przyczynia się do poprawy gleby oraz rozwoju trwałego rolnictwa.

(6) W celu uniknięcia skażeniu środowiska, w szczególności zasobów naturalnych takich jak gleba i woda, ekologiczna produkcja zwierzęca musi z zasady przewidywać bliski związek między taką produkcją a ziemią, odpowiednim wieloletnim płodozmianem a żywieniem zwierząt gospodarskich uprawami rolnictwa ekologicznego wytworzonymi w gospodarstwie.

(7) W celu zapobieżenia skażeniu wody związkami azotowymi, gospodarstwa prowadzące ekologiczną produkcję zwierzęcą powinny posiadać odpowiednią zdolność magazynową oraz zaplanować odprowadzanie stałych i płynnych odchodów zwierzęcych.

(8) Hodowla pasterska prowadzona zgodnie z zasadami rolnictwa ekologicznego jest działalnością szczególnie nadającą się do utrzymania i eksploatacji potencjału opuszczonych terenów.

(9) Należy zachęcać do dużej różnorodności biologicznej, a przy wyborze ras należy brać pod uwagę zdolność przystosowania się do miejscowych warunków.

(10) Organizmy genetycznie zmodyfikowane (GMO) i produkty z nich otrzymane nie są zgodne z metodami produkcji ekologicznej; w celu utrzymania zaufania konsumenta do produkcji ekologicznej, w produktach znakowanych jako wyprodukowane metodami ekologicznymi nie należy używać organizmów genetycznie zmodyfikowanych, ich części ani produktów z nich otrzymanych.

(11) Konsumentom należy zagwarantować, że produkty wytworzono zgodnie z niniejszym rozporządzeniem; tak dalece, jak jest to technicznie możliwe, należy oprzeć się na możliwości śledzenia pochodzenia produktów zwierzęcych.

(12) Zwierzęta gospodarskie należy żywić trawą i paszami wytworzonymi zgodnie z zasadami rolnictwa ekologicznego.

(13) W obecnych warunkach hodowcy mogą napotkać trudności z zapewnieniem dostaw pasz dla zwierząt gospodarskich hodowanych metodami ekologicznymi i dlatego też należy czasowo dopuścić możliwość stosowania w ograniczonych ilościach określonych pasz wytworzonych niezgodnie z zasadami rolnictwa ekologicznego.

(14) Ponadto w celu zaspokojenia podstawowych potrzeb pokarmowych zwierząt gospodarskich, może być potrzebne użycie niektórych minerałów, pierwiastków śladowych i witamin pod ściśle określonymi warunkami.

(15) Zarządzanie zdrowiem zwierząt powinno opierać się na zapobieganiu, poprzez środki takie jak dobór właściwych ras i odmian, zrównoważonej, wysokiej jakości diecie i korzystnym środowisku, w szczególności w zakresie obsadu zwierząt w gospodarstwie, pomieszczeń inwentarskich i praktyk gospodarskich.

(16) W rolnictwie ekologicznym nie wolno stosować syntetycznych alopatycznych produktów leczniczych do celów zapobiegania.

(17) Jednakże w przypadku choroby lub zranienia zwierzęcia należy natychmiast przystąpić do leczenia, stosując przede wszystkim leki roślinne i homeopatyczne oraz ograniczając do minimum stosowanie syntetycznych alopatycznych produktów leczniczych; w celu zagwarantowania konsumentom spójnej produkcji ekologicznej powinno być możliwe przyjęcie środków ograniczających, takich jak podwojenie okresu karencji po zastosowaniu syntetycznych alopatycznych produktów leczniczych.

(18) W większości przypadków zwierzętom gospodarskim należy zapewnić dostęp do wybiegu lub pastwiska, o ile pozwalają na to warunki pogodowe; grunty przeznaczone na wybieg powinny z zasady być objęte odpowiednim rotacji.

(19) Pomieszczenia dla wszystkich gatunków zwierząt gospodarskich powinny zaspokajać potrzeby tych zwierząt w zakresie wentylacji, oświetlenia, przestrzeni i wygody, zwierzęta powinny mieć wystarczającą ilość miejsca do swobodnego poruszania się oraz rozwijania swoich naturalnych zachowań społecznych.

(20) Do minimum należy ograniczyć systematycznie powtarzające się działania powodujące stres, krzywdę, chorobę lub cierpienie zwierząt podczas produkcji, przetrzymywania, transportu lub uboju; jednakże można zezwolić na szczególne działania interwencyjne niezbędne przy niektórych rodzajach produkcji; stosowanie pewnych substancji do stymulacji wzrostu lub modyfikacji cyklów hodowlanych nie jest zgodne z zasadami rolnictwa ekologicznego.

(21) Specjalne cechy pszczelarstwa wymagają przepisów szczególnych, w szczególności w celu zapewnienia wystarczającej ilości źródeł odpowiedniej jakości pyłku kwiatowego i nektaru.

(22) Wszystkie podmioty gospodarcze wprowadzające do obrotu produkty pochodzące od zwierząt gospodarskich hodowanych metodami ekologicznymi należy poddawać regularnym i ujednoliconym kontrolom; w gospodarstwie należy prowadzić rejestr, w którym na bieżąco uaktualnia się szczegółowe dane dotyczące zwierząt gospodarskich przywożonych do gospodarstwa i je opuszczających oraz każdego zastosowanego leczenia.

(23) Regionalne różnice w warunkach rolnych i klimatycznych wymagają wprowadzenia określonych okresów przejściowych dla niektórych praktyk oraz w odniesieniu do właściwości, budynków i urządzeń inwentarskich.

(24) Obecne zróżnicowanie ustalonych praktyk w ekologicznej produkcji zwierzęcej między Państwami Członkowskimi wymaga, by państwa te mogły stosować bardziej surowe przepisy odnoszące się do zwierząt gospodarskich i produktów zwierzęcych wytwarzanych na ich terytorium.

(25) Znakowanie etykiet, materiałów reklamowych lub dokumentach handlowych, uznane przez konsumenta za odniesienie do metody produkcji ekologicznej, jest zastrzeżone w rozporządzeniu (EWG) nr 2092/91 dla produktów wytworzonych zgodnie z tym rozporządzeniem.

(26) Konsument uważa niektóre rodzaje znakowania jako odniesienie do metody produkcji ekologicznej.

(27) Jednakże właścicielom znaków towarowych należy zapewnić okres przejściowy na dostosowanie produkcji do wymagań rolnictwa ekologicznego przy założeniu, że taki okres przejściowy dozwolony jest wyłącznie dla znaków towarowych noszących wspomniane powyżej oznakowanie, dla którego wniosek o rejestrację złożono przed opublikowaniem rozporządzenia (EWG) nr 2092/91, a konsument jest należycie poinformowany o tym, że produkty te nie są wytwarzane zgodnie z metodą produkcji ekologicznej,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

W rozporządzeniu (EWG) nr 2092/91 wprowadza się następujące zmiany:

1) artykuł 1 otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 1

1. Niniejsze rozporządzenie stosuje się do następujących produktów, jeżeli są one lub mają być oznakowane odnośnie do metody produkcji ekologicznej:

a) nieprzetworzone produkty rolne pochodzenia roślinnego; a także zwierzęta gospodarskie i nieprzetworzone produkty zwierzęce, w zakresie w jakim wprowadzono w załącznikach I i III odnośne zasady produkcji i szczególne reguły kontroli;

b) przetworzone produkty rolne pochodzenia roślinnego i produkty zwierzęce przeznaczone do spożycia przez ludzi przygotowane głównie z jednego lub więcej składników pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego;

c) pasze, mieszanki paszowe i materiały paszowe nieujęte w lit. a) od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, określonego w ust. 3.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, w przypadku gdy w załączniku I nie ustanowiono szczegółowych zasad produkcji dla niektórych gatunków zwierząt, dla tych gatunków i produktów pochodnych, z wyłączeniem akwakultury i produktów akwakultury, stosuje się przepisy art. 5 odnośnie do etykietowania i art. 8 i 9 odnośnie do kontroli. Do czasu wprowadzenia szczegółowych zasad produkcji stosuje się przepisy krajowe lub, w razie ich braku, własne normy przyjęte i uznane przez Państwa Członkowskie.

3. Komisja, nie później niż dnia 24 sierpnia 2001 r., zaproponuje przyjęcie rozporządzenia zgodnie z procedurą w art. 14 ustanawiającą wymagania dotyczące etykietowania, jak również wymagania dotyczące kontroli oraz środki ostrożności odnośnie do dla produktów określonych w ust. 1 lit. c), w zakresie w jakim wymagania te wiążą się z metodą produkcji ekologicznej.

Do czasu przyjęcia rozporządzenia wskazanego w akapicie pierwszym, dla produktów określonych w ust. 1 lit. c) stosuje się przepisy krajowe zgodnie z prawem wspólnotowym lub, w razie ich braku, własne normy przyjęte i uznane przez Państwa Członkowskie.";

2) artykuł 2 otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 2

Do celów niniejszego rozporządzenia, uznaje się, że oznakowanie produktu odnosi się do metody produkcji ekologicznej, jeżeli na etykiecie, w materiałach reklamowych lub dokumentach handlowych taki produkt, jego składniki lub materiały paszowe opisane są przez oznaczenia używane w każdym Państwie Członkowskim, sugerujące nabywcy, że produkt, jego składniki lub materiały paszowe uzyskano zgodnie z zasadami produkcji ustanowionymi w art. 6 i w szczególności następujące określenia, ich pochodne (takie jak bio, eco itp.) lub zdrobnienia, samodzielnie lub w połączeniu, chyba że takie określenia nie są stosowane do produktów rolnych wchodzących w skład środków spożywczych lub pasz, lub jednoznacznie nie mają powiązania z metodą produkcji:

- w języku hiszpańskim: ecológico,

- w języku duńskim: økologisk,

- w języku niemieckim: ökologisch, biologisch,

- w języku greckim: βιολογικό,

- w języku angielskim: organic,

- w języku francuskim: biologique,

- w języku włoskim: biologico,

- w języku niderlandzkim: biologisch,

- w języku portugalskim: biológico,

- w języku fińskim: luonnonmukainen,

- w języku szwedzkim: ekologisk.";

3) artykuł 3 otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie stosuje się, bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych lub przepisów krajowych, zgodnie z prawem wspólnotowym, dotyczących produktów określonych w art. 1, takich jak przepisy regulujące produkcję, przygotowanie, wprowadzanie do obrotu, etykietowanie i kontrolę, włącznie z prawodawstwem w zakresie środków spożywczych i żywienia zwierząt.";

4) w art. 4 ust. 3 definicja "przygotowanie" otrzymuje brzmienie:

"3) »przygotowanie« oznacza czynności konserwowania i/lub przetwarzania produktów rolnych (włącznie z ubojem i rozbiorem produktów zwierzęcych), a także pakowania i/lub wprowadzania zmian w etykietowaniu dotyczącym prezentacji metody produkcji ekologicznej świeżych, konserwowanych i/lub przetworzonych produktów;"

5) w art. 4 dodaje się definicje w brzmieniu:

"11. »produkcja zwierzęca« oznacza produkcję domowych lub udomowionych zwierząt lądowych (włącznie z owadami) lub gatunków wodnych hodowanych w wodzie słodkiej, słonej lub słonawej. Za produkcję ekologiczną nie uważa się produktów pochodzących z łowiectwa ani z rybołówstwa zwierząt dzikich;

12. »organizm genetycznie zmodyfikowany (GMO)« oznacza każdy organizm określony w art. 2 dyrektywy Rady 90/220/EWG z dnia 23 kwietnia 1990 r. w sprawie zamierzonego uwalniania do środowiska organizmów genetycznie zmodyfikowanych^(*);

13. »pochodna GMO« oznacza substancję wyprodukowaną przez lub z GMO, ale niezawierającą GMO;

14. »użycie GMO lub pochodnych GMO« oznacza użycie ich jako środków spożywczych, składników żywnościowych (łącznie z dodatkami i przyprawami), środków pomocniczych używanych w przetwórstwie (łącznie z substancjami rozpuszczającymi), pasz, mieszanek paszowych, materiałów paszowych, dodatków paszowych, środków pomocniczych używanych w przetwórstwie pasz, niektórych produktów stosowanych w żywieniu zwierząt (zgodnie z dyrektywą 82/471/EWG)^(**), środków ochrony roślin, weterynaryjnych produktów leczniczych, nawozów, środków do użyźniania gleby, nasion, roślinnego materiału reprodukcyjnego i zwierząt gospodarskich;

15. »weterynaryjne produkty lecznicze« oznaczają produkty określone w art. 1 ust. 2 dyrektywy Rady 65/65/EWG z dnia 26 stycznia 1965 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do leków gotowych^(***);

16. »weterynaryjne homeopatyczne produkty lecznicze« oznaczają produkty określone w art. 1 ust. 1 dyrektywy Rady 92/74/EWG z dnia 22 września 1992 r., rozszerzającej zakres zastosowania dyrektywy 81/851/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych lub działań administracyjnych dotyczących weterynaryjnych produktów leczniczych i ustanawiająca dodatkowe przepisy w odniesieniu do weterynaryjnych homeopatycznych środków leczniczych^(****);

17. »pasze« oznaczają produkty określone w art. 2 lit. a) dyrektywy Rady 79/373/EWG z dnia 2 kwietnia 1979 r. w sprawie obrotu mieszankami paszowymi^(*****);

18. »materiały paszowe« oznacza produkty określone w art. 2 lit. a) dyrektywy Rady 96/25/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. sprawie obrotu materiałami paszowymi, zmieniająca dyrektywy 70/524/EWG, 74/63/EWG, 82/471/EWG i 93/74/EWG oraz uchylająca dyrektywę 77/101/EWG^(******);

19. »mieszanki paszowe« oznaczają produkty określone w art. 2 lit. b) dyrektywy Rady 79/373/EWG;

20. »dodatki paszowe« oznaczają produkty określone w art. 2 lit. a) dyrektywy Rady 70/524/EWG z dnia 23 listopada 1970 r. dotyczącej dodatków paszowych^(*******);

21. »niektóre produkty stosowane w żywieniu zwierząt« oznaczają produkty pokarmowe w zakresie ustalonym dyrektywą Rady 82/471/EWG z dnia 30 czerwca 1982 r. dotycząca niektórych produktów stosowanych w żywieniu zwierząt;

22. »jednostka/gospodarstwo/hodowla produkcji ekologicznej « oznacza jednostkę, gospodarstwo lub hodowlę zgodne z zasadami niniejszego rozporządzenia;

23. »pasze/materiały paszowe produkowane metodami ekologicznymi« oznaczają pasze/materiały paszowe produkowane zgodnie z zasadami produkcji ustanowionymi w art. 6;

24. »pasze/materiały paszowe w okresie konwersji« oznaczają pasze/materiały paszowe otrzymywane zgodnie z zasadami produkcji określonymi w art. 6, z wyłączeniem okresu konwersji, w którym zasady te obowiązują przez przynajmniej jeden rok przed zbiorem plonów;

25. »pasze konwencjonalne/materiały paszowe« oznaczają pasze/materiały paszowe nieobjęte kategoriami określonymi w ust. 23 i 24.

