Język postępowania: angielski(2021/C 382/26)
(Dz.U.UE C z dnia 20 września 2021 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Hermes i M. Noll-Ehlers, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Irlandia
Żądania strony skarżącej
- stwierdzenie, że Irlandia uchybiła swoim zobowiązaniom wynikającym z art. 4 ust. 4 i art. 6 ust. 1 dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory 1 poprzez
- brak wyznaczenia na swoim terytorium możliwie najszybciej, nie później niż w ciągu sześciu lat jako specjalnych obszarów ochrony (SOO) 217 terenów z 423 terenów mających znaczenie dla Wspólnoty w atlantyckim regionie biogeograficznym, wymienionych w decyzji Komisji 2004/813/WE z dnia 7 grudnia 2004 r. 2 , uaktualnionej decyzją Komisji 2008/23/WE z dnia 12 listopada 2007 r. 3 . i decyzją Komisji 2009/96/WE z dnia 12 grudnia 2008 r. 4 .;
- brak przyjęcia szczegółowych celów ochrony właściwych dla 140 terenów spośród 423 terenów wymienionych w ww. decyzjach Komisji; i
- brak ustanowienia koniecznych środków ochronnych, odpowiadających ekologicznym wymaganiom typów siedlisk przyrodniczych wymienionych w załączniku I i gatunków wymienionych w załączniku II do dyrektywy dla każdego z 423 terenów wymienionych w ww. decyzjach Komisji;
- obciążenie Irlandii kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Komisja uważa, że Irlandia nie ustanowiła swojej sieci Natura 2000 i nie zarządzała nią zgodnie z wymogami prawnymi ustanowionymi w dyrektywie 92/43.
Po pierwsze, Irlandia nie wypełniła swoich zobowiązań wynikających z art. 4 ust. 4 dyrektywy nie wyznaczywszy jako SOO możliwie najszybciej, a nie później niż w ciągu sześciu lat wszystkich 423 terenów wymienionych w ww. decyzjach Komisji. Ten brak dotyczył 217 terenów na koniec okresu wyznaczonego w dodatkowej uzasadnionej opinii.
Po drugie, Irlandia naruszyła art. 4 ust. 4 dyrektywy poprzez brak przyjęcia szczegółowych celów ochrony właściwych dla każdego ze wspomnianych 423 terenów. Ten brak dotyczył 140 terenów na koniec okresu wyznaczonego w dodatkowej uzasadnionej opinii.
Po trzecie, Irlandia nie przyjęła koniecznych środków ochronnych odpowiadających wymogom ekologicznym typów siedlisk przyrodniczych wymienionych w załączniku I i gatunków wymienionych w załączniku II zgodnie z art. 6 ust. 1 dyrektywy dla 423 terenów objętych tym uchybieniem. Praktyka Irlandii w zakresie środków ochronnych doprowadziła do sytuacji, w której żaden z 423 terenów objętych tym uchybieniem nie posiadał na koniec okresu wyznaczonego w dodatkowej uzasadnionej opinii środków ochronnych odpowiadających wymogom prawnym określonym w art. 6 ust. 1 dyrektywy. Wiele terenów nie posiada w ogóle środków ochronnych. Inne tereny posiadają środki ochronne tylko dla części mających znaczenie typów siedlisk przyrodniczych określonych w załączniku I i gatunków wymienionych w załączniku II występujących wyraźnie na tych terenach. Następnie duża liczba terenów nie posiadała środków ochronnych opartych na szczegółowych, właściwych dla danych terenów, jednoznacznie zdefiniowanych celów ochrony. Ponadto Irlandia w sposób ogólny i ciągły naruszała art. 6 ust. 1 dyrektywy, ustanawiając środki ochrony, które nie są wystarczająco precyzyjne i szczegółowe i nie uwzględniają wszystkich istotnych obciążeń i zagrożeń.
1 Dz.U. 1992, L 206, s. 7.
2 2004/813/WE: Decyzja Komisji z dnia 7 grudnia 2004 r. przyjmująca, na mocy dyrektywy Rady 92/43/EWG, wykaz terenów atlantyckiego regionu biogeograficznego mających znaczenie dla Wspólnoty (Dz.U. 2004, L 387, s. 1).
3 2008/23/WE: Decyzja Komisji z dnia 12 listopada 2007 r. przyjmująca, na mocy dyrektywy Rady 92/43/EWG, pierwszy zaktualizowany wykaz terenów mających znaczenie dla Wspólnoty, składających się na atlantycki region biogeograficzny (Dz.U. 2008, L 12, s. 1).
4 2009/96/WE: Decyzja Komisji z dnia 12 grudnia 2008 r. przyjmująca na mocy dyrektywy Rady 92/43/EWG drugi zaktualizowany wykaz terenów mających znaczenie dla Wspólnoty składających się na atlantycki region biogeograficzny (Dz.U. 2009, L 43, s. 466).
