[Odesłanie prejudycjalne - Rozporządzenie (EWG) nr 2913/92 - Wspólnotowy kodeks celny - Artykuł 195 - Artykuł 232 ust. 1 lit. a) - Artykuł 221 ust. 3 - Wspólna taryfa celna - Odzyskanie kwoty długu celnego - Powiadomienie dłużnika o kwocie należności - Termin przedawnienia - Roszczenie z tytułu gwarancji skierowane przeciwko gwarantowi - Przymusowa egzekucja w celu uzyskania zapłaty - Rozsądny termin]Język postępowania: łotewski
(2021/C 278/32)
(Dz.U.UE C z dnia 12 lipca 2021 r.)
Sąd odsyłający
Augstaka tiesa (Senats)
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: "BTA Baltic Insurance Company" AAS
Strona przeciwna: Valsts ienemumu dienests
Sentencja
1) Artykuł 195 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny, zmienionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 1186/2009 z dnia 16 listopada 2000 r. ustanawiającym wspólnotowy system zwolnień celnych, należy interpretować w ten sposób, że gwarant zabezpieczający dług celny, o którym mowa w tym przepisie, nie może zostać zaklasyfikowany jako dłużnik w rozumieniu art. 221 ust. 3 rozporządzenia nr 2913/92, zmienionego rozporządzeniem nr 1186/2009, a tym samym nie można do niego stosować przewidzianego w tym przepisie trzyletniego terminu przedawnienia liczonego od powstania długu celnego.
2) Artykuł 232 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 2913/92, zmienionego rozporządzeniem nr 1186/2009, należy interpretować w ten sposób, że przewidziany w tym przepisie obowiązek państw członkowskich skorzystania z wszelkich możliwości istniejących w ramach obowiązujących przepisów w celu zagwarantowania zapłaty kwoty należności ma zastosowanie nie tylko do dłużnika, ale również do gwaranta, którego w związku z tym należy uznać na podstawie wspomnianego art. 232 ust. 1 lit. a) za osobę, przeciwko której skierowana jest przymusowa egzekucja i która podlega przepisom państwa członkowskiego, w tym przepisom dotyczącym terminów, w dziedzinie egzekucji.
3) Wynikającą z zasady pewności prawa zasadę, zgodnie z którą należy przestrzegać rozsądnych terminów przedawnienia, należy interpretować w ten sposób, że ma ona zastosowanie do roszczenia skierowanego do gwaranta w celu zapewnienia zapłaty długu celnego.