______

^(*) Dz.U. L 117 z 8.5.1990, str. 15. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 97/35/WE (Dz.U. L 169 z 27.6.1997, str. 72).

(**) Dz.U. L 213 z 21.7.1982, str. 8. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 1999/20/WE (Dz.U. L 80 z 25.3.1999, str. 20).

(***) Dz.U. 22 z 9.2.1965, str. 369. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 93/39/EWG (Dz.U. L 214 z 24.8.1993, str. 22).

(****) Dz.U. L 297 z 13.10.1992, str. 12.

(*****) Dz.U. L 86 z 6.4.1979, str. 30. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 98/87/WE (Dz.U. L 318 z 27.11.1998, str. 43).

(******) Dz.U. L 125 z 23.5.1996, str. 35. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 98/67/WE (Dz.U. L 261 z 24.9.1998, str. 10).

(*******) Dz.U. L 270 z 14.12.1970, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem Komisji (WE) nr 45/1999 (Dz.U. L 6 z 21.1.1999, str. 3).";

6) w art. 5 ust. 3 dodaje się lit. h) w brzmieniu:

"h) produkt wytworzono bez użycia organizmów genetycznie zmodyfikowanych i/lub produktów otrzymywanych z tych organizmów.";

7) w art. 5 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:

"3a. W drodze odstępstwa od ust. 1-3, znaków towarowych z oznakowaniem określonym w art. 2 można nadal używać do dnia 1 lipca 2006 r. na etykietach i w reklamach produktów, które nie są zgodne z niniejszym rozporządzeniem, pod warunkiem że:

- o rejestrację znaku towarowego wystąpiono przed dniem 22 lipca 1991 r. - w Finlandii, Austrii i Szwecji przed dniem 1 stycznia 1995 r. - i znak towarowy jest zgodny z Pierwszą dyrektywą Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. mającą na celu zbliżenie ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do znaków towarowych^(*), oraz

- znak towarowy zostanie wcześniej powielony z wyraźnym, dobrze widocznym i czytelnym oznakowaniem, że produkty nie są wytwarzane zgodnie z metodą produkcji ekologicznej, opisaną w niniejszym rozporządzeniu.

______

^(*) Dz.U. L 40 z 11.2.1989, str. 1. Dyrektywa zmieniona decyzją 92/10/EWG (Dz.U. L 6 z 11.1.1992, str. 35).";

8) w art. 5 początek ust. 5 otrzymuje brzmienie:

"5. Produkty roślinne etykietowane lub reklamowane zgodnie z ust. 1 lub 3 mogą nosić oznakowania odnoszące się do konwersji na metodę produkcji ekologicznej, pod warunkiem że:";

9) w art. 5 ust. 5 lit. d) otrzymuje brzmienie:

"d) produkt zawiera tylko jeden składnik roślinny pochodzenia rolnego.";

10) w art. 5 ust. 5 dodaje się lit. f) w brzmieniu:

"f) produkt wytworzono bez użycia organizmów genetycznie zmodyfikowanych i/lub produktów otrzymanych z takich organizmów.";

11) w art. 5 ust. 5a dodaje się lit. i) w brzmieniu:

"i) produkt wytworzono bez użycia organizmów genetycznie zmodyfikowanych i/lub produktów otrzymanych z takich organizmów.";

12) w art. 5 ust. 10 otrzymuje brzmienie:

"10. W produkcie określonym w art. 1 ust. 1 lit. a) i b), składnik uzyskany zgodnie z zasadami ustanowionymi w art. 6 nie występuje łącznie z takim samym składnikiem uzyskanym z pominięciem tych zasad.";

13) w art. 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

"1. Metoda produkcji ekologicznej oznacza, że w produkcji produktów, określonych w art. 1 ust. 1 lit. a), innych niż nasiona oraz roślinny materiał rozmnożeniowy:

a) powinny być spełnione co najmniej wymagania z załącznika I oraz, w miarę potrzeb, szczegółowe zasady odnoszące się do nich;

b) mogą być stosowane produkty zawierające wyłącznie substancje określone w załączniku I lub wymienione w załączniku II jako: środki ochrony roślin, nawozy, kondycjonery, pasze, materiały paszowe, mieszanki paszowe, dodatki paszowe, substancje stosowane w żywieniu zwierząt zgodnie z dyrektywą 82/471/EWG, produkty czyszczące i dezynfekujące do budynków oraz urządzeń inwentarskich, środki do zwalczania szkodników i chorób w budynkach i urządzeniach inwentarskich, a także do każdego innego celu, gdy cel taki określony jest w załączniku II w odniesieniu do niektórych produktów. Użycie tych produktów wymaga spełnienia szczególnych warunków, określonych w załącznikach I i II, w zakresie, w jakim jest ono powszechnie zatwierdzone w rolnictwie zainteresowanych Państw Członkowskich, zgodnie ze stosownymi przepisami wspólnotowymi lub przepisami krajowymi, zgodnymi z prawem wspólnotowym;

c) stosuje się wyłącznie nasiona oraz roślinny materiał rozmnożeniowy wyprodukowane metodami ekologicznymi, określonymi w ust. 2;

d) nie wolno stosować organizmów genetycznie zmodyfikowanych i/lub produktów otrzymanych z tych organizmów z wyjątkiem weterynaryjnych produktów leczniczych.";

14) w art. 6 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

"2. Metoda produkcji ekologicznej oznacza, że roślinę mateczną w przypadku nasion i roślinę rodzicielską w przypadku materiału rozmnożeniowego uzyskano:

a) bez użycia organizmów genetycznie zmodyfikowanych i/lub produktów otrzymanych z takich organizmów; oraz

b) z roślin, które co najmniej przez jedno pokolenie, a w przypadku roślin wieloletnich co najmniej przez dwa sezony wegetacyjne, były uprawiane zgodnie z ust. 1 lit. a) i b).";

15) w art. 6 ust. 3 lit. a) i b) datę "31 grudnia 2000 r." zastępuje się datą "31 grudnia 2003 r.";

16) w art. 6 ust. 4 datę "31 grudnia 1999 r." zastępuje się datą "31 grudnia 2002 r.";

17) w art. 7 ust. 1 oraz lit. a) zdanie wprowadzające otrzymuje brzmienie:

"1. Produkty niezatwierdzone w chwili przyjęcia niniejszego rozporządzenia w celu wskazanym w art. 6 ust. 1 lit. b), mogą być umieszczone w załączniku II, jeżeli spełniają następujące warunki:

a) jeżeli są one stosowane do celów zwalczania szkodników lub chorób roślin, czyszczenia i dezynfekcji budynków i urządzeń inwentarskich:

- są istotne przy zwalczaniu organizmu szkodliwego lub określonej choroby, dla której nie ma dostępnych innych alternatyw biologicznych, kulturowych, fizycznych ani hodowlanych, oraz

- warunki ich stosowania wykluczają bezpośredni kontakt z materiałem siewnym, rośliną, produktami roślinnymi lub zwierzętami gospodarskimi i produktami zwierzęcymi; jednakże w przypadku roślin wieloletnich, bezpośredni kontakt jest możliwy, ale wyłącznie poza sezonem wegetacyjnym jadalnych części (owoców), o ile takie stosowanie nie spowoduje pośrednio obecności pozostałości produktu w częściach jadalnych, oraz

- ich użycie nie prowadzi do nieakceptowalnych skutków oddziaływujących na środowisko lub nie przyczynia się do jego skażenia;"

18) w art. 7 dodaje się ust. 1b w brzmieniu:

"1b. W odniesieniu do minerałów i pierwiastków śladowych stosowanych w żywieniu zwierząt, w załączniku II można umieścić dodatkowe źródła tych produktów przy założeniu, że są one pochodzenia naturalnego, a w razie ich braku, że są to produkty syntetyczne w takiej samej postaci jak produkty naturalne."

19) w art. 9 ust. 11 skreśla się wyrazy "z dnia 26 czerwca 1989 r.".

20) w art. 9 dodaje się ust. 12 w brzmieniu:

"12 a) W przypadku mięsnej produkcji zwierzęcej Państwa Członkowskie gwarantują, bez uszczerbku dla przepisów załącznika III, przeprowadzanie kontroli na wszystkich etapach produkcji, uboju, rozbioru i innego rodzaju przygotowań aż do momentu sprzedaży konsumentowi w celu umożliwienia, tak dalece, jak jest to technicznie możliwe, śledzenia produktów zwierzęcych w całym łańcuchu produkcji, przetwarzania i innego rodzaju przygotowań od jednostki produkcji zwierzęcej do jednostki ostatecznego pakowania i/lub etykietowania. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o przyjętych środkach i ich realizacji oraz składają sprawozdanie z nadzoru określonego w art. 15.

b) W załączniku III zawarte zostaną dalsze przepisy w odniesieniu do produktów zwierzęcych innych niż mięso w celu zapewnienia, tak dalece jak jest to technicznie możliwe, możliwości śledzenia produktów.

c) W każdym przypadku środki podjęte na podstawie art. 9 gwarantują konsumentom, że produkty zostały wyprodukowane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.";

21) w art. 11 ust. 6 lit. a) datę "31 grudnia 2002 r." zastępuje się datą "31 grudnia 2005 r.".

22) w art. 12 dodaje się akapit w brzmieniu:

"Jednakże w odniesieniu do zasad określonych w części B załącznika I, dotyczących produkcji zwierzęcej, Państwa Członkowskie mogą stosować bardziej surowe przepisy odnoszące się do zwierząt gospodarskich i produktów zwierzęcych produkowanych na ich terytorium, przy założeniu, że przepisy te są zgodne z prawem wspólnotowym i nie zabraniają ani nie ograniczają obrotu pozostałymi zwierzętami gospodarskimi i produktami zwierzęcymi, które spełniają wymagania niniejszego rozporządzenia.";

23) artykuł 13 otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 13

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 14 można przyjąć, co następuje:

- szczegółowe zasady stosowania niniejszego rozporządzenia,

- zmiany załączników I-IV i VI, VII i VIII,

- zmiany załącznika V w celu zdefiniowania wspólnotowego logo, które ma towarzyszyć lub zastępować oznakowanie produktów objętych systemem kontroli,

- ograniczenia i środki wykonawcze do celów stosowania odstępstw, określonych w art. 6 ust. 1 lit. d), w odniesieniu do weterynaryjnych produktów leczniczych,

- środki wykonawcze, zgodne ze wskazaniami naukowymi lub postępem technicznym, do celów stosowania zakazu używania GMO i pochodnych GMO, w szczególności w odniesieniu do niskich progów nieuniknionych skażeń, których nie wolno przekraczać.";

24) Po art. 15 dodaje się art. 15a w brzmieniu:

"Artykuł 15a

W odniesieniu do środków wymienionych w niniejszym rozporządzeniu, w szczególności tych wprowadzanych przez Komisję, do osiągnięcia celów ustanowionych w art. 9 i 11 oraz techniczne załączniki, każdego roku w ramach procedury budżetowej dokonuje się niezbędnych przydziałów.";

25) Załączniki I, II, III i VI zostają zmienione, a załączniki VII i VIII dodane, zgodnie z Załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  2

Do celów przestrzegania okresów konwersji produkcji, określonych w sekcji B i C załącznika I, należy brać pod uwagę okres upływający dnia 24 sierpnia 2000 r., w przypadku gdy producent może wykazać w sposób zadowalający organowi kontroli lub jednostce kontrolującej, że w okresie tym produkował zgodnie z obowiązującymi przepisami krajowymi, lub w razie ich braku, własnymi normami przyjętymi lub uznanymi przez Państwa Członkowskie.

Artykuł  3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 24 sierpnia 2000 r. Jednakże zakaz używania organizmów genetycznie zmodyfikowanych i ich pochodnych, ustanowiony w niniejszym rozporządzeniu, w szczególności przepisy art. 5 ust. 3 lit. h), ust. 5 lit. f) i ust. 5a lit. i) i art. 6 ust. 1 lit. d) i ust. 2 lit. a) oraz sekcja B ppkt 4.18 załącznika I do rozporządzenia (EWG) nr 2092/91, stosuje się z dniem opublikowania.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 19 lipca 1999 r.

	W imieniu Rady
	K. HEMILÄ
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U C 293 z 5.10.1996, str. 23.

⁽²⁾ Dz.U C 133 z 28.4.1997, str. 29.

⁽³⁾ Dz.U C 167 z 2.6.1997, str. 55.

