Wyrok Trybunału z dnia 23 stycznia 2012 r. w sprawie E-2/11 - STX Norway Offshore AS i inni przeciwko państwu norweskiemu, reprezentowanemu przez Radę ds. Taryf (Swoboda świadczenia usług - Dyrektywa 96/71/WE - Delegowanie pracowników - Minimalne stawki płac - Maksymalne godziny pracy - Wynagrodzenie za pracę wymagającą noclegu poza domem - Zwrot wydatków).

WYROK TRYBUNAŁU

z dnia 23 stycznia 2012 r.

w sprawie E-2/11

STX Norway Offshore AS i inni przeciwko państwu norweskiemu, reprezentowanemu przez Radę ds. Taryf

(Swoboda świadczenia usług - Dyrektywa 96/71/WE - Delegowanie pracowników - Minimalne stawki płac - Maksymalne godziny pracy - Wynagrodzenie za pracę wymagającą noclegu poza domem - Zwrot wydatków)

(2012/C 136/05)

(Dz.U.UE C z dnia 11 maja 2012 r.)

W sprawie E-2/11 STX Norway Offshore AS i inni przeciwko państwu norweskiemu, reprezentowanemu przez Radę ds. Taryf - WNIOSEK do Trybunału zgodnie z art. 34 Porozumienia między państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości, złożony przez Borgarting lagmannsrett (sąd apelacyjny w Borgarting, Norwegia), dotyczący zgodności z prawem EOG warunków zatrudnienia przewidzianych w umowie zbiorowej zgłoszonej jako mającej powszechne zastosowanie w przemyśle budownictwa okrętowego i dotyczący interpretacji art. 36 Porozumienia EOG i art. 3 aktu wymienionego w pkt 30 załącznika XVIII do Porozumienia EOG, tj. dyrektywy 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotyczącej delegowania pracowników w ramach świadczenia usług, dostosowanej do Porozumienia EOG protokołem 1 do tego porozumienia, Trybunał w składzie Carl Baudenbacher, przewodniczący, Per Christiansen i Páll Hreinsson (sędzia sprawozdawca), sędziowie, wydał dnia 23 stycznia 2012 r. wyrok zawierający sentencję następującej treści:

1) Termin "maksymalne okresy pracy i minimalne okresy wypoczynku" zawarty w art. 3 ust. 1 tiret pierwsze lit. a) dyrektywy 96/71/WE obejmuje warunki dotyczące "maksymalnych normalnych godzin pracy", takie jak te opisane we wniosku o wydanie opinii doradczej.

2) Artykuł 3 ust. 1 tiret pierwsze lit. c) dyrektywy 96/71/WE, interpretowany w świetle art. 36 Porozumienia EOG, zasadniczo wyklucza możliwość żądania przez państwo EOG od przedsiębiorstwa mającego siedzibę w innym państwie EOG i świadczącego usługi na terytorium tego pierwszego państwa, by płaciło pracownikom wynagrodzenie minimalne określone w przepisach krajowych tego państwa za pracę wymagającą noclegu poza domem, chyba że przepisy przewidujące takie dodatkowe wynagrodzenie służą realizacji celu w interesie publicznym, a ich stosowanie nie jest nieproporcjonalne. Stwierdzenie, czy przepisy te rzeczywiście służą realizacji celu w interesie publicznym, przy zastosowaniu odpowiednich środków, leży w gestii organów krajowych lub, w stosownych przypadkach, sądów przyjmującego państwa EOG.

3) Dyrektywa 96/71/WE nie zezwala państwu EOG na zapewnienie pracownikom oddelegowanym na jego terytorium z innego państwa EOG zwrotu wydatków za podróż oraz noclegi i wyżywienie w przypadku pracy wymagającej noclegu poza domem, chyba że uzasadniają to przepisy dotyczące polityki publicznej.

4) Odsetek pracowników objętych odpowiednią umową zbiorową, zanim została ona ogłoszona jako powszechnie obowiązująca, nie ma znaczenia, jeśli chodzi o odpowiedzi na pytania 1 a), 1 b) i 1 c).

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2012.136.8
• Rodzaj: Ogłoszenie
• Tytuł: Wyrok Trybunału z dnia 23 stycznia 2012 r. w sprawie E-2/11 - STX Norway Offshore AS i inni przeciwko państwu norweskiemu, reprezentowanemu przez Radę ds. Taryf (Swoboda świadczenia usług - Dyrektywa 96/71/WE - Delegowanie pracowników - Minimalne stawki płac - Maksymalne godziny pracy - Wynagrodzenie za pracę wymagającą noclegu poza domem - Zwrot wydatków).
• Data aktu: 11/05/2012
• Data ogłoszenia: 11/05/2012