Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 16 czerwca 2011 r. w sprawie T-192/06 Caffaro przeciwko Komisji, wniesione w dniu 31 sierpnia 2011 r. przez Caffaro S.r.l w zarządzie syndyka (dawniej Caffaro S.r.l)(Sprawa C-447/11 P)
(2011/C 311/46)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 22 października 2011 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Caffaro S.r.l w zarządzie syndyka (dawniej Caffaro S.r.l) (przedstawiciele: A. Santa Maria, B. Biscaretti di Ruffia i E. Gambaro, avvocati)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącej odwołanie
- Uchylenie wyroku i w związku z tym stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2006) wersja ostateczna z dnia 3 maja 2006 r. w części, w jakiej nakłada ona na Caffaro S.r.l solidarnie ze SNIA S.p.A. grzywnę w wysokości 1 078 milionów EUR, albo, ewentualnie,
– uchylenie wyroku i w konsekwencji stwierdzenie nieważności decyzji w części objętej podniesionymi w niniejszym odwołaniu zarzutami, które Trybunał uzna za zasadne i zasługujące na uwzględnienie;
– tytułem dalszego żądania ewentualnego, obniżenie do symbolicznej kwoty lub obniżenie w sposób istotny wysokości grzywny nałożonej na skarżącą, ze względu na podstawy prawne i okoliczności faktyczne podniesione w niniejszym odwołaniu;
– tytułem żądania ewentualnego podnoszonego w ostatniej kolejności, przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania w oparciu o wskazówki i kryteria określone przez Trybunał w postępowaniu w sprawie niniejszego odwołania;
– w każdym razie, obciążenie Komisji kosztami postępowania w obu instancjach.
Zarzuty i główne argumenty
W ramach zarzutu pierwszego Caffaro podnosi naruszenie art. 101 TFUE, art. 23 ust. 2 i 3, rozporządzenia (WE) nr 1/2003(1) i wytycznych Komisji w sprawie metody ustalania grzywien(2), błędną kwalifikację prawną i przeinaczenie okoliczności faktycznych i niektórych dowodów, naruszenie obowiązku uzasadnienia oraz niewystarczający charakter i wewnętrzną sprzeczność uzasadnienia wyroku w zakresie w jakim Sąd nie uznał, że zależność ekonomiczna Caffaro na rozpatrywanym rynku i szkoda poniesiona przez nią na skutek kartelu mają istotne znaczenie.
W ramach zarzutu drugiego Caffaro podnosi naruszenie przez Sąd zasady równego traktowania oraz naruszenie art. 23 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 i wytycznych Komisji w sprawie metody ustalania grzywien, w odniesieniu do roku odniesienia uwzględnionego przez Komisję w decyzji w ramach zróżnicowanego traktowania. W szczególności skarżąca podważa uwzględnienie w stosunku do wszystkich uczestników naruszenia (z wyjątkiem Caffaro) udziałów w rynku w 1999 r.
W ramach zarzutu trzeciego skarżąca zarzuca Sądowi, że jeśli chodzi o uwzględniony w stosunku do Caffaro czas trwania uczestnictwa w naruszeniu, uznał niesłusznie, iż brak udziału Caffaro w niezgodnych z prawem kontaktach w dniu 26 listopada 1998 r. jest pozbawiony znaczenia. W szczególności Caffaro podnosi naruszenie art. 23 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 oraz wytycznych Komisji w sprawie metody ustalania grzywien w odniesieniu do czasu trwania naruszenia, brak uzasadnienia błędną ocenę okoliczności faktycznych i naruszenie obowiązku uzasadnienia.
W ramach zarzutu czwartego, dotyczącego wystąpienia przedawnienia i spóźnionego działania Komisji wobec skarżącej, Caffaro podnosi niewłaściwe zastosowanie art. 25 rozporządzenia (WE) nr 1/2003, przeinaczenie i błędną kwalifikację prawną okoliczności faktycznych, nadużycie władzy, naruszenie ogólnych zasad prawa Unii, naruszenie jej prawa do obrony i brak uzasadnienia zaskarżonego wyroku. W szczególności Caffaro zarzuca Sądowi nieuwzględnienie, że Komisja pozostała bezczynna przez rok po podjęciu działania powodującego przerwanie biegu przedawnienia, zanim skierowała do skarżącej żądanie udzielenia informacji, bez żadnego powodu związanego z dochodzeniem i bez wyraźnego uzasadnienia.
Wreszcie w ramach zarzutu piątego skarżąca podnosi, że zaskarżony wyrok obciążony jest brakiem uzasadnienia i błędną oceną okoliczności łagodzących podniesionych przez nią przed Komisją. Skarżąca twierdzi, że Sąd naruszył zasady postępowania i niewłaściwie ocenił, ze szkodą dla niej, niektóre dowody.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. 2003 L 1, s. 1).
(2) Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien nakładanych na mocy art. 15 ust. 2 rozporządzenia nr 17 oraz art. 65 ust. 5 traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Węgla i Stali (Dz.U. 1998, C 9, str. 3).