⁽⁴⁾ Dz.U L 198 z 22.7.1991, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 330/1999 (Dz.U. L 40 z 13.2.1999, str. 23).

ZAŁĄCZNIK

I. W załączniku I wprowadza się następujące zmiany:

1. w sekcji zatytułowanej "Rośliny i produkty roślinne", skreśla się akapit dotyczący zwierząt i produktów zwierzęcych;

2. tytuł"Rośliny i produkty roślinne" zastępuje się tytułem "A. Rośliny i produkty roślinne";

3. dodaje się tytuł i sekcje:

"B. ZWIERZĘTA GOSPODARSKIE I PRODUKTY ZWIERZĘCE NASTĘPUJĄCYCH GATUNKÓW: BYDŁO (WŁĄCZNIE Z GATUNKAMI BUBALUS I BIZON), TRZODA CHLEWNA, OWCE, KOZY, ZWIERZĘTA Z RODZINY KONIOWATYCH, DRÓB.

1. Zasady ogólne

1.1. Produkcja zwierzęca stanowi nieodłączną część wielu gospodarstw rolnych, które zajmują się rolnictwem ekologicznym.

1.2. Produkcja zwierzęca musi przyczyniać się do utrzymywania równowagi między rolnymi systemami produkcji poprzez zaspakajanie zapotrzebowania roślin uprawnych na składniki odżywcze i wzbogacanie materii organicznej gleby. W ten sposób może tworzyć i podtrzymywać układ wzajemnych zależności: między glebą a roślinami, roślinami a zwierzętami i zwierzętami a glebą. Jako część tej koncepcji, produkcja bezglebowa (»production hors sol«) nie jest zgodna z zasadami niniejszego rozporządzenia.

1.3. Dzięki wykorzystaniu odnawialnych zasobów naturalnych (obornik zwierzęcy, rośliny strączkowe i pastewne), system uprawy/hodowlany i systemy wypasania pozwalają na utrzymanie i zwiększanie urodzajności gleby w perspektywie długofalowej i przyczyniają się do stałego rozwoju rolnictwa.

1.4. Ekologiczna hodowla jest działalnością związaną z ziemią. Wyjąwszy przypadki zatwierdzone w drodze wyjątku w niniejszym Załączniku, zwierzęta gospodarskie muszą mieć dostęp do wybiegów, a liczba zwierząt na jednostkę powierzchni musi być ograniczona w celu zagwarantowania zintegrowanego zarządzania produkcją zwierzęcą i roślinną w jednostce produkcyjnej, minimalizując w ten sposób zanieczyszczenia w każdej postaci, w szczególności gleby oraz wód powierzchniowych i gruntowych. Aby uniknąć problemów nadmiernego wypasu i erozji pastwisk oraz umożliwić rozrzucanie obornika zwierzęcego, unikając niekorzystnych skutków dla środowiska, liczba zwierząt gospodarskich musi być ściśle związana z wielkością dostępnego obszaru. Szczegółowe zasady wykorzystania obornika wymieniono w sekcji. 7.

1.5. W ekologicznej hodowli, wszystkie zwierzęta gospodarskie w tej samej jednostce produkcyjnej muszą być traktowane zgodnie z zasadami ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu.

1.6. Jednakże w gospodarstwie mogą przebywać zwierzęta gospodarskie niechowane zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia przy założeniu, że chów odbywa się w jednostkach, których budynki i grunty są wyraźnie oddzielone od jednostek, w których produkcja odbywa się zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia, a zwierzęta należą do różnych gatunków.

1.7. W drodze odstępstwa od niniejszej zasady, zwierzęta gospodarskie niechowane zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia mogą każdego roku korzystać, w ograniczonym czasie, z pastwisk jednostki działającej zgodnie z niniejszym rozporządzeniem przy założeniu, że zwierzęta te pochodzą z gospodarki ekstensywnej (określonej w art. 6 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 950/97^(*) lub, w odniesieniu do gatunków niewymienionych w tym rozporządzeniu, liczba zwierząt przypadająca na hektar odpowiada 170 kg azotu na hektar rocznie zgodnie z załącznikiem VII do niniejszego rozporządzenia) i w tym samym czasie nie ma na pastwisku innych zwierząt, które podlegają wymaganiom niniejszego rozporządzenia. Odstępstwo to wymaga uprzedniego zezwolenia organu kontroli lub jednostki kontrolującej.

1.8. W drodze drugiego odstępstwa od niniejszej zasady, zwierzęta chowane zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia można wypasać na wspólnym terenie przy założeniu, że:

a) na tych gruntach nie stosuje się innych produktów poza dozwolonymi w załączniku II do niniejszego rozporządzenia przynajmniej od ostatnich trzech lat;

b) zwierzęta korzystające z tych gruntów, a niepodlegające wymaganiom niniejszego rozporządzenia, pochodzą z produkcji ekstensywnej określonej w art. 6 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 950/97; lub w odniesieniu do gatunków niewymienionych w tym rozporządzeniu, liczba zwierząt przypadających na hektar odpowiada 170 kg azotu na hektar rocznie zgodnie z załącznikiem VII do niniejszego rozporządzenia;

c) nie uznaje się, że produkty zwierzęce wytworzone przez zwierzęta chowane zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia i korzystające z tych gruntów, pochodzą z produkcji ekologicznej, chyba że organowi kontroli lub jednostce kontrolującej zostanie przedstawiony przekonujący dowód wskazujący na odpowiednie odizolowanie od innych zwierząt niespełniających wymagań niniejszego rozporządzenia.

2. Konwersja

2.1. Konwersja gruntów związana z ekologiczną produkcją zwierzęcą

2.1.1. Podczas przekształcania jednostki produkcyjnej cała powierzchnia jednostki wykorzystywana do żywienia zwierząt musi spełniać zasady dotyczące rolnictwa ekologicznego, z wykorzystaniem okresów konwersji produkcji ustanowionych w części A niniejszego Załącznika, odnoszącej się do roślin i produktów roślinnych.

2.1.2. W drodze odstępstwa od niniejszej zasady, okres konwersji dla pastwisk, otwartych zagród lub wybiegów gatunkom nieroślinożernym, można skrócić do jednego roku. Okres ten można skrócić do sześciu miesięcy, jeżeli na danych gruntach w przeszłości nie stosowano produktów poza określonymi w załączniku II do niniejszego rozporządzenia. Odstępstwo to wymaga zatwierdzenia przez organ kontroli lub jednostkę kontrolującą.

2.2. Konwersja zwierząt gospodarskich i produktów zwierzęcych

2.2.1. Jeżeli produkty zwierzęce mają być sprzedawane jako produkty ekologiczne, zwierzęta gospodarskie muszą być chowane zgodnie z zasadami ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu przez co najmniej:

- 12 miesięcy w przypadku zwierząt z rodziny koniowatych i bydła (łącznie z gatunkami bubalus i bizon) przeznaczonych do produkcji mięsnej, a w każdym przypadku przez co najmniej trzy czwarte ich życia,

- sześć miesięcy w przypadku małych przeżuwaczy i świń; jednakże w trzyletnim okresie przejściowym upływającym dnia 24 sierpnia 2003 r., okres dla świń trwa cztery miesiące,

- sześć miesięcy w przypadku zwierząt przeznaczonych do produkcji mlecznej; jednakże w trzyletnim okresie przejściowym upływającym dnia 24 sierpnia 2003 r., okres ten trwa trzy miesiące,

- 10 tygodni dla drobiu do celów produkcji mięsnej, wprowadzonego przed trzecim dniem życia,

- sześć tygodni dla drobiu przeznaczonego do produkcji jaj.

2.2.2. W drodze drugiego odstępstwa od ppkt 2.2.1, w celu utworzenia stada, cielęta i małe przeżuwacze przeznaczone do produkcji mięsnej można sprzedać jako chowane metodami ekologicznymi w okresie przejściowym upływającym dnia 31 grudnia 2003 r. przy założeniu, że:

- pochodzą z gospodarki ekstensywnej,

- są chowane w jednostce produkcji ekologicznej do czasu uboju lub sprzedaży, przez co najmniej sześć miesięcy w przypadku cieląt i dwa miesiące w przypadku małych przeżuwaczy,

- pochodzenie zwierząt spełnia wymagania określone w ppkt 3.4 tiret czwarte i piąte.

2.3. Równoczesna konwersja

2.3.1. Na zasadzie odstępstwa od ppkt 2.2.1, 4.2 i 4.4, w przypadku równoczesnej konwersji całej jednostki produkcyjnej, obejmującej zwierzęta gospodarskie, pastwiska i/lub grunty wykorzystywane do żywienia zwierząt, łączny okres konwersji dla zwierząt, pastwisk i/lub gruntów wykorzystywanych do żywienia zwierząt, skraca się do 24 miesięcy, z zastrzeżeniem następujących warunków:

a) odstępstwo stosuje się tylko do istniejących zwierząt i ich potomstwa, a jednocześnie także do gruntów wykorzystywanych do pasz zwierzęcych/pastwisk przed rozpoczęciem konwersji;

b) zwierzęta są karmione głównie produktami pochodzącymi z jednostki produkcyjnej.

3. Pochodzenie zwierząt

3.1. Przy wyborze ras lub odmian należy brać pod uwagę zdolność zwierząt do przystosowania się do miejscowych warunków; ich żywotność i odporność na choroby. Dodatkowo należy kierować się możliwością uniknięcia określonych chorób lub problemów zdrowotnych związanych z niektórymi rasami lub odmianami wykorzystywanych w intensywnej produkcji (np. zespół napięcia u świń, zespół PSE, nagła śmierć, spontaniczne poronienie, trudne porody wymagające cesarskiego cięcia itp.) Pierwszeństwo należy dać rodzimym rasom i odmianom.

3.2. Zwierzęta gospodarskie muszą pochodzić z jednostek produkcyjnych, które spełniają wymagania dla różnych rodzajów produkcji zwierzęcej, ustanowione w art. 6 i niniejszym Załączniku. Ten system produkcji należy utrzymać w ciągu całego ich życia.

3.3. W drodze pierwszego odstępstwa, z zastrzeżeniem uzyskania uprzedniej zgody organu kontroli lub jednostki kontrolującej, można dokonać przekształcenia chowu zwierząt gospodarskich w danej jednostce produkcji zwierzęcej, który nie spełnia wymogów niniejszego rozporządzenia.

3.4. W drodze drugiego odstępstwa, jeżeli podczas tworzenia po raz pierwszy stada brakuje wystarczającej liczby zwierząt gospodarskich chowanych metodami ekologicznymi, do jednostki ekologicznej produkcji zwierzęcej można wprowadzić inne zwierzęta gospodarskie, z zastrzeżeniem spełnienia następujących warunków:

- młode kury przeznaczone do produkcji jaj do 18 tygodnia życia,

- kurczęta do produkcji broilerów poniżej trzeciego dnia życia w chwili, gdy opuszczają jednostkę produkcyjną, w której zostały wyprodukowane,

- bawoły musza być poniżej szóstego miesiąca,

- cielęta i konie musza być chowane zgodnie z zasadami niniejszego rozporządzenia od czasu odsadzenia od matki, a w każdym przypadku poniżej szóstego miesiąca życia,

- maciorki i kozy muszą być chowane zgodnie z zasadami niniejszego rozporządzenia od czasu odsadzenia od matki, a w każdym przypadku poniżej czterdziestego piątego dnia życia,

- prosięta muszą być chowane zgodnie z zasadami niniejszego rozporządzenia od czasu odsadzenia od matki i muszą ważyć mniej niż 25 kg.

3.5. Niniejsze odstępstwo, wymagające uprzedniego zatwierdzenia przez organ kontroli lub jednostkę kontrolującą, obowiązuje w okresie przejściowym upływającym dnia 31 grudnia 2003 r.

3.6. W drodze trzeciego odstępstwa, odnowienie lub odtworzenie stada zatwierdza organ kontroli lub jednostka kontrolująca, w przypadkach gdy brakuje zwierząt chowanych metodami ekologicznymi, oraz w następujących okolicznościach:

a) wysoka śmiertelność zwierząt z przyczyn zdrowotnych lub w wyniku katastrofalnych okoliczności;

b) młode kury przeznaczone do produkcji jaj do osiemnastego tygodnia życia;

c) drób przeznaczony do produkcji mięsnej poniżej trzeciego dnia życia oraz świnie odsadzone od matki o wadze poniżej 25 kg.

Przypadki z lit. b) i c) zatwierdza się na okres przejściowy upływający dnia 31 grudnia 2003 r.

3.7. W przypadku świń, młodych kur i drobiu przeznaczonego do produkcji mięsnej, to przejściowe odstępstwo zostanie powtórnie zbadane przed upływem terminu jego obowiązywania w celu sprawdzenia, czy są podstawy do przedłużenia tego terminu.

3.8. W drodze czwartego odstępstwa, do stada można wprowadzać samice (nieródki) z gospodarstw hodowlanych produkujących metodami nieekologicznymi, nie więcej jednak niż 10 % dorosłych zwierząt gospodarskich z gatunku koniowatych lub bydła (łącznie z gatunkami bubalus i bizon) i 20 % dorosłej trzody chlewnej, owiec i kóz rocznie, w celu uzupełnienia naturalnego przyrostu lub odnowienia stada, gdy brak jest zwierząt gospodarskich chowanych metodami ekologicznymi i tylko pod kontrolą organu kontroli lub jednostki kontrolującej.

3.9. Wielkości procentowe ustanowione w powyższym odstępstwie nie mają zastosowania do jednostek produkcyjnych posiadających mniej niż 10 sztuk zwierząt z rodziny koniowatych lub bydła bądź mniej niż pięć sztuk trzody chlewnej, owiec czy kóz. W przypadku tych jednostek, odnowienie, o którym mowa powyżej, ogranicza się do maksymalnie jednego zwierzęcia w roku.

