Język postępowania: niderlandzki(2017/C 161/18)
(Dz.U.UE C z dnia 22 maja 2017 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Unia Europejska, reprezentowana przez Trybunał Sprawiedliwości (przedstawiciele: J. Inghelram i E. Beysen, pełnomocnicy)
Druga strona postępowania: Kendrion NV, Komisja Europejska
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
W uzasadnieniu odwołania strona wnosząca odwołanie podnosi trzy zarzuty.
Pierwszy zarzut dotyczy naruszenia prawa poprzez dokonanie błędnej wykładni pojęcia związku przyczynowego, ponieważ Sąd uznał, że naruszenie rozsądnego terminu na wydanie orzeczenia stanowi miarodajną przyczynę powstania podnoszonej szkody polegającej na poniesieniu kosztów gwarancji, podczas gdy zgodnie z utrwalonym orzecznictwem miarodajną przyczyną poniesienia owych kosztów jest decyzja przedsiębiorstwa o niezapłaceniu grzywny w trakcie trwania postępowania zawisłego przed sądem unijnym.
Drugi zarzut dotyczy naruszenia prawa poprzez dokonanie błędnej wykładni pojęcia szkody, ponieważ Sąd odmówił zastosowania do podnoszonej szkody związanej z poniesionymi kosztami gwarancji bankowej takich samych wymogów jak w przypadku szkody związanej z zapłatą odsetek od kwoty grzywny, mianowicie wymogu by skarżący w pierwszej instancji wykazał, że obciążenie finansowe związane z zapłatą odsetek było wyższe aniżeli korzyść, którą mógł on osiągnąć z niezapłacenia grzywny.
Zarzut trzeci dotyczy naruszenia prawa poprzez dokonanie błędnej wykładni okresu, w którym powstała podnoszona szkoda oraz brak uzasadnienia w tym zakresie, ponieważ nie przedstawiając uzasadniających to względów Sąd orzekł, że okres, w którym powstała podnoszona szkoda wynikła z poniesienia kosztów gwarancji może różnić się od okresu ustalenia przez Sąd bezprawnego działania, które doprowadziło do powstania rzeczonej szkody.
