Język postępowania: polski(2018/C 427/107)
(Dz.U.UE C z dnia 26 listopada 2018 r.)
Strony
Strona skarżąca: FAKRO sp. z o. o. (Nowy Sącz, Polska) (przedstawiciel: radca prawny A. Radkowiak-Macuda)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 14 czerwca 2018 r., wydanej w postępowaniu prowadzonym na skutek skargi do Komisji złożonej przez FAKRO sp. z. o. o w dniu 12 lipca 2012 r. na nadużywanie pozycji dominującej przez Grupę VELUX (sygn. AT.40026 VELUX);
obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.
Zarzut pierwszy dotyczący oczywistego błędu w ocenie, wraz z zarzutem niewystarczającego uzasadnienia zaskarżonej decyzji, skutkującego uznaniem, że nie istnieje interes Unii Europejskiej w dalszym prowadzeniu postępowania.
Strona skarżąca twierdzi, że Komisja nie zajęła definitywnego stanowiska ani w stosunku do przesłanek wstępnych warunkujących możliwość stwierdzenia nadużycia pozycji dominującej, ani w stosunku do żadnej z siedmiu zarzucanych kategorii czynów. Oceniając zarzut stosowania przez przedsiębiorstwo dominujące drapieżnictwa cenowego, Komisja bezkrytycznie oparła swą decyzję na argumentach tego przedsiębiorstwa, pomijając argumenty strony skarżącej oraz nie dokonując nawet uproszczonej analizy problemu. Strona skarżąca uważa, że wprowadzenie przez przedsiębiorstwo dominujące marki walczącej miało na celu wyłącznie uniemożliwienie jego konkurentom wejścia na rynek bądź rozwoju na nim, stosowane przed to przedsiębiorstwo rabaty inwestycyjne mają charakter selektywny, wyłącznościowy i dyskryminujący, co narusza art. 102 TFUE. Twierdzi ona, że materiał dowodowy świadczy dobitnie o zawieraniu przez przedsiębiorstwo dominujące umów o charakterze wyłącznościowym wbrew art. 102 TFUE oraz że przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego nie wymagałoby przeznaczenia na ten cel znacznych zasobów, a jedynie weryfikacji przedstawionych przez nią danych i dowodów.
Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasady dobrej administracji w związku z zarzutem oczywistego błędu w ocenie w zakresie braku interesu Unii Europejskiej w dalszym prowadzeniu postępowania.
Pomiędzy wniesieniem skargi a wydaniem decyzji o jej oddaleniu minęło ponad 71 miesięcy. Opieszałość Komisji w działaniu nie jest usprawiedliwiona żadnymi szczególnymi okolicznościami. Komisja posiada gruntowną wiedzę na temat europejskiego rynku okien dachowych. Opieszałość w działaniu po stronie Komisji może skutkować brakiem możliwości dochodzenia przez stronę skarżącą swych praw przed krajowymi organami ochrony konkurencji ze względu na przewidziany w prawie krajowym okres przedawnienia roszczeń.
Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 8 ust. 1 rozporządzenia nr 773/2004 1 poprzez odmowę udzielenia stronie skarżącej dostępu do akt, skutkującą pozbawieniem jej skutecznego prawa do obrony.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami, w przypadku gdy Komisja informuje wnioskodawcę o swoim zamiarze odrzucenia wniosku, wnioskodawca ma prawo dostępu do dokumentów, na których Komisja opiera swoją tymczasową ocenę. W niniejszej sprawie Komisja nie udzieliła stronie skarżącej takiego dostępu. Ponadto Komisja dopuściła się naruszenia prawa w zakresie zasad dokonywania oceny interesu Unii Europejskiej poprzez brak rzetelnej oceny charakteru i skutków czynów zarzucanych przedsiębiorstwu dominującemu.