3.10. Te wielkości procentowe można zwiększyć do 40 % po uzyskaniu opinii i zgody organu kontroli lub jednostki kontrolującej, w następujących specjalnych przypadkach:

- przeprowadzono powiększenie gospodarstwa hodowlanego na dużą skalę;

- dokonano zmiany rasy;

- wprowadzono nową specjalizację w chowie zwierząt gospodarskich.

3.11. W drodze piątego odstępstwa, można wprowadzać do hodowli samca z gospodarstw hodowlanych produkujących metoda nieekologiczną, przy założeniu że od tego czasu zwierzęta będą chowane i zawsze karmione zgodnie z zasadami ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu.

3.12. Jeżeli zwierzęta gospodarskie pochodzą z jednostek niespełniających niniejszego rozporządzenia, to zgodnie z warunkami i ograniczeniami określonymi w ppkt 3.3-3.11 powyżej, okresów ustanowionych w ppkt 2.2.1 trzeba przestrzegać, jeżeli produkty mają być sprzedawane jako pochodzące z produkcji ekologicznej i w okresach tych wymaga się przestrzegania wszystkich zasad określonych w niniejszym rozporządzeniu.

3.13. Jeżeli zwierzęta gospodarskie pochodzą z jednostek niespełniających niniejszego rozporządzenia, szczególną uwagę należy zwrócić na środki dotyczące zdrowia zwierząt. Organ kontroli lub jednostka kontrolująca mogą zastosować, odpowiednio do miejscowych warunków, specjalne środki, takie jak badania przesiewowe i okresy kwarantanny.

3.14. Komisja przedstawi sprawozdanie w terminie do dnia 31 grudnia 2003 r. dotyczące dostępności pierwotnego chowu zwierząt gospodarskich, w celu złożenia Stałemu Komitetowi, stosownie do potrzeb, wniosku mającego na celu zagwarantowanie, że cała ekologiczna produkcja mięsna pochodzi ze zwierząt urodzonych i odchowanych w ekologicznych gospodarstwach produkcyjnych.

4. Karmienie

4.1. Celem karmienia jest zapewnienie jakości produkcji, a nie jej maksymalizacja, przy jednoczesnym zaspokojeniu potrzeb odżywczych zwierząt gospodarskich na różnym etapie ich rozwoju. Tucz jest dozwolony w takim zakresie, w jakim jest on odwracalny na każdym etapie procesu chowu. Zabronione jest wymuszone karmienie zwierząt.

4.2. Zwierzęta gospodarskie należy karmić paszami wytworzonymi metodami ekologicznymi.

4.3. Ponadto, chów zwierząt gospodarskich należy prowadzić zgodnie z zasadami określonymi w niniejszym Załączniku, zaleca się stosowanie pasz pochodzących z jednostki lub, gdy nie jest to możliwe, z innych jednostek lub przedsiębiorstw, podlegających przepisom niniejszego rozporządzenia.

4.4. Przeciętnie do 30 % składu pokarmu mogą stanowić pasze pochodzące z produkcji w okresie konwersji. Jeżeli pasze produkowane w okresie konwersji pochodzą z jednostki własnego gospodarstwa, udział ten można zwiększyć do 60 %.

4.5. Podstawą żywienia młodych ssaków powinno być naturalne mleko, najlepiej mleko matki. Wszystkie ssaki należy karmić mlekiem naturalnym przez okres, który powinien wynosić, zależnie od gatunku, co najmniej trzy miesiące dla bydła (łącznie z gatunkami bubalus i bizon) i zwierząt z rodziny koniowatych, 45 dni dla owiec i kóz oraz 40 dni dla świń.

4.6. W stosownych przypadkach Państwa Członkowskie wyznaczą obszary lub regiony, gdzie praktykuje się pędzenie sezonowe zwierząt na nowe tereny wypasu (włącznie z przemieszczeniem zwierząt na wypas w górach), bez uszczerbku dla przepisów dotyczących żywienia zwierząt gospodarskich ustanowionego w niniejszym Załączniku.

4.7. System chowu dla zwierząt roślinożernych należy oprzeć na najwyższym wykorzystaniu pastwisk, stosownie do ich dostępności w różnych porach roku. Co najmniej 60 % suchej masy dziennej dawki pokarmowej powinna stanowić pasza objętościowa, zielona, susz paszowy lub kiszonka. Niemniej jednak, organ kontroli lub jednostka kontrolująca może zezwolić na obniżenie udziału tych pasz do 50 % dla zwierząt przeznaczonych do produkcji mlecznej na okres najwyżej trzech miesięcy we wczesnej laktacji.

4.8. Na zasadzie odstępstwa od ppkt 4.2, w okresie przejściowym upływającym dnia 24 sierpnia 2005 r., dopuszcza się stosowanie konwencjonalnych pasz w ograniczonej proporcji, w przypadku gdy rolnik nie jest w stanie uzyskać paszy wyłącznie z produkcji ekologicznej. Dozwolony najwyższy procent paszy konwencjonalnej wynosi w stosunku rocznym 10 % w przypadku zwierząt roślinożernych i 20 % dla pozostałych gatunków. Wielkości te oblicza się w stosunku rocznym jako udział procentowy suchej masy pasz pochodzenia rolnego. Dozwolony udział paszy konwencjonalnej w dziennej dawce pokarmowej, poza okresem sezonowego wypasu, musi wynosić 25 %, obliczony jako udział procentowy suchej masy.

4.9. Na zasadzie odstępstwa od ppkt 4.8, w przypadku strat w produkcji paszy, w szczególności w wyniku wyjątkowych warunkach pogodowych, właściwe władze Państw Członkowskich mogą zatwierdzić stosowanie w ograniczonym czasie i w odniesieniu do określonego obszaru wyższego udziału pasz konwencjonalnych, gdy takie odstępstwo jest uzasadnione. Po udzieleniu zgody przez właściwe władze, organ kontroli lub jednostka kontrolująca stosuje to odstępstwo w odniesieniu do poszczególnych podmiotów gospodarczych.

4.10. Dla drobiu skład pokarmu w fazie tuczu powinien zawierać co najmniej 65 % zbóż.

4.11. Do dziennej dawki pokarmowej świń i drobiu należy dodawać paszę objętościową, zieloną, susz paszowy lub kiszonkę.

4.12. Do kiszonek, jako dodatki i środki pomocnicze używane w przetwórstwie, dopuszcza się stosowanie tylko produktów wymienionych w części D ppkt 1.5 i 3.1 załącznika II.

4.13. W żywieniu zwierząt można stosować tylko konwencjonalne materiały paszowe pochodzenia rolnego, wymienione w części C pkt 1 załącznika II (materiały paszowe pochodzenia roślinnego), z zastrzeżeniem ograniczeń ilościowych nałożonych w niniejszym Załączniku, i tylko wtedy, gdy są one wyprodukowane lub przygotowane bez użycia rozpuszczalników chemicznych.

4.14. Materiałów paszowych pochodzenia zwierzęcego (bez względu na to, czy wyprodukowano je metodami konwencjonalnymi czy ekologicznymi) można używać tylko wtedy, gdy są one wymienione w części C pkt 2 załącznika II, z zastrzeżeniem ograniczeń ilościowych nałożonych w niniejszym Załączniku.

4.15. Nie później niż dnia 24 sierpnia 2003 r., część C pkt 1, 2 i 3 i część D załącznika II zostaną poddane ponownej ocenie w celu usunięcia z nich, w szczególności tych tradycyjnych materiałów paszowych pochodzenia rolnego, które są produkowanych metodami ekologicznymi w dostatecznych ilościach we Wspólnocie.

4.16. W celu zaspokojenia potrzeb odżywczych zwierząt gospodarskich, w żywieniu zwierząt można stosować tylko produkty wymienione w części C pkt 3 Załącznika (materiały paszowe pochodzenia mineralnego), części D ppkt 1.1 (pierwiastki śladowe) i ppkt 1.2 (witaminy, prowitaminy i ściśle określone chemiczne substancje o podobnym działaniu).

4.17. W żywieniu zwierząt można stosować tylko produkty wymienione w części D ppkt 1.3 (enzymy), ppkt 1.4 (drobnoustroje), ppkt 1.6 (substancje wiążące, przeciwzbrylające i koagulanty), pkt 2 (niektóre produkty stosowane w żywieniu zwierząt) i pkt 3 (środki pomocnicze używane w przetwórstwie pasz) załącznika II, do celów wskazanych w odniesieniu do wymienionych powyżej kategorii. W żywieniu zwierząt nie wolno stosować antybiotyków, kokcydiostatyków, substancji leczniczych, czynników wzrostowych ani innych substancji przeznaczonych do stymulowania wzrostu lub produkcji.

4.18. Pasz, materiałów paszowych, dodatków paszowych do mieszanek paszowych, środków pomocniczych używanych w przetwórstwie pasz i niektórych produktów używanych w żywieniu zwierząt nie wolno wytwarzać używając organizmów genetycznie zmodyfikowanych ani produktów z nich otrzymanych.

5. Zapobieganie chorobom i leczenie weterynaryjne

5.1. Zapobieganie chorobom w ekologicznej produkcji zwierzęcej opiera się na następujących zasadach:

a) dobór odpowiednich ras i odmian, wyszczególnionych w pkt 3;

b) stosowanie praktyk gospodarskich odpowiednich do wymagań każdego gatunku, silnie wzmacniających odporność na choroby i zapobiegających infekcjom;

c) stosowanie wysokiej jakości paszy, wraz z zapewnianiem regularnego ruchu i dostępu do pastwiska, prowadzące do wzmocnienia naturalnej obrony immunologicznej zwierząt;

d) zapewnienie odpowiedniej obsady zwierząt gospodarskich, unikając w ten sposób zbyt dużego zagęszczenia zwierząt w gospodarstwie i wynikających stąd problemów zdrowotnych zwierząt.

5.2. Zasady określone powyżej powinny ograniczyć problemy zdrowotne zwierząt tak, aby można je było kontrolować, głównie poprzez zapobieganie.

5.3. Jeżeli pomimo wprowadzenia wszystkich powyższych środków zapobiegawczych zwierzę zachoruje lub ulegnie zranieniu, należy je natychmiast poddać leczeniu, w niezbędnych przypadkach odizolować, i zadbać o odpowiednie pomieszczenie.

5.4. Weterynaryjne produkty lecznicze stosowane w rolnictwie ekologicznym muszą spełniać następujące zasady:

a) leki roślinne (np. wyciągi roślinne, z wyłączeniem antybiotyków, esencje itp.), produkty homeopatyczne (np. substancje roślinne, zwierzęce lub mineralne) i pierwiastki śladowe oraz produkty wymienione w części C pkt 3 załącznika II mają pierwszeństwo przed syntetycznymi alopatycznymi weterynaryjnymi produktami leczniczymi lub antybiotykami, przy założeniu że ich działanie terapeutyczne jest skuteczne dla danego gatunku zwierząt i warunków, w jakich mają być one zastosowane;

b) jeżeli użycie opisanych powyżej środków okaże się nieskuteczne lub ich skuteczne działanie jest mało prawdopodobne w zwalczaniu choroby lub obrażeń, a leczenie jest konieczne w celu zapobieżenia cierpieniu lub ratowania życia zwierzęcia, dopuszcza się zastosowanie syntetycznych alopatycznych weterynaryjnych produktów leczniczych lub antybiotyków na odpowiedzialność lekarza weterynarii;

c) zabronione jest profilaktyczne stosowanie syntetycznych alopatycznych, weterynaryjnych produktów leczniczych lub antybiotyków;

5.5. Poza powyższymi stosuje się następujące zasady:

a) zabronione jest stosowanie substancji przeznaczonych do stymulowania wzrostu lub produkcji, (m.in. antybiotyków, kokcydiostatyków i innych, sztucznych środków wspomagających wzrost), hormonów lub podobnych substancji do regulacji rozrodu (np. wywoływanie lub synchronizowanie rui) i do innych celów. Niemniej jednak dopuszcza się podawanie hormonów pojedynczym zwierzętom w ramach terapeutycznego leczenia weterynaryjnego;

b) dopuszcza się leczenie weterynaryjne zwierząt lub stosowanie środków sanitarnych, w odniesieniu do budynków, sprzętu lub urządzeń, jeżeli są one obowiązkowe na podstawie przepisów krajowych lub wspólnotowych, włącznie ze z immunologicznymi weterynaryjnymi produktami leczniczymi, jeżeli uznano, że na obszarze, na którym położona jest jednostka produkcyjna, dana choroba występuje.

5.6. W każdym przypadku, gdy mają zostać zastosowane weterynaryjne produkty lecznicze należy dokładnie zarejestrować rodzaj produktu, (ze wskazaniem aktywnych substancji farmakologicznych) łącznie ze szczegółową diagnozą; dawkowaniem, metodą podawania; czasem trwania kuracji, i prawnie obowiązującym okresem karencji. Informacje te należy podać organowi kontroli lub jednostce kontrolującej przed wprowadzeniem do obrotu zwierząt gospodarskich lub produktów zwierzęcych jako wyprodukowanych metodami ekologicznymi. Leczone zwierzęta gospodarskie należy dokładnie oznakować, w przypadku dużych zwierząt indywidualnie, a w przypadku drobiu i małych zwierząt indywidualnie lub partiami.

5.7. Okres karencji między podaniem zwierzęciu ostatniej dawki alopatycznego weterynaryjnego produktu leczniczego w normalnych warunkach stosowania a wyprodukowaniem środków spożywczych metodami ekologicznymi ma być dwukrotnie dłuższy niż prawnie obowiązujący okres karencji, a w przypadku gdy taki okres nie został określony - 48 godzin.

5.8. Z wyjątkiem szczepień, leczenia chorób pasożytniczych i innych obowiązkowych programów eliminowania chorób, ustanowionych przez Państwa Członkowskie, w przypadku gdy zwierzę lub grupa zwierząt przechodzi więcej niż dwie lub najwyżej trzy kuracje syntetycznymi weterynaryjnymi produktami leczniczymi lub antybiotykami rocznie (lub więcej niż jedną kurację, jeżeli ich cykl produkcyjny jest krótszy niż rok), dane zwierzęta gospodarskie ani produkty z nich otrzymane nie mogą być wprowadzane do obrotu jako wyprodukowane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, a chów zwierząt gospodarskich musi zostać poddany konwersji w okresie ustanowionym w pkt 2 niniejszego Załącznika, zgodnie z ustaleniem organu kontroli lub jednostki kontrolującej.

6. Praktyki prowadzenia gospodarstwa, organizacja transportu i identyfikacja produktów zwierzęcych

6.1. Praktyki gospodarcze

6.1.1. Z zasady rozmnażanie zwierząt gospodarskich chowanych metodami ekologicznymi powinno opierać się na metodach naturalnych. Nie mniej jednak dopuszcza się sztuczną inseminację. Inne formy sztucznego lub wspomaganego rozrodu (na przykład przenoszenie zarodków) są zabronione.

6.1.2. W rolnictwie ekologicznym zabronione jest systematyczne wykonywanie takich działań jak mocowanie elastycznej taśmy do ogonów owiec, przycinanie ogona i piłowanie zębów, kształtowanie dziobów lub usuwanie rogów. Niektóre z tych czynności, za zgodą organu kontroli lub jednostki kontrolującej, mogą być wykonane ze względów bezpieczeństwa (na przykład usuwanie rogów u młodych zwierząt) lub w celu poprawy zdrowia, dobrostanu lub higieny zwierząt gospodarskich. Czynności takie musi wykonywać wykwalifikowany personel w najbardziej odpowiednim wieku zwierząt, ograniczając ich cierpienie do minimum.

6.1.3. Dopuszcza się przeprowadzanie zabiegów kastracyjnych w przypadkach uzasadnionych utrzymaniem jakości produktów i tradycyjnymi praktykami produkcyjnymi (świnie hodowane na mięso, woły, kapłony itp.) ale wyłącznie zgodnie z warunkami określonymi w ppkt 6.1.2. zdanie ostatnie.

6.1.4. Zabronione jest trzymanie zwierząt gospodarskich na uwięzi. Jednakże w drodze odstępstwa od niniejszej zasady, na podstawie uzasadnienia podmiotu gospodarczego, organ kontroli lub jednostka kontrolująca może zezwolić na tę praktykę w odniesieniu do poszczególnych zwierząt, gdy jest to niezbędne ze względu na bezpieczeństwo lub dobrostan zwierząt i tylko na czas ograniczony.

6.1.5. Na zasadzie odstępstwa od przepisów ustanowionych w ppkt 6.1.4, bydło można trzymać na uwięzi w budynkach istniejących wcześniej przed dniem 24 sierpnia 2000 r. przy założeniu, że mają one zapewniony regularny ruch, a chów odbywa się zgodnie z wymogami dobrostanu zwierząt, na wygodnie wyściełanych stanowiskach, jak również pod indywidualną opieką. Odstępstwo to, wymagające zgody organu kontroli lub jednostki kontrolującej, dopuszcza się tylko na okres przejściowy, upływający z dniem 31 grudnia 2010 r.

6.1.6. W drodze kolejnego odstępstwa, w małych gospodarstwach bydło można trzymać na uwięzi, jeżeli nie ma możliwości podzielenia zwierząt na grupy odpowiednie do sposobu zachowania się przy założeniu, że przynajmniej dwa razy w tygodniu zwierzęta mają dostęp do pastwisk, otwartych zagród i wybiegów. Odstępstwo to, wymagające zgody organu kontroli lub jednostki kontrolującej, dopuszcza się dla gospodarstw, które spełniają wymogi naturalnych zasad dotyczących ekologicznej produkcji zwierzęcej skutecznych do dnia 24 sierpnia 2000 r., a wobec braku takich reguł, własnych norm przyjętych lub uznanych przez Państwa Członkowskie.

6.1.7. W terminie do dnia 31 grudnia 2006 r., Komisja przedstawi sprawozdanie z wykonania przepisów ppkt 6.1.5.

6.1.8. Jeżeli chów zwierząt gospodarskich odbywa się w grupach, wielkość grupy należy uzależnić od etapu rozwoju i sposobu zachowania właściwego dla danego gatunku. Trzymanie zwierząt gospodarskich w warunkach, lub stosowanie diety, które mogą prowadzić do anemii, jest zabronione.

6.1.9. W przypadku drobiu, minimalny wiek ubojowy wynosi:

81 dni w przypadku kurcząt,

150 dni w przypadku kapłonów,

49 dni w przypadku kaczek pekińskich,

70 dni w przypadku samic kaczki piżmowej,

84 dni w przypadku samców kaczki piżmowej,

92 dni w przypadku kaczek mulard,

94 dni w przypadku perliczek,

140 dni w przypadku indyków i gęsi przeznaczonych do pieczenia.

W przypadku gdy producenci nie przestrzegają tych minimalnych wieków ubojowych, muszą hodować odmiany wolno rosnące.

6.2. Transport

6.2.1. Transport zwierząt gospodarskich musi odbywać się w taki sposób, by ograniczyć stres odczuwany przez zwierzęta, zgodnie z obowiązującymi odpowiednimi przepisami krajowymi lub wspólnotowymi. Załadunek i rozładunek musi odbywać się z zachowaniem ostrożności i bez stosowania przymus z wykorzystaniem elektrycznej stymulacji. Stosowanie środków uspokajających, zarówno przed, jak i podczas transportu, jest zabronione.

6.2.2. Podczas prowadzenia na ubój i w czasie uboju zwierzęta gospodarskie należy traktować w taki sposób, by przeżywany przez nie stres ograniczyć do minimum.

6.3. Identyfikowanie produktów zwierzęcych

6.3.1. Na wszystkich etapach produkcji, przygotowania, transportu i obrotu zwierzęta gospodarskie i produkty zwierzęce mają zostać zidentyfikowane.

7. Obornik

7.1. W łącznej ilości obornika, określonego w dyrektywie 91/676/EWG^(**), zastosowanego w gospodarstwie w ciągu roku, ilość azotu przypadającego na 1 hektar użytków rolnych nie może przekroczyć 170 kg, tj. ilości określonej w załączniku III wspomnianej wyżej dyrektywy. W przypadkach koniecznych, łączną obsadę zwierząt w gospodarstwie należy zmniejszyć tak, by uniknąć przekroczenia wyznaczonego powyżej limitu.

7.2. W celu wyznaczenia właściwej obsady zwierząt gospodarskich, określonej powyżej, właściwe władze Państw Członkowskich ustalą jednostki inwentarskie odpowiadające 170 kg azotu rocznie na jeden hektar użytków rolnych dla różnych kategorii zwierząt, biorąc jako wytyczne, wartości ustanowione w załączniku VII.

7.3. Państwa Członkowskie przekazują Komisji i innym Państwom Członkowskim informacje o wszelkich odchyleniach od tych wartości wraz z uzasadnieniem takich zmian. Wymóg ten dotyczy tylko obliczenia najwyższej liczby zwierząt gospodarskich, aby zagwarantować, że roczny limit 170 kg azotu pochodzącego z obornika na jeden hektar nie zostanie przekroczony. Nie może to naruszać norm obsady zwierząt w gospodarstwie ustanowionych do celów ich zdrowia i dobrostanu, ustanowionych w pkt 8 i w załączniku VIII.

7.4. Gospodarstwa produkujące metodą ekologiczną mogą nawiązywać współpracę z innymi gospodarstwami i przedsiębiorstwami, które spełniają przepisy niniejszego rozporządzenia, w celu sprzedaży nadwyżek obornika pochodzącego z produkcji ekologicznej. W takich przypadkach najwyższy roczny limit 170 kg azotu pochodzącego z obornika na jeden hektar użytków rolnych oblicza się na podstawie wszystkich współpracujących jednostek produkcji ekologicznej.

7.5. Państwa Członkowskie mogą ustanowić niższe limity od podanych w ppkt 7.1-7.4, biorąc pod uwagę właściwości danego obszaru, stosowanie innych nawozów azotowych i zasilanie roślin uprawnych azotem z gleby.

7.6. Pomieszczenia i urządzenia do magazynowania obornika zwierząt gospodarskich muszą mieć pojemność wykluczającą skażenie wody przez zrzut bezpośredni lub wyciek i przeniknięcie do gleby.

7.7. W celu zapewnienia należytego gospodarowania nawozem, pojemność takich pomieszczeń dla obornika zwierząt gospodarskich musi przekraczać zdolność składową wymaganą na najdłuższy okres w roku, w którym stosowanie nawozu do ziemi jest albo niewłaściwe (zgodnie z kodeksem dobrej praktyki rolniczej ustanowionym przez Państwa Członkowskie) albo zabronione, w przypadkach gdy jednostka produkcyjna znajduje się w wyznaczonej strefie narażonej na skażenie azotem.

8. Wybiegi i pomieszczenia inwentarskie

8.1. Ogólne zasady

8.1.1. Warunki w pomieszczeniach inwentarskich muszą zaspokajać potrzeby biologiczne i etologiczne zwierząt gospodarskich (np. dotyczące sposobu zachowania się w odniesieniu do właściwej swobody ruchu i komfortu). Zwierzęta gospodarskie muszą mieć łatwy dostęp do pożywienia i wody. Izolacja, ogrzewanie i wentylacja budynków muszą zapewniać utrzymanie obiegu powietrza, poziomu kurzu, temperatury, względnej wilgotności powietrza oraz stężenia gazów w granicach nieszkodliwych dla zwierząt. Budynek musi umożliwiać wydajną naturalną wentylację i dopływ naturalnego światła.

8.1.2. Otwarte wybiegi i zagrody muszą zapewniać wystarczającą ochronę przed deszczem, wiatrem, słońcem i ekstremalnymi temperaturami, odpowiednio do miejscowych warunków meteorologicznych i rodzaju zwierząt.

8.2. Obsada zwierząt i unikanie nadmiernego wypasu

8.2.1. Pomieszczenia dla zwierząt gospodarskich nie są obowiązkowe na terenach o odpowiednich warunkach klimatycznych umożliwiających zwierzętom przebywanie na otwartej przestrzeni.

8.2.2. Obsada zwierząt gospodarskich w budynkach musi zapewniać im komfort i dobrostan, które w szczególności, zależą od gatunku, rasy i wieku zwierząt. Należy także uwzględnić sposób zachowania zwierząt, który zależy w szczególności od wielkości grupy i płci zwierząt. Optymalna obsada zapewnia zwierzętom dobrostan poprzez udostępnienie im wystarczającej przestrzeni do naturalnego stania, łatwego kładzenia się, obracania, czyszczenia się, zakładając możliwość przyjmowania wszystkich naturalnych pozycji oraz wykonywania wszystkich naturalnych ruchów, takich jak przeciąganie się czy machanie skrzydłami.

8.2.3. Minimalne powierzchnie pomieszczeń i otwartych wybiegów, a także inne właściwości budynków odpowiednie dla różnych gatunków oraz kategorii zwierząt ustanowiono w załączniku VIII.

8.2.4. Obsada zwierząt gospodarskich trzymanych na pastwisku, łące, wrzosowisku, terenie podmokłym i w innym naturalnym lub półnaturalnym siedlisku musi być na tyle niska, by zapobiec zryciu gleby i nadmiernemu wypasowi.

8.2.5. Pomieszczenia, kojce, sprzęt i wyposażenie należy prawidłowo czyścić i dezynfekować, aby zapobiec przenoszeniu infekcji i rozwojowi organizmów przenoszących choroby. Do takiego czyszczenia i dezynfekcji budynków oraz urządzeń inwentarskich można używać wyłącznie środków wymienionych w części E załącznika II. Odchody, mocz, niezjedzone lub rozsypane jedzenie należy usuwać tak często jak to jest niezbędne dla zminimalizowania odoru i uniknięcia gromadzenia się owadów lub gryzoni. Do likwidacji owadów i innych szkodników w pomieszczeniach i urządzeń dla zwierząt gospodarskich, można używać wyłącznie produktów wymienionych w części B pkt 2 załącznika II.

8.3. Ssaki

8.3.1. Z zastrzeżeniem przepisów ppkt 5.3, wszystkim ssakom należy zapewnić dostęp do pastwiska, otwartego wybiegu lub zagrody, która może być częściowo zakryta. Zwierzęta te muszą mieć możliwość korzystania z tych obszarów w każdym przypadku, gdy zezwala na to kondycja fizjologiczna zwierzęcia, warunki meteorologiczne i stan gruntu, chyba że wymogi wspólnotowe lub krajowe dotyczące szczególnych problemów zdrowotnych zwierząt to uniemożliwiają. Zwierzęta roślinożerne muszą mieć dostęp do pastwiska w każdym przypadku, gdy pozwalają na to warunki.

8.3.2. W przypadkach gdy zwierzęta roślinożerne mają dostęp do pastwiska w okresie wypasu, a system pomieszczeń zimowych daje zwierzętom swobodę ruchu, można odstąpić od obowiązku zapewnienia im w okresie zimowym otwartych wybiegów lub zagród.

8.3.3. Nie naruszając ppkt 8.3.1 zdanie ostatnie, byki ponadroczne muszą mieć dostęp do pastwiska, otwartej zagrody lub wybiegu.

8.3.4. Na zasadzie odstępstwa od ppkt 8.3.1, końcowa faza tuczu bydła, świń i owiec przeznaczonych na produkcję mięsa może odbywać się w pomieszczeniu przy założeniu, że okres spędzony w pomieszczeniu zamkniętym nie przekracza jednej piątej życia tych zwierząt, a w żadnym przypadku trzech miesięcy.

8.3.5. W pomieszczeniach inwentarskich podłoga musi być gładka, ale nieśliska. Przynajmniej połowa podłogi musi być lita, to znaczy nie może być zbudowana z listew ani krat.

8.3.6. W pomieszczeniu musi być wystarczająco dużo wygodnej, czystej i suchej powierzchni do leżenia/wypoczynku o konstrukcji litej bez listew. Na powierzchni wypoczynkowej musi znajdować się obszerne, suche miejsce do leżenia wyłożone ściółką. Ściółka musi składać się ze słomy lub innego, odpowiedniego naturalnego materiału. Do ulepszenia lub wzbogacenia ściółki można używać produktów mineralnych zatwierdzonych do stosowania jako nawóz w rolnictwie ekologicznym zgodnie z częścią A załącznika II.

8.3.7. Jeśli chodzi o chów cieląt, od dnia 24 sierpnia 2000 r. wszystkie gospodarstwa, bez żadnych odstępstw, muszą spełniać wymogi dyrektywy 91/629/EWG^(***) ustanawiającej minimalne normy ochrony cieląt. Trzymanie cieląt w wieku powyżej tygodnia życia w indywidualnych boksach jest zabronione.

8.3.8. Jeśli chodzi o chów świń, od dnia 24 sierpnia 2000 r. wszystkie gospodarstwa bez wyjątku muszą spełniać wymogi dyrektywy 91/630/EWG^(****) ustanawiającej minimalne normy ochrony świń. Jednakże maciory należy trzymać w grupach, z wyjątkiem końcowego okresu ciąży i w okresie karmienia. Prosiąt nie wolno trzymać na płaskich podestach ani w klatkach. Wybiegi muszą umożliwiać zwierzętom załatwianie potrzeb i rycie. Do celów rycia można stosować różne podłoża.

8.4. Drób

8.4.1. Drób należy chować na otwartym terenie i nie wolno trzymać go w klatkach.

8.4.2. Domowe ptactwo wodne musi mieć dostęp do strumienia, stawu lub jeziora w każdym przypadku, gdy pozwalają warunki meteorologiczne, w celu przestrzegania dobrostanu zwierząt lub warunków higieny.

8.4.3. Kurniki muszą spełniać następujące minimalne wymagania:

- przynajmniej jedna trzecia powierzchni musi być lita, to znaczy nie może być zbudowana z listew ani krat, i pokryta ściółką, taką jak słoma, wióry drzewne, piasek lub torf;

- w pomieszczeniach dla kur niosek, ptaki muszą mieć wystarczająco dużą część powierzchni podłogi do gromadzenia odchodów;

- muszą być wyposażone w grzędy w ilości i rozmiarach proporcjonalnych do wielkości grupy i ptaków, jak ustanowiono w załączniku VIII;

- muszą mieć otwory wejściowe/wyjściowe o rozmiarach dostosowanych do wielkości ptaków, łączna długość tych otworów musi wynosić przynajmniej 4 m na 100 m² powierzchni pomieszczeń przeznaczonych dla ptaków;

- w żadnym kurniku nie może przebywać więcej niż:

4.800 kurcząt,

3.000 kur niosek,

5.200 perliczek,

4.000 samic kaczki piżmowej lub kaczki pekińskiej lub 3.200 samców kaczki piżmowej lub kaczki pekińskiej bądź innych kaczek,

2.500 kapłonów, gęsi lub indyków;

- powierzchnia użytkowa ogółem kurników dla drobiu przeznaczonego do produkcji mięsnej w jednej jednostce produkcyjnej nie może przekraczać 1 600 m².

8.4.4. W przypadku kur niosek światło naturalne można uzupełniać sztucznym maksymalnie do 16 godzin dziennie z przynajmniej ośmiogodzinnym, nieprzerwanym okresem wypoczynku nocnego bez sztucznego światła.

8.4.5. Drób musi mieć dostęp do otwartej zagrody w każdym przypadku, gdy zezwalają na to warunki pogodowe a, o ile tylko jest to możliwe, przynajmniej przez jedną trzecią życia. Otwarte zagrody muszą być pokryte głównie roślinnością oraz być wyposażone w urządzenia zabezpieczające oraz umożliwiać ptakom łatwy dostęp do poideł i karmników.

8.4.6. Ze względów zdrowotnych, budynki muszą być opróżniane z zwierząt gospodarskich przed wprowadzeniem nowej partii drobiu chowanego. W tym czasie budynki i urządzenia trzeba oczyścić oraz zdezynfekować. Ponadto, po zakończeniu chowu każdej partii drobiu zagrody należy pozostawić puste w celu odtworzenia roślinności, jak również ze względów zdrowotnych. Państwa Członkowskie określą okres, przez jaki zagrody muszą pozostawać puste i zawiadomią Komisję oraz pozostałe Państwa Członkowskie o swojej decyzji. Wymagania te nie dotyczą niewielkich ilości drobiu, który nie jest trzymany w zagrodach i porusza się swobodnie przez cały dzień.

8.5. Ogólne odstępstwo w odniesieniu do pomieszczeń inwentarskich

8.5.1. W drodze odstępstwa od wymagań określonych w ppkt 8.3.1, 8.4.2, 8.4.3 i 8.4.5 i obsad ustanowionych w załączniku VIII, właściwe władze Państw Członkowskich mogą zezwolić na odstępstwa od wymagań ustanowionych w powyższych podpunktach i załączniku VIII na okres przejściowy upływający z dniem 31 grudnia 2010 r. Odstępstwo może być stosowane jedynie do gospodarstw prowadzących produkcję zwierzęcą w istniejących budynkach, wzniesionych przed dniem 24 sierpnia 1999 r., o ile są one zgodne z obowiązującymi przed tą datą krajowymi zasadami dotyczącymi ekologicznej produkcji zwierzęcej lub w razie braku takich uregulowań, z własnymi normami przyjętymi lub uznanymi przez Państwa Członkowskie.

8.5.2. Podmioty gospodarcze korzystające z tego odstępstwa przedstawią organowi kontroli lub jednostce kontrolującej plan rozwiązań, które w chwili ustania odstępstwa zagwarantują zgodność z przepisami niniejszego rozporządzenia.

8.5.3. Przed dniem 31 grudnia 2006 r., Komisja przedstawi sprawozdanie z wykonania przepisów ppkt 8.5.1.

C. PSZCZELARSTWO I PRODUKTY PSZCZELARSTWA

1. Ogólne zasady

1.1. Pszczelarstwo jest ważną działalnością, która dzięki zapylaniu roślin przez pszczoły, przyczynia się do ochrony środowiska oraz produkcji rolnej i leśnej.

1.2. Kwalifikacja produktów pszczelarskich jako pochodzących z produkcji ekologicznej ściśle wiąże się ze sposobem pielęgnacji uli i jakością środowiska naturalnego. Kwalifikacja ta zależy także od warunków pozyskiwania, przetwarzania i przechowywania produktów pszczelarskich.

1.3. Jeżeli podmiot gospodarczy prowadzi kilka jednostek pszczelarskich na tym samym obszarze, wszystkie jednostki muszą spełniać wymogi niniejszego rozporządzenia. W drodze odstępstwa od niniejszej zasady, podmiot gospodarczy może mieć jednostki pszczelarskie niespełniające wymogów niniejszego rozporządzenia przy założeniu, że spełnione są wszystkie wymagania niniejszego rozporządzenia z wyjątkiem przepisów ustalonych w ppkt 4.2, dotyczących umiejscowienia pasiek. W takim przypadku produktu nie wolno sprzedawać z odniesieniem do metod produkcji ekologicznej.

2. Okres konwersji

2.1. Produkty pszczelarskie wolno sprzedawać z odniesieniem do metod produkcji ekologicznej tylko wtedy, gdy przez co najmniej przez jeden rok przestrzegane są przepisy ustanowione w niniejszym rozporządzeniu. W okresie konwersji wosk należy wymienić zgodnie z wymaganiami ustanowionymi w ppkt 8.3.

3. Pochodzenie pszczół

3.1. Przy wyborze ras należy uwzględniać zdolność pszczół do przystosowania się do miejscowych warunków, ich żywotność i odporność na choroby. Pierwszeństwo przysługuje rasom europejskim apis mellifera i ich miejscowym ekotypom.

3.2. Przy tworzeniu pasiek należy stosować podział rodziny pszczelej lub nabycie rojów lub uli spełniających przepisy ustanowione w niniejszym rozporządzeniu.

3.3. W drodze pierwszego odstępstwa, z zastrzeżeniem uzyskania uprzedniej zgody organu kontroli lub jednostki kontrolującej, dopuszcza się konwersję pasiek istniejących już w jednostce produkcyjnej, ale niespełniających wymagań niniejszego rozporządzenia.

3.4. W drodze drugiego odstępstwa, w okresie przejściowym upływającym w dniu 24 sierpnia 2002 r. dopuszcza się pozyskiwanie samych rojów od pszczelarzy nieprodukujących zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, z zastrzeżeniem okresu konwersji.

3.5. W drodze trzeciego odstępstwa, organ kontroli lub jednostka kontrolująca zezwala na odtworzenie pasiek, gdy nie są dostępne pasieki zgodne z niniejszym rozporządzeniem, w przypadku wysokiej śmiertelności pszczół z przyczyn zdrowotnych lub w wyniku katastroficznych okoliczności, z zastrzeżeniem okresu konwersji.

3.6. W drodze czwartego odstępstwa, przy odnowie pasiek dopuszcza się włączanie do jednostki produkcji ekologicznej rocznie 10 % królowych i rojów niespełniających wymagań niniejszego rozporządzenia, z zastrzeżeniem że te królowe i roje zostaną umieszczone w ulach zawierających plastry lub węzy pochodzące z jednostek produkcji ekologicznej. W takim przypadku nie ma zastosowania okres konwersji.

4. Lokalizacja pasiek

4.1. Państwa Członkowskie mogą wyznaczyć regiony lub obszary, w których nie praktykuje się pszczelarstwa zgodnego z niniejszym rozporządzeniem. Pszczelarz dostarczy organowi kontroli lub jednostce kontrolującej mapę w odpowiedniej skali pokazującą lokalizację uli zgodnie częścią A1 pkt 2 tiret pierwsze załącznika III. W przypadku gdy obszary takie nie są zidentyfikowanie, pszczelarz musi dostarczyć organowi kontroli lub jednostce kontrolującej stosowną dokumentację wraz z dowodami, w razie konieczności także odpowiednie analizy, że obszary dostępne dla jego rodziny pszczelej spełniają warunki wymagane w niniejszym rozporządzeniu.

4.2. Pasieka musi być tak zlokalizowana, aby:

a) zapewnić pszczołom wystarczającą ilość źródeł naturalnego nektaru, spadzi i pyłku oraz dostęp do wody;

b) w promieniu 3 km od lokalizacji pasieki źródłami nektaru i pyłku były zasadniczo rośliny uprawiane metodami ekologicznymi i/lub roślinność naturalna, zgodnie z wymaganiami art. 6 i załącznika I do niniejszego rozporządzenia, oraz rośliny niepodlegające przepisom niniejszego rozporządzenia, ale uprawiane metodami o niewielkim wpływie na środowisko, takimi jak na przykład opisane w programach opracowanych w ramach rozporządzeniu (EWG) nr 2078/92^(*****), niemogące w istotny sposób wpłynąć na kwalifikację produkcji pszczelarskiej jako ekologicznej;

c) znajdowała się w wystarczającej odległości od źródeł produkcji nierolniczej, mogących prowadzić do skażenia, na przykład: ośrodków miejskich, autostrad, obszarów przemysłowych, składowisk śmieci, spalarni śmieci itp. Organy kontroli lub jednostki kontrolujące ustanowią środki w celu spełnienia tego wymagania.

Powyższy wymóg nie dotyczy obszarów, w których nie ma kwitnienia lub ule są w stanie uśpienia.

5. Dokarmianie

5.1. Na zakończenie sezonu produkcyjnego ule należy pozostawić z zapasem miodu i pyłku wystarczających do przetrwania zimy.

5.2. Dopuszcza się sztuczne dokarmianie rodziny pszczelej, gdy przetrwanie ula jest zagrożone ekstremalnymi warunkami klimatycznymi. W sztucznym dokarmianiu stosuje się miód wyprodukowany metodami ekologicznymi, najlepiej z tej samej jednostki produkcji ekologicznej.

5.3. W drodze pierwszego odstępstwa od ppkt 5.2, właściwe władze Państw Członkowskich mogą dopuścić stosowanie w sztucznym dokarmianiu syropu cukrowego lub melasy cukrowej wyprodukowanej metodami ekologicznymi zamiast miodu uzyskanego metodami ekologicznymi, w szczególności gdy wymagają tego warunki klimatyczne wywołujące krystalizację miodu.

5.4. W drodze drugiego odstępstwa, organ kontroli lub jednostka kontrolująca może dopuścić stosowanie w sztucznym dokarmianiu syropu cukrowego, melas cukrowych i miodu, nieobjętych niniejszym rozporządzeniem w okresie przejściowym upływającym z dniem 24 sierpnia 2002 r.

5.5. Do rejestru pasiek, w odniesieniu do sztucznego dokarmiania, należy wprowadzać następujące informacje: rodzaj produktu, daty, ilości i ule, w których zostało ono zastosowane.

5.6. Innych produktów niż określone w ppkt 5.1-5.4 nie wolno stosować w pszczelarstwie prowadzonym zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

5.7. Sztuczne dokarmianie może mieć miejsce wyłącznie w okresie po ostatnim zbiorze miodu i na 15 dni przed rozpoczęciem okresu wydzielania nektaru przez rośliny lub wytwarzania spadzi.

6. Zapobieganie chorobom i leczenie weterynaryjne

6.1. Zapobieganie chorobom w pszczelarstwie opiera się na następujących zasadach:

a) dobór odpowiednio odpornych ras;

b) stosowanie niektórych praktyk zwiększających odporność na choroby i zapobiegających infekcjom, takich jak: regularne odnawianie królowych, systematyczna kontrola uli w celu wykrycia wszelkich nieprawidłowości chorobowych, kontrola czerwi w ulach, systematyczne dezynfekowanie materiałów i sprzętu, niszczenie skażonego materiału lub źródeł, regularne odnawianie wosku oraz dostatecznych zapasów pyłku i miodu w ulach.

6.2. Jeżeli pomimo powyższych środków zapobiegawczych rodziny pszczele zachorują lub zostaną zainfekowane, należy natychmiast przystąpić do ich leczenia i, w razie konieczności, umieścić w izolowanych pasiekach.

6.3. Podczas stosowania weterynaryjnych produktów leczniczych w pszczelarstwie prowadzonym zgodnie z niniejszym rozporządzeniem należy przestrzegać następujących zasad:

a) można je stosować w zakresie, w jakim ich stosowanie jest dopuszczone w Państwie Członkowskim, zgodnie ze stosownymi przepisami wspólnotowymi lub przepisami krajowymi zgodnymi z prawem wspólnotowym;

b) produkty roślinne i homeopatyczne mają pierwszeństwo przed syntetycznymi alopatycznymi weterynaryjnymi produktami leczniczymi przy założeniu, że ich działanie lecznicze jest skuteczne w warunkach, w jakich mają zostać zastosowane;

c) jeżeli użycie opisanych powyżej środków okaże się nieskuteczne lub ich skuteczne działanie jest mało prawdopodobne w leczeniu choroby lub zakażenia, które stwarzają ryzyko zniszczenia rodziny pszczelej, dopuszcza się zastosowanie syntetycznych weterynaryjnych produktów leczniczych na odpowiedzialność lekarza weterynarii lub innych osób upoważnionych przez Państwo Członkowskie, z zastrzeżeniem zasad ustanowionych w lit. a) i b) powyżej;

d) zabronione jest profilaktyczne stosowanie alopatycznych syntetycznych produktów leczniczych;

e) bez uszczerbku dla zasady zawartej w lit. a) powyżej, w przypadkach zarażenia Varroa jacobsoni dopuszcza się stosowanie kwasu mrówkowego, mlekowego, octowego i szczawiowego oraz następujących substancji: mentolu, tymolu, eukaliptolu lub kamfory.

6.4. Oprócz powyższych zasad dopuszcza się weterynaryjne leczenie lub pielęgnację uli, plastrów itp., obowiązujące na mocy przepisów krajowych lub wspólnotowych.

6.5. Jeżeli stosuje się leczenie syntetycznymi środkami leczniczymi, to w tym okresie rodziny pszczele poddawane leczeniu należy umieścić w izolowanych pasiekach, a cały wosk wymienić na wosk spełniający warunki ustanowione w niniejszym rozporządzeniu. Następnie dla takich rodzin pszczelich przekształcanie produkcji przez okres trwający jeden rok.

6.6. Wymagania ustanowione w poprzednim punkcie nie dotyczą produktów wymienionych w ppkt 6.3 lit. e).

6.7. W każdym przypadku, gdy stosuje się weterynaryjne produkty lecznicze, należy dokładnie zarejestrować rodzaj produktu, (ze wskazaniem aktywnych substancji farmakologicznych) razem ze szczegółową diagnozą, dawkowaniem, metodą podawania, czasem trwania kuracji i obowiązującym okresem karencji. Informacje te należy przekazać organowi kontroli lub jednostce kontrolującej przed wprowadzeniem produktów do obrotu jako wyprodukowanych metodami ekologicznymi.

7. Praktyki prowadzenia hodowli i identyfikacja uli

7.1. Zabrania się niszczenia pszczół w plastrach jako metody związanej ze zbiorem produktów pszczelarskich.

7.2. Zabrania się okaleczania pszczół, takiego jak przycinanie skrzydeł królowej.

7.3. Dopuszcza się zastąpienie królowej połączone z zabiciem starej królowej.

7.4. Praktykę niszczenia czerwi dopuszcza się wyłącznie w celu opanowania zakażenia Varroa jacobsoni.

7.5. Zabrania się stosowania syntetycznych repelentów podczas czynności zbierania miodu.

7.6. Należy zarejestrować strefę lokalizacji pasieki wraz z identyfikacją uli. Organ kontroli lub jednostka kontrolująca muszą być informowane o przeniesieniu pasiek w nieprzekraczalnym terminie z nimi uzgodnionym.

7.7. Należy zachować szczególną dbałość, by zapewnić odpowiednie wydobycie, przetwarzanie i przechowywanie produktów pszczelarskich. Wszystkie środki podjęte w celu spełnienia tych wymagań są rejestrowane.

7.8. Czynności usuwania nadstawek i zbieranie miodu należy zapisywać w rejestrze pasieki.

8. Właściwości uli i materiały stosowane w pszczelarstwie

8.1. Ule należy wykonywać zasadniczo z naturalnych materiałów niestwarzających ryzyka skażenia środowiska ani produktów pszczelarskich.

8.2. Z wyjątkiem produktów wymienionych w ppkt 6.3 lit. e), w ulach dopuszcza się stosowanie wyłącznie produktów naturalnych, takich jak propolis, wosk i oleje roślinne.

8.3. Wosk pszczeli stosowany do nowych węz musi pochodzić z jednostek produkcji ekologicznej. W drodze odstępstwa, w wyjątkowych okolicznościach w szczególności w przypadku nowych urządzeń lub w okresie konwersji, organ kontroli lub jednostka kontrolująca, może dopuścić wosk pszczeli niepochodzący z takich jednostek gdy na rynku nie ma wosku pszczelego wytworzonego metodami ekologicznymi i przy założeniu, że wosk ten pochodzi z komórek pszczelich.

8.4. Zabrania się zbierania miodu z plastrów zawierających czerwie.

8.5. Do celów ochrony materiałów (ramek, uli i plastrów), w szczególności przed szkodnikami, dopuszcza się wyłącznie stosowanie właściwych produktów wymienionych w części B pkt 2 załącznika II.

8.6. Dopuszcza się stosowanie środków fizycznych, takich jak strumieniowe lub bezpośrednie odymianie.

8.7. Do czyszczenia i dezynfekowania materiałów, pomieszczeń, urządzeń, wyposażenia lub produktów dopuszcza się wyłącznie odpowiednie substancje wymienione w części E załącznika II.

______

^(*) Dz.U. L 142 z 2.6.1997, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2331/98 (Dz.U. L 291 z 30.10.1998, str. 10).

(**) Dz.U. L 375 z 31.12.1991, str. 1.

(***) Dz.U. L 340 z 11.12.1991, str. 28. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 97/2/WE (Dz.U. L 25 z 28.1.1997, str. 24).

(****) Dz.U. L 340 z 11.12.1991, str. 33.

(*****) Dz.U. L 215 z 30.7.1992, str. 85. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2772/95 (Dz.U. L 288 z 1.12.1995, str. 35)."

II. W załączniku II wprowadza się następujące zmiany:

1. W części B tytuł otrzymuje brzmienie:

"B. PESTYCYDY

1. Środki ochrony roślin."

2. W części B po pkt 1 dodaje się pkt 2 w brzmieniu:

"2. Produkty do zwalczania szkodników i chorób w budynkach i urządzeniach inwentarskich:

Produkty wymienione w pkt 1

Środki przeciw gryzoniom"

3. Część C "Inne produkty" otrzymuje brzmienie:

"C. MATERIAŁY PASZOWE

1. Materiały paszowe pochodzenia roślinnego

1.1 Zboża, ziarno, produkty z nich otrzymane i produkty uboczne. Kategoria ta obejmuje następujące substancje:

Owies zwyczajny pod postacią ziarna, płatków, śruty, plew i otrąb; jęczmień pod postacią ziarna, białka i śruty; ryż pod postacią ziarna, ryżu łamanego, otrąb i wytłaczanych kiełków; proso pod postacią ziarna; żyto pod postacią ziarna, śruty, paszy i otrąb; sorgo pod postacią ziarna; pszenica pod postacią ziarna, śruty, otrąb, paszy glutenowej, glutenu i kiełków; pszenica orkisz pod postacią ziarna; pszenżyto w postaci ziarna; kukurydza w postaci ziarna, otrąb, śruty, otrąb, wytłaczanych kiełków i glutenu; słoma słodowa; ziarno browarniane.

1.2. Nasiona oleiste, owoce oleiste, produkty z nich otrzymane i produkty uboczne. Kategoria ta obejmuje następujące substancje:

Nasiona rzepaku, wytłoki i plewy; nasiona soi pod postacią ziaren, ziaren prażonych, wytłoków i plew; nasiona słonecznika i wytłoki; bawełna pod postacią ziaren i wytłoków z ziaren; siemię lniane pod postacią ziaren i wytłoków; ziarno sezamu i wytłoki; jądra orzechów palmowych pod postacią wytłoków; ziarno rzepy pod postacią wytłoków i plew; ziarno dyni pod postacią wytłoków; miazga z oliwek (po wytłaczaniu).

1.3. Ziarno roślin strączkowych, produkty z nich otrzymane i produkty uboczne. Kategoria ta obejmuje następujące substancje:

Groch włoski pod postacią ziarna, lędźwian siewny pod postacią ziarna, groszek siewny pod postacią ziarna, poddany odpowiedniej obróbce cieplnej; groch pod postacią ziarna, śruty i otrąb; bób pod postacią ziarna, śruty i otrąb; ziarno bobika, ziarno wyki i ziarno łubinu.

1.4. korzenie bulwiaste, produkty z nich otrzymane i produkty uboczne. Kategoria ta obejmuje następujące substancje:

Miazga z buraka cukrowego, burak suszony, ziemniaki, bulwy słodkich ziemniaków, korzeń manioku, miazga ziemniaczana (produkt uboczny po wytłaczaniu skrobi), skrobia ziemniaczana, białko ziemniaczane i tapioka.

1.5. Inne nasiona i owoce, produkty z nich otrzymane i produkty uboczne. Kategoria ta obejmuje następujące substancje:

Strąki chleba świętojańskiego, miazga z owoców cytrusowych, wytłoki z jabłek, miazga pomidorowa i miazga winogronowa.

1.6. Pasze i pasze objętościowe. Kategoria ta obejmuje następujące substancje:

Lucerna siewna, grysik z lucerny siewnej, koniczyna, grysik z koniczyny, trawa (uzyskana z roślin pastewnych), grysik z trawy, siano, kiszonka, słoma zbóż i warzywa korzeniowe na paszę.

1.7. Inne rośliny, produkty z nich otrzymane i produkty uboczne. Kategoria ta obejmuje następujące substancje:

Melasy jako środek wiążący w mieszankach paszowych, grysik z wodorostów (uzyskany przez suszenie i rozdrabnianie wodorostów oraz płukanie w celu obniżenia zawartości jodu), rośliny sproszkowane i wyciągi roślinne, wyciągi białka roślinnego (przeznaczone wyłącznie dla młodych zwierząt), przyprawy korzenne i zioła.

2. Materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego

2.1. Mleko i przetwory mleczne. Kategoria ta obejmuje następujące substancje:

Mleko surowe zdefiniowane w art. 2 dyrektywy 92/46/EWG^(*), mleko w proszku, mleko odtłuszczone, odtłuszczone mleko w proszku, maślanka, maślanka w proszku, serwatka, serwatka w proszku, serwatka w proszku o obniżonej zawartości cukru, białko z serwatki w proszku (otrzymane w wyniku obróbki fizycznej), kazeina w proszku i laktoza w proszku.

2.2. Ryby, inne zwierzęta morskie, produkty z nich otrzymane i produkty uboczne. Kategoria ta obejmuje następujące substancje:

Ryby, olej z ryb i olej z wątroby dorsza nierafinowany; autolizaty, hydrolizaty i proteolizaty z ryb, mięczaków lub skorupiaków uzyskane w wyniku działania enzymów, również w postaci rozpuszczalnej, przeznaczone wyłącznie dla młodych zwierząt. Mączka rybna.

3. Materiały paszowe pochodzenia mineralnego

Kategoria ta obejmuje następujące substancje:

Sód:

nierafinowana sól morska

gruba sól kamienna

siarczan sodu

węglan sodu

wodorowęglan sodu

chlorek sodu

Wapń:

litotamnion i margiel

Skorupy zwierząt wodnych (włącznie ze szkieletami mątwy pospolitej)

węglan wapnia

mleczan wapnia

glukonian wapnia

Fosfor:

osad kostnego wodoro(orto)fosforanu wapnia

odfluorowany wodoro(orto)fosforan wapnia

odfluorowany diwodoro(orto)fosforan wapnia

Magnez:

bezwodny tlenek magnezu

siarczan magnezu

chlorek magnezu

węglan magnezu

Siarka:

siarczan sodu

______

^(*) Dz.U L 268 z 14.9.1992, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 94/71/WE (Dz.U L 368 z 31.12.1994, str. 33)."

4. dodaje się części w brzmieniu:

"D. DODATKI PASZOWE, NIEKTÓRE SUBSTANCJE STOSOWANE W ŻYWIENIU ZWIERZĄT (DYREKTYWA 82/471/EWG) I ŚRODKI POMOCNICZE UŻYWANE W PRZETWÓRSTWIE PASZ

1. Dodatki paszowe

1.1. Pierwiastki śladowe. Kategoria ta obejmuje następujące substancje:

E1 Żelazo:

węglan żelaza (II)

siarczan żelaza (II), monohydrat

tlenek żelaza (III)

E2 Jod:

jodan wapnia, bezwodny

jodan wapnia, heksahydrat

jodek potasu

E3 Kobalt:

siarczan kobaltu (II), monohydrat i/lub heptahydrat

węglan diwodorotlenek kobaltu (II), monohydrat

E4 Miedź:

tlenek miedzi (II)

węglan diwodorotlenek miedzi (II), monohydrat

siarczan miedzi (II), pentahydrat

E5 Mangan:

węglan manganu (II)

tlenek manganu (II) i tlenek manganu (III)

siarczan manganu (II), mono- i/lub tetrahydrat

E6 Cynk:

węglan cynku

tlenek cynku

siarczan cynku mono- i/lub heptahydrat

E7 Molibden:

molibdenian amonu, molibdenian sodu

E8 Selen:

(tetraokso)selenian (VI) sodu

(triokso)selenian (IV) sodu.

1.2. Witaminy, prowitaminy i ściśle określone chemiczne substancje o podobnym działaniu. Kategoria ta obejmuje następujące substancje:

Witaminy zatwierdzone w dyrektywie 70/524/EWG^(*):

- najlepiej otrzymane z surowców naturalnie występujących w paszach, lub

- witaminy syntetyczne, identyczne z naturalnymi, wyłącznie dla zwierząt z żołądkiem jednokomorowym.

1.3. Enzymy. Kategoria ta obejmuje następujące substancje:

Enzymy zatwierdzone w dyrektywie 70/524/EWG.

1.4. Drobnoustroje. Kategoria ta obejmuje następujące mikroorganizmy:

drobnoustroje zatwierdzone w dyrektywie 70/524/EWG.

1.5. Konserwanty. Kategoria ta obejmuje następujące substancje:

E 236 kwas mrówkowy, tylko do kiszonki

E 260 kwas octowy, tylko do kiszonki

E 270 kwas mlekowy, tylko do kiszonki

E 280 kwas propionowy, tylko do kiszonki

1.6. Substancje wiążące, przeciwzbrylające i koagulanty. Kategoria ta obejmuje następujące substancje:

E 551b krzemionka koloidalna

E 551c ziemia okrzemkowa

E 553 sepiolit

E 558 bentonit

E 559 gliny kaolinitowe

E 561 wermikulit

E 599 perlit

2. Niektóre produkty stosowane w żywieniu zwierząt

Kategoria ta obejmuje następujące produkty:

-

3. Środki pomocnicze używane w przetwórstwie pasz

3.1. Środki pomocnicze używane w przetwórstwie kiszonek. Kategoria ta obejmuje następujące substancje:

Sól morska, gruba sól kopalna, enzymy, drożdże, serwatka, cukier, miazga z buraka cukrowego, mąka zbożowa, melasy i bakterie kwasu mlekowego, octowego, mrówkowego i propionowego.

Jeżeli warunki pogodowe nie pozwalają na wystarczającą fermentację, organ kontroli lub jednostka kontrolująca może zezwolić na użycie kwasu mlekowego, mrówkowego, propionowego i octowego w produkcji kiszonki.

E. PRODUKTY ZATWIERDZONE DO CZYSZCZENIA I DEZYNFEKOWANIA POMIESZCZEŃ I URZĄDZEŃ INWENTARSKICH (NP. SPRZĘTU I WYPOSAŻENIA)

Mydło potasowe i sodowe

Woda i para wodna

Mleko wapienne

Wapno

Wapno palone

Podchloryn sodu (np. pod postacią wybielacza w płynie)

Soda kaustyczna

Potaż żrący

Nadtlenek wodoru

Naturalne esencje roślinne

Kwas: cytrynowy, nadoctowy, mrówkowy, mlekowy, szczawiowy i octowy

Alkohol

Kwas azotowy (wyposażenie mleczarni)

Kwas (orto)fosforowy (V) (wyposażenie mleczarni)

Formaldehyd

Środki myjące i dezynfekujące do dojarek i urządzeń mleczarskich

Węglan sodu

F. INNE PRODUKTY

______

^(*) Dz.U L 270 z 14.12.1970, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 98/19/WE (Dz.U L 96 z 28.3.1998, str. 39)."

III. W załączniku III wprowadza się następujące zmiany:

1. W części A nagłówek otrzymuje brzmienie "A.1 Rośliny i produkty pochodzenia roślinnego z produkcji rolnej lub zbioru".

2. Dodaje się ppkt A.2. w brzmieniu:

"A.2. Zwierzęta gospodarskie i produkty zwierzęce pochodzące z gospodarki zwierzęcej

1. Gdy po raz pierwszy zostanie zastosowany system kontroli obejmujący, w szczególności, produkcję zwierzęcą, producent i jednostka kontrolująca muszą przygotować:

- pełny opis budynków inwentarskich, pastwisk, otwartych wybiegów i zagród itp., a gdzie dotyczy, pomieszczeń do przechowywania, pakowania i przetwarzania mięsa, produktów zwierzęcych, surowców i innych materiałów wejściowych,

- pełny opis urządzeń do przechowywania obornika zwierzęcego,

- plan rozrzucania takiego obornika, uzgodniony z organem kontroli lub jednostką kontrolującą wraz z pełnym opisem obszarów przeznaczonych na produkcję roślinną,

- gdzie stosowne, ustalenia przewidziane w umowie z innymi gospodarstwami rolnymi w odniesieniu do rozrzucania obornika,

- plan zarządzania jednostką ekologicznej produkcji zwierzęcej (np. organizacja karmienia, rozmnażania, ochrony zdrowia itp.),

- wszystkie praktyczne środki, które należy podjąć w gospodarstwie hodowlanym w celu zapewnienia zgodności z niniejszym rozporządzeniem.

Wymienione opisy i podejmowane środki należy zamieścić w sprawozdaniu z kontroli kontrasygnowanym przez zainteresowanego producenta.

Ponadto, sprawozdanie musi uwzględniać przyjęte przez producenta zobowiązania do prowadzenia działalności zgodnie z art. 5 i 6 i zgodę, w razie ich naruszenia, zastosowanie środków, określonych w art. 9 ust. 9 i, gdzie stosowne, w art. 10 ust. 3.

2. Ogólne wymagania odnoszące się do kontroli w części A.1 pkt 1 i 4-8, obejmującej rośliny uprawne i produkty roślinne mają zastosowanie do zwierząt gospodarskich i produktów zwierzęcych.

W drodze odstępstwa od tych zasad, dopuszcza się przechowywanie alopatycznych weterynaryjnych produktów leczniczych i antybiotyków w gospodarstwach przy założeniu, że zostały one przepisane przez lekarza weterynarii w związku z leczeniem określonym w załączniku I, są przechowywane w nadzorowanym miejscu oraz wpisano je do rejestru gospodarstwa.

3. Zwierzęta gospodarskie należy oznakować w sposób trwały, stosując metody odpowiednie dla danego gatunku, w przypadku dużych zwierząt indywidualnie, a w przypadku drobiu i małych zwierząt indywidualnie lub grupowo.

4. Kartoteki zwierząt gospodarskich muszą być zebrane w postaci rejestru i przechowywane, tak by były przez cały czas dostępne dla organu kontroli lub jednostki kontrolującej.

Takie kartoteki, których celem jest zapewnienie pełnego opisu systemu gospodarowania stadem, muszą zawierać następujące informacje:

- według gatunków, w odniesieniu do zwierząt gospodarskich przywożonych do gospodarstwa: pochodzenie i data przybycia, okres konwersji, znak identyfikacyjny i kartoteka weterynaryjna;

- w odniesieniu do zwierząt gospodarskich opuszczających gospodarstwo: wiek, liczba zwierząt, waga w przypadku uboju, znak identyfikacyjny i miejsce przeznaczenia;

- szczegółowe dane zwierząt padłych wraz z przyczynami padnięcia;

- w odniesieniu do pasz: rodzaj, włącznie z dodatkami do pasz, proporcje składników w dawkach pokarmowych i okresy dostępu do wybiegów, okresy sezonowego wypasu bydła, jeżeli stosuje się ograniczenia;

- w odniesieniu do zapobiegania chorobom i leczenia oraz opieki weterynaryjnej: data leczenia, diagnoza, rodzaj środka leczniczego, metoda leczenia i zalecenia lekarza weterynarii co do opieki weterynaryjnej z podaniem przyczyn, okresy karencji stosowane przed wprowadzeniem produktów zwierzęcych do obrotu.

5. Jeżeli producent zarządza kilkoma gospodarstwami hodowlanymi w tym samym regionie, jednostki prowadzące produkcję zwierzęcą i wytwarzające produkty zwierzęce nieobjęte art. 1 także podlegają systemowi kontroli w zakresie pkt 1 tiret pierwsze, drugie i trzecie niniejszego punktu w odniesieniu do zwierząt gospodarskich i produktów zwierzęcych oraz w zakresie przepisów dotyczących gospodarki zwierzęcej, kartotek zwierząt gospodarskich i zasad regulujących przechowywanie stosowanych produktów pochodzących z hodowli zwierząt."

3. W części B tytuł otrzymuje brzmienie:

"B. Jednostki przygotowania produktów roślinnych i zwierzęcych oraz środków spożywczych zawierających produkty roślinne i zwierzęce."

4. W części C tytuł otrzymuje brzmienie:

"C. Importerzy produktów roślinnych i zwierzęcych oraz środków spożywczych zawierających produkty roślinne i/lub zwierzęce z państw trzecich."

IV. W załączniku VI, po akapicie pierwszym zatytułowanym "Zasady ogólne" dodaje się akapit w brzmieniu:

"Do czasu przyjęcia zasad zawartych w sekcji A i B niniejszego załącznika oraz w celu uregulowania szczególnie przygotowywania środków spożywczych złożonych z jednego lub więcej produktów zwierzęcych, stosuje się przepisy krajowe."

V. Dodaje się załączniki w brzmieniu:

"ZAŁĄCZNIK VII

Maksymalna liczba zwierząt na hektar Klasa lub gatunek	Maksymalna liczba zwierząt na hektar odpowiadająca 170 kg N/ha/rok
Koniowate w wieku powyżej szóstego miesiąca życia	2
Cielęta opasowe	5
Pozostałe zwierzęta zaliczane do bydła w wieku poniżej jednego roku	5
Byki w wieku od jednego roku do dwóch lat	3,3
Jałówki w wieku od jednego roku do dwóch lat	3,3
Byki dwuletnie i starsze	2
Jałówki przeznaczone do rozrodu	2,5
Jałówki na opas	2,5
Krowy mleczne	2
Krowy mleczne wycofane ze stada	2
Pozostałe krowy	2,5
Samice królików hodowlanych	100
Owce maciorki	13,3
Kozy	13,3
Prosięta	74
Maciory	6,5
Tuczniki	14
Pozostałe świnie	14
Brojlery	580
Kury nioski	230

ZAŁĄCZNIK VIII

Minimalna powierzchnia pomieszczeń i przestrzeni otwartych oraz inne cechy pomieszczeń odpowiednie dla różnych gatunków i rodzajów produkcji

1. BYDŁO, OWCE I ŚWINIE

	Powierzchnia pomieszczeń (wewnętrzna netto dostępna dla zwierząt)		Powierzchnia wybiegu, z wyłączeniem pastwisk (zewnętrzna)
	minimalna waga żywej w kg	m2/sztukę	m2/sztukę
Bydło przeznaczone do rozrodu i opasowe oraz koniowate	do 100	1,5	1,1
	do 200	2,5	1,9
	do 350	4,0	3
	ponad 350	5, minimum 1 m2/100 kg	3,7, minimum 0,75 m2/100 kg
Krowy mleczne		6	4,5
Buhaje hodowlane		10	30
Owce i kozy		1,5 (owca/koza)	2,5
		0,35 (jagnięta/koźlęta)	2,5 przy 0,5 na jagnię/koźlę
Maciory z prosiętami do 40 dnia życia		7,5 dla maciory	2,5
Tuczniki	do 50	0,8	0,6
	do 85	1,1	0,8
	do 110	1,3	1
Prosięta	powyżej 40 dnia życia ido 30 kg	0,6	0,4
Świnie przeznaczone do rozrodu		2,5 samica	1,9
		6,0 samiec	8,0

2. DRÓB

	Powierzchnia pomieszczeń (wewnętrzna netto dostępna dla zwierząt)			Powierzchnia wybiegu (ilość m2 dostępnych rotacyjnie na sztukę)
	liczba ptaków/m2	długość grzędy w cm/sztukę	gniazdo
Kury nioski	6	18	8 niosek na gniazdo lub w przypadku wspólnego gniazda 120 cm2/ptaka	4, z zachowaniem limitu 170 kg N/ha/rok
Drób na tucz (w stacjonarnym kurniku)	10, maksymalnie 21 kg wagi żywej/m2	20 (tylko dla perliczek)		4 - broilery i perliczki 4,5 kaczki 10 indyki 15 gęsi dla wszystkich tych gatunków z zachowaniem limitu 170 kg N/ha/rok
Drób na tucz w ruchomych kojcach	16(*) w ruchomych kurnikach, maksymalnie 30 kg wagi żywej/m2			2,5, z zachowaniem limitu 170 kg N/ha/rok
(*) Tylko w przypadku ruchomych kurników o powierzchni podłogi nieprzekraczającej 150 m2, niezamykanych na noc."

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.1999.222.1
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Rozporządzenie 1804/1999 uzupełniające rozporządzenie (EWG) nr 2092/91 w sprawie produkcji ekologicznej produktów rolnych oraz znakowania produktów rolnych i środków spożywczych w celu włączenia produkcji zwierzęcej
• Data aktu: 19/07/1999
• Data ogłoszenia: 24/08/1999
• Data wejścia w życie: 01/05/2004, 24/08/1999, 24/08/2000